Ψήφισμα Πλάτειας Ελευθερίας Ηράκλειο

Ενώ για 35 μέρες, ένα πρωτόγνωρο σε όγκο πλήθος συμμετέχει στο κίνημα των πλατειών και με 14 πανεργατικές απεργίες, πορείες, αποκλεισμό της βουλής απαιτεί καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου και ακύρωση της μνημονιακής πολιτικής, η κυβέρνηση κωφεύει.

Με ανασχηματισμό, εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα, ανάλατα υποσχόμενα δημοψηφίσματα και την τρομοκρατία κονδυλοφόρων και τηλεοπτικών τελάληδων του συστήματος, επιχειρεί ανεπιτυχώς να μας ξαναβάλει στο μαντρί.

Με όργιο κρατικής τρομοκρατίας και αστυνομικής βαρβαρότητας, ξεπερνώντας χουντικές μεθόδους και δρώντας ως εσωτερικός στρατός κατοχής, χτυπά ανελέητα την ειρηνική διαμαρτυρία χιλιάδων πολιτών στη βουλή, με στόχο να διασπάσει τη διαδήλωση, να διαλύσει τις πλατείες, να μας λυγίσει. Η επιμονή και υπομονή, η αντοχή στην καταιγιστική και αλόγιστη χρήση χημικών, η πραγματική αλληλεγγύη και συλλογική αυτοπροστασία που έδειξαν οι διαδηλωτές του Συντάγματος, αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες αναμετρήσεις μας με την κυβερνητική πολιτική.

Η κυβέρνηση τελικά, δια πυρός και σιδήρου και σε πλήρη αντίθεση με τη λαϊκή βούληση, ψήφισε το μεσοπρόθεσμο.

Βάφτισαν πατριωτικό καθήκον το ξεπούλημα της χώρας, μας παρουσίασαν σαν αποφυγή της χρεοκοπίας την εξαθλίωση του λαού μας. Στην πραγματικότητα, το μεσοπρόθεσμο σηματοδοτεί την επ’ αόριστο καταδίκη των λαϊκών στρωμάτων σε εργασιακές συνθήκες και μισθούς Κίνας, ή στη μετανάστευση. Οδηγεί στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, σε μαζική ανεργία και φτώχεια, στην κατάρρευση της δημόσιας υγείας και παιδείας. Καταργεί βασικές δημοκρατικές αρχές και εκχωρεί εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Στόχος είναι η δημιουργία ενός λαού ηττημένου και ταπεινωμένου, χωρίς προσδοκίες και δικαιώματα. Η καταστροφή των δυνάμεων της εργασίας και η μείωση του κόστους δουλειάς, δημιουργεί «χρυσές» ευκαιρίες επενδύσεων και επιτρέπει τη μεγιστοποίηση του κέρδους της ντόπιας και ξένης οικονομικής ελίτ. Αυτό ακριβώς εξηγεί και τους πανηγυρισμούς τους για την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου.

Το μεσοπρόθεσμο έχει ήδη ανατραπεί στη συνείδηση του λαού. Η επένδυση των κυβερνώντων στην κούραση, το φόβο, το αίσθημα ανημποριάς και ήττας, ακυρώνεται από την επανακατάληψη της πλατείας Συντάγματος και την παραμονή μας σε όλες τις πλατείες των μεγάλων πόλεων.

Το ποτάμι της αγανάκτησής μας δεν γυρίζει πίσω. Το κίνημα των πλατειών κέρδισε τη συμπάθεια ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων και καταγράφηκε στη συνείδησή μας ως η απαρχή μιας προσπάθειας να σταθούμε στα πόδια μας και να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια και τη ζωή που μας στερούν. Στις συνελεύσεις των πλατειών επιχειρούμε να διατυπώσουμε ξανά την έννοια και το περιεχόμενο της πολιτικής, στη βάση των ανθρώπινων αναγκών και μέσα από διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής. Στις μέρες που προηγήθηκαν ανακαλύψαμε ξανά τις χαμένες αξίες της ανθρώπινης επαφής, της αλληλεγγύης, της επιμονής στα δίκαια αιτήματά μας και της διάρκειας του αγώνα μας. Οι πλατείες μετατόπισαν το φόβο από τις δικές μας ψυχές, στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Γέννησαν την ελπίδα της ανατροπής και της δημιουργίας μιας καινούργιας ζωής, που μονάχα η δική σου συμμετοχή μπορεί να κάνει πράξη.

Πιο ενωτικά, πιο μαζικά, πιο αποφασιστικά

Βρίσκουμε τα επίκαιρα συνθήματα που μας ενώνουν, συναντιόμαστε με άλλα κοινωνικά κινήματα για να διαμορφώσουμε ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο.

Μην πληρώσουμε το χρέος εμείς και τα παιδιά μας

Μην επιτρέψουμε την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας

Μην εφαρμοστεί το μεσοπρόθεσμο

Ανατρέψουμε την κυβέρνηση, τρόικα και ΔΝΤ και κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής

Έχουμε δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές

Ζούμε με σταθερή δουλειά και αξιοπρεπείς μισθούς

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι για την κρίση της χώρας φταίμε εμείς, λες και δεν ξέρουμε ότι παρόμοιες κρίσεις αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες. Μας λένε ότι τα φάγαμε μαζί, γιατί ανεχτήκαμε τόσα χρόνια τον εκμαυλισμό της συνείδησής μας, ζητιανεύοντας τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι που γινόταν το μεγάλο φαγοπότι τους. Μας φοβερίζουν πως αν δεν πάρουμε τα δάνεια δεν θα πάρουμε μισθούς και συντάξεις, πως αν φύγουμε από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε ως χώρα. Ξεχνάνε όμως να μας πουν για τα 600 δις των «λίγων» που φυγαδεύτηκαν στην Ελβετία, τα λεφτά που χαρίστηκαν στις τράπεζες και τους μεγάλους φοροφυγάδες. Λεφτά λοιπόν υπάρχουν, δεν ήταν ψέμα. Αυτοί τα ψάχνουν στις δικές μας τσέπες.

Πόσο ακόμα θα τους ανεχόμαστε…..

Ανάμεσα στις δικές τους οδυνηρές λύσεις, που μας βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στην εξαθλίωση, ας διαλέξουμε τον επώδυνο μεν, αλλά ελπιδοφόρο δρόμο της συλλογικής αξιοποίησης του φυσικού και κοινωνικού μας πλούτου, της δημιουργίας, της οικοδόμησης σχέσεων εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης με τους λαούς που ψάχνουν κι αυτοί τη διέξοδο στο τούνελ.

Δεν είναι εύκολο.

Δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές, και δοκιμασμένες λύσεις.

Δεν θα το κάνουν άλλοι για μας.

Θα το κάνουμε εμείς, για τη δική μας αξιοπρέπεια και τη δική μας ζωή.

Ας προσπαθήσουμε, ίσως και να μπορούμε.

Πηγή : http://aganaktismenoihrakleio.blogspot.com/