Κάλεσμα σε μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στην υποχρεωτική λήψη DNA και στην κατασκευή ενόχων
Πλατεία Αγοράς, Χανιά
Σάββατο, 30 Οκτωβρίου, ώρα: 12.00
Ενάντια στην υποχρεωτική λήψη DNA και στην κατασκευή ενόχων
Το τελευταίο διάστημα, η ασφάλεια Αττικής έχει καλέσει 5 άτομα να δώσουν δείγμα DNA και αναμένεται να καλεστούν άλλα 9 για μια υπόθεση που δεν τους έχει ασκηθεί δίωξη. Παρά την κλήτευση και οι 14 αποφάσισαν συλλογικά να αρνηθούν να δώσουν δείγμα γενετικού υλικού, ενώ έχουν καταθέσει προσφυγή ρισκάροντας την έκδοση ενταλμάτων εις βάρος τους και ενδεχόμενη απαγωγή με στόχο τη βίαιη λήψη DNA. Τα άτομα αυτά συνελήφθησαν στις 13/11/2020 καθώς συμμετείχαν στην κατάληψη της πρυτανείας του Ε.Μ.Π στην Αθήνα και διώκονται με πλημμεληματικού τύπου κατηγορητήριο για αυτήν την υπόθεση. Από υλικά που εξέτασαν στην εκκενωμένη πρυτανεία, οι μπάτσοι ανακαλύπτουν ότι το γενετικό δείγμα που βρήκαν σε δύο άδεια μπουκάλια ταυτίζεται με άλλο δείγμα από χαρτί με καστανέρυθρες κηλίδες που είχαν συλλέξει από δρόμο των Εξαρχείων έπειτα από συγκρούσεις το Δεκέμβρη του 2014.
Για την ιστορία, να αναφερθούμε στα δυο γεγονότα που προσπαθούν να συνδέσουν οι μπάτσοι. Η κατάληψη της πρυτανείας του Ε.Μ.Π, είχε γίνει λίγες μέρες πριν τη 17 Νοέμβρη 2020, παράλληλα με το άνοιγμα του κάτω πολυτεχνείου, προκειμένου να σπάσει στην πράξη το lock-out που είχε ανακοινώσει η διοίκηση και η τετραήμερη απαγόρευση κυκλοφορίας και συνάθροισης άνω των 3 ατόμων σε όλη τη χώρα που είχε εκδώσει η ΕΛ.ΑΣ. Το κράτος ήθελε κλειστό το Πολυτεχνείο ώστε να μη δοθεί καμία δυνατότητα να γίνει το 3ήμερο εκδηλώσεων και η πορεία. Μια πολιτική απαγόρευση, με αφορμή την πανδημία του Covid-19, ενταγμένη στη συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα κατάσταση εξαίρεσης. Βάση του δόγματος μηδενικής ανοχής, το κράτος κατέστειλε βίαια οποιαδήποτε προσπάθεια παρουσίας στο δρόμο που προερχόταν από το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Μια πολιτική που ήθελε κράτος και αφεντικά να επελαύνουν ανενόχλητα, να σαρώνουν κοινωνικά κεκτημένα και παράλληλα να εγκαθιδρύεται η εντεινόμενη παρουσία και ο έλεγχος της αστυνομίας στην καθημερινή ζωή. Το άλλο γεγονός, 6 χρόνια πριν, αφορά τις μαζικές συγκρούσεις που έγιναν στα Εξάρχεια στις 6 Δεκέμβρη 2014, ημέρα μνήμης του δολοφονημένου από μπάτσους Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και περίοδο κορύφωσης της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού και των κινήσεων αλληλεγγύης.
Η επιχειρούμενη σύνδεση των γεγονότων αυτών με τη χρήση της τεχνολογίας DNA, είναι όχι μόνο προκλητική αλλά και παράλογη. Πρώτον, τα αντικείμενα (μπουκάλια και χαρτί) στα οποία βρέθηκαν τα δείγματα είναι κινητά (δηλαδή μεταφέρονται εύκολα) και μη παράνομα. Δεύτερον, είναι δεδομένο ότι πέρασε πλήθος κόσμου από την κατειλημμένη πρυτανεία το Νοέμβρη του 2020 και ακόμα περισσότερος κόσμος πέρασε από τον κεντρικό δρόμο των Εξαρχείων μετά από τη μαζική διαδήλωση το Δεκέμβρη του 2014 και τις εκτεταμένες συγκρούσεις που ακολούθησαν μεταξύ μπάτσων και διαδηλωτών. Είναι προφανές ότι επιχειρείται σύνδεση δυο γεγονότων εμφανώς ασυσχέτιστων χρονικά, αφού απέχουν 6 χρόνια μεταξύ τους και με τους περισσότερους από τους κατηγορούμενους να είναι 13 ή 14 χρονών το 2014.
Καταρχήν να ασκήσουμε κριτική πάνω στην αξιοπιστία μεθόδων ταυτοποίησης με τη χρήση και ανάλυση DNA. Μιλώντας απλά, αυτή η σύνθετη διαδικασία αναγνώρισης ενέχει σημαντικές πιθανότητες λάθους. Δεν υπάρχει βεβαιότητα ταυτοποίησης δυο διαφορετικών DNA. Επιπλέον, το υλικό που συλλέγεται μπορεί εύκολα να επιμολυνθεί και ακόμα περισσότερο όταν μιλάμε για υλικό που βρέθηκε σε κινητά μέρη (μπουκάλι, χαρτί) με τα οποία εύκολα μπορεί να έχει έρθει σε επαφή πολύ κόσμος καθώς και να έχουν μεταφερθεί από άλλο μέρος. Σε αυτό να προσθέσουμε την αναξιοπιστία των ίδιων των εργαστηρίων της ΕΛ.ΑΣ καθώς και τις σημαντικές διαστάσεις μεροληψίας που προφανώς διακατέχει τους μπάτσους ερευνητές. Ακόμα και σε περιπτώσεις που έχει ζητηθεί επαναξιολόγηση του γενετικού υλικού η αστυνομία το αρνείται, με τη δικαιολογία πως το δείγμα έχει αναλωθεί κατά τη χρήση του και δεν υπάρχει πια.
Οι διώξεις αυτές εντάσσονται σε μία αλυσίδα άλλων υποθέσεων που βασίζονται στη λήψη DNA. Ας θυμηθούμε τις περιπτώσεις του Άρη Σειρηνίδη (κατηγορούμενος για την υπόθεση πυροβολισμού εναντίον κλούβας ΜΑΤ το 2009 στα Εξάρχεια με βάση γενετικό υλικό που βρέθηκε σε χειρουργική μάσκα αντίστοιχο με αυτό που εντοπίστηκε στο πορτοφόλι), του Μπάμπη Τσιλιανίδη ( κατηγορούμενος για ένοπλη ληστεία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ με βάση γενετικό υλικό που βρέθηκε σε μαντήλι κοντά στο σημείο που διαπράχθηκε η ληστεία, 2013), του Τάσου Θεοφίλου (κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία, συμμετοχή σε ληστεία και στην οργάνωση ΣΠΦ με βάση δείγμα DNA που βρέθηκε σε καπέλο, 2012), της Ηριάννας ( κατηγορούμενη ως μέλος της ΣΠΦ και για οπλοκατοχή με βάση δείγμα DNA σε γεμιστήρα εκτός όπλου που δεν είχε χρησιμοποιηθεί, 2017), των εξεγερμένων κατοίκων των Σκουριών (κατηγορούμενοι με μεγάλο αριθμό ποινικών διατάξεων συμπεριλαμβανομένης την ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση βάση δειγμάτων DNA που βρέθηκαν σε κινητά αντικείμενα όπως σε αποτσίγαρα, μπουκάλια, σκούφο και φυσίγγια, 2013), του Μάριου Σεϊσίδη ( κατηγορούμενος για συμμετοχή σε ληστεία και τρείς απόπειρες ανθρωποκτονίας της υπόθεσης των «ληστών με τα μαύρα» με μόνο στοιχείο δείγμα DNA που βρέθηκε μισό χιλιόμετρο μακριά από την τράπεζα, 2016).
Η χρήση του γενετικού υλικού ως μέθοδος για άσκηση διώξεων αποτελεί το νέο σκηνικό για στημένα κατηγορητήρια, κατασταλτικές μεθοδεύσεις και ευφάνταστα σενάρια της ΕΛ.ΑΣ. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί χρησιμοποιούν την ιδεολογία του θεσφάτου της επιστημονικής αλήθειας προκειμένου να μεταφέρουν στην κοινωνία μια ψευδή εικόνα εγκυρότητας του κατηγορητηρίου. Στις περισσότερες από τις παραπάνω περιπτώσεις το κατηγορητήριο τελικά κατέπεσε στο δικαστήριο. Παρόλα αυτά αυτό δεν εμποδίζει την αστυνομία να κατασκευάζει ενόχους με βάση το γενετικό τους κώδικα δημιουργώντας εντυπώσεις, θέτοντας σε ομηρία και θέλοντας να εκφοβίσει αγωνιζόμενους ανθρώπους και το οικείο τους περιβάλλον.
Η χρήση επιστημονικών μεθόδων και νέων τεχνολογιών, όπως και η κοινωνικά εδραιωμένη θέση του «ειδικού» ως αυθεντία, έχουν μακριά ιστορία πάνω στον κοινωνικό έλεγχο και στην καταστολή. Όμως, οι μέθοδοι χρήσης γενετικού υλικού πηγαίνουν την ιστορία αυτή σε άλλη φάση, δημιουργώντας «απόλυτες αλήθειες» καθώς πλέον ο έλεγχος μπορεί να ασκείται στο βαθύτερο υλικό της ζωής και σε ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Η συζητητή γύρω από την σημασία και τις συνέπειες της ανακάλυψης του δεοξυριβονουκλεϊκού οξέως ή DNA (το 1860 από τον Ελβετό ερευνητή Friedrich Miescher) και κυρίως της αποκωδικοποίησης του ανθρώπινου DNA, ξεκίνησε την δεκαετία του 1980 (Human Genom Project), ξεπερνάει ξεκάθαρα το πλαίσιο αυτού του κειμένου. Θέλουμε όμως, να δώσουμε λίγη τροφή για σκέψη. Είδαμε ήδη τι δυνατότητες ανοίγει η ανάλυση του DNA στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Πέρα όμως από την «ταυτοποίηση», η γνώση του κώδικα που «προγραμματίζει» όχι μόνο τον κάθε άνθρωπο αλλά τον κάθε ζωντανό οργανισμό ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Αυτή η ερμηνεία είναι μέρος του λόγου της κυριαρχίας που αναπαράγει την ιδέα ότι ο χαρακτήρας κληρονομείται και δεν διαμορφώνεται από τις κοινωνικές συνθήκες και τα βιώματα.
Όταν η γνώση και η τεχνολογία παράγονται εντός της λογικής της κερδοφορίας μπορεί ο καθένας και η καθεμία εύκολα να φανταστεί τι μορφές θα πάρει η εφαρμογή τους . Ένα τρανταχτό παράδειγμα που υπάρχει ήδη εδώ και αρκετά χρόνια είναι τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, οπού οι εταιρίες πατεντάρουν φυτά, θέτουν σε εξάρτηση τους αγρότες και τις αγρότισσες (καθώς τα φυτά δεν μπορούν να αναπαραχθούν με αποτέλεσμα να πρέπει να αγοράζονται νέοι σπόροι κάθε χρόνο) και γενικά βάζουν σε κίνδυνο ολόκληρα οικοσυστήματα εισάγοντας οργανισμούς που με τα χαρακτηριστικά τους διαταράσσουν υπάρχουσες ισορροπίες. Ένα άλλο πρόσφατο παράδειγμα στον ελλαδικό χώρο είναι ο νέος νόμος που προβλέπει την υποχρεωτική στείρωση των ζώων ή την αποστολή δείγματος γενετικού τους υλικού στο εργαστήριο Φύλαξης και Ανάλυσης Γενετικού Υλικού Ζώων Συντροφιάς – συνθήκη που αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο της αναπαραγωγής και εμπορευματικής εκμετάλλευσής τους.
Τέλος, μπορεί να φαίνεται ακόμα επιστημονική φαντασία, αλλά είναι γεγονός ότι η γνώση του «κώδικα» του κάθε ανθρώπου, ή ακόμα η ιδέα μιας τέτοιας γνώσης, εισάγει και νέους μηχανισμούς κοινωνικών διαχωρισμών. Ήδη υπάρχει η δυνατότητα να γνωρίζουμε για κάποιες ασθένειες πριν καν γεννηθεί ένα μωρό. Τι θα συμβεί όταν μπορούμε να ξέρουμε αν πχ. θα αρρωστήσουμε από Alzheimer; Και πέρα από αυτό, τι θα κάνουν οι ασφαλιστικές εταιρίες όταν υπάρχει αυτή η δυνατότητα (αφού το είδος και το κόστος των παροχών υγείας θα μπορούσαν να διαφοροποιούνται ανάλογα με την αξιολόγηση του γενετικού υλικού); Στον τομέα της εργασίας, ήδη υπάρχουν έρευνες, σε πολύ αρχικό στάδιο μεν, που μελετάν την δυνατότητα για τεστ DNA σε υποψήφιους και υποψήφιες εργαζόμενους/εργαζόμενες. Θα αποτελούσε αυτό ένα εξαιρετικά ισχυρό εργαλείο στα χέρια των αφεντικών. Καλυμμένο πάντα με τον μανδύα της επιστημονικής αντικειμενικότητας, θα γινόταν ο καθοριστικός παράγοντας πρόσληψης αφού θα μπορούσαν να επιλέξουν εκείνους ή εκείνες των οποίων το γενετικό υλικό ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά της εργασίας που θέλουν.
Η λειτουργία της επιστήμης σήμερα μοιάζει πολύ με το θεσμό της θρησκείας – δεν αμφισβητείται και κατέχεται μόνο από ειδικούς – και αντίστοιχα με την θρησκεία παίζει κομβικό ρόλο στην διαιώνιση των συγχρόνων μορφών καταπίεσης, από την ταξική, σεξιστική και φυλετική μέχρι και την εκμετάλλευση των μη-ανθρώπινων ζώων και την καταστροφή οικοσυστημάτων. Και όταν η επιστήμη συνάντα την δικαιοσύνη της καπιταλιστικής δημοκρατίας – άλλο ένα δήθεν ουδέτερο θεσμό της κοινωνίας- έχουμε ολόκληρο το οπλοστάσιο της κυριαρχίας απέναντι μας. Το δικό μας όπλο ήταν και παραμένει η αμφισβήτηση, η συλλογικοποίηση και η συνειδητή θέση της μη-ουδετερότητας, ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή κυριαρχίας.
Σε μια εποχή παρατεταμένης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης ο έλεγχος, η καταστολή και η τρομοκρατία εντείνονται προκειμένου να κάμψουν τις κοινωνικές αντιστάσεις. Το DNA ως μέσο ελέγχου, με τη δημιουργία βάσεων δεδομένων και τη χρήση του ως ενοχοποιητικό στοιχείο σε κατασκευασμένα κατηγορητήρια, αποτελεί άλλο ένα ιδεολογικό κατασταλτικό κατασκεύασμα στα χέρια του κράτους ενάντια σε όσα αντιστέκονται. Η εξοικείωση με τη λήψη γενετικού υλικού και η δημιουργία μιας δεξαμενής υπόπτων, στην οποία θα ανατρέχει το κράτος ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες κατασκευής ενόχων, στοχεύει στον εκφοβισμό όλων μας.
Ενάντια στην υποχρεωτική λήψη DNA
Ενάντια στις κρατικές μεθοδεύσεις
Αντιστεκόμαστε σε κάθε αστυνομική σκευωρία
Αλληλεγγύη στους 14 διωκόμενους
Συνέλευση Αναρχικών – Αντιεξουσιαστριών/ών
synelevsi_aa@espiv.net