Σήμερα συμπληρώνονται 5 χρόνια από την ημέρα που ο Παύλος κοίταξε “το Τέρας” στα μάτια. Σαν σήμερα ο Παύλος ξεψυχά στην αγκαλιά της συντρόφου του, από το μαχαίρι που του κάρφωσε στην καρδιά ο Γιώργος Ρουπακιάς, μέλος της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Από τη μέρα εκείνη και μέχρι σήμερα στεκόμαστε κι εμείς εδώ, ακλόνητοι, απέναντι στους χρυσαυγίτες δολοφόνους του, που προσπαθούν απεγνωσμένα να αποδείξουν ότι είναι ένα δήθεν ¨νόμιμο¨ πολιτικό κόμμα, και όχι μια νεοναζιστική οργάνωση με μόνο στόχο και σκοπό να κατασπαράξουν όποιον φαντασιώνονται σαν εχθρό, συνεχίζοντας ως γνήσιοι απόγονοι των Ναζί προγόνων τους.Η Χρυσή Αυγή μετά την δολοφονία, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Μετά τις διώξεις και την αντιφασιστική έκρηξη που ακολούθησε τον Σεπτέμβρη του 2013, αναγκάστηκε να αποσύρει τα τάγματα εφόδου των οργανωμένων επιθέσεων και των προκλητικών παρελάσεων στις γειτονιές. Τον Απρίλιο του 2015, δέχθηκε ένα ακόμα μεγάλο πλήγμα: την έναρξη της δίκης τους. Κατόπιν εντολής του ‘Αρχηγού’ πλέον δεν δρουν ανοιχτά και υιοθετούν τον γνωστό “διπλό λόγο” και την “πολιτική μεταμφίεση” . Ο διπλός λόγος είναι η προσπάθεια της ΧΑ να εμφανιστεί “νομιμοφανής” προς τα έξω αλλά παράλληλα να κλείνει το μάτι στα μέλη της, υπενθυμίζοντας ότι η βία παραμένει ο σκοπός και το μέσο. Όσο για την πολιτική μεταμφίεση? Είναι πια γνωστοί για την πατριδοκαπηλία τους. Πρόσφατα, η ανάγκη τους να προβάλλουν ότι προσφέρουν “λαϊκή συμπαράσταση”, τους έσυρε μέχρι και στα μέρη που πέρασε η φονική πυρκαγιά, παριστάνοντας τους “πυροσβέστες” ή τους φιλάνθρωπους. Η παντελής έλλειψη αξιών και προσωπικής ηθικής των υποστηρικτών της βέβαια την πρόδωσαν, αφού η συνήθεια του πλιάτσικου είναι γνώρισμα ενός φασίστα. Νωρίτερα τους είδαμε να προσπαθούν να ξαναβγούν από το καβούκι τους σαν θρασύδειλα ανθρωπάκια που είναι, παριστάνωντας τους αγανακτισμένους πατριώτες, διοργανώνοντας συγκεντρώσεις για το δήθεν Μακεδονικό. Ένα ιδανικό κλίμα για αυτούς, που στήθηκε με την ανοιχτή στήριξη της εκκλησίας,των ΜΜΕ και όσων επέλεξαν να διαδηλώσουν πλάι στους Ναζί. Αυτό τελικά αποδείχθηκε πως ήταν μια ιδανική πρόφαση για να ξαναβγούν στο δρόμο και να επιτεθούν με πογκρόμ στη Θεσσαλονίκη και αλλού, σε μετανάστες, χώρους αλληλεγγύης(καταλήψεις/στέκια/κοινονικούς χώρους) και γενικά σε όποιον θεωρούσαν “ανθέλληνα” εχθρό τους, πάντα με τη στήριξη της αστυνομίας που παράλληλα συλλάμβανε αντιφασίστες. Παρόλα αυτά, έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι με τις οργανωμένες αντιφασιστικές δυνάμεις, που δεν τους επιτρέπουν να διεκδικούν δημόσιο χώρο και λόγο.Το γεγονός ότι εδώ και 5 χρόνια το δικαιϊκό και πολιτικό σύστημα της χώρας στάθηκε ανίκανο να ολοκληρώσει την δίκη εκείνων, που κατηγορούνται για τον άδικο θάνατό του, αποτελεί μια κηλίδα που μολύνει την ελληνική Πολιτεία.Η δίκη για την δολοφονία Φύσσα βρίσκεται σε εξέλιξη παρόλο που αποτελεί κεντρική επιλογή των συστημικών ΜΜΕ η παντελής απουσία προβολής της. Σε αντίθεση με τις υποθέσεις της Ηριάννας, του Θεοφίλου και οποιουδήποτε άλλου το κράτος θεωρεί εχθρό του,όλα τα μέλη της παρακρατικής οργάνωσης της ΧΑ που εμπλέκονται -ηγετικά και μη- έχουν αφεθεί ελεύθερα. Αποκορύφωμα η απόφαση των δικαστών να αποφυλακίσουν τον ίδιο τον δολοφόνο του Παύλου και να τον θέσουν σε κατ οίκον περιορισμό για δήθεν λόγους ασφαλείας.Κανείς δεν συγκινείται, τόσα χρόνια από τον πόνο, της μητέρας του Μάγδας, που περιμένει ακόμη την δικαίωση για το παλληκάρι που έχασε. Και οι πολιτικοί προϊστάμενοι της Δικαιοσύνης τι έκαναν για να απαλύνουν, κάπως, το μαρτύριο της?Αυτό, που βιώνει καθημερινά με το να γνωρίζει ότι οι ένοχοι κυκλοφορούν ανάμεσα μας;ΤΊΠΟΤΑ!Ωστόσο τα στοιχεία που προκύπτουν μέσα από το κατηγορητήριο της δικης ειναι συντριπτικά εναντίον της ναζιστικής δράκας. Πλέον ,δεν υπάρχουν δικαιολογίες περί άγνοιας και ελλιπούς πληροφόρησης.Όποιος τους στηρίζει,έστω και λεκτικά,είναι απροκάλυπτα συνένοχός τους. Πέρα από το δικαστικό κομμάτι όμως ,το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει να συσπειρωθεί ακόμα περισσότερο ,να επαγρυπνεί και να καταστήσει σαφές οτι θα τσακίζει κάθε γαμημένο φασίστα που θα διανοηθεί να ασκήσει βία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα περισσότερα γραφεία ανά την επικράτεια να έχουν κλείσει ή γιατί δεν είναι ευπρόσδεκτοι είτε γιατί απλά υπάρχει μέσα τους το αίσθημα του φόβου. Τα τάγματα εφόδου δεν έχουν θέση στους ελληνικούς δρόμους αλλά και πουθενά αλλού παρά μονάχα στα πηγάδια της Ιστορίας.Πλησιάζοντας πάλι ο Σεπτέμβρης, οι μνήμες από εκείνη τη μοιραία νύχτα παραμένουν ζωντανές. «Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές θέλω να ξέρουν ότι σιγά μην κλάψω…» τραγουδούσαν τότε και ακόμη τραγουδούν συγγενείς, φίλοι και όλοι όσοι τάσσονται ενάντια σε καθετί φασιστικό.Για όλους εμάς που δεν είμαστε λωτοφάγοι και δε ξεχνάμε όσα έκαναν στο παρελθόν και όσα θα μπορούσαν να κάνουν, αν τους αφήναμε ανενόχλητους, είναι για εμάς μια ευκαιρία να τους υπενθυμίσουμε την αυτονόητη θέση μας. Συνεχής αντιφασιστικός αγώνας στους δρόμους, στις πλατείες, στο εργασιακό μας περιβάλλον, στα σχολεία και στις γειτονιές μας για να μην αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης σε κρατικούς και παρακρατικούς φασίστες.
Υγ. Ο Παύλος Φύσσας ζει τσακίστε τους ναζί
Δεν ξεχνούμε δεν συγχωρούμε.
Sankt Pauli Chania Club
Πηγή: https://stpaulichania.wordpress.com/
