Χανιά : Ενημέρωση από τη μικροφωνική σε αλληλεγγύη με τη Β

Η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη είχε καλέσει σε μικροφωνική συγκέντρωση σε αλληλεγγύη με τη 16χρονη συντρόφισσα Β. στο πλαίσιο της πανελλαδικής ημέρας δράσεων, το απόγευμα της Τρίτης 07/11 στις 18:00.

Η συγκέντρωση πλαισιώθηκε από τουλάχιστον 30 άτομα, και διήρκεσε λίγο παραπάνω από 1,5 ώρα. Μοιράστηκε το κείμενο της συνέλευσης που γράφτηκε με αφορμή το γεγονός του βάναυσμου ξυλοδαρμού της Β., το οποίο και παρατίθεται παρακάτω, αλλά και το κείμενο που έχει γραφτεί για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη.

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό, και το κείμενο.

—

ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Η TV ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΗ ΧΤΥΠΗΣΑΝΕ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

Το βράδυ του Σαββάτου 28/10, στο πλαίσιο αντιφασιστικής συναυλίας στο Νέο Ηράκλειο ενάντια στην πανευρωπαϊκή μάζωξη φασιστών για τα 10 χρόνια από την εκτέλεση των νεοναζί Φουντούλη-Καπελώνη, πραγματοποιείται αντιφασιστική περιπολία στην περιοχή. Σε κοντινή απόσταση από τον χώρο της συναυλίας, η περιπολία συναντιέται με αυτοκίνητα της ΟΠΚΕ, με τους αστυνομικούς να ξεκινούν συμπλοκή χωρίς αφορμή. Μετά από έντονη και παρατεταμένη ρίψη δακρυγόνων, και έπειτα από την επέμβαση της περιφρούρησης της συναυλίας, η συμπλοκή σταματάει και διαπιστώνεται η απουσία της 16χρονης αντιφασίστριας συντρόφισσας Βασιλικής.

Η αρχική ενημέρωση είναι πως η συντρόφισσα έχει διακομιστεί σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο, συνοδεία των ΟΠΚΕ. Η σύλληψή της ανακοινώνεται μερικές ώρες μετά, και μόνο μετά από εντολή εισαγγελέα «αφήνεται ελεύθερη», και απομακρύνονται οι ομάδες ΟΠΚΕ από το νοσοκομείο. Τις πρώτες ώρες της νοσηλείας της η κατάστασή της είναι κρίσιμη, κατόπιν νοσηλεύεται στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας του νευροχειρουργικού, με κρανιοεγκεφαλική κάκωση συνοδευόμενη από κάταγμα αριστερά κατά μήκος του ινιακού οστού και με επισκληρίδιο εγκεφαλικό αιμάτωμα. Της χορηγήθηκε εξιτήριο πέντε ημέρες μετά, στις 02/11, χωρίς να έχει ανακτήσει ακόμα τη μνήμη της από τη μετατραυματική αμνησία, και χωρίς να έχει επανέλθει πλήρως έως και σήμερα σωματικά και νοητικά.

Πρόκειται για ακόμα μία δολοφονική επίθεση από την αστυνομία. Για ένα ακόμα στιγμιότυπο κρατικής βαρβαρότητας, που μάλιστα υπογραμμίζει τη βαθιά πολιτική σχέση μπάτσων-φασιστών, και το αντίστοιχο αστυνομικό μένος προς τον κόσμο του αντιφασιστικού αγώνα.

Στη συνέχεια βλέπουμε να εξελίσσεται ένα πολύ γνώριμο σε εμάς μωσαϊκό συγκάλυψης της κρατικής βίας: Δημοσιογράφοι, αστυνομικοί συντάκτες, ακόμα και ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» σπεύδουν να υποστηρίξουν την αστυνομία, χτίζοντας με ψευδείς ειδήσεις διαφόρων ειδών την αστυνομική αφήγηση της επόμενης μέρας. Για ακόμα μία φορά «οι δημοσιογράφοι, υπηρετώντας πιστά το ρόλο τους ως τέταρτη εξουσία, ξεκίνησαν ένα ρεσιτάλ παραπληροφόρησης, με στόχο τη δημιουργία ενός αφηγήματος που ξεπλένει τους μπάτσους, και τη δημιουργία σύγχυσης για το τι πραγματικά συνέβη. Από τις ψευδείς τοξικολογικές εξετάσεις που ήθελαν τη συντρόφισσα υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, την υποτιθέμενη παροχή πρώτων βοηθειών από τους έμμισθους δολοφόνους της ΕΛΑΣ, το σενάριο τραυματισμού από τους συντρόφους της, το αφήγημα περί πτώσης μέχρι και την εσκεμμένη διαρροή ενός μέρους της ιατροδικαστικής έκθεσης που δεν θίγει το ενδεχόμενο ξυλοδαρμού» (απόσπασμα από την ανακοίνωση της «Συνέλευσης αλληλεγγύης για τη Βασιλική», Αθήνα, 06/11/2023).

Και σε αυτήν την περίπτωση όμως, η αφήγηση της αστυνομίας βρίθει αντιφάσεων: Οι μπάτσοι ισχυρίζονται πως βρήκαν τυχαία τη Βασιλική, και αμέσως της παρείχαν τις πρώτες βοήθειες, ταυτόχρονα όμως τη συνέλαβαν, και κατέσχεσαν το κινητό της τηλέφωνο και προσωπικά αντικείμενα. Η ιατροδικαστική έκθεση αποδίδει τις εκχυμώσεις στα άνω άκρα και στο πρόσωπο, κατ’ αντιστοιχία σε ενέργειες κατά τη σύλληψη, και σε «πλήξη από κάποιο θλων όργανο ή πτώση σε ανένδοτη επιφάνεια». Τις επόμενες ημέρες, μάλιστα, αυτόπτης μάρτυρας που πηγαίνει να καταθέσει στο Α. Τ. Νέου Ηρακλείου διώχνεται από τους μπάτσους, όπως κατήγγειλε δημόσια ο ίδιος, την ίδια ημέρα που η μαρτυρία ενός άλλου ανθρώπου έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την αστυνομική αφήγηση. Τέλος, τους ισχυρισμούς της αστυνομίας αποδομεί και η –επίσης δημόσια– μαρτυρία της γιατρού που ανέλαβε αρχικά την περίθαλψη της Βασιλικής, που χαρακτηριστικά αναφέρει πως «όλα έδειχναν ότι είναι θύμα ξυλοδαρμού».

Η ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στηρίζει το κάλεσμα σε πανελλαδική ημέρα δράσεων για τη Βασιλική.

Η κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, οι βασανισμοί των συλληφθέντων κατά τη διάρκεια της επιχείρησης εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού, όπως και ο βάναυσος ξυλοδαρμός της Βασιλικής, είναι αποτελέσματα της ίδιας βίας, που προέρχεται από τα όργανα της αστυνομίας. Το έχουμε καταθέσει ήδη πως τέτοια περιστατικά δεν αποτελούν δημοκρατικές παρεκκλίσεις, ούτε είναι αποτέλεσμα αστυνομικής αυθαιρεσίας και κατάχρησης εξουσίας. Ο κατασταλτικός μηχανισμός ντοπάρεται ιδεολογικά από το ελληνικό κράτος, και απολαμβάνει πολιτικής νομιμοποίησης-επιβράβευσης στο δολοφονικό του έργο, αναλαμβάνοντας πλέον όλο και πιο συχνά τον ρόλο του να κρίνει ποιες ζωές είναι άξιες να βιωθούν – και ποιες όχι.

Παρεμφερές είναι το μοτίβο συγκάλυψης που εντοπίζουμε και στην περίπτωση του ξυλοδαρμού της Βασιλικής. Τηρουμένων των αναλογιών, τον ρόλο που έπαιξαν στην πόλη των Χανίων τα τοπικά media ήδη από το βράδυ της δολοφονίας του Κωστή, ανέλαβε η κεντρική-τηλεοπτική δημοσιογραφία, αναπαράγοντας την «επίσημη αφήγηση» της αστυνομίας: Αφενός επιχείρησαν να υποστηρίξουν τις ενέργειες της αστυνομίας και την υπερασπιστική γραμμή των μπάτσων, την ίδια στιγμή που επέλεξαν να λασπολογήσουν οποιαδήποτε αμφισβήτηση της γραμμής αυτής. Επιχείρησαν, έτσι, με την αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων, να δημιουργήσουν σύγχυση για την εξέλιξη των γεγονότων, και να αποδώσουν έναν «περιθωριακό» χαρακτήρα καταρχάς στην ίδια τη Βασιλική, και κατ’ επέκταση στον κόσμο που διαμαρτυρήθηκε για τον ξυλοδαρμό της. Δεν δίστασαν μάλιστα να τοποθετήσουν στο στόχαστρο και την πολιτική ταυτότητα της συντρόφισσας.

Ακόμα, η κάλυψη των αστυνομικών από τον Γιάννη Οικονόμου, υπουργό «Προστασίας του Πολίτη», θυμίζει την επίσκεψη του Τάκη Θεοδωρικάκου στους μπάτσους δολοφόνους του Νίκου Σαμπάνη, και επιβεβαιώνει τόσο τον εμπαιγμό, όσο και το γενικότερο αίσθημα που έχουμε εισπράξει στα δικά μας μέρη μέσα από τον αγώνα για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη: Ότι δηλαδή η αστυνομική βαρβαρότητα έχει πλάτες στις ανώτερες, αλλά και στις βαθύτερες βαθμίδες του κρατικού μηχανισμού.

Από την πλευρά μας έχουμε να επαναλάβουμε πως σε όλα τα μέρη που ανθίζει η αντίσταση, η αστυνομία θα επιχειρεί να βρίσκεται εκεί, για να επιβάλλει την κανονικότητα του «νόμου και της τάξης». Θα επιχειρεί να βρίσκεται εκεί για να νομιμοποιεί τη συστηματική εκμετάλλευση όλων των καταπιεσμένων. Να μην δείξουμε καμία ανοχή στη βαρβαρότητα.