Ρέθυμνο: Αντικατασταλτική– Αντικρατική Διαδήλωση | 6/12/2024 18:00, Δημαρχείο

Πέρασαν δεκαέξι χρόνια από την νύχτα που ο μπάτσος Κορκονέας δολοφόνησε εν ψυχρώ τον 16χρονο αναρχικό μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Αυτή η κρατική δολοφονία αναδεικνύει τηβαρβαρότητα και την καταστολή που εξαπολύει διαχρονικά το κράτος απέναντι σε όποια άτομα τολμούν να σηκώσουν ανάστημα, να αμφισβητήσουν και να αγωνιστούν ενάντια σ’ αυτό το σύστημα. Μέσα σε μία περίοδο κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, η δολοφονία του Γρηγορόπουλου άναψε τη φλόγα μιας εξέγερσης των καταπιεσμένων που έμελλε να μείνει στη συλλογική μνήμη αυτών που την έζησαν και να αφήσει μια παρακαταθήκη αγώνα και οργάνωσης στους νεότερους. Αναρχικές ομάδες, νέοι άνθρωποι που είδαν τον εαυτό τους στους αδικημένους, κινήματα βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν αρχικά κατά της αστυνομικής βίας αλλά και κατά της συστημικής κυρίαρχης πολιτικής που μετέπειτα και σταδιακά οδήγησε στα μνημόνια και στην περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών μας.

Η δολοφονία αυτή ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα ενός πρωτόγνωρου κύματος μαζικής βίας και πολιτικής ανυπακοής που ερχόταν σε ευθεία αντιπαράθεση με τον κρατικό μηχανισμό και αμφισβητούσε ευθέως πλέον την κυρίαρχη πολιτική αντίληψη της ανάθεσης και του παλαιοκομματικού μηχανισμού εκμετάλλευσης, διακηρύττοντας στην πράξη ότι όλα μπορούν να αλλάξουν. Εκατοντάδες ομάδες δημιουργήθηκαν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας με προτάγματα την αυτοργάνωση και την αλληλεγγύη των από τα κάτω προωθώντας την αυτοδιαχείριση των ζωών μας.

Το κράτος από την πλευρά του δεν ξέχασε τους εκφραστές της εξέγερσης και με μοναδικό στόχο την εξόντωση και την αφάνισή τους απάντησε με μακροχρόνιες φυλακίσεις, παράνομες παρακολουθήσεις και ακραίους κατασταλτικούς νόμους, που ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της αστικής δημοκρατίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο στοχοποιήθηκαν, φυλακίστηκαν και παρέμειναν στη φυλακή την τελευταία δεκαετία δεκάδες αγωνιστές.Τρανταχτό είναι το παράδειγμα της παράνομης και εκδικητικής προφυλάκισης του Νίκου Ρωμανού για την υπόθεση με τον εμπρηστικό μηχανισμό που εξερράγη στους Αμπελόκηπους, χωρίς πραγματικά στοιχεία, σε μια προσπάθεια να εξαλειφθούν τα αποτυπώματα κοινωνικής αντίστασης που άφησε η εξέγερση του ΄08.Παράλληλα εκκενώθηκαν καταλήψεις, χτυπήθηκαν δομές και εστίες αγώνων, ενώ το ξύλο από τα ΜΑΤ έγινε η μόνιμη απάντηση του κράτους.

Οι πειθαρχικές διώξεις φοιτητών και εργαζομένων σε όλους τους τομείς είναι πλέον η πάγια τακτική που ακολουθείται.16 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ΄08το κράτος εξακολουθεί να ασκεί την ίδια θανατοπολιτική ακόμη πιο απροκάλυπτα, ως μόνη οδό για τη διαιώνιση του καταπιεστικού συστήματος, που εξακολουθεί να μας καταδυναστεύει. Σκοτώνει στους δρόμους, στα νοσοκομεία, στη δουλειά, στα τρένα, στη μέση της θάλασσας, άλλοτε ασκώντας άμεση βία μέσω των ένστολων δήμιων της αστικής δημοκρατίας καιάλλοτε μέσα από την εξαθλίωση των ζωών μαςκαι την προσπάθεια ιδεολογικής εξόντωσης των πιο ριζοσπαστικών κομματιών αντίστασης της κοινωνίας,με στόχο τον παραδειγματισμό και την τρομοκράτηση.

Με τη γνώση ότι αν το κράτος ανασαλεύει τους νεκρούς του, είναι για να τους σκοτώσει ξανά, αναγνωρίζουμε ότι τα προτάγματα της εξέγερσης του ΄08 είναι ακόμη ζωντανά, προκειμένου να κινητοποιήσουν νέους ριζοσπαστικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνεςαπό τα κάτω, ικανούς να φέρουν εκείνο το πολυπόθητο -και αναγκαίο- αναποδογύρισμα του κόσμου.