Εκδήλωση/Συζήτηση : “Ο φασισμός πρώτα έρχεται για τους “άλλους”… Μετά για όλους” , προβολή ντοκιμαντέρ “Φασισμός Α.Ε” ,την Κυριακή 17 Οκτώβρη -ώρα:20:00 ,μουσικό καφέ “Περίπου”- Αγ.Νικόλαος.
Ο φασισμός πρώτα έρχεται για τους “άλλους”… Μετά για όλους.
Αν σφυρίζεις αδιάφορα ή γνέφεις καταφατικά γυρίζοντας τον αντίχειρα προς το έδαφος κάθε φορά που μετανάστες εργάτες πέφτουν θύματα των μισάνθρωπων της βίας και του ρατσισμού, τότε με σιγουριά βοηθάς να ακονιστούν τα μαχαίρια που αύριο θα σφάξουν κάποιον Παύλο, κάποιον που απλά δεν θα ταιριάζει στα διεστραμμένα άρια πρότυπα των απογόνων των ναζί.
Την ώρα που καμαρώνεις που κάποιοι τόλμησαν και σήκωσαν χέρι στους ήδη κυνηγημένους και απόκληρους αυτού του άνισου και γι’ αυτό άδικου κόσμου (μιλάμε για την επίθεση που δέχτηκαν Πακιστανοί εργάτες γης σε χωριό του οροπεδίου Λασιθίου από 7 ντόπιους ψευτοπαλικαράδες) να έχεις κατά νου ότι κάποιος νέος Ρουπακιάς γεννιέται ακριβώς δίπλα σου.
Αν ανέχεσαι ή δικαιολογείς το μίσος και την βία ενάντια στους “άλλους”, τους “διαφορετικούς”, αύριο μπορεί να έρθει και η δική σου σειρά…
Όταν τελειώσουν οι μετανάστες, ο “άλλος”, ο “διαφορετικός” θα γίνεις εσύ. Τότε θα φανεί ο δρόμος που ενώνει τις ρατσιστικές επιθέσεις στο Τυμπάκι και το Οροπέδιο Λασιθίου με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι.
Όμως τότε θα είναι ήδη πολύ αργά.
Αν είχαμε βγει στους δρόμους να φωνάξουμε τότε που οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής δολοφόνησαν τον Σαχζάτ Λουκμάν ένα πρωινό κάπου στην Αθήνα, πάνω στο ποδήλατο του την ώρα που πήγαινε για το μεροκάματό, ίσως ο Παύλος Φύσσας να ζούσε ακόμα…
Ίσως να καταλαβαίναμε τελικά ότι:
“Ο ρατσισμός δεν αρχίζει με τη βία, εκεί τελειώνει…
Αρχίζει με το “Αυτοί είναι το πρόβλημα”. Αρχίζει με την περιφρόνηση. Αρχίζει με την ηλίθια γενίκευση όπου ο καθένας θεωρείται είδωλο ενός έθνους, μια φυλής, μιας θρησκείας και γι’ αυτό ένοχος.
Και όταν αρχίζει ο ρατσισμός φουντώνει σαν πανούκλα, χτυπώντας τη συνείδηση και την αξιοπρέπεια της κοινωνίας, κάθε κοινωνίας που περιβάλλει τους μετανάστες εργάτες. Όμως δεν είναι αυτοί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο ρατσισμός.”
Ιστορικά την ίδια αντιμετώπιση είχαν και οι Έλληνες που μετανάστευσαν στην γη της επαγγελίας, τις ΗΠΑ, στις αρχές του αιώνα. Εκεί αυτά που έζησαν είναι παρόμοια με τα όσα ζουν οι σημερινοί οικονομικοί μετανάστες.
Μιλάμε για τους προπαππούδες και τους παππούδες μας.
Να αναφέρουμε ότι στις ΗΠΑ οι Έλληνες αποκαλούνταν “ποντίκια” και σε πολλές περιπτώσεις, για πολλά χρόνια δεν τους επιτρεπόταν η είσοδος σε πολλούς δημόσιους χώρους. Ο ρατσισμός που υπέστησαν προερχόταν από Ιρλανδούς (!!) μετανάστες οι οποίοι είχαν φτάσει εκεί μερικές δεκάδες χρόνια νωρίτερα.
Την ίδια αντιμετώπιση είχαν και οι Έλληνες μετανάστες που αναζήτησαν την τύχη τους μετά τα μέσα του περασμένου αιώνα στην Γερμανία, τον Καναδά και την Αυστραλία. Στην Γερμανία ειδικότερα τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξαν Έλληνες που δολοφονήθηκαν από τους εκεί νεοναζί δείχνοντας ξεκάθαρα ότι ο φασισμός κυνηγά τον αδύναμο και τον μετανάστη σε οποιαδήποτε χώρα. Και μιλάμε για τους πατεράδες και τις μανάδες μας.
Το αληθινό πρόσωπο του ναζισμού, του ρατσισμού και του εθνικισμού βίωσαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας κι εδώ στο νησί μας και πολλοί από αυτούς δεν επέζησαν από τα χέρια των ναζί δολοφόνων που είχαν υπό κατοχή την Κρήτη, για να μπορούν να μας μεταφέρουν ακριβώς την εμπειρία… Κι όμως, μια ματιά γύρω μας φτάνει να μας πει αρκετά… Δεν υπάρχει χωριό στην Κρήτη που να μην έχει μνημείο για εκείνους και εκείνες που δολοφονήθηκαν από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Δεν υπάρχει ιστορικό βιβλίο του τόπου μας που να μην έχει αναφορά στα δεκάδες καμένα χωριά και τα εκτελεστικά αποσπάσματα… Δεν υπάρχει σπιθαμή γης που να μην είναι ποτισμένη με το αίμα εκείνων που αντιστάθηκαν στο φασισμό.
Δεν είναι τουλάχιστον ύβρις και ντροπή να σουλατσάρουν άφοβα αυτοί που κουβαλάνε τις ίδιες “ιδέες” με δαύτους ;
Γρήγορα ξεχνάμε… Μας έχει φάει η ημιμάθεια και ο καημός να κοιτάμε ο καθένας την πάρτη του… Μας τελειώνει η κοινωνικότητα μας κάτω από τις αναρτήσεις στο Facebook που πατάμε like και κάνουμε σχόλια απέναντι στον ξένο, τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, τον τσιγγάνο, τον γκέι, την λεσβία, τον φτωχό, την γυναίκα, τον διπλανό που έχει άλλη άποψη από την δικιά μας…
Ποτέ δεν μας ενδιαφέρει να δούμε αν τελικά είναι εχθρός ο πρόσφυγας ή εκείνος που τον έκανε πρόσφυγα… Ποτέ δε βρίσκουμε το θάρρος να τα βάλουμε με αυτούς που πραγματικά ευθύνονται για το ότι ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς Δικαιοσύνη, Ισότητα και πραγματική Ελευθερία… Ποτέ δεν τα βάζουμε με τα αφεντικά μας… Μόνο εκεί που μας παίρνει… Να πατήσουμε τον ήδη πατημένο; είναι περηφάνια, αξιοπρέπεια και λεβεντιά αυτό; Μάλλον, όχι… Θρασυδειλία είναι και δεν μας πρέπει… Ούτε αρμόζει στον τόπο που ζούμε και την ιστορία του…
Να έχουμε κατά νου ότι οι καιροί αλλάζουν και αύριο μπορεί εμείς να είμαστε με μια βαλίτσα στο χέρι για να βρούμε μια καινούρια ζωή, σε μια άλλη χώρα… Για φαντάσου, εκεί που έχουμε γυρίσει από τη δουλειά μας και είμαστε σε ένα σπίτι κάπου στη Γερμανία για παράδειγμα, μια παρέα ντόπιων ρατσιστών που τα έπινε πριν στην μπυραρία να μπουκάρει μέσα και να μας στέλνει στο νοσοκομείο με σπασμένα χέρια, πόδια και κεφάλια μόνο και μόνο γιατί είμαστε πολύ σκουρόχρωμοι για τα άρια πρότυπα τους… Και μετά να λένε ότι εμείς φταίγαμε για την επίθεση που δεχτήκαμε γιατί πριν χρόνια ένας Έλληνας στο Βερολίνο “κάτι είχε κάνει”…
Ας το πάρουμε αλλιώς λοιπόν… Ας βρούμε τους τρόπους, τους κώδικες, την κατανόηση, την αλληλεγγύη και την αίσθηση της κοινότητας με αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν να δουλέψουν στον τόπο μας για να ζήσουν. Να τους δεχτούμε φιλόξενα, να τους μάθουμε ποιος είναι ο τόπος μας, τι σηκώνει και τι δεν ανέχεται… Να βρούμε πλάνο συνύπαρξης βασισμένο στην αλληλοκατανόηση και τον σεβασμό… Χωρίς να επιτρέπουμε σε κανενός είδους αντικοινωνική και βίαιη συμπεριφορά να μας το χαλάσει.
Εδώ θα είμαστε να μην αφήσουμε το θεριό να μας καταπιεί. Να αντιστεκόμαστε στην αλλοτρίωση αυτού του κόσμου.
Εδώ θα είμαστε για να μπορούμε να βγαίνουμε στους δρόμους μας και τις πλατείες ξέροντας ότι είναι καθαρές από το μίσος και την καχυποψία.
Εδώ θα είμαστε για να μπορούμε να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια και να τους πούμε ότι εκεί έξω υπάρχει αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και σεβασμός στο διαφορετικό.
Εδώ θα είμαστε έτσι κι αλλιώς…
Αντιφασίστες /τριες Λασιθίου
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
