«…γιατί το μόνο πράγμα για το οποίο μπορεί να είναι κανείς ένοχος,
είναι το να υποχωρήσει ως προς την επιθυμία του»
«Τα πλήθη που υποφέρουν και πεινούν χιμούν στο στρωμένο τραπέζι,
όπου οι αφεντάδες κάθουνται ναρκωμένοι, δυσκίνητοι από το βαρύ
φαγοπότι, ιερή στιγμή! Οι αφεντάδες γρικούν ξάφνου τη βουή και
στρέφουνται να δουν στην αρχή γελούν, σε λίγο χλωμιάζουν, τεντώνουν
ανήσυχοι το λαιμό και διακρίνουν -οι δούλοι τους, οι εργάτες, οι κολίγοι,
οι παραμάνες, οι μαγέρισσες, οι δούλες, κάνουν έφοδο. Ιερή στιγμή! Οι
μεγαλύτεροι άθλοι στη σκέψη, στην τέχνη, στην πράξη, γεννήθηκαν στο
ορμητικό τούτο ανηφόρισμα του ανθρώπου. […]
Ποιο ‘ναι λοιπόν το χρέος μας; Καλά να ξεχωρίσουμε την ιστορική στιγμή
που ζούμε και να τοποθετήσουμε συνειδητά, σε ορισμένο στρατόπεδο, τη μικρή μας ενέργεια…»
(Ν. Καζαντζάκης)
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ μέσα στην απέραντη πόλη, με κυρίεψε ένα είδος κοινωνικού τρόμου. Μου φαινόταν ότι χιλιάδες άνθρωποι που διάβαιναν χωρίς να γνωρίζονται , ένα αναρίθμητο πλήθος μοναχικών φαντασμάτων, δεν είχαν κανέναν δεσμό μεταξύ τους και αναρωτιόμουν με ένα είδος απρόσωπου τρόμου, πώς όλα αυτά τα πλάσματα δέχονταν παθητικά την άνιση και απάνθρωπη κοινωνική δομή…
Δεν έβλεπα αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια κι έλεγα «εξαιτίας ποιάς μαγείας, αυτά τα χιλιάδες δυστυχισμένα και στερημένα άτομα, υποφέρουν αυτό που είναι»;
Η αλυσίδα είναι μέσα στην καρδιά, η σκέψη ήταν δεμένη, οι μορφές της ζωής είχαν αποτυπωθεί μέσα στο μυαλό, η συνήθεια τις είχε στεριώσει.
Το κοινωνικό σύστημα είχε πλάσει αυτούς τους ανθρώπους ,ήταν μέσα τους, κατά κάποιον τρόπο είχε γίνει η ίδια τους η ουσία.
Δεν επαναστατούσαν εναντίον της πραγματικότητας γιατί είχαν γίνει ένα με αυτήν…
Από την άλλη, υπάρχουν συνειδήσεις όπως του Άρη Σειρηνίδη, που δεν αφομοιώθηκαν σ’ αυτή την κτηνώδη πραγματικότητα και γι’ αυτό δικάζεται σήμερα. Γιατί όπως αναφέρει και ίδιος: «Η ανάλυση, λοιπόν, του πολιτικού μου DNA αποκτά πρωταρχική σημασία στην ανάγνωση των ιδιαίτερων γνωρισμάτων της δίωξής μου. Γιατί αυτό που τελικά στοχοποιεί το κράτος σε αυτή τη δίκη -όπως και στις δίκες άλλων συντρόφων που έρχονται-, πέρα και από τις πράξεις που αποδίδονται, είναι το φαντασιακό του αγώνα και της αντίστασης που καθένας/μια από μας αντιπροσωπεύει »
Σήμερα 17 Μάρτη δικάζεται ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης, ο οποίος βρίσκεται προφυλακισμένος από τις 12 Μαΐου στις φυλακές Κορυδαλλού για μια υπόθεση που συνιστά μια από τις πιο εξόφθαλμες σκευωρίες μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα. Στις 3 Μαΐου συλλαμβάνεται σε αστυνομικό μπλόκο και αρχικά του αποδίδεται από τα έμμισθα παπαγαλάκια της ασφάλειας μια ληστεία σε πολυκατάστημα που είχε γίνει την ίδια μέρα, καθώς και απόπειρα δολοφονίας υπαλλήλου. Σύντομα όμως οι ίδιοι οι μπάτσοι διαψεύδουν τις πληροφορίες που διέρρεαν προς τα ΜΜΕ για τη ληστεία και κρατούν προσωρινά τον Άρη Σειρηνίδη για κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Μετά από πολλές και σκόπιμες καθυστερήσεις στην όλη διαδικασία και λίγο πριν αφεθεί ελεύθερος, ένα καφκικού τύπου σενάριο από την ασφάλεια, θα τον οδηγήσει στις φυλακές Κορυδαλλού για ένα περιστατικό που είχε συμβεί περίπου πριν ένα χρόνο. Ο Άρης Σειρηνίδης θα κατηγορηθεί ως «ο τρελός με το σομπρέρο και τις σαγιονάρες» που πυροβόλησε τους αστυνομικούς των ΜΑΤ στην περιοχή των Εξαρχείων τον Ιούλιο του 2009. Μοναδικό και «αδιάσειστο» αποδεικτικό στοιχείο είναι η ταύτιση του βιολογικού υλικού (DNA) σε μια χειρουργική μάσκα που βρέθηκε στον τόπο του συμβάντος, με υλικό DNA από το πορτοφόλι του. Πέραν τούτου, όλες οι καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων αθωώνουν τον Άρη Σειρηνίδη κάνοντας λόγο για έναν άνθρωπο με τελείως διαφορετική εξωτερική εμφάνιση, καθώς και των ίδιων των αστυνομικών που λένε ότι δεν είδαν τον άνθρωπο που πυροβόλησε να πετάει τη μάσκα. Αυτό που κάνει πρωτόγνωρη τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι το γεγονός ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται στη φυλακή βάσει ενός αποδεικτικού στοιχείου που μόνο η αστυνομία μπορεί να διαχειριστεί και υποτίθεται ότι δεν υπάρχει αμφιβολία για τα αποτελέσματα της μικροβιολογικής έρευνας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ
ΔΙΚΗ ΣΤΙΣ 17 ΜΑΡΤΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Συνελευση αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, Χανιά
