Στις 28/9/2016 στο Ρέθυμνο υπήρχε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου με θέμα την απόφαση γύρω από το ζήτημα της εγκατάστασης μεταναστών στο νησί. Από κάποιες μέρες πριν κυκλοφορούσε κάλεσμα για συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το δημαρχείο με ξεκάθαρο ξενοφοβικό/πατριωτικό/ρατσιστικό περιεχόμενο. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε ο ΣΑΟΡ (σύλλογος αλληλοβοήθειας οφειλετών Ρεθύμνου) που έχει εξελιχθεί σε ακροδεξιό θύλακα στο Ρέθυμνο, έχοντας στις τάξεις του χρυσαυγίτες. Απέναντι σε αυτά λοιπόν υπήρξε αντιφασιστικό κάλεσμα από συντρόφους/ισσες ώστε να μη δώσει χώρο στη δραστηριότητα των φασιστών. Έξω, λοιπόν, από το δημαρχείο Ρεθύμνου αυτό που εξελίχθηκε ήταν μια ακόμη συντονισμένη επίθεση από κοινού των ΜΑΤ που υπήρχαν στο χώρο μαζί με φασίστες απέναντι στην αντιφασιστική συγκέντρωση με αποτέλεσμα να υπάρξουν μάχες σώμα με σώμα, δακρυγόνα μέσα σε σχολεία που υπήρχαν στην περιοχή, τραυματισμοί και 4 προσαγωγές εκ των οποίων οι 2 εξελίχθηκαν σε συλλήψεις από τους μπάτσους που έβαλαν πλάτη στους φασίστες. Στη συνέχεια, τις επόμενες ημέρες, τα ίδια καθίκια κλιμάκωσαν τις επιθέσεις τους, με επιδρομές που κατέληξαν σε νέους τραυματισμούς.
Τα γεγονότα στο Ρέθυμνο είναι άλλο ένα κομμάτι στο ψηφιδωτό της επίθεσης που ξεδιπλώνεται με αιχμή το μεταναστευτικό από μεριάς κράτους και παρακράτους απέναντι τόσο στους μετανάστες αλλά και σε όσους και όσες ορθώνουν το ανάστημά τους προτάσσοντας την αλληλεγγύη, τη δράση, τη συνύπαρξη, την αντιπαράθεση με το ρατσισμό και το φασισμό απέναντι στον ολοένα και βαθύτερο κοινωνικό κανιβαλισμό. Είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της ακροδεξιάς σαπίλας που βγαίνει στην επιφάνεια τόσο μέσα από διάφορους φορείς και συλλόγους όσο και μέσα από πιο συγκεκριμένες φασιστικές οργανώσεις, επιδιώκοντας εκ νέου να καταλάβει ζωτικό χώρο στην κοινωνική ζωή. Οι επιτροπές κατοίκων στα νησιά και όχι μόνο, οι ανακοινώσεις από συλλόγους γονέων που δεν αποδέχονται τα παιδιά των μεταναστών στα σχολεία, οι επιθέσεις σε καταλήψεις (όπως στη Νοταρά) είναι η από τα δεξιά κίνηση που προσπαθεί να καθορίσει το περιβάλλον που ζούμε και έρχεται να συμπληρώσει την κρατική στρατηγική. Και όλα αυτά, αν κάνουμε μια ακόμη μεγαλύτερη αφαίρεση, συμβαίνουν εντός μιας λυσσαλέας επίθεσης στους από τα κάτω που έχει πάρει χαρακτηριστικά ανοιχτού βιοπολιτικού πολέμου. Η ζωή όσων «περισσεύουν» στοιχειοθετεί την εξαίρεση και το σημείο πάνω στο οποίο επανιδρύονται τα φασιστικά κινήματα που έρχονται εκ νέου στο προσκήνιο της ιστορίας.
Τα εγκλωβισμένα σώματα των μεταναστών/τριών στο εσωτερικό του δυτικού κόσμου είναι η άλλη όψη του νομίσματος για τα όσα ξεδιπλώνονται στις χώρες τους. Εκεί, που με επίκεντρο στην παρούσα φάση τη Συρία, η κυριαρχία σφυροκοπά ολόκληρες περιοχές προσπαθώντας να συνεχίσει τη λεηλασία των εδαφών αυτών, να βρει νέες ρυθμίσεις, ένα νέο περιβάλλον αναπαραγωγής του καπιταλισμού, στο οποίο ρόλο έχουν να παίξουν όλοι, σε ένα πόλεμο επικράτησης και δύναμης για την επόμενη μέρα. Έτσι, ολόκληροι πληθυσμοί ξεσπιτώνονται ερχόμενοι στο δυτικό κόσμο, σε έναν αγώνα επιβίωσης, απέναντι στις βόμβες, τις φατρίες, τους φονταμενταλιστές. Είναι ο αγώνας της ζωής απέναντι στο θάνατο. Μιας ζωής που είναι ξεκάθαρο και διακηρυγμένο πως για τον καπιταλισμό είναι μονάχα ένας αριθμός, μια ενέργεια προς χρήση σε περιορισμένη ποσότητα, ένα πρόβλημα προς διαχείριση. Οι μετανάστες είναι οι κολασμένοι του κόσμου. Κουβαλάνε τις αμαρτίες του, σε ένα σισύφειο βασανιστήριο που καλούνται να υπομείνουν. Είναι αυτοί πάνω στους οποίους σφυρηλατείται η ασφάλεια και ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός, η ιδεολογική αιχμή του δόρατος που μιλά ξεκάθαρα τη γλώσσα της εξουσίας. Της εθνικής καθαρότητας, της αντικατάστασης του ταξικού πολέμου από τον πόλεμο μεταξύ των καταπιεσμένων, των υγειονομικών απειλών, της πολιτισμικής κυριαρχίας, της ασφάλειας, του φόβου. Είναι η γλώσσα του γενικευμένου κοινωνικού και πραγματικού θανάτου.
Απέναντι σε όλα αυτά ορθώνεται η ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη. Η έμπρακτη, καθημερινή πάλη δίπλα σε όσους βρίσκονται στις τάξεις των από τα κάτω, των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Και η πάλη αυτή δεν μπορεί πάρα να έχει ξεκάθαρα χαρακτηριστικά, διεθνιστικά, ταξικά, αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά. Είναι κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, για ένα κόσμο χωρίς πολέμους, θρησκείες, σύνορα, πατρίδες, χαρτιά και διαχωρισμούς. Οι μετανάστες είναι κομμάτι των καταπιεσμένων αυτής της κοινωνίας και είναι κομβικό ζήτημα η αλληλεγγύη σε αυτούς. Μια αλληλεγγύη που αρθρώνεται έμπρακτα μέσα στα στέκια, τις καταλήψεις, τις κοινότητες αγώνα. Μακριά από τη φιλανθρωπία των ΜΚΟ και τη σκλαβιά του κράτους. Στο δρόμο, απέναντι σε φασίστες και μπάτσους. Μέσα στους κοινωνικούς χώρους, απέναντι στα ρατσιστικά και φασιστικά ιδεολογήματα. Η αλληλεγγύη, ο κοινός αγώνας, το έδαφος που ανοίγουμε μαζί, είναι η μαγιά των εξεγερμένων απέναντι στο κρατικό μονοπώλιο της διαχείρισης, με λιγότερο ή περισσότερο βίαιους όρους, των μεταναστών και μεταναστριών. Είναι ο αγώνας της ζωής ενάντια στο θάνατο, σημείο καμπής στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο.
Πόλεμος σε κράτος, κεφάλαιο, φασίστες
Για την αναρχία και την επανάσταση
αναρχικό αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον
atakton.espivblogs.net
