ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ 13/10:
Την τελευταία Κυριακή στα Καλέσα, βρεθήκαμε αντιμέτωπα με μια ακόμα προσπάθεια σίγασης της φωνής μας. Δεν μας κάνει εντύπωση αυτό το γεγονός, ούτε κι είναι η πρώτη φορά που η ΕΠΣΗ άμεσα ή έμμεσα προσπαθεί να επιβάλει ένα καθεστώς No Politica στα γήπεδα του Ηρακλείου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένας από τους διαιτητές αποφάσισε να διακόψει το ματς με τον ΟΦΑΜ στο 20ό λεπτό με αφορμή δύο πανιά που βρισκόταν στην κερκίδα. Το ένα έγραφε: «Οι εργατοώρες με αίμα είναι βαμμένες.» και το άλλο : «Κράτος και αφεντικά δολοφονούν εργάτες, μπάτσοι και λιμενικοί σκοτώνουν μετανάστες.».
Με τον ίδιο τρόπο που η σιωπή στις κοινωνίες σημαίνει συνενοχή, έτσι και στα γήπεδα, το no politica είναι πολιτική επιβολής σιγής. Για αυτό και εμείς σαν εγχείρημα, μαζί με τον κόσμο μας επιλέγουμε τον “θόρυβο”. Εν προκειμένω, δεν μπορούμε να μη μιλήσουμε για την λογοκρισία που προσπαθεί να επιβληθεί σε οποιαδήποτε φωνή τοποθετείται πολιτικά στους αθλητικούς χώρους και ιδιαίτερα ενάντια στον κρατικό μηχανισμό.
Λαμβάνουμε την απόφαση και στάση του συγκεκριμένου διαιτητή ως μία επιπλέον προσπάθεια επίδειξης και επιβολής εξουσίας. Την ίδια στιγμή και βασιζόμενοι σε προηγούμενες εμπειρίες, βλέπουμε τη συγκεκριμένη ενέργεια ως προσπαθεία ενίσχυσης του ταμείου της ΕΠΣΗ. Κάτι το οποίο δεν μας ξαφνιάζει καθώς η ΕΠΣΗ μας είχε αποδείξει περίτρανα πως η ατζέντα της προωθεί πολύ συγκεκριμένες πολιτικές που κλείνουν το μάτι στον κόσμο της εξουσίας, με τελευταίο παράδειγμα την αντίδραση της στη συνάντηση που αιτηθήκαμε μετά το κρεσέντο Αστυνομικής Βίας έξω από τον χώρο του σωματείου.
Προφανώς για εμάς όσες φορές κι αν διακοπεί ο κάθε αγώνας, όσα πρόστιμα κι αν επιβληθούν , ό,τι και να γίνει από μεριάς διαιτητών και ΕΠΣΗ : «Κάθε Κυριακή θα είμαστε εκεί και πάλι Τηγανίτη απ’την αρχή…». Καμία προσπάθεια λογοκρισίας δεν θα μας σταματήσει από το να βρισκόμαστε με κάθε πτυχή της ταυτότητάς μας στους αθλητικούς χώρους όπου και ανήκουμε. Δεν νοούμαστε μπάλα, μπάσκετ, βόλεϊ, πινγκ πονγκ ή οποιοδήποτε άθλημα στο οποίο δεν μπορούμε να εκφράσουμε την πολιτική μας στάση.
Εστιάζοντας όμως στο θέμα το οποίο εξ αρχής μας ώθησε να ανεβάσουμε τα συγκεκριμένα πανιά, θέλουμε να μιλήσουμε και να μην σταματήσουμε να θυμόμαστε όλους τους νεκρούς που θρηνούμε λόγω κράτους, αφεντικών μπάτσων και λιμενικών. Θα μπορούσαμε να γράφουμε ώρες αμέτρητες τα θύματα των παραπάνω, παραθέτουμε ωστόσο μία σύντομη λίστα από κάποια από τα ονόματα των θυμάτων των δολοφονιών αυτών που συνέβησαν στο τοπικό επίπεδο του νησιού:
Μανώλης Αφράτης, νεκρός για τα κέρδη του αφεντικού του (Μανουκαράκης).
Όλα τα θύματα των ναυαγίων στην περιοχή της Γαύδου μόλις τον τελευταίο μήνα
Κώστας Μανιουδάκης, δολοφονημένος από τα Τ.Α.Ε. Σούδας (Λιανιδάκης, Γεωργιάδης, Μόσχου, Τσιχλάκης).
Δυστυχώς, η λίστα είναι τεράστια και συνεχίζει να μεγαλώνει καθημερινά. Για αυτό και εμείς, όσο υπάρχουν νεκροί, δεν θα σταματήσουμε να ανεβάζουμε τα πανιά μας, σε κάθε αγώνα, σε κάθε γήπεδο, παντού.
Οι αυτοοργανωμένες ομάδες που πλέον παρεμβαίνουν στα γήπεδα ολόκληρης της χώρας, χρησιμοποιούν τη συμμετοχή τους στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα ως μέσο εξωστρέφειας με στόχο την κοινωνικοπολιτική ευαισθητοποίηση και την παρουσίαση ενός εναλλακτικού τρόπου προσέγγισης του ερασιτεχνικού αθλητισμού ενάντια σε εμπορευματοποιήση και ρητορικές μίσους.
Εξ’ αρχής, λαμβάνοντας συμμετοχή στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΗ, είμαστε αναγκασμένοι να υποχωρήσουμε σε κάποιους κανόνες, όμως δεν είμαστε υποχρεωμένοι και να τους αναγνωρίσουμε.Η θέση και η στάση μας γύρω από το no politica των γηπέδων είναι ξεκάθαρη και αντίθετη με την κυρίαρχη αφήγηση.
Κάθε ποινή και πρόστιμο μας επιβεβαιώνει ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο.
ΤΗΓΑΝΙΤΗΣ Α.Σ.Η.
