Στις 12/7 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το νοσοκομείο Σητείας, στην πλατεία της πόλης. Τη συγκέντρωση κάλεσαν οι καθεστωτικοί της κίνησης ενεργών πολιτών Σητείας και αρκετοί χασάπηδες- εργαζόμενοι του νοσοκομείου για την προσωπική τους βολή. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουμε πως όλοι οι γιατροί του νοσοκομείου είναι τα συστατικά της αποσύνθεσής του, αλλά οι περισσότεροι είναι οπωσδήποτε. Είναι η περίπτωση που δίνεις δύο επιλογές στους μέχρι πρότινος καλοπληρωμένους γιατρούς-χασάπηδες του νοσοκομείου: Ή θα ‘πρεπε να ξηλωθούν φυτεύοντας το φόβο στους επόμενους ή να τους βάλεις κάμερες στα ιατρεία-χασαπιά .( Κι αυτές οι λύσεις, εάν θέλουμε να μιλήσουμε με την ηθική της υπάρχουσας κοινωνίας η οποία έτσι κι αλλιώς διδάσκει την επιβολή και τον ατομικισμό. Πάνω όμως σε δομές αλληλεγγύης, αυτοί θα είχαν σίγουρα υποστεί την εξορία).
Στη συγκέντρωση παρευρέθησαν περίπου 500 άτομα. Τέτοια μάζωξη έχει να ζήσει η πόλη από την εποχή του θριάμβου του Πασόκ όπου οι πράσινες μάζες κατέβαιναν να εκθειάσουν τα αφεντικά.
Το νοσοκομείο είναι μία από τις λαβωμένες ιστορίες, η οποία αποσιωπούνταν επιτακτικά από τα τοπικά αφεντικά(δήμαρχοι και Καρχιμάκης) και τους κατοίκους της πόλης. Η διαχρονική παρακμή του νοσοκομείου ήταν μια αδιάκοπη κάθοδος. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η φασιστοσυνείδηση πολλών, μίλαγε με άνεση για ένα νοσοκομείο το οποίο ήταν άξιο μόνο για αλβανούς και βούλγαρους. Ουδείς όμως δεν τσάκιζε τους χαρτογιακάδες που παρασιτούσαν από τα πάνω. Γιατί είπαμε, η στοχοποίηση της τοπικής εξουσίας μεταφράζεται σε εμφυλιακός μηδενισμός, περιθωριακή εναντίωση ως αυτοσκοπός.
Το ένα σπιτικό υπέσκαπτε το άλλο. Η αποσιώπηση των υπαίτιων της υποβάθμισης, άφησε το νοσοκομείο να αποκτά πρόχειρο περιθαλπτικό ρόλο με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε νοσοκομείο των φτωχών. Κι αυτοί, ήταν τα θύματα-πειραματόζωα της ημιμάθειας ή της νωθρότητας των γιατρών που το λειτουργούν. Η αδιαφορία λοιπόν των ευκατάστατων της πόλης, εξουσιαστών και μη, που επισκέπτονταν τα νοσοκομεία του Ηρακλείου με το φακελάκι στην τσέπη, κατοχύρωσε τις σάπιες υπηρεσίες του ΄΄νεκροτομείου΄΄ Σητείας σε βάρος των εξαθλιωμένων οικονομικά συγκατοίκων τους και των μεταναστών. Με τις απανωτές λοιπόν περικοπές μισθών, οι περισσότεροι δεν έχουν τώρα την άνεση να μεταφέρονται στα νοσοκομεία των μεγαλουπόλεων κι έτσι λιγουρεύονται την ΄΄αυτονομία΄΄ του νοσοκομείου. Άρα η υποβάθμισή του είναι πρώτα πρώτα χαρακτηριστικό κομμάτι κυρίως της κοινωνικής παρακμής σαν ορισμός της αντι-αλληλεγγύης.
Επομένως, η μόνη σοβαρή αιτία γι’ αυτήν την κινητοποίηση που ζητά να διατηρηθεί ο τρόπος διοίκησης του νοσοκομείου χωρίς καμιά αναφορά στην διαχρονική του παρηκμασμένη λειτουργία, είναι το εθνικοοικονομικό μένος των Σητειακών για το συμβολικό αυτό κεκτημένο ως κτίριο με τις εγκαταστάσεις του. Ένα απόκτημα κατασκευασμένο από τα κάτω αλλά με τη σταθερή απουσία διεκδίκησης της αυτονόητης κοινωνικής προσφοράς του.
Αυτή ακριβώς η αποσιώπηση είναι που βολεύει και συνάμα οπλίζει τώρα τα λογύδρια των τοπικών αφεντικών τα οποία προτείνουν να «τα ξεχάσουμε όλα και να ενωθούμε όλοι για ένα αφηρημένο, ανώνυμο κοινό εχθρό»: το κράτος, στην ηχώ του οποίου μπορεί να υπονοείται εύκολα και η κακή Νέα Τρομοκρατία που πρόλαβε να φέρει μια κρίση εικοσιπενταετίας η δύσμοιρη . Αν δώσεις ονόματα όμως όπως Καρχιμάκης, Πατεράκης (δήμαρχος Σητείας), το φασιστοπίπερο είναι φρεσκοτριμμένο. Στο πνεύμα των ημερών λοιπόν με τους αγανακτισμένους κ.λ.π., πολύ άνετα τα επαρχιακά και όχι μόνο αφεντικά προτρέπουν να «μαζευτούμε όλοι μαζί για ένα κοινό αγώνα» γιατί «οι διχόνοιες δε βγάζουν πουθενά». Έτσι, οι ευθύνες ξεφορτώνονται μονημερίς από τα εσωτερικά αφεντικά και αρπάνε το άνευ όρων λάβαρο το αγώνα. Αφεντικά και πληβείοι να γίνουν μια γροθιά σαν τα καλά του 81 με το Πασόκ.
Η μόδα της αγανάκτησης: Μπάτσοι, δικηγόροι, κκέδες, κοέδες, σωματεία, δήμαρχοι, βουλευτάδες άμα λάχει, φασίστες, πουλημένοι γραφιάδες, καπελωτές οικονομολόγοι, δήμαρχοι, οικοδόμοι, όλοι μαζί κάτω από τη γαλανόλευκη. Ο ορισμός της αντιταξικής μνήμης.
Ας θυμηθούμε τώρα πως εξελίχθηκαν τα πράγματα στην πλατεία τη μέρα της συγκέντρωσης.
Η όλη διαδικασία στηρίχτηκε σε τοποθετήσεις, όπου αρκετές απ’ αυτές «έδωσαν» ανοιχτά και την τοπική εξουσία που επιδιώκει αγωνιστική συνεργασία, ενώ οι υπόλοιπες ήταν της τοπικής εξουσίας, των φυλλαδίων του κκε και της λοιπής ανατροπής της Σητείας, (τους Κερατιώτες. Θυμόσαστε). Ακούσαμε τα εξής:
• Την ομιλία του δημάρχου Πατεράκη, ο οποίος με θαρραλέο κρετινισμό δεν κατάφερε να πείσει με τη γνωστή κασετοδιάρροιά του να ξεχάσουμε ποιοι είναι οι υπαίτιοι της κλιμακωτής κατάρρευσης του νοσοκομείου (ώστε να τη θεωρήσουμε ξαφνική), με αφελή στόχο να παλέψουμε όλοι μαζί ως πολτοποιημένη διαστρωμάτωση εθνοπαρμένου όχλου. Τόνισε επίσης ξεκάθαρα ο δήμαρχος ότι δεν είναι στην αρμοδιότητα του ίδιου και των λοιπών γιάπηδων του δημαρχείου, η υπόθεση του νοσοκομείου. Αν αυτή δεν είναι αρμοδιότητά του, τότε ας τον ρωτήσει κάποιος αν είναι αρμόδιος για τη θέση που του παραχώρησαν στην επιτροπή της Μονής Τοπλού που δημιούργησε ο ηγούμενος για την εξομάλυνση των γραφειοκρατικών-δικαστικών υποθέσεων που χρονοτριβούν τις επενδύσεις τους για τις εκτάσεις της Μονής (Παναγίας Ακρωτηριασμένης).
• Στη συγκέντρωση εμφανίστηκε και αρκετό παπαδαριό Α.Ε., ενώ ένας από αυτούς ρωτήθηκε ποια ήταν η μέχρι τώρα παρέμβαση του δημάρχου Πατεράκη σχετικά με το νοσοκομείο. Ο παπάς αν και απρόσμενα, απάντησε ότι ο δήμαρχος έκανε απλά ένα τηλεφώνημα στο υπουργείο ενώ ο δήμαρχος Ιεράπετρας πήγε στο υπουργείο για αυτοπροσώπως συζήτηση σχετικά με το ζήτημα. Ο δήμαρχος δεν περνούσε και πολύ καλά εκείνη τη στιγμή.
• Απόψεις ακούστηκαν και από τους καπελωτές της κίνησης ενεργών πολιτών οι οποίοι δεν κατονόμασαν σε καμία περίπτωση τους υπεύθυνους της κατάρρευσης του ήδη κατεστραμμένου νοσοκομείου και πρότειναν τον ίδιο κοπανιστό αέρα, να γίνουμε όλοι μαζί ένας πατριωτικός χυλός υπό την καθοδήγηση της αστικής αφρόκρεμας της πόλης μαζί με το δημοτικό συμβούλιο. Η πρόσφατη ανακοίνωση της κίνησης ενεργών πολιτών προτείνει ευθέως συνεργασία με την τοπική εξουσία, για αγώνα ο οποίος αρκετοί δήλωσαν στην πλατεία ότι χρειάζεται να εμπεριέχει και σύγκρουση(!).Μην ξεχνάμε ότι οι λεγάμενοι ήταν στα πρόθυρα να τα κάνουν Κερατέα.. . Στις υποτιθέμενες απειλές τους όμως, κουμάντο κάνουν οι ορέξεις και τα τάματα του Καρχιμάκη ο οποίος συνεχίζει να διασκεδάζει δουλεύοντας γενικότερα όλους τους κατοίκους της Σητείας.Όσο υπόσχεται εκείνος, άλλπ τόσο βρήσκουν οι ενεργοί πολίτες δικαιολογία να αποφύγουν τη σύγκρουση.
• Κάπου εμφανίστηκε και η Πελαγία Πετράκη(κόρη του εργολάβου δυνάστη Πετράκη), η οποία ως φρέσκο φυντάνι στην περιφέρεια, πέρασε προσφάτως από τα συρτάρια της η διαδικασία κατάργησης της ανεξάρτητης διοίκησης του νοσοκομείου. Όλα όμως τούτα είναι κακεντρέχειες ε? Δε μπορεί η προσεκτική ευνοιοκρατία της δυναστείας Πετράκη, εύκολα να σκουληκιάσει. Η μήπως μπορεί?
• Ακούστηκαν γενικά επιθυμίες γεμάτες αφηρημένη πυγμή από πρώην δημάρχους μέχρι εργαζόμενους, όπου κάτω από τη σήψη του νοσοκομείου θα πρέπει να στεγάσουμε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Μόνο που προς το τέλος κάποιοι ξεκίνησαν να υποδεικνύουν τη διαχρονικότητα του προβλήματος ονομαστικά. Έγινε αναφορά στις υποσχέσεις του Καρχιμάκη για τη διατήρηση της ανεξάρτητης διοίκησης του νοσοκομείου. Μιας και εξαρχής δεν υπήρχε περίπτωση να μαζέψει αυτές τις επιβολές των ενοποιήσεων ο βουλευτή, ανέθεσε στους μεσάζοντες να ξελασπώσουν το εξουσιαστικό του δούλεμα προς τους κατοίκους. Κι έτσι τα πυρά πέφτουν στο τσιράκι του το δήμαρχο Πατεράκη και τον αρχηγραφιά-εφημεριδοπώλη Ρεμπελάκη της Ν.Επαρχίας για τους οποίους υπενθύμισαν εκτός των άλλων στη συγκέντρωση, τη φασιστική τους συμπεριφορά όταν μαζεύονταν στην πλατεία οι αγανακτισμένοι.
Η εθνική ενότητα ως γνωστό δεκανίκι της εξουσιαστικής προπαγάνδας, συσπειρώνει την πατριωτική αρρώστια στην πλάτη ενός καλοστημένου ιδεολογικού αντιρατσισμού. Συγκεκριμένα για την περίπτωση του νοσοκομείου, από τη στιγμή που θα δεχτούν οι κάτοικοι τη συνεργασία των ακτιβιστών και των συνδικάλων με το δημοτικό συμβούλιο ενάντια στο κράτος(!), προδιαγράφουν το γνωστό ρεφορμιστικό δρόμο που θα καταλήξει στο εξής: Δεν θα διατηρηθεί η ανεξάρτητη διοίκηση του νοσοκομείου και η λύση θα βρεθεί κάπου στη μέση. Κάποια βολικότερη ενοποίηση κλινικών θα συμφωνηθεί, κάποια παρηγορητικά κρεβάτια δεν θα αφαιρεθούν ή και θα προστεθούν αφού ήδη ενδιαφέρονται ασφαλιστικές εταιρείες να αγοράσουν το 20% των κλινών από τα νέα νοσοκομεία. Αυτό το τελευταίο, θα πλασάρεται ως αγωνιστικό απόκτημα και όχι ως εμπορική συναλλαγή μεταξύ κράτους και επιχειρηματιών ιδιωτικής ασφάλισης.
antiMATer
