Κανένας όμηρος στα χέρια του κράτους
Στις 25/2 2021 κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα, γίνεται παρέμβαση αλληλεγγύης στις δικαστικές φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αγιάς. Στόχος της εκεί παρέμβασης, ήταν η ανάδειξη του ζητήματος της απεργίας πείνας, η οποία βρισκόταν τότε στην 49η μέρα, με τη ζωή του Δ. Κουφοντίνα να κρέμεται από μία κλωστή ενώ το κράτος τον ωθούσε με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. Παράλληλα, ο εσμός των καθεστωτικών ΜΜΕ σε αγαστή συνεργασία με τα social media, επιβάλλουν ένα μακάβριο πέπλο σιωπής αποκρύβοντας τις συνεχείς, δυναμικές και πολυάριθμες κινήσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιούνται πανελλαδικά. Μετά την παρέμβαση, συλλαμβάνεται σύντροφος ο οποίος και κατηγορείται για φθορές στον εξωτερικό τοίχο των φυλακών με το δικαστήριο να ορίζεται για την Τετάρτη 18 Γενάρη.
Στη συνέχεια παραθέτουμε το δημόσιο κείμενο του συντρόφου για την σύλληψη του.
https://athens.indymedia.org/post/1610744/
“Στις 25/2 το πρωί συνελήφθη από αστυνομικές δυνάμεις σε επαρχιακό δρόμο των Χανίων, λίγο μετά την αποχώρησή μου από τις δικαστικές φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αγυιάς. Σκοπός της εκεί παρουσίας μου, ήταν η αναγραφή ενός συνθήματος αλληλεγγύης στον αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα, το οποίο και έγραψα σε εξωτερικό τοίχο των φυλακών (επισυνάπτεται φωτογραφία). Μετά τη σύλληψη και αφού η διοίκηση των φυλακών επέλεξε την ποινική μου δίωξη, ακολούθησε η γνωστή αλληλουχία γεγονότων, διανθισμένη επιπρόσθετα με την κατηγορία της απείθειας, πέρα από τις ήδη υπάρχουσες “φθορές”. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν να μείνω το βράδυ στο κρατητήριο και εν τέλει μετά από τον εισαγγελέα και το ακροατήριο, ζήτησα και έλαβα τακτική δικάσιμο η οποία ορίστηκε για την Δευτέρα 1/3.
Σήμερα 26/2 ο Δ. Κουφοντίνας διανύει ήδη την 50η μέρα απεργίας πείνας και την 5η μέρα απεργίας δίψας, με τη ζωή του να κρέμεται πλέον από μία κλωστή. Μοναδικό του αίτημα είναι η μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου και ήταν μέχρι πρότινος, κάτι που αναφέρεται ρητά και στο πρόσφατο “φωτογραφικό” νομοσχέδιο(Ν4760/2020). Στο πρόσωπο το δικό του συμπυκνώνεται και εκφράζεται μία λυσσαλέα κρατική επικοινωνιακή πολιτική. Επιχειρείται η συνολική αποδόμηση του ιδίου για την αδιάλλακτη στάση του ως αγωνιστής κρατούμενος, καθώς και της επαναστατικής οργάνωσης 17Ν, στην οποία και συμμετείχε. Οι κρατικοί ιθύνοντες, μέσω της εσκεμμένης και πλήρους συνειδητής στάσης τους, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια έναν πολιτικό κρατούμενο στον θάνατο. Αυτονόητα δικαιώματα και κατακτήσεις που κερδήθηκαν μέσω αγώνων, όχι απλά δεν εφαρμόζονται από το αστικό κράτος, αλλά αντιθέτως καταργούνται και τα ήδη κεκτημένα. Ο στόχος είναι ωμός και σαφής, να μπει οριστική ταφόπλακα στους ανατρεπτικούς αγώνες με τον πιο στυγνό και μακάβριο τρόπο. Η συστηματική απαξίωση και η αντίστοιχη μιντιακή κάλυψη από τους έμμισθους κοντυλοφόρους καθεστωτικής προπαγάνδας με φληναφήματα περί “serial killer, αμετανόητου φονιά” κλπ., αποσκοπεί στην καθολική επικράτηση του φόβου στις τάξεις της κοινωνικής βάσης. Παράλληλα, η κυβέρνηση της ΝΔ, λειτουργεί με αποκλειστικό γνώμονα έναν δυνητικό και δόλιο ρεβανσισμό, εξοντώνοντας με τον πλέον βάρβαρο τρόπο έναν πολιτικό της αιχμάλωτο. Τέλος, προφανώς και δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως παρά τα έκτακτα μέτρα λόγω covid-19, οι μοναδικές κινητοποίησεις στις οποίες ακόμα εφαρμόζεται η συνθήκη απαγόρευσης συναθροίσεων, είναι αυτές που αφορούν το συγκεκριμένο ζήτημα. Επιχειρείται με αυτόν τρόπο η επιβολή ενός πέπλου σιωπής, το οποίο ξεδιπλώνεται με προσαγωγές, συλλήψεις, τραμπουκισμούς, ξύλο, χημικά, αύρες μέσω τον πάνοπλων και πολυάριθμων μπάτσων καθώς και σχεδόν οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ένας δυστοπικός νους.
Ήμουν και θα συνεχίσω να είμαι περήφανος συμμετέχων στους κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες. Η αναγραφή του συνθήματος στις φυλακές, αποτέλεσε μια ελάχιστη συμβολική πράξη προκειμένου να αναδειχτεί ο δίκαιος αγώνας του Δ. Κουφοντίνα. Ένα ελάχιστο λιθαράκι στον πολύμορφο και συνεπή αγώνα που αναπτύσσεται το τελευταίο διάστημα, ένα φευγαλέο σινιάλο αλληλεγγύης. Κι αν ακόμα, για τη διοίκηση των φυλακών, ένα τέτοιο σύνθημα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την ίδια την απεργία πείνας και διψάς, τότε ναι, είμαι ένοχος. Ένοχος για την εξουσία που μας θέλει απαθείς, φιμωμένους και υποταγμένους στα κελεύσματα και στις ορέξεις της. Ένοχος για όλες τις όμορφες,έντονες και ανιδιοτελείς στιγμές που έχουμε βιώσει στο μετερίζι των κινημάτων. Ένοχος για την πλέρια μου παρουσία μου σε εργατικούς, περιβαλλοντικούς, αντιφασιστικούς/αντιρατσιστικούς, αντιπολεμικούς αγώνες, σε κινητοποιήσεις για τη στέγαση και για το ζήτημα της τουριστικοπίησης των πόλεων, για την ισότητα και την ορατότητα των αποκλεισμένων. Ένοχος, για παρεμβάσεις που κατέδειξαν δολοφονικές αστυνομικές πρακτικές και αυθαιρεσίες, αλλά και τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στα σύγχρονα κολαστήρια των φυλακών και των “κέντρων κράτησης”. Ένοχος, για τη στήριξή μου και την αμέριστη συμπαράσταση προς φυλακισμένους αγωνιστές. Ένοχος, γιατί ακόμα οραματίζομαι και παλεύω για μία κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, απελευθερωμένη μια για πάντα από τα δεσμά των κρατών, των συνόρων και του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.
Νίκη στον αγώνα του Δημήτρη Κουφοντίνα
Άμεση δικαίωση του αιτήματός του για μεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού
Στέφανος Δ.Λ.”
Συγκέντρωση αλληλεγγύης:
Τετάρτη 18/1 | 12:00 | Δικαστήρια
Αναρχικοί κομμουνιστές
