Θεσαλλονίκη: Πανελλαδική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις & υπεράσπισης του Στεκιού στο Βιολογικό | 15/1-ώρα:13:00,Καμάρα

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις & υπεράσπισης του Στεκιού στο Βιολογικό

ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ‘ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ’

Την Παραμονή πρωτοχρονιάς (31-12-2021) κράτος και μπάτσοι προχώρησαν στην εκκένωση του κατειλημμένου χώρου “στέκι στο βιολογικό” περικυκλώνοντας το χώρο γύρω από το campus, με παράλληλη αυξημένη παρουσία μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου. Η εισβολή και η εκκένωση της κατάληψης επιλέχθηκε να πραγματοποιηθεί τα ξημερώματα (6:00) δεδομένου ότι εκείνες τις ώρες δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν κάποια μορφή αντίστασης. Δεν θεωρούμε ότι η εκκένωση του στεκιού στο Βιολογικό αποτελεί εξαίρεση, καθώς μέρος των πολιτικών μεθοδεύσεων του κράτους με τη μορφή ελέγχου και καταστολής, είναι να φιμώνει οποιονδήποτε τρόπο έκφρασης και δράσης που αποκλίνει από το κυρίαρχο.

Το μέχρι στιγμής πλαίσιο καταστολής το οποίο είχε υποστεί η κατάληψη ανά τα χρόνια, προερχόταν κυρίως από ενδοπανεπιστημικές αρχές και κοσμητείες. Η σημερινή εκκένωση – της πιο μακροχόνιας κατάληψης σε πανεπιστημιακό έδαφος – θεωρούμε ότι συγκυριακά έχει βαρύτερη πολιτική σημασία.

Για το κράτος, σηματοδοτεί το τέλος της ‘ανομίας’ σε πανεπιστημιακούς χώρους και την ‘αποστείρωση’ των εκπαιδευτικών θεσμών, προωθώντας, ως αναγκαίο, ένα καθεστώς επιτήρησης και ελέγχου, κλειδώνοντας τις σχολές και εντείνοντας την αστυνόμευση του πανεπιστημίου. Απαραίτητη συνθήκη για την επίτευξη των σχεδίων αυτών είναι το φίμωμα κάθε ριζοσπαστικής, αυτοοργανωμένης φωνής που κινείται στον πανεπιστημιακό χώρο, όπως στέκια, καταλήψεις και αυτόνομα σχήματα.

Για εμάς αυτοί οι χώροι, είναι χώροι ελευθερίας, που απορρίπτουν τις έννοιες της ιεραρχίας, της ιδιοκτησίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης. Σε αυτούς, δημιουργούμε τις δικές μας δομές, με βάση την αυτοοργάνωση, την ισότητα, την αντιεμπορευματικότητα και την αλληλεγγύη, από την πολιτική μας υπόσταση και δράση, μέχρι και την ψυχαγωγία μας.

Όπως στο παρελθόν έχουμε υπερασπιστεί τους χώρους που δέχτηκαν επίθεση, σε Ελλάδα και εξωτερικό, έτσι και τώρα θα μας βρουν απέναντι τους στην προσπάθεια να μας εξαφανίσουν. Την απάντηση μας στην καταστολή σας θα την βρίσκετε μπροστά σας, όπως εδώ και τόσα χρόνια.

Τον Νοέμβριο του 1987, καταλαμβάνεται το “στέκι στο βιολογικό” από φοιτητές καθώς δημιουργείται η ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό χώρο έκφρασης. Το στέκι που κάποτε προοριζόταν για πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη πλέον λειτουργεί ως αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο, στέκι αντιπληροφόρησης και ορμητήριο κοινωνικών και φοιτητικών αγώνων.

Εξ’ αρχής η σύσταση και η δράση του είναι πολυμορφική εφόσον στο ίδιο χώρο συστεγάζονται ομάδες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ποικίλους τρόπους δράσης.

Μέσα σε αυτό το διάστημα των 34 χρόνων στο χώρο του στεκιού έχουν στεγαστεί φοιτητικά, συναυλιακά, θεατρικά, ραδιοφωνικά και πολιτικά εγχειρήματα, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί καφενεία, συλλογικές κουζίνες, προβολές, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, μαθήματα αυτοάμυνας, κ.α. Έχουν στηριχτεί αγώνες όπως αυτή των αρνητών στράτευσης, των πολιτικών κρατουμένων, των μαθητικών καταλήψεων και έχουν φιλοξενηθεί προσπάθειες οικονομικής στήριξης δικαστικών εξόδων, αναγκών τετραπόδων συντρόφων και ιατρικών εξόδων στο πλαίσιο της αλληλεγγύης. Το στέκι μέχρι και σήμερα, συνεχίζει να αποτελεί σημείο συνάντησης και πολιτικής ζύμωσης με βασικό άξονα την αυτοοργάνωση με αντιεμπορευματικούς όρους, την αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια και την καθημερινή διεκδίκηση των ζωών μας.

Η επίθεση στους χώρους μας όχι μόνο δεν θα μείνει αναπάντητη αλλά λειτουργεί και ως κινητήριος δύναμη για αντεπίθεση καθώς μας υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά πως είμαστε σε συνεχή πόλεμο. Το παραμυθάκι της τάξης και της ασφάλειας που πραγματοποιείται μέσω της καταστολής από κάθε μορφής μπάτσων και ρουφιάνων αναζωπυρώνει την ανάγκη μας να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε όντας αλληλέγγυοι/ες το ένα στο άλλο.

Αν θεωρείτε ότι εισβάλλοντας στους χώρους μας, πρόκειται να αφανίσετε και εμάς, ζείτε με αυταπάτες.

Θα φροντίσουμε εμείς να σας επαναφέρουμε από αυτές

ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ 10-17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 15/1 ΣΤΗ 13:00 ΚΑΜΑΡΑ

κάλεσμα : Στέκι στο βιολογικό

ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Κράτος, μπάτσοι και πανεπιστημιακές αρχές αποφάσισαν στις 31/12/2021 να εκτελέσουν την πράξης μιας προαναγγελθείσας εκκένωσης. Μετά από ανεπίσημες απειλές ετών για επικείμενη εισβολή στην κατάληψη “Στέκι στο Βιολογικό”, τον Σεπτέμβρη υπεγράφη συμφωνία έργου και ανάθεσή του σε εργολαβία, με στόχο την “αναδιαμόρφωση” και την “αξιοποίηση” των χώρων στο ισόγειο του κτιρίου Βιολογίας. Φυσικά συμπεριέλαβαν τον χώρο του στεκιού στα νέα σχέδια, με πρόθεση κατεδάφισης των γύρω τοίχων και την μετατροπή του σε γραμματεία και αίθουσα αναμονής. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, όπως και το μακρινό 1992 – βέβαια τότε έχτισαν την πόρτα του στεκιού – το campus περικυκλώνεται από κλούβες και διμοιρίες, ενώ δεκάδες ασφαλίτες κατευθύνονται προς το στενό του στεκιού. Εισβάλλουν στην κατάληψη και αφού κάνουν ενδελεχή έρευνα, καταστρέφοντας οτιδήποτε υπήρχε στο στέκι και φωτογραφίζοντας τα τρομερά ευρήματά τους, δίνουν σκυτάλη στους εργάτες που έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας την πρώτη φάση του έργου, την κατεδάφιση των τοίχων. Μετά τις παρεμβάσεις τους το στέκι, αλλά και υπόλοιποι χώροι του ισογείου μοιάζουν να χουν βανδαλιστεί. Δεν αμφιβάλαμε ποτέ για το μίσος κράτους, μπάτσων και πανεπιστημιακών ρουφιάνων απέναντι σε χώρους ελευθερίας.

Η δομή του Ταμείου Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών, και πιο συγκεκριμένα η τοπική συνέλευση της Θεσσαλονίκης στεγαζόταν στο Στέκι στο Βιολογικό από το 2016. Όλα αυτά τα χρόνια ο χώρος της κατάληψης αποτέλεσε αφετηρία αγώνων και δράσεων αλληλεγγύης για φυλακισμένα και διωκόμενα συντρόφια, τόσο από την δομή του Ταμείου Αλληλεγγύης, όσο και από άλλες ομάδες και άτομα με κεντρικό πρόταγμα να αντισταθούμε στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα και δυσωδία και να υπερασπιστούμε τους αιχμαλώτους αυτού του πολέμου. Πολιτικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις και αυτοοργανωμένα βιβλιοπωλεία, προβολές, συλλογικές κουζίνες και workshops, τοπικές και πανελλαδικές συνελεύσεις, μπαρ και συναυλίες για την οικονομική ενίσχυση πολιτικών κρατουμένων και την κάλυψη δικαστικών εξόδων… Λίγες απογυμνωμένες λέξεις δε μπορούν να αποτυπώσουν τις πολιτικές σχέσεις, την εμπιστοσύνη και τη συντροφικότητα που αναπτύχθηκε μέσα σε αυτά τα ντουβάρια που βρήκαμε γκρεμισμένα αλλά επίσης δε μπορούν και να αναιρεθούν, καθώς αποτελούν το βίωμά μας που αποτυπώνεται σε κάθε μας σκέψη και ενέργεια.

Η πράξη της εκκένωσης λειτουργεί για εμάς σαν υπενθύμιση ενός πολέμου που σε καμία περίπτωση δεν είχαμε ξεχάσει ότι μαίνεται. Στοχοποιήσεις συντρόφων και συντροφισσών, διώξεις, συλλήψεις και βασανισμοί, καταστολή με κάθε τρόπο και κόστος και έλεγχος με αναβαθμισμένα μέσα είναι μερικά σημεία της σάπιας κοινωνίας στην οποία ζούμε κι εμείς, ωστόσο έχουμε επιλέξει συνειδητά να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε το ένα δίπλα στο άλλο. Οι καταλήψεις είναι ορμητήρια αυτού του πολέμου και απ’ ότι φαίνεται κάνουν ό,τι μπορούν για να μας αφήσουν χωρίς δομές για την οργάνωση της αντεπίθεσής μας.

Κράτος, πρυτάνεις και ακαδημαϊκοί, μπάτσοι και λοιπά σκουπίδια που δηλώνουν ανακουφισμένα από την εκκένωση καταλήψεων, διατείνονται την επιτυχία του ευνομούμενου κράτους και την επιτυχή διαφύλαξη της ευλογημένης τριάδας ησυχία – τάξη – ασφάλεια. Προφανώς παραλείπουν να αναφέρουν τον συσχετισμότων παραπάνω με την επίθεση στην κοινωνική βάση, που στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έγινε μέσω της κατάργησης του ασύλου, και πρόσφατα μέσω της ψήφισης του νέου αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου (ν.4777), επισφραγίζοντας την αποπολιτικοποίηση και απονέκρωση του πανεπιστημιακού χώρου και την υποτίμηση των ζωών φοιτητ(ρι)ών και μη.

Όσο αγωνιζόμαστε δεν έχουμε χάσει… δημιουργούμε εστίες ανομίας, συντροφικές σχέσεις, δομές αλληλεγγύης. Έχουμε διαλέξει από καιρό πλευρά σε αυτόν τον πόλεμο.

υγ1. Παπαϊωάννου δεν έχεις κανένα λόγο να ευχαριστείς και να κοιμάσαι ήσυχος

υγ2. Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΜΑΣ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ Σ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ 10-17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 15/1 ΣΤΗ 13:00 ΚΑΜΑΡΑ

κάλεσμα : Ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών

πηγή: https://www.tameio.org/2022/01/%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%ba%ce%ba%ce%ad%ce%bd%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%ce%bb%ce%b7%cf%88%ce%b7/

Πανελλαδικη πορεια αλληλεγγυης στις καταληψεις

Ξημερώματα παραμονής πρωτοχρονιάς πλήθος αστυνομικών δυνάμεων αποκλείει το πανεπιστημιακό campus και ξεκινάει την επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης του Βιολογικού. Εισβάλλουν στο χώρο μας και αφού πραγματοποιούν έρευνες ξεκινούν τις εργασίες κατεδάφισης μέρους της κατάληψης υπό το πρόσχημα δημιουργίας βιβλιοθήκης-με το χώρο μας βέβαια να φωτογραφίζεται ως αίθουσα αναμονής.

Για 34 συνεχόμενα χρόνια η κατάληψη του Βιολογικού αποτελεί πνεύμονα ελευθερίας μέσα στην αστική και εξουσιαστική ασφυξία. Δεκαετίες ολόκληρες ο χώρος έχει γεννήσει και στεγάσει πολιτικές και πολιτιστικές συλλογικότητες, δομές αντίστασης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, αγώνες και αντιστάσεις τόσο εντός όσο και εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αναρίθμητες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, συζητήσεις, συνελεύσεις, καφενεία, κουβέντες έχουν αφήσει σε αυτά τα 34 χρόνια, ένα στίγμα συνοδοιπορίας με την ίδια την ανάπτυξη του τοπικού αναρχικού-αντιεξουσιαστικού και ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος.

Μπροστά μας βρίσκεται ακόμα μια φορά η πρυτανεία του ΑΠΘ που τα τελευταία χρόνια τείνει να αποτελέσει το νέο στρατηγείο της αστυνομίας στην πόλη. Μετά την εντολή εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita, τον Αύγουστο του 2020, η συμμορία του Παπαϊωάννου κάνει ακόμα ένα βήμα ανοίγοντας τις πύλες του campus για να υποδεχθεί τους ένστολους συναδέλφους της, προχωρώντας σε μια νέα εκκένωση αυτή τη φορά μέσα στο γκέτο κυριαρχίας της. Γιατί στο campus πρόβλημα δεν είναι ούτε οι υποβαθμισμένες υποδομές μάθησης, ούτε το διάχυτο ναρκεμπόριο που σε κάνει να σκέφτεσαι δυο και τρεις φορές από πού και με ποιόν τρόπο θα μπεις μέσα. Αλλά και έξω στην κοινωνία μέσα σε μια συνθήκη που ο κόσμος πεθαίνει κάθε μέρα-όχι μόνο από την πανδημία αλλά και τη γενικευμένη φτώχεια και εξαθλίωση-, που η κυβέρνηση (με 40000 κρούσματα και ένα σκόπιμα εκφυλισμένο ΕΣΥ) πανηγυρίζει για τις επιτυχίες της θανατοπολιτικής, προτεραιότητα είναι για ακόμη μια φορά η καταστολή των καταλήψεων. Πάνω από τις ζωές και τις ανάγκες μας, πάνω απ’ όλα η ατζέντα.

Οι ιστορίες δεν είναι για να λέγονται, αλλά να γράφονται και να αλλάζουν…

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι πάει να πει καταστολή, εκκένωση, απώλεια. Τι σημαίνει να παραβιάζουν το σπίτι σου, ένα μάτσο ένστολα σκουπίδια. Γι’ αυτό και με πίστη και συνέπεια στα προτάγματα και την ιστορία μας σα συλλογικότητα αποφασίσαμε πως από την πρώτη μέρα της εκκένωσής μας, δε μας χωράει τίποτα λιγότερο από τα ίδια γνώριμα μονοπάτια. Γι αυτό και επιλέξαμε να στεγάσουμε τη συλλογικότητά μας στην κατάληψη του Βιολογικού, πλάι στις συντρόφισσες και τους συντρόφους του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών και της Biologica που συμμετείχαν πριν από μας. Γιατί συντρόφους μας κάνουν οι πράξεις και οι επιλογές, όχι τα λόγια.

Ηλίθιοι δήμιοι, η τάξη σας είναι χτισμένη στην άμμο. Άλλοτε με ψίθυρους, άλλοτε με κραυγές, η οργή μας θα οπλίζει τη μνήμη, την υπομονή, την πίστη και τη συνέπεια στο ίδιο όνειρο: ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε καταληψίες για μια ζωή. Παράνομες, αγωνιστές, punks και περιθωριακές, ανυπότακτοι, ονειροπόλοι, επίμονες, εξεγερμένες, ελεύθεροι, τρελές, μα πάνω απ’ όλα ζωντανοί μέσα στον μητροπολιτικό θάνατο. Εσείς τι σκατά είστε;

Πέφτουμε, μα πέφτουμε πάνω σας. Τίποτα δεν τελειώνει, τίποτα δεν πεθαίνει.

Οι καταλήψεις είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ελευθερία.

Και εμείς είμαστε σάρκα από τη σάρκα τους.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ | ΣΑΒΒΑΤΟ 15/1 ΣΤΗ 13:00 ΚΑΜΑΡΑ

κάλεσμα :Terra Incognita

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις & υπεράσπισης του Στεκιού στο Βιολογικό

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 15.1 13:00 ΚΑΜΑΡΑ

Οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια τους, αλλά αυτά τα ντουβάρια έχουν σημασία, καθώς μέσα τους έχει υπάρξει ένα μέρος της καθημερινότητας και των αγώνων που αλλάζουν τη ζωή μας. Κάθε φορά που το κράτος τα γκρεμίζει, μέσα μας γεννιέται μια ρωγμή, για όλες τις στιγμές που ζήσαμε. Ένα κενό απ’ όλες τις νύχτες που χορέψαμε σαν να μην υπάρχει αύριο, απ’ όλα τα λάηβ που ερωτευτήκαμε υπό τους ήχους ξεκούρδιστων κιθάρων. Μια ανάμνηση για τους ανθρώπους που γνωρίσαμε εντός τους,για τους αγώνες που ξεκινήσαμε και ήταν κομμάτι τους.

Το στέκι στο Βιολογικό για εμάς είναι όλα αυτά και πολλά παραπάνω. Είναι ένα συνεχές σημείο οικειοποίησης των πανεπιστημίων μέσα από τα ατέλειωτα καφενεία και τα αράγματα ανάμεσα στα μαθήματα. Είναι ένας τόπος συνάντησης όλων όσων, φοιτητ(ρι)ών και μη, εναντιώνονται στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Είναι κομμάτι του κινήματος των πανεπιστημίων. Αυτές τις σχέσεις αγώνα και συνάντησης υπερασπιζόμαστε τώρα.

Γιατί οι μικρές και μεγάλες ανυποταξίες μας παίρνουν μορφή και μέσα στις καταλήψεις

Γιατί οι καρδιές μας χτυπούν στους ρυθμούς του θορύβου

Φάμπρικα Υφανέτ

πανό αλληλεγγύης στο στέκι στο βιολογικό

Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στην εκκένωση του κατειλημμένου στεκιού στο βιολογικό και τον αγώνα υπεράσπισης του, κρεμάστηκε πανό στα ανατολικά τείχη της άνω πόλης.

Για τώρα και για παντα αναμέτρηση

Για τώρα και για πάντα αναζωπύρωση

Πορεία 15/01 13.00 Καμάρα

αναρχικοί-αναρχικές

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1616346/

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ “ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ”

Τα ξημερώματα της 31ης Δεκέμβρη, παραμονή της πρωτοχρονιάς το κράτος αποφάσισε να προχωρήσει σε εκκένωση της κατάληψης «Στέκι στο Βιολογικό» που μετρούσε ως τότε ήδη 34 χρόνιας ζωής και αγώνα. Μπάτσοι και ασφαλίτες, καταπατώντας για μία ακόμη φορά το πανεπιστημιακό άσυλο, μπήκαν στο χώρο του στεκιού, καταστρέφοντας πράγματα και γκρεμίζοντας τους τοίχους στο εσωτερικό του. Οι πρυτανικές αρχές και η κοσμητεία έσπευσαν να δώσουν συγχαρητήρια και ευχαριστίες στην κυβέρνηση, ενώ όλα τα ΜΜΕ, τοπικά ή και εθνικής εμβέλειας αναπαρήγαγαν συνεχώς τα ψέματων των εξουσιαστών προκειμένου να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη και να τρομοκρατήσουν τους αγωνιστές, δημιουργώντας κλίμα.

Μετράμε πλέον σχεδόν 50.000 κρούσματα σε καθημερινή βάση και πάνω από 20.000 θανάτους από την πανδημία του covid-19, ευθύνη για τους οποίους φέρει μοναχά η κρατική διαχείριση της. Γιατροί και νοσηλευτές βρίσκονται πέρα από τα όρια της εξάντλησης, οι κλίνες στα νοσοκομεία ξεχειλίζουν, χειρουργεία αναβάλλονται διαρκώς λόγω της αποσάθρωσης του ΕΣΥ. Χιλιάδες άνεργοι κι επισφαλώς εργαζόμενοι καταφέρνουν να επιβιώνουν σε συνθήκες οριακής ανέχειας, ενώ οι εργαζόμενοι/ες στοιβάζονται καθημερινά στα ΜΜΜ, βάζοντας σε θανάσιμο κίνδυνο τον εαυτό τους για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, όταν δεν δολοφονούνται στα εργασιακά κάτεργα των αφεντικών. Μετράμε μία γυναικοκτονία κάθε μήνα, νεκρούς από σφαίρες μπάτσων, νεκρούς μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα και τον υγρό τάφο του Αιγαίου από την κρατική μεταναστευτική πολιτική. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη της κοινωνικής αποσάθρωσης και του κανιβαλισμού της κοινωνικής βάσης, είναι προφανές ότι για τους διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, η επιστροφή στην κανονικότητα για ακόμη μία φορά, περνάει μέσα από τη συνέχιση της επίθεσης στην κοινωνική βάση και το χτύπημα των κέντρων της κοινωνικής αντίστασης, στις δομές και τους ανθρώπους του.

Η επίθεση εναντίον του κατειλημμένου στεκιού, ενός χώρου του κινήματος που μετράει ήδη 34 χρόνια στους αγώνες αποτελεί μια ακόμα επίθεση κράτους και κεφαλαίου απέναντι στις κινηματικές δομές, σε συνεργασία αυτή τη φορά με την πρυτανική αρχή, η οποία δεν ξεχνάμε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της περσινής χρονιάς, έδωσε πολλάκις τη συγκατάθεσή της για εισβολή των μπάτσων μέσα στο άσυλο των πανεπιστημίων, για εκκένωση της κατειλημμένης από αγωνιζόμενους φοιτητές και φοιτήτριες πρυτανείας ενάντια στο νόμο Κ/Χ. Το κράτος γνωρίζει καλά ότι η περσινή κατάληψη της πρυτανείας αποτέλεσε τον πυροκροτητή για την ενδυνάμωση του κινήματος και το κατέβασμα στο δρόμο κάθε βδομάδα χιλιάδων ανθρώπων και για την αναζωογόνηση των συλλόγων, ενώ ταυτόχρονα έδωσε το στίγμα της ριζοσπαστικοποίησης των αντιλήψεων και του αγώνα και αυτό δεν μπορεί να το αφήσει αναπάντητο, ούτε και να ρισκάρει να ριζώσει αυτή η αντίληψη μέσα στα πανεπιστήμια, ένα κοινωνικό πεδίο διαχρονικά πρόσφορο για την ανάπτυξη αντιθεσμικών και ριζοσπαστικών αντιλήψεων και ώσμωσης ιδεών. Μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες του lock-down και της καταστολής η κατάληψη της πρυτανείας στάθηκε πεδίο ζύμωσης, έδωσε ώθηση για νέες καταλήψεις σε άλλες πόλεις, ενώ ξεμπρόστιασε με τον πιο οφθαλμοφανή τρόπο μπροστά στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας τον κρατικό αυταρχισμό και την αστυνομική κτηνωδία. Η πορεία των 10.000 ανθρώπων την επομένη της δεύτερης εκκένωσης της και η οργανωμένη αντιπαράθεση χιλιάδων ανθρώπων με την ωμή καταστολή έδειξαν ότι τα σχέδια τους για εδραίωση της ολοκληρωτικής καταστολής θα παραμείνουν τέτοια.

Δε μας προκαλεί βέβαια έκπληξη η συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους με τις πρυτανικές αρχές. Εκκενώσεις καταλήψεων και στεκιών που βρίσκονται σε καθεστώς ιδιοκτησίας πανεπιστημίων, όπως η κατάληψη Terra Incognita, το στέκι της ΑΣΟΕΕ, οι εισβολές των μπάτσων στις ΦΕΠΑ και στο ΕΜΠ, το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο, η σκευωρία δίωξης για υποχρεωτική λήψη DNA των 14 αγωνιστών της κατάληψης πρυτανείας του ΕΜΠ. Γενικώς, η κατάργηση του Ασύλου, οι πολλαπλές έφοδοι της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό χώρο και ο σχεδιασμός για τη μελλοντική σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) αποτελούν το μέσο για την ένταση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας εντός κι εκτός πανεπιστημίων. Είναι προφανές δε ότι η επιλογή να μένουν τα πανεπιστήμια κλειστά για ένα χρόνο ήταν εξολοκλήρου πολιτική ώστε να χτυπηθεί οποιαδήποτε διαδικασία στη βάση των φοιτητών που θα μπορούσε να φέρει προσχώματα τόσο στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όσο και σε ένα σωρό ακόμα από κοινωνικά ζητήματα στα οποία πάντα η νεολαία έπαιζε σημαντικό ρόλο, αντιστεκόμενη στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Παράλληλα η στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος και των δομών του, όπως επίσης των καταλήψεων πολιτικών και στέγης συγκροτούν ένα ενιαίο δόγμα, το οποίο στοχεύει στο τσάκισμα όσων παράγουν στην κοινωνική βάση τις προϋποθέσεις της εξέγερσης, μαζί με την κακοποίηση όσων περισσεύουν ή δυνατόν και την εξόντωσή τους.

Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και για αυτό πρέπει να χτυπηθούν, στο πλαίσιο της «προληπτικής αντιεξέγερσης» για να μην βρουν κοινωνικές προσβάσεις να μην έρθουν σε ώσμωση με την διογκούμενη οργή των πληβειακών μαζών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου τα προτάγματα του αναρχικού αγώνα είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν μιαν απάντηση στη βάρβαρη πραγματικότητα που βιώνουμε. Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια. Όπως λοιπόν απέτυχαν και οι προηγούμενες κατασταλτικές ενέργειες τους θα αποτύχουν και αυτές οι τωρινές. Η έντονη και διαρκής παρουσία των αναρχικών αγωνιστών σε όλα τα μέτωπα πάλης, η σύνδεσή τους με τους κοινωνικούς αγώνες, η συμμετοχή της νεολαίας, των φοιτητών και των μαθητών, των νέων εργαζόμενων, των ανθρώπων με αξιοπρέπεια σε αναρίθμητα εγχειρήματα του αναρχικού και αντικρατικού αγώνα έχουν διαμορφώσει ένα αγωνιστικό υποκείμενο το οποίο διεκδικεί χωρίς να παρακαλά κανέναν, επιτίθεται χωρίς να μεμψιμοιρεί. Και ως σχέση δεν καταστέλλεται. Το αναρχικό κίνημα γεννήθηκε μέσα από σχέσεις αμοιβαίας κοινωνικής αλληλοβοήθειας, αναπτύχθηκε και ενέπνευσε με το όπλο της -δίχως προϋποθέσεις και όρους- αλληλεγγύης και αυτό παραμένει το ιδανικό και ο προσανατολισμός του για την κοινωνία που οραματίζεται.

Από το κατειλημμένο έδαφος της Mundo Nuevo δηλώνουμε:

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

Από τα κατειλημμένα κτίρια, που όσο θα απειλούνται από τις φασιστικές δυνάμεις συμβολίζουν ολοένα και περισσότερο με τα απελευθερωμένα από τις δυνάμεις κατοχής των κατασταλτικών δυνάμεων εδάφη, καλούμε όλους: τον κόσμο του αγώνα, τη νεολαία, τους πληβείους, τους φοιτητές και τους μαθητές να μπουν δυναμικά στον αγώνα, σε κάθε κοινωνικό πεδίο για την αναχαίτιση του κύματος της κρατικής καταστολής, για να βγούμε στην αντεπίθεση στη διεκδίκηση ενός κόσμου χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους, μια κοινωνία ελευθερίας δικαιοσύνης και ισότητας,

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ, ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 15/01, 13:00 ΚΑΜΑΡΑ

Κατάληψη Mundo Nuevo