Στα Κολαστήρια της Δημοκρατίας η Ζωή Επιμένει…Παρέμβαση-συγκέντρωση στην πλατεία Αγ. Νικολάου στη Ν. Αλικαρνασσό Hρακλείου-Παρασκευή 10/12/10 – Δευτέρα 13/12/10 , ώρα: 16:00 & Tρίτη 14/12/10 , ώρα: 17:00

Στις 29 Νοέμβρη χιλιάδες κρατούμενοι και κρατούμενες στο σύνολο σχεδόν των ελληνικών φυλακών ξεκίνησαν κινητοποιήσεις με αποχή από το συσσίτιο. Στις φυλακές Νεάπολης και Αλικαρνασσού, αποχή συσσιτίου πραγματοποιούν ήδη 372 από τους 401 κρατουμένους.

Οι κρατούμενοι επαναφέρουν μόνιμα αιτήματα που αφορούν την προάσπιση των βασικών τους δικαιωμάτων. Ζητούν να σταματήσουν οι καταχρηστικές προφυλακίσεις, η αυστηροποίηση των ποινών και οι άθλιες συνθήκες κράτησης. Να παύσει ο παράλογος εγκλεισμός χιλιάδων ανθρώπων εξαρτημένων από ουσίες και εκατοντάδων παιδιών που μεγαλώνουν μέσα σε κελιά. Απαιτούν, μεταξύ άλλων, να μειωθούν τα ανώτατα όρια κράτησης, να αποφυλακισθούν οι κρατούμενοι με βαριά νοσήματα και οι μετανάστες που κρατούνται για απέλαση. Να καταργηθεί ο αντιτρομοκρατικός νόμος και το ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατουμένων (απομόνωση σε υπόγειο χώρο). Να καταργηθούν οι εκδικητικές μεταγωγές και η απομόνωση των φυλακισμένων από την κοινωνία και ιδιαίτερα από τους δικούς τους ανθρώπους. Αναφέρονται ακόμα στην ανύπαρκτη περίθαλψη, στους εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους, στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στα αστυνομικά κρατητήρια, στα υπέρογκα ποσά που απαιτούνται για την εξαγορά τμήματος της ποινής, στην παροχή των αναγκαίων ειδών για τη διαβίωση, στην εφαρμογή εναλλακτικών θεσμών έκτισης ποινών.

Την ίδια ώρα ο υπουργός «Δικαιοσύνης» Χ. Καστανίδης κρατά μια στάση που είναι τουλάχιστον εξοργιστική. Αντί να παραδεχτεί την άθλια κατάσταση των φυλακών, κάνει έκκληση στους εισαγγελείς να βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα και συγχρόνως βγαίνει στα κανάλια και τις εφημερίδες και χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων «υποκινούμενες» και τα αιτήματα των κρατουμένων «ακραία».

Ε, ναι λοιπόν, είναι «υποκινούμενες», αλλά όχι όπως το εννοεί ο υπουργός. Είναι υποκινούμενες αποκλειστικά από την αξιοπρέπεια των φυλακισμένων απέναντι στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Προβλήματα τα οποία δε δημιουργούνται τυχαία, αλλά είναι υλοποιήσεις πολιτικών αποφάσεων και στρατηγικής του σάπιου κοινωνικού συστήματος που ο Καστανίδης εκπροσωπεί και διαχειρίζεται. Και «ακραία» δεν είναι τα αιτήματα των κρατουμένων, αλλά η ίδια η βαρβαρότητα του εγκλεισμού και η βίαιη καθημερινότητα στις αποθήκες ανθρώπων που ονομάζονται «σωφρονιστικά» ιδρύματα. Το στοίβαγμα τους σε κελιά-κουτιά που δε χωρούν ούτε τους μισούς, η υγιεινή δημοσίου αποχωρητηρίου, το άθλιο φαγητό, οι πειθαρχικές διώξεις, οι ξυλοδαρμοί, οι απομονώσεις, οι «αυτοκτονίες».

Μαζί με την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού αναπόφευκτα αυξάνεται και η ταξικότητα των φυλακών. Χιλιάδες φτωχοδιάβολοι που κατέφυγαν στη μικρής έντασης εγκληματικότητα για να επιβιώσουν, μετανάστες χωρίς χαρτιά και κάθε είδους περιθωριακοί και λούμπεν που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στο θαυμαστό κόσμο της νομιμοφροσύνης απαρτίζουν πλέον το έγκλειστο ανθρώπινο δυναμικό. Ταυτόχρονα οι διάφοροι μεγαλοκαρχαρίες, οι τοκογλύφοι και τα λαμόγια που λεηλατούν οικονομικά την κοινωνία προφανώς και δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με την ταξικότατη «Δικαιοσύνη». Με τα προσχήματα να έχουν πλέον καταρρεύσει και όντας πλέον πασιφανές και για τον πιο αδαή ότι από «σωφρονιστικό» κατάστημα δε βγαίνεις «νοικοκύρης», η φυλακή σαν θεσμός αποκτά τον πραγματικό της ρόλο: απομόνωση-περιθωριοποίηση μέσω του εγκλεισμού όσων δεν εναρμονίστηκαν με τα κοινωνικά και πολιτικά νομικά πρότυπα.

Μέσα στις φυλακές υπάρχουν και δεκάδες άνθρωποι που είναι έγκλειστοι λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας και της συνεπούς επαναστατικής τους δράσης ενάντια στο σάπιο κόσμο της εξουσίας. Ανάμεσά τους οι κρατούμενοι των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων 17Ν και Επαναστατικός Αγώνας που δέχονται την πλήρη εκδικητικότητα του κράτους, μιας και όπως είναι γνωστό κρατούνται απομονωμένοι σε «ειδικά» κελιά. Μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Επίσης, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές που βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα με βάση ουσιαστικά μόνο τις συντροφικές και φιλικές τους σχέσεις. Φρονηματικού τύπου διώξεις που έχουν ως απώτερο στόχο τον παραδειγματισμό και την τρομοκράτηση ευρύτερων κομματιών της κοινωνίας που ήδη αγωνίζονται ή θα επιλέξουν να αγωνιστούν ενάντια στην ολοένα εντονότερη επίθεση που κράτος και κεφάλαιο εξαπολύουν αυτήν την εποχή.

Μετά τη μεγάλη απεργία πείνας του 2008, οι φυλακισμένοι και πάλι δε σκύβουν το κεφάλι, δίνοντας το παράδειγμα σε όλους τους απ’ έξω. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και σε αυτόν τους τον αγώνα γιατί δικαιούνται τουλάχιστον αξιοπρέπεια. Είμαστε μαζί τους γιατί αναγνωρίζουμε πως οι κρατούμενοι είναι αποτέλεσμα των θεσμών του συστήματος και κατ’ επέκταση της κοινωνίας. Έχουμε πλέον καθαρά μες στο κεφάλι μας ότι εκεί μέσα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι φίλοι μας, αδέρφια, γονείς, σύντροφοι, και εμείς οι ίδιοι.

Είμαστε μαζί τους και για έναν ακόμα λόγο: στα κολαστήρια αυτά γίνονται πράξη τα πιο αισχρά και ταπεινά δημιουργήματα άρρωστων εγκεφάλων. Είναι εκεί όπου η εξουσία πετάει όλες τις μάσκες της. Όπου ο παραλογισμός και η εκδικητικότητα των μηχανισμών είναι ένας μόνιμος σύντροφος, όπου εξοντώνεται κάθε απείθαρχο πνεύμα.

Για αυτούς τους λόγους στηρίζουμε και διαδίδουμε των αγώνα των φυλακισμένων. Γιατί όποιος μισεί την αδικία γκρεμίζει φυλακές.