14ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
“Κοινή πατρίδα κατοικούμε, ξένε, τον κόσμο. Και τους θνητούς όλους, το Χάος μας γέννησε”
Θα ήταν υπέροχο να μη χρειαζόμαστε συγκεκριμένους λόγους για να βρισκόμαστε, να μιλάμε και να γιορτάζουμε πέρα από την ίδια την επιθυμία μας να είμαστε μαζί. Θα ήταν θαυμάσιο να ζούμε μια ζωή που κανείς και καμία δε θα ήταν μόνος-η, που κανένας άνθρωπος δεν θα χανόταν βίαια.
Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι δεν ζούμε μια τέτοια ζωή, ο φόβος και η καταπίεση σκιάζουν και πνίγουν πάρα πολλούς-ες από εμάς. Οι μορφές που παίρνουν είναι πολλές και σύνθετες και η καθεμία τους είναι φρικτά απτή για τους ανθρώπους που τις βιώνουν.
Ας ρίξουμε τον προβολέα σε μερικές μόνο από τις εικόνες και τις πραγματικότητες, που κατακλύζουν την καθημερινότητά μας.
Από τη μία, οι πατριαρχικές σχέσεις και αντιλήψεις, που επιβιώνουν και κυριαρχούν και εκφράζονται με ποικίλους τρόπους σε βάρος των γυναικών, των λοατκι ατόμων, όσων δεν ανταποκρίνονται ή δεν συμμορφώνονται με το πρότυπο της κυρίαρχης ετεροκανονικότητας. Ενδεικτικά, ας αναφέρουμε τους πολύ πρόσφατους βιασμούς και γυναικοκτονίες σε Κύπρο, Ρόδο, Κρήτη, μεταξύ άλλων, που επιβεβαίωσαν με φρικτό τρόπο όσα περιγράφουμε καθώς και την τάση, σε διεθνές επίπεδο, της συντηρητικής στροφής κυβερνήσεων, που επιχειρούν να αναιρέσουν τις κατακτήσεις των αγώνων του γυναικείου και λοατκι κινήματος.
Από την άλλη, κεφάλαιο και κράτος, μαζί με τις ακροδεξιές και φασιστικές εφεδρείες τους, στοχοποιούν, καταστέλλουν και εκμεταλλεύονται πρόσφυγες και μετανάστες-ριες. Οι άνθρωποι, που εγκατέλειψαν τις χώρες τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, κυνηγημένοι από φτώχεια και πολέμους, αποτελούν προνομιακούς στόχους για όσους κερδίζουν χρήμα και εξουσία εκμεταλλευόμενοι τους αδύναμους. Έτσι, άλλοι βρίσκονται κρατούμενοι σε δομές- στρατόπεδα συγκέντρωσης, άλλοι αγωνίζονται για να επιβιώσουν μέσα σε άθλιες εργασιακές συνθήκες, ανασφάλιστοι και με μισθούς πείνας. Σε κάθε περίπτωση, βιώνουν συνεχώς τον ρατσισμό, τόσο από μέρος της κοινωνίας, όσο και από την ίδια την νομοθεσία. Γνωρίζουν την ωμή καταστολή από στρατό και αστυνομία, όπως έγινε στα Εξάρχεια με την βίαιη εκκένωση των καταλήψεων στέγασης, όπως γίνεται στα σύνορα με τις επαναπροωθήσεις και παντού με τις φασιστικές επιθέσεις.
Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, αυτές αλλά και τόσες άλλες μορφές αδικίας, τι κάνουμε; Από πού ξεκινάμε για να αλλάξουμε τον κόσμο και σε ποια κατεύθυνση κινούμαστε; Δύσκολα ερωτήματα, που κανείς και καμία δεν μπορεί να απαντήσει μόνος-η. Δημιουργούμε, λοιπόν,αφορμές για να βρισκόμαστε κοντά και να ανοίγουμε μαζί το δρόμο που θα μας πάει στην κοινωνία που θέλουμε.
Κάτι τέτοιο θέλουμε να είναι και το αντιρατσιστικό φεστιβάλ του Ρεθύμνου, με βασικούς θεματικούς άξονες φέτος το έμφυλο και το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα. Ένας χώρος που θα φέρει κοντά ανθρώπους που έχουν δώσει αγώνες για ένα καλύτερο μέλλον με ανθρώπους που τώρα ξεκινούν να σκέφτονται και να αμφισβητούν τα όσα τους λέει το σύστημα, ανθρώπους που μιλούν διαφορετικές γλώσσες και προέρχονται από διάφορες κουλτούρες, ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών και παραστάσεων. Θέλουμε να έχει εκδηλώσεις που πυροδοτούν τον προβληματισμό και το διάλογο, καλλιτεχνικά δρώμενα που μας εμπνέουν και μας συγκινούν. Θέλουμε, προπάντων, να το στηρίξει ο κόσμος του Ρεθύμνου και φέτος, όπως κάθε χρονιά.
Σας περιμένουμε, λοιπόν, στο δημοτικό κήπο του Ρεθύμνου, το διήμερο 4-5 Οκτώβρη, στο 14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ρεθύμνου, να μάθουμε, να μιλήσουμε και να φανταστούμε.
ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
