Λουκέτο σε 7 μαγαζιά, ομαδικές απολύσεις που κορυφώθηκαν το καλοκαίρι συνοδευόμενες από επιλεκτικές μη καταβολές των αποζημιώσεων και διόγκωση των χρονικών καθυστερήσεων στην καταβολή των μισθών συνθέτουν την κατάσταση που επικρατεί στην αλυσίδα καταστημάτων METROPOLIS του Ανδρέα Κουρή (του MAD).
Μια κατάσταση που, μέσα στις συνθήκες ανασφάλειας και τρομοκρατίας που καλλιεργεί η εργοδοσία, μας έχει οδηγήσει ως εργαζόμενους σε απόγνωση μα και θυμό, αφού γνωρίζουμε ότι αναμένεται να αποκορυφωθεί, δεδομένου ότι η επιχείρηση έχει μπει ήδη στο «άρθρο 99» και όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ανδρέας Κουρής την κατευθύνει προς τον αφανισμό αφήνοντας πίσω του τεράστια χρέη προς τους πάντες.
Τον Αύγουστο η επιχείρηση προχώρησε σε 19 απολύσεις ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό σε 38 από τα μέσα Ιουνίου μέχρι σήμερα. Παρ’ όλο που οι περισσότερες απολύσεις παρουσιάστηκαν από τους διευθύνοντες της επιχείρησης ως «οικειοθελείς» (κάτι που δεν ισχύει, αφού οι συνάδελφοι εξαναγκάστηκαν σε αυτές, πιστεύοντας ότι έτσι θα σώσουν τις αποζημιώσεις τους καθώς έβλεπαν την κατάσταση), κάποιες από αυτές ήταν απόλυτα εκδικητικές, καθώς εκδιώχθηκαν και εργαζόμενοι που αντιτάχθηκαν ανοιχτά ή με τη στάση τους απέναντι στην αντεργατική τακτική της εργοδοσίας.
Εντούτοις, μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη περίμενε μερικούς από τους… «οικειοθελώς» αποχωρήσαντες απολυμένους συναδέλφους μας, καθώς όταν πήγαν να εισπράξουν τη δεύτερη δόση της αποζημίωσής τους συνάντησαν την άρνηση της καταβολής της από την επιχείρηση, επικαλούμενη αδυναμία πληρωμής και παραπέμποντας σε κάποια επόμενη εβδομάδα. Αφορμή για τον οποία μαζί με άλλους απολυμένους στράφηκαν νομικά κατά της εργοδοσίας των METROPOLIS.
Η διπροσωπία διευθυντών και αφεντικού
Παράλληλα με τη σφαγή των θέσεων εργασίας, η εργοδοσία, καθ’ υπόδειξη των διευθυντικών στελεχών που έχει προσλάβει, προχώρησε σε νέα καθυστέρηση της καταβολής μισθών στους εναπομείναντες εργαζόμενους, ξεπερνώντας πλέον τον ένα μήνα που μας έχει μέσα «σταθερά» εδώ και ένα χρόνο, περίπου.
Και ενώ ήταν έκδηλη η επιθυμία των διευθυντικών στελεχών για κλιμάκωση των απολύσεων, ξαφνικά, το σχέδιο «πάγωσε» γιατί δεν υπήρχαν λεφτά. Προφανώς, επειδή υπολόγιζαν ότι μπορούν να τις κάνουν δίχως την καταβολή των δόσεων, όπως άλλωστε αποδείχθηκε, καθώς η οργανωμένη εξαπάτησή που σχεδίαζαν ανακόπηκε, έπειτα από τη νομική προσφυγή των συναδέλφων μας, προκειμένου να διασφαλίσουν τη δικαιωματική καταβολή των αποζημιώσεών τους.
Λόγος για τον οποίο ο γενικός διευθυντής, μόλις έγινε γνωστή η απατεωνιά του στους εναπομείναντες εργαζόμενους (γεγονός που φούντωσε περισσότερο την οργή τους) έσπευσε να τους θέσει το δίλημμα: «Ποιους θα πληρώσω, πρώτα εσάς ή τις δόσεις των απολυμένων που πήδηξαν από το καράβι και μας εγκατέλειψαν;». Ένα βρόμικο, τεχνητό δίλημμα, που ως μοναδικό και αποκλειστικό στόχο είχε να μας διασπάσει. Απολυμένους και εργαζόμενους, προκειμένου να μη στραφούμε όλοι μαζί κατά της εργοδοσίας.
Στην πράξη (με την περαιτέρω καθυστέρηση της καταβολής των μισθών) και αυτό το δίλημμα αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ένα ακόμη μεγάλο ψέμα. Και ένας ακόμη εργοδοτικός ελιγμός που ως τέτοιος εγκαταλείφθηκε, όπως στο πρόσφατο παρελθόν εγκαταλείφθηκε (αφού θα μας εξαγρίωνε περισσότερο) η πρόταση άλλου «διευθυντικού» στελέχους, παρατρεχάμενης του γενικού διευθυντή, που τον συμβούλευε «μην δώσεις αποζημιώσεις, άσε τους να παραιτηθούν». Κι ας προσπαθεί σήμερα η ίδια να πάρει υπεραξία, εξαιτίας της μη σφοδρής αντίδρασής μας (μέχρι στιγμής), υποστηρίζοντας στο διευθυντήριο ότι «εγώ έχω κονέ, γι’ αυτό δεν κουνιέται φύλλο».
Κι όλα αυτά, σα να μην ξέρουμε ότι οι καλοπληρωμένοι μάνατζερ των METROPOLIS τσεπώνουν στην ώρα τους τα δεκαχίλιαρα και πεντοχίλιαρα που παίρνουν κάθε μήνα για να κλείνουν τα υποκαταστήματα.
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, το σχέδιο για τη σωτηρία των METROPOLIS στηρίζεται στο… κλείσιμο των καταστημάτων, μια πρόταση που κατατέθηκε από τον γενικό διευθυντή, Γιώργο Μάρκου, προς τον ιδιοκτήτη, Ανδρέα Κουρή. Να πρόκειται για επαγγελματική ανεπάρκεια του πρώτου ή για κακή επιλογή του δεύτερου; Το πιθανότερο είναι ότι δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μια στρατηγικά επιτηδευμένη κίνηση, προκειμένου να απαξιωθεί η εμπορική δύναμη των METROPOLIS. Κάτι, που όλοι ξέρουμε ότι αυτή τη στιγμή συμβαίνει τόσο με το λουκέτο στο έβδομο υποκατάστημα του Πειραιά, πολύ περισσότερο και με αυτό που ετοιμάζεται στις «Αναχωρήσεις» στον αερολιμένα Αθηνών, όσο και με τη μόνιμη (προκλητική και πρωτοφανή για τα μάτια μας), έλλειψη εμπορευμάτων από τα ράφια.
Την ίδια ώρα που τα METROPOLIS, ενώ οδηγούνται σε «κανόνι» και τα χρέη φουσκώνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, ο Ανδρέας Κουρής ξεφορτώνεται από πάνω του τα περιουσιακά του στοιχεία μεταβιβάζοντάς τα σε οικεία του πρόσωπα. Την ίδια στιγμή που, ενώ οδηγεί την επιχείρηση προς την πτώχευση θέλοντας να καρπωθεί τελικά τα χρέη, ανοίγει εκ νέου τα φτερά του και στην Κύπρο – μετά τα Βαλκάνια – αναζητώντας νέες πηγές μεγαλύτερων κερδών, συνεργαζόμενος με κυπριακό εκδοτικό όμιλο, προκειμένου να στήσει το MAD TV Κύπρου.
Εμείς οι εργαζόμενοι (οι νυν και οι πρώην)
Συνάδελφοι, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή πρέπει να ξεπεράσουμε τα λάθη, μα κυρίως τις αδυναμίες του παρελθόντος, την απραξία που έδωσε τη δυνατότητα στην εργοδοσία να υποτιμήσει τις πραγματικές μας δυνάμεις. Έστω και τώρα, πρέπει να ενωθούμε όλοι.
Ας αναλογιστούμε τη στάση αρκετών εκ των απολυμένων που σήμερα «τρώνε πόρτα» όταν πάνε να πάρουν τη δεύτερη δόση της αποζημίωσης. Που θεώρησαν ότι η μόνη «διαπραγμάτευση» που αρκούσε να κάνουν με την εργοδοσία ήταν αποκλειστικά σε ατομικό επίπεδο και είχε μόνο ένα όνομα: «αποζημίωση τώρα ή ποτέ». Ενώ θα μπορούσαν να βγουν μπροστά διεκδικώντας τις θέσεις εργασίας (τις δικές τους και όλων μας) βάζοντας φρένο στο πογκρόμ των απολύσεων και στην εργοδοτική ασυδοσία.
Από την άλλη, η υπάρχουσα κατάσταση και οι αμφίβολες προοπτικές για το μέλλον μας αποδεικνύουν ότι έχει περάσει ο καιρός που πιστεύαμε ότι όταν παίρνει φωτιά το διπλανό σπίτι δεν απειλείται το δικό μας. Και έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από τότε που κάποιοι από εμάς πετούσαν στα σκουπίδια το κάλεσμα που μας μοίρασε συνδικαλιστικό σωματείο στο οποίο απευθυνόταν έκκληση να συντονιστούμε για να αποκρούσουμε την επίθεση που δεχόμαστε.
Οι τελευταίες εξελίξεις, από τις απολύσεις μέχρι τη μη καταβολή των αποζημιώσεων και τις περαιτέρω καθυστερήσεις πληρωμών, από την επιλεγμένη από τον ιδιοκτήτη συρρίκνωση της επιχείρησης μέχρι το «άρθρο 99» και το επερχόμενο «κανόνι» (ως την πιο συμφέρουσα επιλογή του Κουρή), κάνουν κατανοητό σε όλο και περισσότερους από εμάς – ότι η συλλογική δράση είναι μονόδρομος.
Μόνο αν κινηθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, συντονισμένα και σε όλα τα επίπεδα, με κάθε προσφερόμενο τρόπο, μπορούμε να πετύχουμε σε αυτή την ύστατη στιγμή:
– Τη διασφάλιση της καταβολής των αποζημιώσεων των απολυμένων.
– Την εξόφληση των δεδουλευμένων των εργαζομένων.
– Την εγγύηση ότι θα λάβουμε όλοι ότι ακριβώς δικαιούμαστε σε περίπτωση λουκέτου, χωρίς να αφήσουμε ούτε μια σταγόνα από τον ιδρώτα μας στον Ανδρέα Κουρή.
Εργαζόμενοι/ες στα Metropolis – Απολυμένοι/ ες
Πηγή : http://katalipsiesiea.blogspot.com/2011/10/metropolis.html
