Αξιολόγηση σημαίνει επιτήρηση, καταστολή, ελιτισμός
📌Κάλεσμα σε Συγκέντρωση Αλληλεγγύης με τις Εκπαιδευτικούς που καλούνται να απολογηθούν για τη συμμετοχή τους στην Απεργία-Αποχή κατά της αξιολόγησης
Παρασκευή 13/12 στις 14:00 στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Πιτσουλάκη Νικ. 73)
Οι ποινικές διώξεις και στοχοποιήσεις -ως συστατικό στοιχείο της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής για την επιβολή του φόβου και την καταστολή κάθε μορφής αντίστασης- διαχρονικά επιβάλλονται και στους/στις εκπαιδευτικούς που αντιδρούν. Όλο και συχνότερα διαβάζουμε και ακούμε για μια νέα δίωξη. Διώξεις που σχετίζονται με τη συνδικαλιστική δράση των εκπαιδευτικών, την υπεράσπιση της δωρεάν παιδείας, τους αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις των σωματείων τους, την έκφραση απόψεων μέσω διαδικτύου, την εναντίωση τους στην αξιολόγηση και τις συγχωνεύσεις τμημάτων και την ποινικοποίηση εκπαιδευτικού περιεχομένου που αμφισβητεί την κυρίαρχη ρητορική.
Πρόσφατα τα παραδείγματα είναι πολλά, από την Ελευθερία Π. για “παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος” για το πανό των μαθητών της σε αλληλεγγύη με τα παιδιά της Παλαιστίνης, τη συμμετοχή συναδέλφων σε πορεία για τον Α.Γρηγορόπουλο μεταφρασμένη ως “ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας”, την ποινικοποίηση της πρωτοβουλίας αντίστασης εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση τους μέχρι και την στοχοποίηση εκπαιδευτικού για προβολή ταινίας σχετικά με ζητήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Επίσης, στη Βεροια εκπαιδευτικοί καλούνται να περάσουν ΕΔΕ επειδή προσκάλεσαν στην εκδήλωση του σχολείου τους την Αλέιδα Γκεβάρα, κόρη του Τσε Γκεβάρα, και τον συγγραφέα – δημοσιογράφο και μελετητή της τοπικής ιστορίας, Αλέκο Χατζηκώστα.
Στην πόλη του Ηρακλείου αντίστοιχα τρεις συνάδελφοι εκπαιδευτικοί υποβάλλονται σε πειθαρχικό έλεγχο για την αντίδραση τους στην αξιολόγηση. Γιατί άραγε -θα αναρωτιέται κανείς- εμφανίζονται πανελλαδικά κάποιες εκπαιδευτικοί που δε δέχονται αμάσητη την αξιολόγηση;
Κάποιες λοιπόν αρνούμαστε την αξιολόγηση γιατί…
⚫Δεν αφορά μόνο εμάς αλλά μαθητές -μαθήτριες, γονείς και όλη την κοινωνία.
⚫Δε δεχόμαστε την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων βάσει της βαθμολογίας τους σε “άριστες” και “υποβαθμισμένες”, από την οποία θα κρίνεται η ενδεχόμενη χρηματοδότηση τους λες και είναι μαγαζιά και επιχειρήσεις που ανταγωνίζονται μεταξύ τους.
⚫Δε θέλουμε αυτός ο ανταγωνισμός και οι χρηματοδοτήσεις να καθορίζουν το είδος της μόρφωσης και την ποιότητα των υποδομών του κάθε σχολείου.
⚫Δε θέλουμε η βαθμολογία των σχολείων να εντείνει τον ταξικό διαχωρισμό των γειτονιών, επηρεάζοντας τα ενοίκια των σπιτιών, ωθώντας μη προνομιούχες οικογένειες -με χαμηλό οικονομικό στάτους ή/και μεταναστευτικό προφίλ να ψάχνουν σχολεία σε άλλες γειτονιές ή να αλλάζουν οι ίδιες τη γειτονιά τους για την εύρεση σχολείου.
⚫Πιστεύουμε ότι η ατομική αξιολόγηση μας θα επιφέρει όλο και περισσότερο άγχος, επισφάλεια, φόβο και ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων για την κατάκτηση μιας θέσης στο “καλό σχολείο”.
⚫Δε θέλουμε να δουλεύουμε με βάση το δόγμα “ο καλύτερος είναι αυτός που επιβιώνει”.
⚫Δεν επιθυμούμε να υποβάλλουμε τις μαθήτριες και τους μαθητές μας σε στείρες και ανούσιες εξετάσεις, ώστε να λειτουγούν ως μια δεξαμενή “παιδιών υψηλών ταχυτήτων” με σκοπό την καλύτερη βαθμολόγηση του σχολείου, αφού δεν είμαστε υπερ του διαχωρισμού τους σε “καλούς” και “κακούς”.
⚫Δεν μπορούμε να δούμε τη μαθησιακή διαδικασία μέσα στα στενά καλούπια ποσοτικών κλιμάκων και αριθμών.
⚫Δε θέλουμε η εκάστοτε διεύθυνση να αποφασίζει εν τέλει αν θα δεχτεί κάποιο παιδί με βάση το αν το μαθησιακό του προφίλ και το κοινωνικό-οικονομικό στάτους της οικογένειας του όχι μόνο συνάδει με τη βαθμολογία του σχολείου αλλά θα την ενισχύσει κιόλας.
⚫Δε θέλουμε άλλα προσοντολόγια και ηλεκτρονικούς ατομικούς φακέλους που οδηγούν στο διαρκές κυνηγητό κατάθεσης τεκμηρίων παιδαγωγικού, διδακτικού ή υποστηρικτικού έργου.
⚫Δεν μπορούμε να αφήσουμε να διακυβεύεται το μέλλον της εκπαίδευσης και του δημόσιου σχολείου.
Βέβαια, πέρα από τη μεταρρύθμιση της αξιολόγησης, η επισφάλεια του κλάδου και οι δυσμενείς συνθήκες εργασίας είναι μια πραγματικότητα που βιώνουμε ήδη εδώ και καιρό αν όχι ανέκαθεν. Ο μισθός του/της εκπαιδευτικού δεν είναι αρκετός για να καλύψει τα βασικά βιοτικά έξοδα (ενοίκιο, λογαριασμοί, σούπερ μάρκετ) σε συνδυασμό με τη συνεχή αύξηση του κόστους ζωής και την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής μας. Αναπληρωτές/-ριες συνάδελφοί μας κοιμούνται σε αμάξια, σκηνές και ξενοδοχεία ή αναγκάζονται να νοικιάζουν βραχυπρόθεσμα σπίτια σε εξωφρενικές τιμές λόγω του ασταμάτητου εξευγενισμού των γειτονιών και της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης των airbnb. Και τι συμβαίνει αν δεν επιβιώσουν; Εξωθούνται σε παραίτηση με δώρο ποινή δύο χρόνων στέρησης τοποθέτησης σε κάποια σχολική μονάδα.
Ακόμη, ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός σε πολλά σχολεία εκλείπει ή είναι αρκετά παλιός, ενώ αντίστοιχα οι υποδομές όχι μόνο δεν συντηρούνται αλλά είναι και επικίνδυνες σε κάποιες περιπτώσεις. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα όπου έχουμε πτώσεις ταβανιών -και από τύχη όχι κάποιον τραυματισμό- καθώς και εγκατάσταση σχολικών μονάδων σε κτίρια προκάτ ή χώρους, οι οποίοι είναι ακατάλληλοι. Μια τέτοια είναι η περίπτωση νηπιαγωγείου, που στεγάζεται κάτω από κερκίδα γηπέδου στον δήμο Μαραθώνα, όπου και εκεί σημειώθηκε πτώση κομματιού της οροφής χωρίς να τραυματιστεί κανείς πάλι από τύχη. Άλλο τέτοιο παράδειγμα είναι η υποχώρηση του εδάφους στο ΕΝΕΓΥΛ Ηρακλείου. Την τύχη αυτή, δεν είχαν τρεις μαθητές στο 9ο Δημοτικό σχολείο στις Σέρρες όπου μετά από έκρηξη λέβητα, ένας έχασε τη ζωή του και άλλοι δύο τραυματίστηκαν.
Επίσης, οι πρόσφατες συγχωνεύσεις τμημάτων υποχρεώνουν κάποιους εκπαιδευτικούς να αναλαμβάνουν τάξεις υπερβολικά μεγάλου αριθμού μαθητών, δυσχεραίνοντας τη μαθησιακή διαδικασία και ενισχύοντας τις ανισότητες. Μέσα σε όλα αυτά -χωρίς καμία πρακτική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη- η/ο εκπαιδευτικός καλείται καθημερινά να βρίσκεται δίπλα στους μαθητές και μαθήτριες της, να συναισθάνεται τα προβλήματα τους, να ανταποκρίνεται στις συναισθηματικές και μαθησιακές τους ανάγκες, να καλλιεργεί παιδαγωγική σχέση με το καθένα/καθεμία ξεχωριστά όσο και να διαμορφώνει το ομαδικό κλίμα της τάξης.
Ενάντια στα παραπάνω, λοιπόν, οραματιζόμαστε και διεκδικούμε ένα σχολείο αλληλοβοήθειας μεταξύ των εκπαιδευτικών. Ένα σχολείο ανοιχτό για όλα τα παιδιά μακριά από ταξικούς, φυλετικούς, μαθησιακούς διαχωρισμούς. Προάγουμε μια μάθηση ουσιαστική, συμμετοχική και δημιουργική για τις ίδιες τις μαθήτριες και τους μαθητές. Στεκόμαστε αλληλέγγυα με τους συλλογικούς αγώνες από τα κάτω, οι οποίοι χτίζουν αναχώματα στην τρομοκρατία που προσπαθεί να επιβάλλει το κράτος. Από την περίπτωση των διωκόμενων εκπαιδευτικών στον Πειραιά και τον Ταύρο μέχρι τη μονιμοποίηση των νεοδιορισθέντων του 2020-2021, οι οποίοι αρνήθηκαν την ατομική αξιολόγηση. Γι’ αυτό επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε οριζόντια και από κοινού -με μαθητές/μαθήτριες και γονείς- για να μη συνηθίσουμε τον θάνατο και να μη ζούμε από τύχη.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ Η ΜΑΘΗΣΗ ΑΝΘΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστριών εκπαιδευτικών Ηρακλείου
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
