Σάββατο 2 Νοεμβρίου, η προβολή στην Ανδρόγεω μας έδωσε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να βρεθούμε κοντά ο ένας στην άλλη.Μας έδωσε τον χρόνο να ακούσουμε και να χαρούμε με τις μικρές νίκες μιας κοινότητας που ζει υπό το ζυγό του ισραηλινού απαρτχάιντ.
Πως το δίκιο, η ενότητα, η αποφασιστικότητα κι η οργάνωση σε κάνουν δυνατότερο από την μπότα που βρίσκεται στον λαιμό σου και μπορείς να νικήσεις ακόμα και όταν πιστεύουν ότι έχεις χάσει.
Για όλους τους λόγους του κόσμου να μην σταματήσουμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη.
Ακολουθεί το κείμενο της διοργάνωσης Film Lab Palestine για όλους εμάς που συμμετείχαμε στο Palestine cinema days είτε ως συμμετέχοντες στην οργάνωση των προβολών είτε ως θεατές και υποστηρικτές.
“Δεν ονειρευτήκαμε τίποτα παραπάνω από μια ζωή τόσο απλή όσο η ίδια η ζωή.”
Mahmoud Darwish
“Όταν γράφαμε το κείμενο για το Palestine Cinema Days σε όλο τον κόσμο πέρυσι, η γενοκτονία στη Γάζα είχε ξεκινήσει μόλις μερικές βδομάδες.Λανθασμένα πιστεαμε ότι ο πόλεμος θα σταματούσε σε μερικές μέρες, βδομάδες, ίσως και μερικούς μήνες. Όμως συνεχίζεται από το 1948, από τη Νάκμπα, που σημαίνει καταστροφή στα Αραβικά, ξεκίνησε με την καταστροφή εκατοντάδων Παλαιστινιακών χωριών και την έξωση με τη βία 750.000 Παλαιστινίων από τα σπίτια τους.
Από τότε, η εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων δεν έχει σταματήσει και διεξάγεται από το Ισραήλ με απόλυτη ατιμωρησία, όπως και οι σφαγές που έγιναν στο Λίβανο κατά τις εισβολές του 1978 και 1982, αλλά και τον πόλεμο του 2006, για να ονοματίσουμε μόνο μερικές.Σήμερα, ένα χρόνο μετά, είμαστε ακόμα εδώ, γράφοντας ξανά για θηριωδία, ενώ η πολεμική μηχανή του Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα, τη Δυτική όχθη και το Λίβανο.
Τι έχει συμβεί στον κόσμο μας; Πως μπορούμε να καθόμαστε καθόμαστε στο πλάι ενώ αμέτρητες ζωές αμάχων εξολοθρεύονται και ο κόσμος δεν κάνει τίποτα; Αρνούμαστε να ξαναμετράμε τα νούμερα που αλλάζουν κάθε λεπτό γιατί οι νεκροί μας και οι ακρωτηριασμένοι μας είναι πολλά περισσότερα από στατιστική. Αυτή η δίψα για αίμα – δεν είναι το σύμπτωμα της συλλογικής ψύχωσης των Ισραηλινών, Αμερικάνικων και παγκόσμιων κοινωνικοπολιτικών δομών;
Ναι, είμαστε ακόμα εδώ, ζωντανοί – κυριολεκτικά στεκόμενοι δίπλα από βόμβες, κάτω από εμπάργκο και αδιαφορία. Ζωντανοί, αναπνέοντας αυτό το βαρύ αέρα που μυρίζει μπαρούτι και φώσφορο – μία σκόνη που φτιάχνεται στις ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία..
Ναι, είμαστε ακόμα εδώ, ζωντανοί! Φοβόμαστε, πενθούμε τους νεκρούς μας, αλλά γελάμε κιόλας.
Όσο για εσάς, που διοργανώνετε και παρευρίσκεστε στις προβολές, είστε οι τελευταίοι μαχητές της ελευθερίας, οι τελευταίοι που στέκονται, ενώ τόσοι άλλοι έχουν διαλέξει να γονατίσουν. Σας ευχαριστούμε που αρνείστε να παραδοθείτε και που συνείζετε να υπερασπίζεστε την κοινή μας ανθρωπιά.
Τόσα καθεστώτα είναι συνένοχα σε αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν και οπλίζουν αυτή τη μηχανή μαζικά. Το ίδιο ισχυέι για αρκετές χώρες της Ευρωπαικής ένωσης. Ακόμα και η Βραζιλία, της οποίας ο πρόεδρος και έχει δημόσια παραδεχτεί ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι γενοκτονία, παραμένει ο τρίτος σε σειρά εξαγωγέας καυσίμων για το Ισραήλ. Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σας παρακινούμε να ενημερωθείτε για τη στάση της και τις δράσεις της κυβέρνησης σας και να ζητήσετε την αλλαγή με όποιον τρόπο μπορείτε.
Σήμερα, το Palestina Cinema Days θα φωτίσει οθόνες σε όλο τον κόσμο. Αν ο κόσμος του αύριο είναι καλύτερος, είναι εξ αιτίας ανθρώπων σαν και σας. Ένας κόσμος όπου η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλιστικός τρόμος και η αδικία δεν θα έχουν πια θέση. Ένας κόσμος που ηγείται από την ανθρωπότητα, για την ανθρωπότητα. Ένας κόσμος που θα προστατέψει τους πιο ευάλωτους με όλη του τη δύναμη. Ένας υγιής κόσμος. Ένας δίκαιος κόσμος. Είμαστε ακόμα εδώ, και θα παραμείνουμε, αποφασισμένοι να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον κι ένα καλύτερο κόσμο.”
Λευτεριά και αυτοδιάθεση στην Παλαιστίνη
Συνέλευση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό Ηρακλείου
πηγή: https://www.instagram.com/p/DB5zHlnu4OZ/?igsh=Zms1MWliMHcydG9q&img_index=7
