ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Οι καταλήψεις εμφανίζονται στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, με σαφείς επιρροές από το κίνημα των καταλήψεων της δεκαετίας του ‘70 στην δυτική Ευρώπη. Οι πρώτες καταλήψεις ήταν αυτές στην οδό Βαλτετσίου στην Αθήνα και του κτιρίου του Ερυθρού Σταυρού στη Θεσσαλονίκη. Είχαν μικρή διάρκεια ζωής, αλλά έθεσαν τις βάσεις ενός καινούργιου πειράματος πάνω στις σχέσεις διαβίωσης και πολιτικής δράσης. Από το ‘85 και μετά, με κεκτημένη πια εμπειρία, εμφανίζονται πιο δυναμικά εγχειρήματα με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και αναπτύσσουν λόγο και διάφορες πρακτικές, που με αιχμή το στεγαστικό πρόβλημα, εκφράζουν την επιθυμία για ενα διαφορετικό τρόπο ζωής και πολιτικής οργάνωσης.
Από τότε έως και σήμερα, οι καταλήψεις, ως απελευθερωμένοι χώροι του ανταγωνιστικού κινήματος, αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία και καταργούν τον θεσμό της ιδιοκτησίας. Αποτελούν χώρους οργάνωσης και ζύμωσης των αγώνων, χώρους όπου ανθίζει η αλληλεγγύη, χώρους συνάντησης για τη συλλογική αυτοοργάνωση των καταπιεσμένων κόντρα στη μοναξιά και την ηττοπάθεια, ενάντια στις λογικές παραίτησης και ιδιώτευσης.
Διαχρονικά, η κρατική διαχείριση αναφορικά με τις καταλήψεις είναι μία, αυτή της καταστολής. Οι εκκενώσεις και οι επιθέσεις στους κατειλημμένους χώρους εντάσσονται στο πλαίσιο της κρατικής προετοιμασίας και πρόληψης των επερχόμενων κοινωνικών αντιστάσεων σε μία συνθήκη εντεινόμενης φτωχοποίησης και ολοκληρωτικής υποτίμησης της καθημερινότητας των απο τα κάτω. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα της γενικευμένης επίθεσης του κράτους ενάντια στους χώρους αντίστασης και αγώνα, είναι η προτεραιότητα του να εκκενώσει 5 καταλήψεις, την ίδια στιγμή που πυρκαγιές και πλημμύρες άφηναν πίσω τους νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές φυσικών περιοχών.
Έτσι με τις ευλογίες του κράτους στις 25/9 το πρωί μπάτσοι εισέβαλαν στην Κατάληψη Ευαγγελισμού, εκκενώνοντάς την, έπειτα από 21 χρόνια, ενώ την ίδια ημέρα εισβάλλουν για τρίτη φορά στο Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου καταστρέφοντας υλικές υποδομές. Είχε προηγηθεί η κατασταλτική επιχείρηση της 25ης Αυγούστου όπου οι μπάτσοι εκκένωσαν το κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Ζιζάνια και το επί 27 χρόνια κατειλημμένο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων ενώ στα μέσα του καλοκαιριού εκκενώθηκε και το στέκι Καλιαρντά.
Απέναντι στο κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί να επιβάλει το κράτος σε όσους και όσες αγωνίζονται, η ανακατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο, η διατήρηση της αίθουσας 11 από το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου ως κατάληψη αλλά και η ανακατάληψη του κοινωνικού κέντρου Ζιζάνια, απέδειξαν ότι οι αγώνες μας δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Διότι η θέληση για ελευθερία δεν έχει όρια.
Οι καταλήψεις είναι αγκάθια στην κοινωνική ομαλότητα
Αποτελούν χώρους σύγκρουσης με το υπάρχον
Αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία και καταργούν την ιδιοκτησία
Στεγάζουν αντιιεραρχικές σχέσεις αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης
ΦΥΤΡΩΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΖΙΖΑΝΙΑ, ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΩ ΚΑΤΩ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστριών
Κατειλημμένη Πρυτανεία, Λόφος Καστέλι, Χανιά
