Τις τελευταίες μέρες τα Μέσα Μαζικής αποβλάκωσης μας βομβαρδίζουν με “δεδομένα” για την αιματηρή “συμπλοκή” στο Πέραμα τα οποία συνεχώς ανατρέπονταν. Ο νέος έγινε 16, 18, 20, η συμπλοκή έγινε μαφιόζικη εκτέλεση, ο εμβολισμός με δολοφονική πρόθεση έγινε όπισθεν. Οι ίδιοι οι μπάτσοι αποκάλυψαν όσα ειπώθηκαν στον ασύρματο και κατέρριψαν μόνοι τους τις πρώτες αφηγήσεις. Λίγη σημασία είχε όμως.
Ο εθνικός κορμός έτρεξε να αγκαλιάσει το αφήγημα των μπάτσων περί 7 γενναίων τραυματιών Δίας και εγκληματιών Ρομά. Δεν μας εκπλήσσει. Μια κοινωνία κανίβαλων είναι έτσι και αλλιώς εκτός πραγματικότητας. Όσο πέρναγαν οι ώρες η λάσπη έπεφτε και άρχισε να ξετυλίγεται μια αρκετά διαφορετική ιστορία. Τρεις νέοι σε ενα αυτοκίνητο αρνούνται να σταματήσουν σε μπλόκο, πέφτει καταδίωξη, το αμαξι εγκλωβίζεται, στην προσπάθεια του οδηγού να διαφύγει παρασέρνει τις μηχανές των ΔΙΑΣ -χωρίς δυστυχώς να τους τραυματίσει- και το αμάξι γαζώνεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Δεν μας ενδιαφέρει αν το αμάξι ήταν κλεμμένο, η ιδιοκτησία είναι κλοπή και οποίος στηρίζει αυτές τις καπιταλιστικές σχέσεις έχει αίμα στα χέρια του.
Δεν μας ενδιαφέρουν οι ζωές των μπάτσων που υποτίθεται βρέθηκαν σε κίνδυνο και δεν θα μας χάλαγε να τους βλέπαμε ξαπλωμένους.
Δεν μας ενδιαφέρει αν ο νέος ήταν σεσημασμένος, ο ποινικός κώδικας του κράτους των αφεντικών δεν μας πείθει και δεν τον ακολουθούμε.
Στην τελική αποφεύγουμε μία καταγγελία περί διαστρέβλωσης των γεγονότων, δεν θα περιμένουμε ένα κράτος να επαληθεύσει την πραγματικότητα και ούτε ζητάμε από φασίστες και ρουφιάνους να είναι ειλικρινής απέναντι μας. Φυσικά ούτε αναλωνόμαστε σε συζητήσεις περί «ελλιπούς εκπαίδευσης» των μπάτσων γιατί η καθολική μας εναντίωση στον έλεγχο και την πειθάρχηση δεν μας επιτρέπει τέτοια ρεφορμιστικά αιτήματα. Δεν θέλουμε καλύτερα εκπαιδευμένους δολοφόνους.
Το συνεχώς εντεινόμενο κράτος εξαίρεσης έχει αναβαθμίσει τον έλεγχο και τον έχει ανάγει σε ύψιστη αξία. Δεν ξεχνάμε την πρόσφατη δολοφονία του Klodian Rasha από την Αλβανία που τρέχοντας για να γλυτώσει τον έλεγχο λόγω παραβίασης μέτρων καραντίνας εκτελέστηκε επίσης με συνοπτικές διαδικασίες. Όπως δεν ξεχνάμε καμία άλλη που δέχτηκε τις επιπτώσεις της ανυπακοής. Η ύπαρξη απαγορεύεται και η ζωή καθίσταται μια συνεχόμενη πρωινή αναφορά σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Από τους δρόμους, την δουλειά, τα σχολεία και τις σχολές.
Συγκεκριμένα η πληθυσμιακή ομάδα των Ρομά συγκεντρώνει το σύνολο της ρατσιστικής βίας. Η ηρωοποίηση των μπάτσων στο Πέραμα οφείλεται σε έναν βαθμό στο γεγονός ότι τα θύματα ήταν Ρομά αρα και «ελεύθερο θήραμα», ένα είδους homo sacer, δηλαδή άτομα που αν σκοτωθούν από κάποιον, αυτός δεν θεωρείται δολοφόνος καθώς η ζωή τους δεν έχει καμία αξία. Με λογική κυνηγού κεφαλών, λοιπόν οι μπάτσοι αφαίρεσαν μια ζωή περιμένοντας ατιμωρησία την οποία βάσισαν ακριβώς στα ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας εφόσον η εικόνα του Ρομά έχει ταυτιστεί με αυτήν του εγκληματία/υπανθρώπου.
Ειδικά στην μικρή κοινωνία του Ρεθύμνου οι Ρομά έχουν πολλάκις στιγματιστεί από τον τοπικό τύπο, ο οποίος με ρατσιστικά άρθρα και μάλιστα επικαλούμενος λόγους δημόσιας υγείας, έχουν αποκαλέσει οικογένειες Ρομά «άσχημη εικόνα για την πόλη» και «υγειονομικές βόμβες». Σε ένα τέτοιο πλαίσιο λοιπόν, επιλέξαμε να δράσουμε βάφοντας συνθήματα και αναρτώντας πανό στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου, ως ελάχιστη απάντηση στην κρατική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη.
Μια κοινωνία βασισμένη στο έλεγχο και την πειθάρχηση , εκτελεί όσους παρακούνε τις διαταγές της. Η ευκολία με την οποία ένα ή περισσότερα ένστολα καθίκια τραβάνε την σκανδάλη αυξάνεται όταν απέναντι τους έχουν άτομα που ανήκουν στο ταξικό πάτο, έχουν το λάθος χρώμα δέρματος, τα λάθος ρούχα ή μένουν στην λάθος περιοχή. Καμία ειρήνη σε όσους ονειρεύονται και υλοποιούν δυστοπίες.
ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓYΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΝ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ
.
