→ Σεπτέμβρης 2011 :: Μηνιαίο ανοικτό άρθρο αναγνωστών

“Πόλεμος” με φόντο … το πυρηνελαιουργείο Γιαννούλη – “Θα εξαντλήσουμε κάθε ένδικο μέσο για να μείνει η απόφαση ανεφάρμοστη” – είπε ο δήμαρχος Μινώα – Ανακοίνωση των κατοίκων
Ενημερώθηκε: 15.09.2011 // 13:59
Ζ.Καλογεράκης: Περιφερειάρχη, πάρε θέση!

Στον Περιφερειάρχη, Σταύρο Αρναουτάκη φτάνει το “μπαλάκι” γύρω από τη χθεσινή θετική γνωμοδότηση από την Επιτροπή Περιβάλλοντος για την επαναλειτουργία του πυρηνελαιουργείου Γιαννούλη, στο Νιπιδιτό.

Με επιστολή τους προς τον περιφερειάρχη, η οποία κοινοποιείται και στο περιφερειακό συμβούλιο, που συνεδριάζει αυτή τη ώρα, ο δήμαρχος Μινώα, Ζαχαρίας Καλογεράκης, καλεί, ουσιαστικά, το Σταύρο Αρναουτάκη να πάρει θέση για αυτό το ζήτημα που έχει προκαλέσει … έριδες και αντιδράσεις.

Στην επιστολή, μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά στη χθεσινή απόφαση της Επιτροπής Περιβάλλοντος, με χαρακτηρισμούς όπως “ατεκμηρίωτη” και “προκλητική”, ενώ γίνεται λόγος για μια απόφαση που “αγνοεί κι απαξιώνει την ίδια την υπηρεσία της επιτροπής”, ενώ παράλληλα, “δυναμιτίζει την αυτονόητη συνεργασία της περιφέρειας με την α’ βαθμού αυτοδιοίκηση στο πλαίσιο της διαμόρφωσης του περιφερειακού σχεδιασμού ανάπτυξης για την Κρήτη, αναδεικνύοντας ως κυρίαρχα τοπικιστικά και όχι μόνο κριτήρια”. Στην επιστολή επισημαίνεται, επίσης, η έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί
στην περιοχή.

“Θα εξαντλήσουμε όλα τα νομικά μέσα”

“Θα εξαντλήσουμε όλα τα νομικά μέσα ώστε να μείνει ανεφάρμοστη” – είπε ο δήμαρχος Μινώα, Ζαχαρίας Καλογεράκης, κατά τη διάρκεια έκτακτης συνέντευξης τύπου, ενώ χαρακτήρισε για ακόμη μία φορά, την χθεσινή απόφαση. “αστήρικτη”, “απαράδεκτη” κι “απερίγραπτη”!

Ο ίδιος υπογράμμισε ότι ζητάει από τον περιφερειάρχη και το συμβούλιο να τοποθετηθούν επί του θέματος, ενώ θα ζητήσει συνάντηση με το πρόσωπο που μπορεί να “κλείσει” το θέμα. Το πρόσωπο αυτό δεν είναι άλλο από το γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, Θ.Καρούντζο, η υπογραφή του οποίου θα σημάνει τελικά την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων για την επαναλειτουργία του πυρηνελαιουργείου Γιαννούλη.

Πάντως, ο κ. Καλογεράκης εμφανίστηκε αποφασισμένος, αναφέροντας ότι “έτσι κι αλλιώς δε θα λειτουργήσει το εργοστάσιο”, εξαιτίας μιας σειράς ανοιχτών ζητημάτων και εγκρίσεων σε εκκρεμότητα, με την εμπλοκή της διεύθυνσης βιομηχανάις, της διεύθυνσης δασών, της αρχαιολογίας, της πολεμικής αεροπορίας, της πυροσβεστικής και της επιτροπής κυκλοφορίας.

Ο ίδιος τόνισε ότι οι κάτοικοι είναι σε επιφυλακή, ενώ με νόημα είπε “επιτέλους αυτοί που έχουν ευθύνες να τις αναλάβουν”.

Παρέμβαση έκανε και περιφερειακός σύμβουλος, Γιώργος Αλεξάκης, ο οποίος έκανε λόγο για “οικογενειακά, επιχειρηματικά, οικονομικά και τοπικιστικά συμφέροντα που διεμβολίζουν την ορθή κρίση των συμβούλων της επιτροπής”.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

ΤΟΠΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΑΣ

Καταγγέλλουμε ως απαράδεκτη και «στημένη» την απόφαση της «Επιτροπής χωροταξίας και περιβάλλοντος» της Περιφέρειας Κρήτης, που με οριακή πλειοψηφία (7υπέρ-6 κατά) , άναψε το πράσινο φως, στα συμφέροντα ενός ιδιώτη, αγνοώντας τα συμφέροντα των πολλών.

Με οργή και αγανάκτηση παρακολουθήσαμε την συνεδρίαση στις 14-9-2011 της κατ’ ευφημισμόν πλέον, «Επιτροπής χωροταξίας & περιβάλλοντος» της περιφέρειας , που συζήτησε το θέμα του Πυρηνελαιουργείου «Γιανούλη», στο Γαζέπι Μύλο, στο δήμο μας.

Κανένας λογικός άνθρωπος, που θα ήταν παρών στην συνεδρίαση της επιτροπής, δεν θα περίμενε αυτό το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, η οποία εξελίχθηκε σε «θέατρο παραλόγου».

Η αμαρτωλή προϊστορία της συγκεκριμένης βιομηχανικής μονάδας, η οποία βρίθει παρανομιών και εγκληματικών παραλείψεων, θα έπειθε και τον πλέον κακόπιστο ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαναλειτουργήσει.

Η επιχειρηματολογία της πλευράς που αντιτίθεται στην επαναλειτουργία του πυρηνελαιουργείου, στην συγκεκριμένη θέση, ήταν ξεκάθαρη και στηρίχθηκε σε επιστημονικά δεδομένα, βάσει εγκύρων και αδιαμφισβήτητων μελετών. Η εν λόγω πλευρά, τεκμηρίωσε την αντίθεση της, με την υποστήριξη διαπιστευμένων μελετητών και στηρίχθηκε επίσης, σε σειρά αρνητικών γνωμοδοτήσεων διαφόρων αρμοδίων υπηρεσιών. Τα παραπάνω επιχειρήματα ανέπτυξαν με επάρκεια και παρουσιάστηκαν με κάθε λεπτομέρεια, τόσο από τον δήμαρχο κ. Ζαχαρία Καλογεράκη, όσο και αρκετούς συμβούλους της επιτροπής.

Ο κ. Καλογεράκης τόνισε επίσης ότι η απόφαση του νέου Δημοτικού Συμβουλίου για την μη επαναλειτουργία της συγκεκριμένης μονάδας, ήταν ΟΜΟΦΩΝΗ.

Αντίθετα η άλλη πλευρά, ενώ φραστικά αποδεχόταν ως βάσιμα, πολλά επιχειρήματα και κατανοούσε τις ανησυχίες , της τοπικής κοινωνίας με παραπλανητικό τρόπο, με μισόλογα, διφορούμενες και αστήρικτες τοποθετήσεις, ακόμη και με την «ένοχη σιωπή» ορισμένων συμβούλων, κατάφερε να ψελλίσει με κατεβασμένο κεφάλι το ΝΑΙ.

Εμείς από τη πλευρά μας, οι φορείς της περιοχής με πλήρη ομοφωνία δηλώνουμε ότι είμαστε συνηθισμένοι πλέον σ’ αυτά τα τερτίπια και τις μεθοδεύσεις. Παράλληλα, με την υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας, η οποία θα υποστεί και τις αρνητικές συνέπειες, θα ακυρώσουμε στη πράξη την όποια απόφαση απ’ όπου και αν ληφθεί. Δεν θα αφήσουμε, το μέλλον της περιοχής μας να το καθορίσουν «ύποπτα» συμφέροντα.

Έχουμε εμπειρία από αγώνες και έχουμε δώσει εξετάσεις στο παρελθόν , σήμερα είμαστε σοφότεροι, περισσότεροι και περισσότερο αποφασισμένοι. Παίρνουμε την τύχη στα χέρια μας και δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕ. Με κάθε μέσο θα προστατεύσουμε τον τόπο μας. Οι ηθικοί αυτουργοί για ότι συμβεί το επόμενο διάστημα, θα είναι όλοι αυτοί που με τις παράλογες αποφάσεις τους αγνοούν προκλητικά τις ομόφωνες αποφάσεις και τον αναπτυξιακό σχεδιασμό του Δήμου και της τοπικής μας κοινωνίας.

ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΝΙΠΙΔΙΤΟΥ-ΡΟΥΣΟΧΩΡΙΩΝ
ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΣΣΑΝΩΝ-ΑΥΛΗΣ
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΥΛΗΣ
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΥΛΗΣ
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ ΑΥΛΗΣ
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΙΠΙΔΙΤΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΙΠΙΔΙΤΟΥ
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ ΝΙΠΙΔΙΤΟΥ

http://cretalive.gr/new/51741/crete/Z.Kalogerakis_Perifereiarchi,_pare_thesi

Με ληστρικούς φόρους μας εκβιάζουν προσπαθώντας να μας αναγκάσουν να πληρώσουμε εμείς την ψεύτικη κρίση τους.

“Δεν πιστεύω ούτε στο 23% της εστίασης ούτε στην είσπραξη φόρων από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, αλλά στη φάση που είναι ο τόπος έπρεπε να έχουμε άμεσο αποτέλεσμα. Να κάνουμε την υπέρβαση. Χρειάζεται ένα “ντου”, να βγάλουμε το κεφάλι μας και να αναπνεύσουμε”, δηλώνει ο Βενιζέλος.

Ο λόγος φυσικά για την κρατική ληστεία που γίνεται σε βάρος όλων αυτών των ανθρώπων που μετά από χίλιους κόπους και σκληρές οικονομίες κατάφεραν να έχουν ένα σπίτι. Ένα σπίτι που έτσι κι αλλιώς φορολογήθηκε και με την αγορά του, αλλά φορολογείται κάθε χρόνο επίσης με το έντυπο Ε9 που καταθέτει κάποιος στην ετήσια φορολογική του δήλωση.

Παρόλα αυτά, για δύο χρόνια, θα πρέπει να πληρώσουμε εμείς τις λαμογιές και τις κλεψιές ενός εντελώς διεφθαρμένου και ρουσφετολογικού δημόσιου τομέα εδώ και δεκαετίες. Λαμογιές στις οποίες πρωτοστάτησαν αυτοί οι ίδιοι με τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα και τα εκατομμύρια των καταθέσεων στην Ελβετία και αλλού. Αυτοί δηλαδή που αφού κατάκλεψαν τους πάντες, αφού μπούκωσαν τις καταθέσεις τους όσο δεν πάει άλλο, ζητάνε τώρα από εμάς, τους απλούς εργαζόμενους να πληρώσουμε τα χρέη τους και μάλιστα μας εκβιάζουν ότι θα μας στερήσουν βασικές παροχές επιβίωσης όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, αν δεν υπακούσουμε.

Ας δούμε μερικά σημεία από την τελευταία ληστεία σε βάρος μας, έτσι όπως καταγράφονται στον καθεστωτικό Τύπο.
Το έκτακτο ειδικό τέλος επί των ακινήτων, που θα πληρωθεί αμέσως σε δύο δόσεις, μπορεί να εμφανίζει στοιχεία αναλογικότητας και δικαιοσύνης, ανάλογα με την επιφάνεια και την περιοχή όπου βρίσκεται το ακίνητο, πιάνοντας ακόμα και τους φοροφυγάδες που δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα και ζουν ως «κροίσοι», αλλά είναι καθ’ όλα άδικο, καθώς για άλλη μια φορά θα πληρώσουν τα γνωστά φορολογικά υποζύγια.
Ακόμα και οι ιδιοκτήτες ακινήτων σε «φτωχές» περιοχές θα πληρώσουν από μερικές δεκάδες έως κάποιες εκατοντάδες ευρώ. Στις «ακριβές» περιοχές το τέλος θα ξεπεράσει και τα 4.000 ευρώ.
Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής μιας κυβέρνησης που δεν τολμά επιτέλους να πάρει την απόφαση να πατάξει τη φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο και την παραοικονομία.
Οι ιδιοκτήτες, και οι ενοικιαστές, των ακινήτων πρέπει να γνωρίζουν βασικά σημεία:
1 Επιβαρύνει τον ιδιοκτήτη ή τον επικαρπωτή (και όχι τον έχοντα την ψιλή κυριότητα) του ακινήτου.
2 Πληρώνεται από τον ενοικιαστή, ο οποίος και είναι ο υπόχρεος για την εξόφλησή του μαζί με το λογαριασμό της ΔΕΗ. Το ποσό που θα πληρώσει ο ενοικιαστής θα το συμψηφίσει με το ενοίκιο που πληρώνει στον ιδιοκτήτη, είτε με οφειλόμενα είτε με μελλοντικά μισθώματα.
* Για παράδειγμα, αν το τέλος είναι 1.000 ευρώ και το ενοίκιο είναι 600 ευρώ, ο ενοικιαστής δεν θα καταβάλει το ενοίκιο του πρώτου μήνα και από το ενοίκιο του δεύτερου μήνα θα πληρώσει 200 ευρώ. Και τους δύο μήνες ο ιδιοκτήτης οφείλει να του εκδώσει κανονικά την απόδειξη πληρωμής του ενοικίου.
Για ευπαθείς ομάδες μέχρι 3.000 ευρώ/τ.μ.
3 Οι ευπαθείς κοινωνικά ομάδες πληρώνουν χαμηλό τέλος 0,50 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο εφόσον το ακίνητό τους βρίσκεται σε περιοχή με τιμή ζώνης κάτω των 3.000 ευρώ ανά τ.μ.
Ως ευπαθείς ομάδες αναγνωρίζονται οι άνεργοι επιδοτούμενοι από τον ΟΑΕΔ (για το χρονικό διάστημα 1ης Ιανουαρίου έως 31ης Αυγούστου για το 2011 και από 1ης Ιανουαρίου έως 30ής Απριλίου για το 2012), οι πολύτεκνοι, οι ανάπηροι και όσοι βαρύνονται φορολογικά από αναπήρους.
Είναι προφανές ότι δεν εντάσσονται οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι τρίτεκνοι, που εντάσσονται στα κοινωνικά τιμολόγια της ΔΕΗ και ότι το μειωμένο τέλος αφορά τους ιδιοκτήτες των ακινήτων και όχι τυχόν ενοικιαστές.
Δηλαδή, αν κάποιος ενοικιάζει το ακίνητό του σε έναν ανάπηρο δεν θα έχει μείωση, καθώς ως ιδιοκτήτης δεν είναι ο ίδιος ανάπηρος.
4 Οχι μόνο δεν αναγνωρίστηκε η παλαιότητα, αλλά επιβλήθηκε και συντελεστής προσαύξησης για τα ακίνητα της τελευταίας 25ετίας, ώστε να επιβαρυνθεί περαιτέρω ο ιδιοκτήτης του ακινήτου.
Ο συντελεστής παλαιότητας, όπως έχει οριστεί από την εφορία, κυμαίνεται από 0,90 για κτίσματα 1-5 ετών, 0,80, για 6-10, ο,75 για 11-15, 0,70 για 16-20, 0,65 για 21-25 και 0,60 για άνω των 25 ετών.
Ο νέος συντελεστής προσαύξησης ξεκινάει από 1 για ακίνητα παλαιότητας 26 ετών και πάνω, 1,05 για 20-25 ετών, 1,1 για 15-19 ετών, 1,15 για 10-14 έτη, 1,2 για 5-9 έτη και 1,25 για νεόδμητα μέχρι 4 ετών.
* Για παράδειγμα, ένα ακίνητο 5ετίας 100 τ.μ., με τιμή ζώνης 1.450 ευρώ, αν υπολογιζόταν η παλαιότητα θα πλήρωνε τέλος 400 ευρώ, ενώ τώρα θα πληρώσει 625 ευρώ!
5 Το ειδικό τέλος ισούται με το γινόμενο της επιφάνειας του ακινήτου, του τέλους ανά τετραγωνικό μέτρο ανάλογα με την τιμή ζώνης της περιοχής και το συντελεστή προσαύξησης ανάλογα με τα χρόνια ηλεκτροδότησής του.
6 Το ύψος του ειδικού τέλος κλιμακώνεται ανάλογα με την τιμή ζώνης, με την εφαρμογή 10 συντελεστών, ξεκινώντας από 0,50 ευρώ για ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και μέχρι 16 ευρώ ανά τ.μ. για ακίνητα σε περιοχές με τιμή ζώνης 5.001 ευρώ και άνω.
Και χώροι στάθμευσης
7 Το τέλος επιβάλλεται σε όλες τις δομημένες επιφάνειες που ηλεκτροδοτούνται για οικιακή ή εμπορική χρήση. Μεταξύ αυτών είναι οι κλειστοί χώροι στάθμευσης, οι αποθήκες, τα μπαλκόνια και οποιοσδήποτε άλλος χώρος έχει δηλωθεί και περιλαμβάνεται στην επιφάνεια που έχει καταγραφεί στο λογαριασμό της ΔΕΗ.
8 Εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ ή των εναλλακτικών προμηθευτών ηλεκτρικού ρεύματος, σε δύο ισόποσες δόσεις, από τον Οκτώβριο του 2011 και μέχρι το Φεβρουάριο του 2012 για το τρέχον έτος.
Με την απειλή διακοπής ρεύματος
9 Το τέλος είναι διετές. Για το 2012 θα εξοφληθεί σε τέσσερις ισόποσες δόσεις, από το Μάιο και μέχρι το Δεκέμβριο.
10 Οποιος δεν πληρώσει το τέλος αντιμετωπίζει άμεσα τη διακοπή της ηλεκτροδότησης του ακινήτου του. Και το ρεύμα δεν θα επαναχορηγηθεί μέχρι να εξοφληθεί το τέλος.
11 Αν δεν ζητηθεί επαναχορήγηση του ρεύματος, η εταιρεία παροχής του διαγράφει το συνδρομητή και ενημερώνει το ελληνικό Δημόσιο, ώστε να μεριμνήσει αυτό για την είσπραξή του.
Κι εδώ μπορεί να υπάρξει εμπλοκή. Αν ο λογαριασμός φέρει το όνομα παλαιού ιδιοκτήτη ή ενοικιαστή, η οφειλή θα χρεωθεί σε αυτόν;
Είναι προφανές ότι περιμένει αρκετή ταλαιπωρία όσους έχουν στο όνομά τους λογαριασμούς ΔΕΗ από παλαιά ακίνητα, καθώς θα πρέπει να περάσουν από την εφορία για να αποδείξουν πως δεν είναι σήμερα ιδιοκτήτες ή ενοικιαστές. Μετά, η εφορία θα πρέπει να εντοπίσει το σημερινό ιδιοκτήτη. Κι άντε να τον βρει.
12 Αν ο ιδιοκτήτης δεν το πληρώσει και δεν ζητήσει επαναχορήγηση του ρεύματος, η εφορία θα καταστήσει ληξιπρόθεσμο το χρέος. Και στην περίπτωση αυτή, όποιος αρνείται την πληρωμή του θα βρεθεί αντιμέτωπος με αναγκαστικά μέτρα, κατάσχεση και πλειστηριασμό.
13 Οι ιδιοκτήτες των κενών ακινήτων μπορούν να διακόψουν το ρεύμα, οπότε μπορεί και να γλιτώσουν το τέλος και για φέτος. Για το 2012 θα το γλιτώσουν σίγουρα.
14 Εξαιρούνται όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι, δημόσια και δημοτικά κτίρια, φιλανθρωπικά ιδρύματα κ.λπ.
15 Δεν θα πληρωθεί τέλος για Ναούς, ενώ επιβαρύνεται με το ειδικό τέλος όλη η άλλη ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας, δηλαδή κτίσματα που ενοικιάζονται για εμπορικούς σκοπούς.

Μας είναι εντελώς αδιάφορο τι πραγματικά πιστεύει το κάθε αλητήριο κλεφτρόνι, είτε λέγεται Βενιζέλος είτε Σαμαράς είτε Παπανδρέου είτε οποιοσδήποτε τέλος πάντων, που διαχειρίζεται και λυμαίνεται τις ζωές μας.

Αυτό που εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά, είναι ότι δεν υπάρχει καμία οικονομική κρίση. Υπάρχει ένα παιχνίδι του καπιταλισμού που προσπαθεί να εξαθλιώσει τον άνθρωπο και να συσσωρεύσει ακόμα περισσότερο πλούτο στα χέρια ελάχιστων. Είναι ο πόλεμος που κήρυξε το κεφάλαιο ενάντια στις κοινωνίες των ανθρώπων (σήμερα είμαστε εμείς, αλλά αυτός ο πόλεμος σύντομα θα αποκτήσει παγκόσμια χαρακτηριστικά) με σκοπό να εξαθλιώσει και να μετατρέψει όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους σε δούλους.

Η μόνη κρίση που είναι ορατή είναι η κρίση της αγωνιστικής και συγκρουσιακής διάθεσης από τη μεριά μας, μέχρι την επανάσταση, μέχρι την απελευθέρωσή μας. Παρόλο που η στάση μας αυτή φαντάζει λογική, αφού η επίθεση που δεχόμαστε είναι πολυμέτωπη και καθημερινή στο βαθμό που να μην ξέρει κανείς από πού να αρχίσει και τι κάνει, παρόλο που μοιάζουμε εγκλωβισμένοι προσπαθώντας μάταια να αντισταθούμε, έφτασε πια η ώρα συλλογικά να αρνηθούμε την ζωή που μας επιφυλάσσουν. Έφτασε η στιγμή να βγούμε όλοι στους δρόμους (εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές) και με δυναμικές κινήσεις να πάρουμε πια τη ζωή μας στα χέρια μας, να σταματήσουμε να πληρώνουμε συλλογικά τα χαράτσια τους.

Λύσεις που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας υπάρχουν πολλές και όλες σχεδόν μπορούν να εφαρμοστούν. Αυτό που χρειάζεται είναι η αποφασιστικότητα και η ανάπτυξη των αξιών της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Είναι η ανάγκη της συλλογικής αντίστασης ο καθένας από το χώρο που κινείται.

Να βγούμε όλοι στους δρόμους και σε μικρές ή μεγάλες ομάδες, να ακυρώσουμε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις που πρόκειται να έρθουν.

Να σταματήσουμε τις διακοπές ρεύματος στα σπίτια των γειτόνων μας και τα δικά μας. Να το κάνουμε μόνοι μας, ακόμα κι όταν ο ξεφτιλισμένος καθεστωτικός συνδικαλισμός αρνείται να υψώσει το ανάστημά του και να σταθεί δίπλα μας. Να βοηθήσουμε συλλογικά τους διπλανούς μας να ξανασυνδέσουν το κομμένο ρεύμα.

Να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν!

Να ξαναβρούμε την αξιοπρέπειά μας!

Να αγωνιστούμε για την ζωή και όχι για την επιβίωση!

Τα στοιχεία είναι από την Ελεθεροτυπία και το Έθνος

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1333175

13 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η CIWF καλεί για άμεση εφαρμογή της απαγόρευσης των κλωβοστοιχιών

Η διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση για τα παραγωγικά ζώα Compassion in World Farming (CIWF) καλεί την Ελληνική κυβέρνηση να πάρει γρήγορα και αποφασιστικά μέτρα για να σταματήσει την παραγωγή αυγών από συστήματα κλωβοστοιχιών που θα κριθούν παράνομα την 1η Ιανουαρίου 2012.

Από την 1.1.2012 τα συμβατικά κλουβιά για τις όρνιθες θα καταστούν παράνομα στην ΕΕ και η πώληση των αυγών που παράγονται από το συγκεκριμένο σύστημα θα απαγορευτεί.

Οι αριθμοί που αναφέρει η Κομισιόν παρουσιάζουν την εικόνα ότι η Ελλάδα δεν έχει ανταποκριθεί στο αίτημα να δοθούν στοιχεία σχετικά με την πρόθεση της χώρας να συμμορφωθεί με την απαγόρευση του 2012.

Η Όλγα Κήκου, διευθύντρια ευρωπαϊκών υποθέσεων της CIWF, δήλωσε: «Αυτός ο νόμος δεν παρουσιάστηκε ξαφνικά. Συμφωνήθηκε το 1999, επομένως είχαμε περισσότερο από αρκετό χρόνο να προετοιμαστούμε. Πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ολλανδία, θα είναι σε πλήρη συμμόρφωση αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι η Ελλάδα ίσως απέτυχε να ενεργήσει εγκαίρως.

Καλούμε την κυβέρνηση να συνεργαστεί με τους αυγοπαραγωγούς και να ληφθούν γρήγορα και αποφασιστικά μέτρα ώστε να μη παράγονται πλέον παράνομα αυγά από τον Ιανουάριο. Δεν είναι αρκετό να λέμε ότι αδυνατούμε, δεδομένου ότι είχαμε περισσότερα από 12 χρόνια για να προχωρήσουμε σε αυτή την αλλαγή, ενώ πολλές άλλες χώρες της ΕΕ έχουν κατορθώσει να αλλάξουν τα συστήματά τους άνετα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο.»

Ο νέος νόμος απαγορεύει τις συμβατικές κλωβοστοιχίες, όπου οι κότες δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν πολλές από τις φυσικές συμπεριφορές τους και δεν μπορούν να τεντώσουν ούτε τα φτερά τους. Τα αποκαλούμενα εμπλουτισμένα κλουβιά, που έχουν κούρνιες και φωλιές, επιτρέπονται σύμφωνα με τους νέους κανόνες. Η CIWF καλεί τους αυγοπαραγωγούς να εφαρμόσουν άλλα συστήματα όπως αυτά της ελευθέρας βοσκής ή του αχυρώνα, όπου οι κότες έχουν περισσότερο χώρο καθώς και τη δυνατότητα να εκδηλώσουν τη φυσική τους συμπεριφορά.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δηλώσει ότι εξαρτάται από τα ίδια κράτη μέλη να εξασφαλίσουν ότι οι αυγοπαραγωγοί τους θα συμμορφωθούν με το νέο νόμο και αλλά και ότι σκοπός της είναι να εξασφαλίσει ότι όλες οι χώρες λαμβάνουν μέτρα για να εφαρμόσουν την απαγόρευση μέχρι τον Ιανουάριο.

Η CIWF καλεί τους καταναλωτές να αγοράζουν αυγά που παράγονται από κότες από συστήματα χωρίς κλουβιά, όπως ελευθέρας βοσκής, αχυρώνα ή βιολογικά.

Για περισσότερες πληροφορίες: Όλγα Κήκου olga.kikou@ciwf.org

Η Compassion in World Farming (CIWF) ιδρύθηκε πριν από 45 περίπου χρόνια, από Βρετανό κτηνοτρόφο που αντέδρασε στην ανάπτυξη της σύγχρονης, εντατικής εκτροφής ζώων. Σήμερα αγωνιζόμαστε ειρηνικά για να τερματιστούν όλες οι πρακτικές της βιομηχανοποιημένης εκτροφής. Πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη μορφή κακοποίησης στον πλανήτη χρειάζεται ιδιαίτερη προσέγγιση – για το λόγο αυτό δραστηριοποιούμαστε ειδικά για την ευημερία των παραγωγικών ζώων.

Επιτροπή Ειρήνης Ηρακλείου
Παράρτημα Ηρακλείου της ΕΕΔΥΕ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στην περιοχή της Μέσης ανατολής και της Βόρειας Αφρικής επιβεβαιώνουν τις προβλέψεις της ΕΕΔΥΕ για όξυνση των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων με φόντο τον ανταγωνισμό για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας.
Το σχέδιο για την «Ευρεία Μέση Ανατολή» που έχουν εκπονήσει εδώ και χρόνια τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων έχει τεθεί σε εφαρμογή. Προβλέπει το λεγόμενο «εκδημοκρατισμό» των χωρών της περιοχής με την εγκαθίδρυση καθεστώτων φιλικά προσκείμενων στη Δύση με σκοπό την αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων. Αυτό αποδεικνύεται από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη με το πρόσχημα να φύγει από την εξουσία ο πρώην «σύμμαχος» και νυν «δικτάτορας» Καντάφι. Ουσιαστικά πίσω από την επέμβαση βρίσκεται η προσπάθεια για πλήρη έλεγχο των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της χώρας μετά την επαναδιαπραγμάτευση από πλευράς την Κρατικής Εταιρείας Πετρελαίων για το μειωμένο ποσοστό πετρελαίου που θα παίρνουν τα διεθνικά μονοπώλια.
Στα ίδια πλαίσια κινείται και η αντιπαράθεση της Τουρκίας με το Ισραήλ λόγω της προσπάθειας του τελευταίου να αποκτήσει ενεργό ρόλο στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στο κυπριακό υπέδαφος.
Η υπεράσπιση των Παλαιστινίων αποτελεί το προπέτασμα καπνού για την τουρκική αστική τάξη που επιδιώκει να γίνει η βασική περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη στην περιοχή σε βάρος του Ισραήλ. Η χώρα μας συμμετέχει ενεργά στην ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση διοργανώνοντας κοινές ασκήσεις και γυμνάσια με τη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ. Ο κίνδυνος γενικευμένης ανάφλεξης είναι ορατός.
Η Επιτροπή Ειρήνης Ηρακλείου προκειμένου να αναδείξει αυτό το ζήτημα και να ενημερώσει το λαό του Ηρακλείου για τους κινδύνους που εγκυμονούν στην περιοχή, διοργανώνει σχετική εκδήλωση την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 19:30 στην Πλατεία Ελευθερίας.
Θα μιλήσει ο Σταύρος Τάσσος καθηγητής-ερευνητής στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ με θέμα: «Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς».
Θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Ηράκλειο,13/09/11
Η Γραμματεία της Επιτροπής Ειρήνης
http://www.eedye-iraklion.gr.gg/%26%23917%3B%26%23922%3B%26%23916%3B%26%23919%3B%26%23923%3B%26%23937%3B%26%23931%3B%26%23917%3B%26%23921%3B%26%23931%3B-%26%23931%3B%26%23932%3B%26%23919%3B%26%23925%3B-%26%23928%3B%26%23923%3B-.–%26%23917%3B%26%23923%3B%26%23917%3B%26%23933%3B%26%23920%3B%26%23917%3B%26%23929%3B%26%23921%3B%26%23913%3B%26%23931%3B.htm

Επιστρέφοντας στην 11η Σεπτεμβρίου, μία δεκαετία μετά

Πλησιάζουμε τη 10η επέτειο της φρικαλέας 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, η οποία, όπως είναι ευρέως διαδεδομένο, άλλαξε τον κόσμο. Την 1η Μαΐου, ο φερόμενος εγκέφαλος του εγκλήματος, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, δολοφονήθηκε στο Πακιστάν από μια ομάδα επίλεκτων κομάντο Navy SEALs των ΗΠΑ, αφού συνελήφθη, άοπλος και ανυπεράσπιστος, στην επονομαζόμενη Επιχείρηση Geronimo.

Πλήθος αναλυτών έχουν επισημάνει ότι παρότι ο Μπιν Λάντεν τελικά σκοτώθηκε, είχε καταφέρει κάποιες σημαντικές επιτυχίες στον πόλεμό του κατά των ΗΠΑ: “επανειλημμένα υποστήριζε ότι ο μόνος τρόπος να εκδιωχθούν οι ΗΠΑ από τον μουσουλμανικό κόσμο και να ηττηθούν οι σατράπες του, ήταν η διεξαγωγή μιας σειράς μικρών αλλά ακριβών πολέμων στους Αμερικάνους που θα τους οδηγούσε τελικά στη χρεοκοπία”, όπως επισημαίνει ο Έρικ Μαργκόλις. Σε μια “αιμορραγία των ΗΠΑ”, όπως ήταν τα ακριβή του λόγια.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα υπό τον Τζορτζ Μπους και στη συνέχεια υπό τον Μπαράκ Ομπάμα, έπεσαν ακριβώς μέσα στην παγίδα του Μπιν Λάντεν: οι τερατώδεις στρατιωτικές δαπάνες και ο εθισμός στο χρέος θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η πιο ολέθρια κληρονομιά ενός ανθρώπου που πίστευε ότι μπορούσε να νικήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ιδιαίτερα όταν το χρέος γίνεται ένα κυνικό αντικείμενο εκμετάλλευσης από την άκρα Δεξιά με τη σύμπραξη των Δημοκρατών και υπονομεύει ό,τι απομένει από τα κοινωνικά προγράμματα, τη δημόσια εκπαίδευση, τα συνδικάτα και γενικά από τα εναπομείναντα φράγματα στην τυραννία των εταιρειών.

Το ότι η Ουάσιγκτον ήταν επιρρεπής στην εκπλήρωση των θερμών επιθυμιών του Μπιν Λαντεν ήταν εμφανές από την αρχή. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο μου 9/11, το οποίο έγραψα λίγο μετά από την εν λόγω επίθεση, ο καθένας που είχε γνώση της περιοχής θα μπορούσε να διακρίνει ότι “ μια μαζική επίθεση σε μουσουλμανικό πληθυσμό θα αποτελούσε απάντηση στις προσευχές του Μπιν Λάντεν και των συνεργατών του και θα οδηγούσε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους σε μια “διαβολική παγίδα”, όπως ακριβώς το έθεσε ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών”.

Ο Μίχαελ Σλόιερ, ανώτερος αναλυτής της CIA, υπεύθυνος για την παρακολούθηση του Οσάμα Μπιν Λάντεν ήδη από το 1996, έγραψε λίγο μετά ότι ο “Μπιν Λάντεν ήταν ακριβής στο να λέει στην Αμερική τους λόγους για τους οποίους διεξάγει πόλεμο εναντίον μας. Είναι έξω για να αλλάξει δραστικά τις ΗΠΑ και τις Δυτικές πολιτικές απέναντι στον ισλαμικό κόσμο”, και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε: “Οι δυνάμεις και οι πολιτικές των ΗΠΑ ολοκλήρωσαν την ριζοσπαστικοποίηση του ισλαμικού κόσμου, κάτι που ο Οσάμα Μπιν Λάντεν προσπαθούσε με σημαντική αλλά ελλιπή επιτυχία ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ως αποτέλεσμα, νομίζω ότι είναι δίκαιο να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής παραμένουν ο μόνος απαραίτητος σύμμαχος του Μπιν Λάντεν”. Και, αναμφισβήτητα, αυτό ισχύει ακόμα και μετά το θάνατό του ..

Η πρώτη 11η Σεπτεμβρίου

Υπήρχε εναλλακτική λύση; Το κίνημα της Τζιχάντ, το οποίο ήταν σε μεγάλο βαθμό επικριτικό ως προς τον Μπιν Λάντεν, υπήρχε πιθανότητα να είχε διασπαστεί ή και να υπονομευθεί μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Το «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», όπως πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε, θα μπορούσε να προσεγγιστεί ως έγκλημα, αφού οδήγησε σε μια διεθνή επιχείρηση για τη σύλληψη των πιθανών υπόπτων. Αυτό διαφαινόταν ήδη από εκείνη τη χρονική στιγμή, αλλά καμία τέτοια ιδέα δεν ελήφθη καν υπ όψιν.

Στο βιβλίο μου 9-11, αναφέρω το συμπέρασμα του Ρόμπερτ Φισκ ότι το «φρικτό έγκλημα» της 11ης Σεπτεμβρίου τελέστηκε με “κακία και τρομερή σκληρότητα”. Πρόκειται για μία ακριβή κρίση. Ωστόσο, είναι χρήσιμο να έχουμε κατά νου ότι τα εγκλήματα θα μπορούσαν να είναι ακόμη πιο δεινά: Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι η επίθεση είχε φτάσει στο βαθμό να συμπεριλαμβάνει το βομβαρδισμό του Λευκού Οίκου, σκοτώνοντας τον πρόεδρο και επιβάλλοντας μία βάναυση στρατιωτική δικτατορία, η οποία θα σκότωνε χιλιάδες και θα βασάνιζε δεκάδες χιλιάδες, ενώ με την ίδρυση ενός διεθνούς κέντρου τρομοκρατίας θα βοηθούσε στο να επιβάλει παρόμοια βασανιστήρια και τρόμο σε άλλες χώρες , διεξάγοντας μια διεθνή εκστρατεία δολοφονίας. Και σαν μια επιπλέον ώθηση, θα έφερνε μια ομάδα οικονομολόγων – ας τους αποκαλέσουμε “τα αγόρια Κανταχάρ” – οι οποίοι θα οδηγούσαν γρήγορα την οικονομία σε μία από τις χειρότερες υφέσεις στην ιστορία της. Αυτό, προφανώς, θα ήταν μία πολύ χειρότερη 11η Σεπτεμβρίου.

Δυστυχώς, δεν είναι ένα πείραμα σκέψης. Αυτό συνέβη. Η μόνη ανακρίβεια σε αυτόν το σύντομο απολογισμό είναι ότι οι αριθμοί θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν επί 25 για να ισοφαρίσουν με ένα κατάλληλο μέτρο την κατά κεφαλήν απόδοση. Φυσικά, αναφέρομαι σε αυτό που στη Λατινική Αμερική συνήθως ονομάζεται “η πρώτη 11 Σεπτεμβρίου”: 11 Σεπτεμβρίου του 1973, όταν οι ΗΠΑ κατάφεραν μετά από εντατικές προσπάθειες να ανατρέψουν τη δημοκρατική κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή με στρατιωτικό πραξικόπημα, επιβάλλοντας το βάναυσο καθεστώς του στρατηγού Πινοσέτ. Ο στόχος, σύμφωνα με τα λόγια του Νίξον, ήταν να σκοτώσει τον “ιό” που θα μπορούσε να ενθαρρύνει όλους εκείνους “τους ξένους που είναι έξω για να μας συνθλίψουν” να αναλάβουν οι ίδιοι τους πόρους τους και να ακολουθήσουν με άλλους τρόπους μια “απαράδεκτη” πολιτική ανεξάρτητης ανάπτυξης. Στο υπόβαθρο υπήρχε το συμπέρασμα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας πως αν οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να ελέγξουν τη Λατινική Αμερική, δεν θα μπορούσαν να προσδοκούν “να επιτευχθεί μια επιτυχημένη τάξη σε άλλα μέρη του κόσμου”.

Αυτά τα γεγονότα μικρής σημασίας δεν περιορίστηκαν στο στρατιωτικό πραξικόπημα που κατέστρεψε τη Χιλιανή δημοκρατία και έθεσε σε κίνηση την ιστορία φρίκης που ακολούθησε. Η πρώτη εντεκάτη Σεπτέμβρη ήταν απλά μια πράξη σε ένα δράμα το οποίο ξεκίνησε το 1962, όταν ο Τζων Κένεντι επαναπροσδιόρισε τη στρατιωτική αποστολή της Λατινικής Αμερικής από “αμυντική στο ημισφαίριο” – μια αναχρονιστική συνεχεία του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου – σε αποστολή “εσωτερικής ασφάλειας “, μια έννοια με ανατριχιαστική ερμηνεία για τους κυριαρχούμενους από τις ΗΠΑ κύκλους της Λατινικής Αμερικής.

Στην πρόσφατα δημοσιευμένη Ιστορία του Ψυχρού Πολέμου του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, ο λατινοαμερικάνος ακαδημαϊκός Τζων Κόουτσγουορθ γράφει ότι από εκείνη τη στιγμή μέχρι την “κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990, ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων, θυμάτων βασανιστηρίων και εκτελέσεων των μη βίαιων πολιτικών αντιφρονούντων στη Λατινική Αμερική υπερέβη κατά πολύ εκείνες στη Σοβιετική Ένωση και τους δορυφόρους της στην Ανατολική Ευρώπη”, συμπεριλαμβανομένων πολλών θρησκευτικών μαρτύρων και μαζικών σφαγών, οι οποίες πάντα υποστηρίζονταν ή εκκινούνταν από την Ουάσιγκτον. Τελευταία μεγάλη βίαιη πράξη ήταν η βάναυση δολοφονία έξι κορυφαίων διανοούμενων της Λατινικής Αμερικής, Ιησουιτών ιερέων, λίγες μέρες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Οι δράστες ήταν ένα επίλεκτο τάγμα από το Ελ Σαλβαδορ που είχαν ήδη αφήσει συγκλονιστικά ίχνη αίματος, ανανεωμένα από την εκπαίδευση τους στη Σχολή Ειδικού Πολέμου του JFK, που ενεργούσε υπό τις ακριβείς διαταγές του Γενικού Αρχηγείου των ΗΠΑ.

Από τις απαγωγές και τα βασανιστήρια στη δολοφονία

Όλα αυτά, και πολλά άλλα σαν και αυτά, απορρίπτονται ως ήσσονος σημασίας, και έχουν ξεχαστεί. Εκείνοι οι οποίοι έχουν σαν αποστολή να κυβερνήσουν τον κόσμο, απολαμβάνουν μια πιο παρήγορη εικόνα, διαρθρωμένη αρκετά καλά στο τρέχον τεύχος του έγκυρου (και πολύτιμου) περιοδικού του Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων του Λονδίνου. Το κύριο άρθρο πραγματεύεται “την οραματισμένη διεθνή τάξη” του “δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα”, η οποία χαρακτηρίζεται από “την καθολίκευση ενός αμερικανικού οράματος εμπορικής ευημερίας”. Υπάρχει δόση αλήθειας σε αυτόν τον συλλογισμό, αλλά δεν διαβιβάζεται αρκετά καλά η εικόνα εκείνων που βρίσκονται από τη λάθος πλευρά του όπλου.

Το ίδιο ισχύει και για τη δολοφονία του Οσάμα μπιν Λάντεν, η οποία τερματίζει τουλάχιστον μια φάση στον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”, ο οποίος είχε επανακηρυχθεί από τον Πρόεδρο Τζωρτζ Μπους για τη δεύτερη 11η Σεπτεμβρίου. Ας αναπτύξουμε μερικές σκέψεις για το γεγονός καθεαυτό, αλλά και για τη σημασία του.

Την 1η Μαΐου 2011, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν σκοτώθηκε στο σχεδόν απροστάτευτο κρησφύγετό του από την αποστολή 79 επιδρομέων Navy SEALs, οι οποίοι εισήλθαν στο Πακιστάν με ελικόπτερο. Μετά από πολλές μακάβριες ιστορίες που δημοσιεύτηκαν και αποσύρθηκαν από την κυβέρνηση, οι επίσημες εκθέσεις καθιστούν όλο και περισσότερο σαφές ότι η πράξη ήταν μια προγραμματισμένη δολοφονία, με πολλαπλές παραβιάσεις των στοιχειωδών κανόνων του διεθνούς δικαίου, εκκινώντας από την ίδια την εισβολή.

Φαίνεται ότι δεν έγινε καμία προσπάθεια να συλληφθεί το άοπλο θύμα, όπως πιθανώς θα μπορούσε να είχε γίνει με 79 καταδρομείς που δεν βρίσκουν αντίσταση – με μόνη εξαίρεση, όπως αναφέρεται από το Λευκό οίκο, τη σύζυγο του Μπιν Λαντεν, η οποία πυροβολήθηκε από τους καταδρομείς όντας οι ίδιοι σε αυτοάμυνα, αφού όρμησε εναντίον τους.

Αυτή είναι μία πιθανή αναπαράσταση των γεγονότων από τον βετεράνο ανταποκριτή στη Μέση Ανατολή Γιόχι Ντρέζεν και τους συνεργάτες του στον Ατλαντικό. Ο Ντρέζεν, πρώην στρατιωτικός ανταποκριτής της Wall Street Journal, είναι ανώτερος ανταποκριτής στον Εθνικό ‘Ομιλο Εφημερίδων και καλύπτει στρατιωτικές υποθέσεις για την εθνική ασφάλεια. Σύμφωνα με την έρευνα τους, ο Λευκός Οίκος φαίνεται ότι δεν είχε εξετάσει τη δυνατότητα της εν ζωή σύλληψης του Μπιν Λάντεν: “Η διοίκηση είχε καταστήσει σαφές στη μυστική Κοινή Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων ότι ήθελε τον Μπιν Λάντεν νεκρό, σύμφωνα με τους ανώτατους αξιωματούχους των ΗΠΑ εν γνώση των συζητήσεων. Ένας υψηλόβαθμος στρατιωτικός αξιωματούχος ενημέρωσε για την επίθεση, δηλώνοντας ότι οι SEALs γνώριζαν πως η αποστολή τους ήταν να μη τον συλλάβουν ζωντανό”.

Οι συγγραφείς προσθέτουν: “Για πολλούς το Πεντάγωνο και η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών είχαν περάσει σχεδόν μια δεκαετία κυνηγώντας τον Μπιν Λάντεν- το να τον σκοτώσουν ήταν μία αναγκαία και δικαιολογημένη πράξη εκδίκησης”. Επιπλέον αναφέρεται ότι, “η σύλληψη του Μπιν Λάντεν ζωντανού θα παρουσίαζε επίσης μια σειρά από ενοχλητικές νομικές και πολιτικές προκλήσεις”. Καλύτερα, λοιπόν, να τον δολοφονήσουν, παρατώντας το σώμα του στη θάλασσα, χωρίς την απαιτούμενη μετά από μία δολοφονία αυτοψία – πράξη που προκάλεσε αναμενόμενη οργή και σκεπτικισμό σε ένα μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου.

Όπως αναφέρεται στην εξεταστική έρευνα Atlantic “Η απόφαση να σκοτώσουν τον Μπιν Λάντεν οριστικά αποτέλεσε σαφή ένδειξη για την καταγραφή μιας πολιτικής πτυχής της κυβέρνησης Ομπάμα σχετικά με την καταπολέμηση της τρομοκρατίας , η οποία λίγο είχε παρατηρηθεί ως τότε. Η κυβέρνηση Μπους είχε συλλάβει χιλιάδες ύποπτους “εξτρεμιστές” και τους είχε αποστείλει σε στρατόπεδα κράτησης στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και το Γκουαντάναμο. Η κυβέρνηση Ομπάμα, αντίθετα, έχει επικεντρωθεί στην εξάλειψη των μεμονωμένων τρομοκρατών αντί να προσπαθεί να τους συλλάβει εν ζωή. Αυτή είναι μία σημαντική διαφορά μεταξύ Μπους και Ομπάμα. Οι συγγραφείς παραθέτουν ακόμα απόσπασμα του πρώην καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας Χελμουτ Σμιντ, ο οποίος δήλωσε στη γερμανική τηλεόραση ότι η αμερικανική επιδρομή ήταν “σαφής παραβίαση του διεθνούς δικαίου” και ότι “ο Μπιν Λάντεν θα έπρεπε να έχει τεθεί υπό κράτηση και να περάσει από δίκη”. Σε αντίθεση με τον Σμιντ, o Αμερικανός Γενικός Εισαγγελέας Έρικ Χολντ, υπερασπίστηκε την απόφαση να σκοτώσουν τον Μπιν Λάντεν αν και δεν αποτελούσε άμεσο κίνδυνο για την ομάδα Navy SEALs, δηλώνοντας μάλιστα σε μια επιτροπή στη Βουλή ότι η επίθεση ήταν “νόμιμη, εύλογη και πρόσφορη από κάθε άποψη.” O Ρομπερτσον επωφελώς μας υπενθυμίζει ότι “δεν ήταν πάντα έτσι. Όταν ήρθε η ώρα να εξετάσουμε την τύχη ανθρώπων πολύ πιο βουτηγμένων στο αίμα από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν – τη ναζιστική ηγεσία – η βρετανική κυβέρνηση θέλησε να τους κρεμάσει μέσα σε έξι ώρες από τη σύλληψη τους. Ο Πρόεδρος Τρούμαν αντίτεινε, επικαλούμενος τη σύναψη του δικαστή Ρόμπερτ Τζάκσον, ότι η εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες “δεν θα καθίσει εύκολα στην αμερικανική συνείδηση ούτε θα τη θυμούνται τα παιδιά μας με υπερηφάνεια … Η μόνη δυνατότητα να καθοριστεί η αθωότητα ή η ενοχή του κατηγορουμένου, είναι μετά από ψύχραιμη ακρόαση, όπως την εποχή που θα δύναται να καταγράφονται σε ένα δίσκο οι λόγοι μας και τα σαφή κίνητρα”.

Ο Έρικ Μαργκόλις σχολιάζει ότι η “Ουάσιγκτον δεν έχει δημοσιεύσει τα στοιχεία του ισχυρισμού της για να αποδείξει ότι ο Οσάμα μπιν Λάντεν ήταν πίσω από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου”, προφανώς αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους “οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι το ένα τρίτο των αμερικανικών ερωτηθέντων πιστεύουν πως πίσω από την 11η Σεπτεμβρίου βρίσκεται η κυβέρνηση των ΗΠΑ και / ή το Ισραήλ, ενώ στον μουσουλμανικό κόσμο, ο σκεπτικισμός είναι ακόμη μεγαλύτερος. Συνεχίζει επισημαίνοντας ότι “μια ανοιχτή δίκη στις ΗΠΑ ή στη Χάγη θα έδινε τη δυνατότητα να εκτεθούν αυτοί οι ισχυρισμοί και να βγουν στο φως της μέρας” και αυτός είναι ένας πρακτικός λόγος για τον οποίο η Ουάσινγκτον θα έπρεπε να ακολουθήσει το νόμο.

Σε κοινωνίες που διακηρύσσουν κάποιο σεβασμό απέναντι στη δικαιοσύνη, οι ύποπτοι συλλαμβάνονται και προσάγονται σε δίκαιη δίκη. Τονίζω τη λέξη “ύποπτος”. Τον Ιούνιο του 2002, ο επικεφαλής του FBI Ρόμπερτ Μίλερ, περιέγραφε στα “λεπτομερή δημόσια σχόλιά του σχετικά με την προέλευση των επιθέσεων”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην Ουάσιγκτον Ποστ, ότι “οι ερευνητές πιστεύουν πως η ιδέα για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το Πεντάγωνο προήλθε από τους ηγέτες της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν, η χάραξη και συγκεκριμενοποίηση του σχεδίου έγινε στη Γερμανία, και η χρηματοδότηση διασφαλίστηκε μέσα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα από πηγές στο Αφγανιστάν”.

Το τι πίστευε και σκεφτόταν το FBI τον Ιούνιο του 2002, δεν ήταν γνωστό οκτώ μήνες νωρίτερα, όταν η Ουάσιγκτον απέρριψε δειλά προσφορές από τους Ταλιμπάν (πόσο σοβαρές ήταν, δεν μάθαμε) για να καταστεί δυνατή η δίκη του Μπιν Λάντεν, εφόσον παρουσιάζονταν αποδεικτικά στοιχεία. Επιπλέον, δεν είναι αλήθεια, αυτό που ο Πρόεδρος Ομπάμα υποστήριξε στις δηλώσεις του στο Λευκό Οίκο μετά το θάνατο του Μπιν Λάντεν, λέγοντας πως “ μας έγινε πολύ γρήγορα γνωστό ότι οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκαν από την Αλ Κάιντα”.

Δεν έχει υπάρξει ποτέ κανένας λόγος για να αμφιβάλλουμε για ό, τι πίστευε το FBI στα μέσα του 2002, αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι διαφορετικό από την απόδειξη της ενοχής που απαιτείται σε πολιτισμένες κοινωνίες – καθώς και το ποια μπορεί να είναι τα στοιχεία, καθότι δεν δικαιολογείται η δολοφονία ενός υπόπτου που θα μπορούσε, απ΄ότι φαίνεται, να έχει εύκολα συλληφθεί και να προσαχθεί σε δίκη. Το ίδιο ισχύει και για τις αποδείξεις που έχουν δημοσιευθεί έκτοτε. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή 11ης Σεπτεμβρίου παρέχει εκτενείς έμμεσες αποδείξεις για το ρόλο του Μπιν Λάντεν στην επίθεση, βασιζόμενη κυρίως σε ομολογίες από κρατουμένους στο Γκουαντάναμο. Είναι αμφίβολο αν αυτές θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα ανεξάρτητο δικαστήριο, αν εξετάζονταν οι τρόποι με τους οποίους αποσπάστηκαν οι ομολογίες… Αλλά, εν πάση περιπτώσει, τα συμπεράσματα μιας εξουσιοδοτημένης έρευνας, όσο πειστική και αν τη βρίσκει κανείς, προφανώς υπολείπονται μιας απόφασης ενός αξιόπιστου δικαστηρίου, το οποίο είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει την κατηγορία από ύποπτο σε κατηγορούμενο.

Γίνεται πολύς λόγος για την “ομολογία” του Μπιν Λάντεν, αλλά δεν πρόκειται για ομολογία, αλλά για κομπασμό, τόσο αξιόπιστο όσο αν εγώ ισχυριστώ ότι κέρδισα το μαραθώνιο της Βοστόνης. Αυτό μας λέει πολλά για το χαρακτήρα του, αλλά τίποτα για το αν ήταν υπεύθυνος για αυτό που ο ίδιος θεωρεί μεγάλο επίτευγμα και για το οποίο αναζητά εύσημα .

Και πάλι, όλα αυτά είναι προφανώς, εντελώς ανεξάρτητα από την άποψη του καθενός για την ευθύνη του, η οποία διαφάνηκε σαφώς από την αρχή, πριν καν από την έρευνα του FBI, και εξακολουθεί ακόμα.

Εγκλήματα επιθετικότητας

Αξίζει να προστεθεί ότι η ευθύνη του Μπιν Λάντεν έχει αναγνωριστεί και από ένα μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου, και είχε καταδικαστεί. Ένα σημαντικό παράδειγμα είναι ο διακεκριμένος κληρικός του Λιβάνου Σειχ Φαντλαλαχ, πολύ σεβαστός από τη Χεζμπολάχ και από ομάδες Σιίτων γενικότερα, έξω από το Λίβανο. Ο ίδιος είχε κάποια εμπειρία με τις δολοφονίες, αφού είχε αποτελέσει στόχο δολοφονίας από μια βόμβα έξω από ένα τζαμί, σε μια οργανωμένη επιχείρηση της CIA το 1985. Αν και ο ίδιος γλίτωσε, 80 άλλοι έχασαν τη ζωή τους, ως επί το πλείστον γυναίκες και κορίτσια που έφευγαν από το τζαμί – ένα από αυτά τα αναρίθμητα εγκλήματα που δεν εισέρχονται εσφαλμένα στα χρονικά της τρομοκρατίας. Ο Σέιχ Φαντλαλάχ καταδίκασε έντονα τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ένας από τους κορυφαίους ειδικούς για το κίνημα της Τζιχάντ, ο Φαβάζ Γκεργκές , αποδεικνύει ότι το κίνημα θα μπορούσε να είχε διασπαστεί εκείνη την εποχή, αν οι ΗΠΑ είχαν εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και δεν το είχαν ενθαρρύνει, ιδιαίτερα μέσα από την επίθεση στο Ιράκ, η οποία λειτούργησε προς όφελος του Μπιν Λάντεν και οδήγησε σε απότομη αύξηση του τρόμου, όπως είχαν προβλέψει και οι μυστικές υπηρεσίες. Στις ακροάσεις στο Chilcot όπου διερευνήθηκε το ιστορικό της εισβολής στο Ιράκ, ο πρώην επικεφαλής της εγχώριας υπηρεσίας πληροφοριών της Βρετανίας MI5 κατέθεσε ότι και οι δύο μυστικές υπηρεσίες, βρετανική και αμερικάνικη, γνώριζαν ότι ο Σαντάμ δεν δημιουργεί κανένα σοβαρό κίνδυνο, καθώς η εισβολή ήταν πιθανό να αυξήσει την τρομοκρατία, μιας και οι εισβολές σε Ιράκ και Αφγανιστάν είχαν ριζοσπαστικοποιήσει εν μέρει μια γενιά μουσουλμάνων που εξέλαβαν τις στρατιωτικές ενέργειες ως “επίθεση κατά του Ισλάμ”. Όπως συμβαίνει συχνά, η ασφάλεια δεν αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για την κρατική δράση.

Είναι εποικοδομητικό να αναρωτηθούμε ποια θα ήταν η αντίδραση αν ιρακινοί κομάντος είχαν προσγειωθεί στον Τζωρτζ Μπους, τον είχαν δολοφονήσει και το σώμα του είχε αποτελέσει αντικείμενο απόθεσης στον Ατλαντικό (μετά από το κατάλληλο τελετουργικό της ταφής, φυσικά). Καθόλου αμφιλεγόμενα, δεν θα ήταν ένας “ύποπτος”, αλλά ο “αποφασίζων”, αυτός που έδωσε τις εντολές για την εισβολή στο Ιράκ – για να διαπράξει δηλαδή το “υπέρτατο διεθνές έγκλημα του πολέμου, το οποίο διαφέρει μόνο από τα άλλα εγκλήματα στο ότι περιέχει μέσα του συσσωρευμένο το κακό στο σύνολό του”, για το οποίο ναζί εγκληματίες απαγχονίστηκαν: τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια πρόσφυγες, την καταστροφή μεγάλου μέρους της χώρας και της εθνικής κληρονομιάς της, και τη δολοφονική θρησκευτική διαμάχη που πλέον έχει εξαπλωθεί στο υπόλοιπο της περιοχής. Εξίσου αδιαμφισβήτητα μπορεί να διατυπωθεί, ότι τα εγκλήματα αυτά υπερβαίνουν κατά πολύ οτιδήποτε για το οποίο κατηγορήθηκε ο Μπιν Λάντεν.

Το να πούμε ότι όλα αυτά είναι αδιαμφισβήτητα- όπως και ισχύει – δεν συνεπάγεται ότι δεν αμφισβητούνται. Η ύπαρξη υποστηρικτών της επίπεδης γης, δεν αλλάζει το γεγονός ότι, η γη δεν είναι επίπεδη. Ομοίως, είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Στάλιν και ο Χίτλερ ήταν υπεύθυνοι για αποτρόπαια εγκλήματα, αν και κάποιοι νομιμόφρονες το αρνούνται. Όλα αυτά πάλι θα πρέπει να θεωρούνται ως πολύ προφανή για σχολιασμό, και έτσι θα είναι, εκτός αν επικρατεί μια ατμόσφαιρα υστερίας τόσο ακραίας, που να εμποδίζει την ορθολογική σκέψη.

Ομοίως, είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Μπους και οι συνεργάτες διέπραξαν το “υπέρτατο διεθνές έγκλημα” – το έγκλημα της επίθεσης. Με βάση τον ορισμό που δόθηκε με σαφήνεια από τον δικαστή Ρόμπερτ Τζάκσον, ο οποίος ήταν Διευθύνων Σύμβουλος για τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Νυρεμβέργη. Ως “εισβολέας”, όπως πρότεινε ο Τζάκσον στο δικαστήριο κατά την εναρκτήρια δήλωσή του, μπορεί να χαρακτηρισθεί ένα κράτος που διαπράττει πρώτο ενέργειες όπως “εισβολή των ενόπλων δυνάμεών του, με ή χωρίς κήρυξη πολέμου, στο έδαφος ενός άλλου κράτος ..”. Κανείς, ακόμη και οι πιο ακραίοι υποστηρικτές της επίθεσης, δεν αρνούνται ότι ο Μπους και οι συνεργάτες του έκαναν ακριβώς αυτό. Θα μπορούσαμε επίσης να υπενθυμίσουμε τα εύγλωττα λόγια του Τζάκσον στη δίκη της Νυρεμβέργης σχετικά με την αρχή της οικουμενικότητας: “Αν ορισμένες πράξεις κατά παράβαση των συνθηκών είναι εγκλήματα, είναι εγκλήματα ασχέτως αν τα διαπράττουν οι Ηνωμένες Πολιτείες ή αν τα διαπράττει η Γερμανία και δεν είμαστε διατεθειμένοι να θεσπίζουμε τον κανόνα της εγκληματικής συμπεριφοράς σε βάρος άλλων, χωρίς να είμαστε πρόθυμοι να τον επικαλεσθούν εναντίον μας”.

Είναι επίσης σαφές όπως συμπλήρωσε, ότι οι προθέσεις δεν έχουν σημασία, ακόμη και αν είναι πραγματικά πιστευτές. Εσωτερικά αρχεία αποκαλύπτουν ότι οι Ιάπωνες φασίστες προφανώς θεωρούσαν ότι διαλύοντας την Κίνα αγωνίζονταν για να τη μετατρέψουν σε έναν “επίγειο παράδεισο”. Αν και είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς, είναι κατανοητό ότι ο Μπους και η παρέα του μπορεί όντως να πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφάλιζαν την προστασία του κόσμου από την καταστροφή από τα πυρηνικά όπλα του Σαντάμ. Όλα αυτά είναι άσχετα, αν και ένθερμοι νομιμόφρονες από όλες τις πλευρές μπορεί να προσπαθήσουν να πείσουν τον εαυτό τους για το αντίθετο.

Μας μένουν δύο επιλογές: είτε ο Μπους και οι συνεργάτες του είναι ένοχοι για το “υπέρτατο διεθνές έγκλημα” και όλα τα κακά που το συνοδεύουν, ή αλλιώς δηλώνουμε ότι η διαδικασία της Νυρεμβέργης ήταν μια φάρσα και ότι οι σύμμαχοι ήταν ένοχοι μιας δικαστικής δολοφονίας.

Η αυτοκρατορική νοοτροπία και η 11η Σεπτεμβρίου

Λίγες μέρες πριν την δολοφονία του Μπιν Λάντεν, ο Ορλάντο Μπος πέθανε ειρηνικά στη Φλόριντα, όπου διέμενε μαζί με το συνεργό του, Λουίς Ποσάδα Καρίλες και πολλούς άλλους συνεργάτες του στην διεθνή τρομοκρατία. Αφού κατηγορήθηκε για δεκάδες τρομοκρατικά εγκλήματα από το FBI, του χορηγήθηκε προεδρική χάρη από τον Μπους παρά τις αντιρρήσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που εξήγαγαν το συμπέρασμα πως “αναπόφευκτα θα ήταν επιζήμιο για το δημόσιο συμφέρον και για τις Ηνωμένες Πολιτείες να παρέχουν ένα ασφαλές καταφύγιο για τον Μπος”. Η σύμπτωση των θανάτων αυτών με τη μία φέρνει στο νου το δόγμα Μπους ΙΙ, “το οποίο ήδη εκ των πραγμάτων αποτελεί κανόνα των διεθνών σχέσεων”, σύμφωνα με τον ειδικό διεθνών σχέσεων του Χάρβαρντ Γκράχαμ Άλισον– ο οποίος το αποκαλεί “η κυριαρχία των κρατών που παρέχουν καταφύγιο σε τρομοκράτες”. Ο Άλισον αναφέρεται στη δήλωση του Μπους ΙΙ, ο οποίος απευθυνόμενος στους Ταλιμπάν, διακύρηττε ότι “όσοι προστατεύουν τρομοκράτες είναι τόσο ένοχοι όσο οι ίδιοι οι τρομοκράτες”. Τέτοια κράτη έχουν για αυτόν το λόγο χάσει την κυριαρχία τους και αποτελούν κατάλληλο στόχο για βομβαρδισμούς. Ένα τέτοιο παράδειγμα θα ήταν το κράτος που έτρεφε τον Μπος και τους συνεργάτες του. Όταν ο Μπους εξέδωσε αυτό τον καινούριο “de facto κανόνα των διεθνών σχέσεων”, κανείς δεν φάνηκε να παρατηρεί ότι σήμαινε μία έκκληση για την εισβολή και την καταστροφή των ΗΠΑ και τη δολοφονία του κατηγορούμενου προέδρου της.

Τίποτα από αυτά δεν είναι προβληματικό, αν φυσικά απορρίψουμε την αρχή της καθολικότητας του Τζάκσον, και αν ανταυτής θεωρήσουμε ότι οι ΗΠΑ έχουν αυτο-εμβολιαστεί κατά του διεθνούς δικαίου και των συμβάσεων του- όπως, στην πραγματικότητα, έχει συχνά καταστήσει σαφές η κυβέρνηση.

Αξίζει επίσης να αναλογιστούμε το όνομα που δόθηκε στη δολοφονία του Μπιν Λάντεν: Επιχείρηση Τζερόνιμο. Η αυτοκρατορική νοοτροπία είναι τόσο βαθιά που λίγο φαίνεται να είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι ο Λευκός Οίκος δοξάζει τον Μπιν Λάντεν, καλώντας τον “Τζερόνιμο” – όπως ονομαζόταν ο επικεφαλής των Απάτσι, ο οποίος ήταν αρχηγός της γενναίας αντίστασης απέναντι στους εισβολείς. Η περιστασιακή επιλογή του ονόματος θυμίζει την ευκολία με την οποία ονομάζουμε φονικά όπλα μας μετά από τα θύματα των εγκλημάτων μας: Απάτσι, Μπλακ Χοκ … Θα μπορούσαμε να είχαμε διαφορετικές αντιδράσεις αν εάν η Luftwaffe είχε ονοματίσει μαχητικά αεροσκάφη της ως “Εβραίος” και “Τσιγγάνος”.

Το παραδείγματα που αναφέρθηκαν εμπίπτουν στην κατηγορία της “αμερικανικής εξαίρεσης”, αν δεν αποτελούσε γεγονός ότι η εύκολη απόκρυψη των δικών τους εγκλημάτων είναι πανταχού παρούσα μεταξύ των ισχυρών κρατών, τουλάχιστον εκείνων που δεν ηττήθηκαν και δεν αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα.

Ίσως η δολοφονία έγινε αντιληπτή από τη διοίκηση ως «πράξη εκδίκησης», καταλήγει ο Ρόμπερτσον. Και ίσως η απόρριψη της νόμιμης επιλογής μιας δίκης αντικατοπτρίζει τη διαφορά ανάμεσα στην ηθική κουλτούρα του 1945 και το σήμερα, όπως ο ίδιος υπογραμμίζει. Ανεξάρτητα από το ποιο ήταν το κίνητρο, η πράξη δεν θα μπορούσε να παρέχει ασφάλεια. Όπως και στην περίπτωση του “διεθνούς υπέρτατου εγκλήματος” στο Ιράκ, η δολοφονία του Μπιν Λάντεν είναι ένα ακόμη παράδειγμα ενός σημαντικού γεγονότος: η ασφάλεια δεν είναι συχνά μια υψηλή προτεραιότητα για την κρατική δράση, σε αντίθεση με το δόγμα που ελήφθη.

Μετάφραση: Ελένη Τριανταφυλλοπούλου

ΠΗΓΗ: http://english.aljazeera.net/indepth/opinion/2011/09/20119775453842191.html

Τον Ηχω FM δεν τον γνωριζω γιατι ειμαι κατοικος Ηρακλειου. Τυχαια επεσε στην αντιληψη μου το σαϊτ του οπου μετα απο ενα ολιγολεπτο “σοκ” ειδα οτι ο συγκεκριμενος ραδιοφωνικος σταθμος δινει βημα στους φασιστες της Χρυσης Αυγης.
Ο ενας ειναι γνωστος ψυχιατρος που απο οτι γνωριζω δουλευει στο ψυχιατριο στο Δαφνι,ηταν υποψηφιος δημοτικος συμβουλος στην Αθηνα με τη Χ.Α. και τωρα δηλωνει υποψηφιος βουλευτης Λασιθιου με αυτη. Ονομαζεται Κ.Παρασχακης και ειναι ο δεξιος μουσκαρος.
Τον αλλο δεν τον γνωριζω αλλα εχωντας ακουσει διαφορα απο φιλους Ιεραπετριτες πιστευω οτι πρεπει να ειναι ενα καθηγητης γυμναστικης αγωγης ο οποιος πριν λιγες εβδομαδες εγινε διευθυντης του νυχτερινου λυκειου Ιεραπετρας. (αραγε εχει να μας απαντησει κατι το υπουργειο παιδειας;) και ειναι ο αρχηγος των Ιεραπετριτων χρυσαυγιτων.
Προσεξτε τι απεικονιζει το μπλουζακι του.

Αραγε η κοινωνια της Ιεραπετρας τι εχει ναι πει για ολα αυτα; Η την ενδιαφερουν μονο οι τιμες των αγγουριων και της ντοματας;Προσεξτε επισης στο λινκ που βαζω τον τιτλο που εχει δωσει ο Ηχω Fm στη συγκεκριμενη συνεντευξη:

http://www.hxonews.gr/index.php/genika/2218—–qq

πηγή : https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1330944

“Οι φοιτητές θα πρέπει να γίνουν αναρχικοί”
Συνέντευξη του Νόαμ Τσόμσκυ στο Γερμανικό περιοδικό Die Zeit

“Οι αναρχικοί προσπαθούν να προσδιορίσουν τις εξουσιαστικές δομές. Πιέζουν αυτούς που ασκούν εξουσία να δικαιολογήσουν τους εαυτούς τους. Η δικαιολόγηση δεν πετυχαίνει τις περισσότερες φορές. Τότε οι αναρχικοί δουλεύουν για να αποκαλύψουν και να κατανοήσουν τις δομές, είτε έχουν να κάνουν με πατριαρχικές οικογένειες, ένα διεθνές μαφιόζικο σύστημα, ή τις ιδιωτικές τυραννίες της οικονομίας, τις πολυεθνικές.”

Zeit: Καθηγητά Τσόμκσυ, δεν είστε μόνο ένα από τους ποιο αναφερόμενους ακαδημαϊκούς στο κόσμο. Για 45 χρόνια, υπήρξατε πολιτικός ακτιβιστής. Όταν κάποιος κοιτάζει την πολιτική σήμερα, θα πρέπει να ρωτήσει: Μπορούν οι “διανοούμενοι της δημόσιας σφαίρας” σαν εσάς, να καταφέρουν τίποτα;

Τσόμσκυ: Πως μπορείτε να ρωτάτε κάτι τέτοιο;

Zeit: Υπάρχει ένας πόλεμος στο Αφγανιστάν. Ο κόσμος υποφέρει από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται όλο και περισσότερο.

Τσόμσκυ: Το πρόβλημα είναι απλό. Οι περισσότεροι διανοητές είναι υπηρέτες της εξουσίας και σύμβουλοι κυβερνήσεων. Αποκαλούν τους εαυτούς τους ειδικούς. Επιδίωκαν τη δόξα για αιώνες, όχι μόνο στο σήμερα. Πάντως κάθε κοινωνία έχει κριτικούς διανοητές στις παρυφές της. Και οι δύο τύποι έχουν επιρροή: Και οι υπηρέτες της εξουσίας και οι διαφωνούντες.

Zeit: Είμαστε ακόμα δύσπιστοι. Τι πετύχατε εσείς τα τελευταία 45 χρόνια;

Τσόμσκυ: Προσωπικά δεν πέτυχα τίποτα. Ήμουν μέρος ενός κινήματος και αυτό το κίνημα πέτυχε πολλά πράγματα. Ο κόσμος σήμερα είναι θεμελιωδώς διαφορετικός από τον κόσμο 45 χρόνια πριν. Οι δράσεις για τα πολιτικά δικαιώματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των γυναικών και η προστασία του περιβάλλοντος, η αντίσταση ενάντια στην καταστολή και στη βία, επηρέασαν σημαντικά το κόσμο. Δεν καταλαβαίνω πως μπορείτε να υποστηρίζετε ότι δεν άλλαξε τίποτα.

Zeit: Πιστεύετε ότι ο κόσμος είναι καλύτερος απ’ ότι πριν 45 χρόνια;

Τσόμσκυ: Προφανώς! Περπατήστε στους ανοικτούς τομείς εδώ στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. Μισοί από τους σπουδαστές είναι γυναίκες. Το ένα τρίτο ανήκει σε μια εθνοτική μειονότητα. Ο κόσμος είναι ντυμένος ποιο καθημερινά και απασχολούμενος με όλα τα πιθανά πράγματα. Αυτό το μέρος ήταν πολύ διαφορετικό όταν ήρθα εδώ 50 χρόνια πριν. Τότε έβλεπες λευκούς άντρες επίσημα ντυμένους και με ενδιαφέρον μόνο για τη δουλειά τους. Θα μπορούσατε να δείτε την ίδια εξέλιξη στη Γερμανία και σε όλο το κόσμο.

Zeit: Είναι όμως οι φοιτητές πιο πολιτικοποιημένοι; Η γενιά του σήμερα κατακρίνεται συχνά πως δεν ενδιαφέρεται για τον κόσμο.

Τσόμσκυ: Θεωρώ ότι αυτή η προσέγγιση είναι λάθος. Η περίοδος υψηλής πολιτικοποίησης στα πανεπιστήμια ήταν πολύ σύντομη. Από το 1968 έως το 1970. Πριν από αυτό οι φοιτητές ήταν απολίτικοι. Αναλογιστείτε τον πόλεμο του Βιετνάμ, ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τέσσερα η πέντε χρόνια πέρασαν ώσπου να φανεί κάποια μορφή διαμαρτυρίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό υποχώρησε γρήγορα τη δεκαετία του ’70. Η διάθεση ήταν πολύ διαφορετική πριν από τον πόλεμο του Ιράκ. Απ’ όσο ξέρω, ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν ο πρώτος πόλεμος για τον οποίον έγιναν διαδηλώσεις πριν ακόμα ξεκινήσει. Οι φοιτητές μου έχασαν τις διαλέξεις για να διαδηλώσουν. Πότε δεν θα συνέβαινε αυτό, πριν από 50 χρόνια.

Οι διαδηλώσεις δεν απέτρεψαν τον πόλεμο αλλά τον περιόρισαν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν ποτέ ικανές να κάνουν στο Ιράκ έστω και ένα κλάσμα απ’ ότι έκαναν στον Βιετνάμ.

Zeit: Ήταν αυτές οι διαμαρτυρίες μόνο μια αναλαμπή;

Τσόμσκυ: Όχι. Η πολιτικοποίηση σήμερα είναι μεγαλύτερη από ότι ήταν τη δεκαετία του ’50. Διάφορές μορφές διαρκούς αγώνα αναπτύχθηκαν οι οποίες επέτρεψαν να κερδηθούν οι μάχες μας. Για παράδειγμα υπάρχει μια συνεχής πρόοδος στα δικαιώματα των γυναικών. Αν ρωτούσα την γιαγιά μου αν καταπιεζόταν, δεν θα ήξερε για ποιο πράγμα μιλάω. Η μητέρα μου είπε: ”Καταπιέζομαι αλλά δεν ξέρω τι να κάνω!”. Η κόρη μου θα μου έβαζε τις φωνές μετά από μια τέτοια ερώτηση. Ο κόσμος μας είναι ποιο ανθρώπινος!

Zeit: Πιστεύετε στην ιστορική πρόοδο;

Τσόμσκυ: Η πρόοδος είναι αργή αλλά δραματική σε βάθος χρόνου. Σκεφτείτε την κατάργηση της δουλείας ή την ελευθερία της έκφρασης. Τα δικαιώματα δεν παραχωρούνται έτσι απλά. Λαοί που ένωσαν τις δυνάμεις τους και ενώθηκαν μεταξύ τους τα πραγμάτωσαν. Ακόμα και έτσι η πρόοδος δεν είναι μια γραμμική διαδικασία. Υπάρχουν και καιροί οπισθοδρόμησης.

Zeit: Αν υπάρχουν περίοδοι προόδου και περίοδοι οπισθοδρόμησης, θα είναι καλύτερος ο κόσμος σε 50 χρόνια από τώρα;

Τσόμσκυ: Το τι θα υπάρξει σε 50 χρόνια εξαρτάται εν δυνάμει από το τι πράττει η νέα γενιά σήμερα. Δύο μεγάλες κίνδυνοι απειλούν την ύπαρξη του κόσμου σήμερα: Η σχέση μας με το περιβάλλον και ο κίνδυνος που προέρχεται από τα πυρηνικά όπλα. Αν δεν τελειοποιήσουμε τη προστασία του περιβάλλοντος με γοργότερους ρυθμούς απ’ ότι σήμερα, θα έρθουμε αντιμέτωποι με μια σοβαρή περιβαλλοντολογική κρίση σε 50 χρόνια, για να μη μιλήσουμε για τα ρίσκα των πυρηνικών όπλων. Η τρομερή καταστροφή της Φουκουσίμα μα υπενθυμίζει ότι η μη στρατιωτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας ενέχει τεράστια ρίσκα. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε σε καμιά περίπτωση!

Zeit: Σε 60 χρόνια οι φοιτητές του σήμερα θα είναι στην ίδια ηλικία με εσάς. Τι πρέπει να κάνουν ώστε να κοιτούν πίσω στη ζωή τους με ικανοποίηση;

Τσόμσκυ: Φυσικά θα μπορούσαν να πουν ότι έζησαν περιτριγυρισμένοι από φίλους, παιδιά και χαρά. Αλλά για να διάγουν μια αληθινά ολοκληρωμένη και ικανοποιητική ζωή, θα πρέπει να αναγνωρίσουν προβλήματα και να συνεισφέρουν στη λύση τους. Αν δεν μπορούν να κοιτάξουν πίσω στα 80 και να πουν “έχω καταφέρει κάτι”, τότε η ζωή τους δεν θα είναι επιτυχημένη.

Zeit: Στα 82 σας χρόνια είστε ικανοποιημένος με όσα επιτύχατε;

Τσόμσκυ: Το να είμαι ικανοποιημένος είναι αδύνατον. Η ζωή μου έχει τόσες διαστάσεις, οικογένεια, επάγγελμα, πολιτική και αρκετές άλλες. Σε κάποιους τομείς είμαι ικανοποιημένος σε άλλους όχι. Τα προβλήματα αυτού του κόσμου είναι αρκετά μεγάλα. Η ανισότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται στο επίπεδο της δεκαετίας του ’20 και η οικονομία έχει ακόμα τεράστια επιρροή στην κοινωνία μας. Δεν μπορώ να είμαι ικανοποιημένος!.

Zeit: Η πολιτική δραστηριοποίηση σαν τη δικιά σας είναι σπάνια ανάμεσα στους ακαδημαϊκούς. Εξοργίζεστε κάποιες φορές με τους “υπηρέτες της εξουσίας” όπως λέτε ή με τους συναδέλφους σας καθηγητές που αφοσιώνονται μόνο στην ακαδημαϊκή δουλειά τους ;

Τσόμσκυ: Θεωρώ ανήθικο το να υποστηρίζεις ένα σύστημα εξουσίας. Όπως και να έχει αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι εξοργισμένος με κανέναν. Οι ακαδημαϊκοί αυτοί καθ’ εαυτοί, δεν έχουν βαθύτερες πολιτικές αναζητήσεις από άλλα άτομα και δεν είναι ηθικά ανώτεροι από άλλους. Αλλά είναι υποχρεωμένοι να βοηθούν τους πολιτικούς να αναζητούν την αλήθεια.

Zeit: Αυτό ακούγεται σαν να γίνεστε μετριοπαθής στα γεράματα.

Τσόμσκυ: Όχι. Η οπτικές μου και οι απόψεις μου δεν άλλαξαν με το πέρασμα των δεκαετιών. Ακόμα πιστεύω ότι πίστευα και ως έφηβος.

Zeit: Είναι τόσο καλό – να πιστεύεις ότι πιστεύεις και πριν 70 χρόνια;

Τσόμσκυ: Ναι, όταν εμπλέκονται θεμελιώδεις αρχές. Προφανώς έχω αλλάξει τις γνώμες μου σε πολλές ερωτήσεις – αλλά τα ιδανικά μου είναι τα ίδια!

Zeit: Συχνά λέτε ότι είστε αναρχικός. Τι εννοείτε με αυτό;

Τσόμσκυ: Οι αναρχικοί προσπαθούν να προσδιορίσουν τις εξουσιαστικές δομές. Πιέζουν αυτούς που ασκούν εξουσία να δικαιολογήσουν τους εαυτούς τους. Η δικαιολόγηση δεν πετυχαίνει τις περισσότερες φορές. Τότε οι αναρχικοί δουλεύουν για να αποκαλύψουν και να κατανοήσουν τις δομές, είτε έχουν να κάνουν με πατριαρχικές οικογένειες, ένα διεθνές μαφιόζικο σύστημα, ή τις ιδιωτικές τυραννίες της οικονομίας, τις πολυεθνικές.

Zeit: Ποια ήταν η καθοριστική εμπειρία που σας έκανε αναρχικό;

Τσόμσκυ: Δεν υπήρξε καμιά. Όταν ήμουν δώδεκα χρονών, ξεκίνησα να πηγαίνω σε βιβλιοπωλεία με μεταχειρισμένα βιβλία. Πολλά από αυτά τα είχαν αναρχικοί που είχαν έρθει από την Ισπανία. Έτσι μου φάνταζε πολύ φυσικό να είμαι αναρχικός.

Zeit: Θα έπρεπε όλοι οι φοιτητές να γίνουν αναρχικοί;

Τσόμσκυ: Ναι. Οι φοιτητές θα πρέπει να αμφισβητούν τις αρχές και να ενωθούν με μια μεγάλη αναρχική παράδοση.

Zeit: “Αμφισβήτησε τις αρχές” – ένας φιλελεύθερος ή ένας μετριοπαθής αριστεριστής θα μπορούσε να δεχτεί την πρόσκληση.

Τσόμσκυ: Με το που κάποιος εντοπίζει, αμφισβητεί και ανατρέπει την νόμιμη εξουσία, αυτός ή αυτή είναι αναρχικός-η. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αναρχικοί. Το πως αποκαλούν τον εαυτό τους δεν παίζει ρόλο σε μένα.

Zeit: Ποιον ή τι πρέπει να αμφισβητήσει η φοιτητική γενιά του σήμερα;

Τσόμσκυ: Αυτό ο κόσμος είναι γεμάτος πόνο, αγωνία, βία και καταστροφές. Οι φοιτητές πρέπει να αποφασίσουν: Σε αφορά κάτι ή όχι; Εγώ λέω: Κοίτα τριγύρω, ανέλυσε τα προβλήματα, ρώτα τον εαυτό σου τι μπορείς να κάνεις και καθόρισε την εργασία σου!

Εικοσιτετράωρη απεργία αποφάσισε η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) για
τις 22 Σεπτεμβρίου εξαιτίας των προβλημάτων στα σχολεία, αλλά και της
γενικότερης οικονομικής πολιτικής.

Οι δάσκαλοι επισημαίνουν ότι διεκδικούν:

-Άμεση κατάργηση του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

– Ενιαίο μισθολόγιο που θα αναβαθμίζει οικονομικά τον εκπαιδευτικό και θα
αντιμετωπίζει ισότιμα εργαζομένους των ίδιων προσόντων. Καμιά μείωση μισθών.
Να επιστραφούν ο 13ος και ο 14ος μισθός καθώς και οι απώλειες από τις
περικοπές του 2010.

– 1.400 ευρώ καθαρά στο νεοδιόριστο εκπαιδευτικό.

-Δαπάνες για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ.

-Άμεση χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών από τον κρατικό προϋπολογισμό

-Προσλήψεις αναπληρωτών για κάλυψη όλων των κενών στα σχολεία.

Επίσης οι δάσκαλοι αποφάσισαν να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο της ΑΔΕΔΥ
και ΓΣΕΕ το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, να στείλουν επιστολή
προς όλους τους γονείς εξηγώντας την κατάσταση στα σχολεία και στον κλάδο
και να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου
που έχουν 24ωρη απεργία, έξω από το υπουργείο Παιδείας. Για τον καθορισμό
της παραπέρα πορείας του κλάδου- και σε συνεργασία με τους καθηγητές-
αποφασίστηκε η πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων μετά τις 22 Σεπτεμβρίου.