Έχουμε πόλεμο
Απτός και ορατός, το οικονομικό και πολιτικό σύστημα εναντίον της κοινωνίας.
Υγεία, παιδεία, ασφάλιση, εργασία καταστρατηγούνται, Όλο και περισσότερες απεργίες κηρύσσονται παράνομες, τα ΜΑΤ ξυλοκοπούν αδιακρίτως διαδηλωτές, περιοχές που αντιστέκονται βρίσκονται υπό αστυνομική κατοχή (Εξάρχεια-Κερατέα), νομοθετήματα (τρομονόμος) ποινικοποιούν όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι. Από την άλλη η δυσαρέσκεια μεγαλώνει, όλο και περισσότεροι βρίζουν και αναθεματίζουν το πολιτικό σύστημα, τους πολιτικούς, τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές, τους μπάτσους, τη μοίρα τους. Κάποιοι δεν αρκέστηκαν σε αυτό, σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους, βρέθηκαν, συζήτησαν, οργανώθηκαν και πέρασαν από την απάθεια στην επίθεση. Τράπεζες, πολυεθνικές, βιομήχανοι, αστυνομικά τμήματα, ακροδεξιές ομάδες, το χρηματιστήριο, δικαστήρια και άλλα βρέθηκαν στο στόχαστρο.
Έχουμε ομήρους
Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα έχουμε δεκάδες αγωνιστές-ριες που κρατούνται στις φυλακές για τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ επιλογές ή τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ τους αντιλήψεις. Αν προσθέσουμε όλους όσους διώκονται ποινικά, φτάνουμε σε τριψήφια νούμερα. Έχουμε νεκρούς και ακρωτηριασμένους συντρόφους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι αποκομμένοι από την αγωνιζόμενη κοινωνία, αντιθέτως είναι οι πιο προωθημένοι μαχητές της, είναι αυτοί που το σύστημα ανακήρυξε ως τους πιο επικίνδυνους εχθρούς του, γι’ αυτό και βρίσκονται εκεί που είναι, γι’ αυτό και δικάζονται υπό ειδικό καθεστώς, κρατούνται σε ειδικά κελιά. Γιατί είναι πολιτικοί κρατούμενοι.
Έχουμε ευθύνες
Και δεν είναι λίγες. Πρέπει να οικοδομήσουμε τις βάσεις που θα βάζουν την αλληλεγγύη προς αυτούς σε ένα συνολικό πλαίσιο που θα τους αγκαλιάζει ΟΛΟΥΣ, θα στέκεται δίπλα τους, θα μιλάει με και γι’ αυτούς. Όπως είπε και ο Δ. Κουφοντίνας σε παρέμβαση του:
“Η αναφορά του κινήματος αλληλεγγύης, αλλά και των πολιτικών κρατούμενων, ιδιαίτερα όσων πήραν τα όπλα για να επαναστατικοποιήσουν την κοινωνία, χρειάζεται να είναι ολόκληρη η κοινωνία, και όχι στενοί κοινωνικοί χώροι στο όνομα μιας «καθαρότητας» που οδηγεί σε διαρκή κατακερματισμό, μέχρι το όριο του ατόμου. Είναι απαραίτητη η πολιτική σύνδεση με το ευρύτερο κίνημα, και γι αυτό το κίνημα αλληλεγγύης δεν μπορεί απλώς να είναι καθαρά ιδεολογικό, χωρίς να έχει δηλαδή συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους”.
Εμείς από την πλευρά μας ορίζουμε τους στόχους αυτούς ως εξής:
ΣΥΝΟΛΙΚΗ και όχι επιλεκτική αντιμετώπιση του ζητήματος.
Αναφορές στις επί μέρους υποθέσεις δίχως να τις τοποθετούμε στο επίκεντρο, αποκόπτοντας τες έτσι από την ουσία του ζητήματος.
Μπόλιασμα κάθε είδους κοινωνικού αγώνα, από εδώ και στο εξής, με το ζήτημα ύπαρξης πολιτικών κρατουμένων και την αλληλεγγύη προς αυτούς. Να κάνουμε το ζήτημά τους ζήτημα των κομματιών της κοινωνίας που αγωνίζονται. Σε κάθε απεργία, κάθε διαδήλωση, κάθε κατάληψη, κάθε παρέμβαση. Έτσι προετοιμάζουμε το έδαφος για τη στιγμή εκείνη όπου οι συσχετισμοί θα αλλάξουν, όπου η αγανάκτηση και η οργή θα βγει στους δρόμους για να απαιτήσει αυτή τη φορά, όχι μονάχα να ξεσπάσει. Ευθύνη όλων μας είναι μέσα σε αυτές τις απαιτήσεις να κυριαρχούν:
– Γενική Αμνηστία όλων των πολιτικών κρατουμένων
– Κατάργηση του τρομονόμου
– Κατάργηση των ειδικών συνθηκών κράτησης
Ως την επανάσταση, την κατάργηση της εξουσίας, των φυλακών… έχουν να γίνουν ακόμη κάποια βήματα…
Καλούμε κάθε σκεπτόμενο και αγωνιζόμενο άνθρωπο που συμφωνεί με τα παραπάνω, να γίνει κομμάτι της διαδικασίας αυτής. Μπορείτε να μας βρείτε κάθε Δευτέρα στις 19:00 στην κατάληψη Ευαγγελισμού (Θεοτοκοπούλου 18) ή να επικοινωνήσετε μαζί μας στο tameioheraklio@espiv.net
πηγή : http://tameioheraklio.espivblogs.net/
