«Δεν είμαστε αναπαραγωγικές μηχανές του έθνους»
Η επιθυμία των γυναικών να ελέγχουν την αναπαραγωγή τους είναι πιθανόν τόσο παλιά, όσο και η ανθρώπινη ιστορία (Angela Davis).
Κατά τη δεκαετία του 1970 αρκετά δυτικά κράτη συμπεριέλαβαν στη νομοθεσία τους το δικαίωμα στην έκτρωση. Αυτό ήταν αποτέλεσμα των πολυετών αγώνων του φεμινιστικού κινήματος των προηγουμένων δεκαετιών. Η νομοθετική αυτή τροποποίηση όμως δεν μείωσε τον έλεγχο που ασκείτο στα γυναικεία σώματα. Κάθε χώρα υιοθέτησε διαφορετική νομοθεσία και επέβαλε τους δικούς της περιορισμούς. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα ο νόμος πλέον προβλέπει ορισμένες συνθήκες κάτω από τις οποίες νομιμοποιείται η έκτρωση. Παρόλο που δεν ασκούνται πιαδιώξεις κατά των γυναικών που επιλέγουν να κάνουν έκτρωση υπάρχουν περιορισμοί που τις εμποδίζουν ή τις αποτρέπουν από την διαδικασία αυτή. Ενώ η νομοθεσία προβλέπει την δυνατότητα για κάθε γυναίκα να πραγματοποιήσει έκτρωση σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, στην πράξη αυτό ισχύει μόνο για ελάχιστες περιπτώσεις υψηλού κινδύνου με αποτέλεσμα οι γυναίκες να καταφεύγουν σε ιδιωτικές κλινικές όπου οι υπηρεσίες που δέχονται είναι ανάλογες με το ποσό που θα καταβάλλουν. Συνεπώς οι οικονομικά ασθενέστερες είτε προβαίνουν σε επεμβάσεις που μπορεί να επιφέρουν μεγάλο σωματικό κίνδυνο είτε αυτό δρα σαν αποτρεπτικός παράγοντας. Πέρα από τον οικονομικό υπάρχει και χρονικός περιορισμός με βάση τον οποίο οι γυναίκες μπορούν να προβούν στη διαδικασία αυτή μέχρι τη 12η εβδομάδα της κύησης (εκτός από τις περιπτώσεις βιασμού οπού το όριο είναι 24 εβδομάδες) καθιστώντας έτσι πολλές γυναίκες παράνομες.
Τα πολλά παιδιά αποτελούν τη μοναδική εγγύηση για τη μακροημέρευση του έθνους.
Το κράτος, ελέγχει τα σώματα των γυναικών δίνοντας ή αφαιρώντας το δικαίωμα τους στην έκτρωση έτσι ώστε να εξασφαλίσει την μακροημέρευση του έθνους. Προτού “νομιμοποιηθούν” οι εκτρώσεις, στη νομοθεσία προβλεπόταν το δικαίωμα στην έκτρωση μόνο σε περιπτώσεις βιασμού, αποπλάνησης ανηλίκου, αιμομιξίας, βλάβης υγείας της εγκύου, πιθανότητες γέννησης παθολογικού παιδιού και διαταραχής της ψυχικής κατάστασης της εγκύου πιστοποιημένης από δύο ψυχίατρους. Οι συγκεκριμένες αυτές περιπτώσεις, σε συνδυασμό με τη ναζιστική αιτιολόγηση της υπογεννητικότητας, αποδεικνύουν πως τα πολλά σωματικά, ψυχικά υγιή και φυλετικά άρτια παιδιά, αποτελούν εγγύηση για την μακροημέρευση του έθνους-κράτους. Το κράτος αντιλαμβάνεται τις γυναίκες ως αναπαραγωγικές μηχανές της ίδιας του της ύπαρξης, αφού από πολύ νωρίς τους εμφυτεύει την πεποίθηση πως οφείλουν να γεννούν και καθορίζει τις ζωές τους μετατρέποντας τες σε σεξουαλικά αντικείμενα. Οι αυξημένες υποχρεώσεις που επιφέρει η μητρότητα περιορίζουν τον κοινωνικό χρόνο των γυναικών αποτρέποντας τες από την ενασχόληση τους με την ίδια τους την εαυτή και εμποδίζοντάς τες να πολιτικοποιηθούν ώστε να αποκτήσουν συνείδηση της καταπίεσης τους και να μαχούν ενάντια στο έθνος και στην πατριαρχία.
Οφείλοντας οι γυναίκες να επιτελέσουν τον ρόλο της μητρότητας υποτάσσονται στις επιταγές της φύσης, που δεν διαφέρουν σε τίποτα από εκείνες του έθνους και της ηθικής, έτσι η αυτοδιάθεση των γυναικών πάνω στο ίδιο τους το σώμα χαρακτηρίζεται, όχι μόνο ως αντιεθνική αλλά και ως ανήθικη στάση. Η πατριωτική και σεξιστική επιχειρηματολογία κατά των εκτρώσεων έχει την ανάγκη ηθικού ερείσματος το οποίο αυτή αντλεί από την εκκλησία και την ορθοδοξία.Η εκκλησία παρόλο που τάσσεται εντατικά ενάντια στην έτρωση, την ίδια στιγμή κρατά την ίδια στάση απέναντι στην εγκαθίδρυση της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα ελληνικά σχολεία με αποτέλεσμα απο τη μια την επιδίωξη αφαίρεσης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του σώματος της γυναίκας και απο την άλλη την απόλυτη άρνηση της εκμάθησης των παιδιών να συμπεριφέρονται στα σώματα των ίδιων και των άλλων με σοβαρότητα, υπεθυνότητα και σεβασμό. Την ίδια στιγμή η εκκλησία συμμετέχει ενεργά στη συζήτηση περί “αφανισμού του ελληνικού έθνους” υποστηρίζοντας ότι η έκτρωση είναι φόνος.Με αυτόν τον τρόπο αφενός στοχεύει στην ενοχοποίηση και τον εκφοβισμό των γυναικών υπενθυμίζοντας τους ότι η αμαρτία που διαπράττουν επιδέχεται τιμωρίας και αφετέρου έρχεται να προστατεύσει το έθνος από την απειλή της γενοκτονίας.
Το ηθικό αυτό έρεισμα επικυρώνεται και νομιμοποιείται από την επιστήμη, η οποία με την σειρά της έρχεται να το ορθολογικοποιήσει, θέτοντάς το σε μια πιο ‘αξιόπιστη’ και ‘έγκυρη’ βάση. Cis ετεροφυλόφιλοι, έλληνες άντρες και μισογύνηδες, ελληνίδες, γυναίκες, θρησκόληπτες, επιστήμονες τονίζουν από την πλευρά τους τους κινδύνους που προκαλούν οι εκτρώσεις, τόσο στην ψυχολογική κατάσταση, όσο και στα σώματά των γυναικών ελέγχοντας την σεξουαλικότητα και τα κορμιά τους, αποκόβοντας τες από την αυτοδιάθεση των σωμάτων τους.
Και ας μη ξεχνάμε ότι ανέκαθεν , οι επιστήμονες (ακαδημαϊκοί και γιατροί) ήταν αυτοί που συμπλήρωναν τα πάνελ των εκδηλώσεων υπέρ της δικαίωμα στην έκτρωση χέρι χέρι με τους με παπάδες.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 18/3/2017 ΣΕ ΑΝΤΙΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ Η ΕΝΟΡΙΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ.
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΣΤΙΣ 16:00
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΑΣ!!
Φεμινιστική /Λ.Ο.Α.Τ.Κ.Ι.+ Ομάδα
