Ελευθερία Μετακίνησης – Να Νικήσει η Ζωή
Καλώς ήρθατε στο φρούριο της Ελλάδας!!!
Είναι διεθνώς γνωστή η εγκληματική διαχείριση της προσφυγικής ζωής στα σύνορα και εντός της ελληνικής επικράτειας. Το δόγμα αποτροπή και εγκλεισμός που γεννά περισσότερο θάνατο, περισσότερο πόνο είναι πια ο κανόνας, η πολιτική που ασκείται πάνω σε σώματα που παλεύουν να ζήσουν και να απελευθερωθούν. Το οργανωμένο κρατικό σχέδιο –χωρίς να παραμελούμε το ευρύτερο πλαίσιο με τις απάνθρωπες διακρατικές συμφωνίες και τις οικονομίες πολέμων– ορίζει την παρεμπόδιση διέλευσης από τα σύνορα με κάθε κόστος, δολοφονικές επαναπροωθήσεις, ακόμα και ναυαγών, με κάθε μέσο, και απαγωγές, ακόμα και μέσα από δομές, και εγκατάλειψη στη θάλασσα.
Παράλληλα με όλα αυτά, οι ακροδεξιοί που μας κυβερνούν δηλώνουν ευθαρσώς στις τοποθετήσεις τους πως οι πρόσφυγες και οι μετανάστ(ρι)ες δεν είναι ευπρόσδεκτοι. Πρόσφατα, μετά τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, οι δηλητηριώδεις δηλώσεις βουλευτή της κυβέρνησης ότι «δεν χωράει στην Ελλάδα ούτε ένας Αφγανός παραπάνω. Και πρέπει να κάνουμε μια επιθετική καμπάνια, προς τους ανθρώπους σε αυτές τις χώρες για να πάνε σε άλλες χώρες όπως το Πακιστάν, στην Τουρκία, στο Κατάρ. Να πάνε εκεί που εθνοτικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά ανήκουν»
δεν αφήνουν περιθώρια για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα σ’ αυτή τη χώρα.
Τα εμπορεύματα κινούνται ελεύθερα, οι άνθρωποι όχι!
Τις τελευταίες μέρες, άλλη μια καραβιά με 152 άτομα (81 άντρες, 23 γυναίκες και 48 ανήλικους από Ιράκ, Ιράν, Πακιστάν και Αφγανιστάν) ξεκίνησε από τα παράλια της Τουρκίας με προορισμό την Ιταλία. Στις 24/09, περισυνελέγησαν από δεξαμενόπλοιο που είχε προορισμό την Αίγυπτο και έπλεε στην περιοχή, 70 ν.μ. νοτιοδυτικά της Μεσσηνίας, αφότου το σαπιοκάραβο που επενέβαιναν έβαλε νερά και εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Βάσει μαρτυριών, κατά την επιχείρηση διάσωσης μία έγκυος γυναίκα έπεσε στο νερό και, παρά τις προσπάθειες, δεν εντοπίστηκε. Το δεξαμενόπλοιο συνέχισε το ταξίδι του με σκοπό να αφήσει τους επιβαίνοντες στην Παλαιόχωρα. Πλησιάζοντας, οι πρόσφυγες αρνήθηκαν να αποβιβαστούν, καθώς ο προορισμός τους είναι άλλος και γνωρίζουν πολύ καλά τι τους περιμένει στη “φιλόξενη” χώρα μας.
Εδώ να σημειώσουμε πως οι πρόσφυγες πλέον, και με βάση την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους, δεν επιλέγουν την Ελλάδα ούτε για σταθμό του ταξιδιού τους. Γνωρίζουν ότι στην καλύτερη περίπτωση θα καταλήξουν σε μία από τις “σύγχρονες, κλειστές/ελεγχόμενες δομές”, όπως εκείνη που πρόσφατα εγκαινιάστηκε στη Σάμο και διαθέτει, μεταξύ άλλων, διπλή περίφραξη ασφαλείας τύπου ΝΑΤΟ. Πρόσφυγες που είχαν διασωθεί τέλη Ιουλίου κοντά στην Ιεράπετρα είχαν μεταφερθεί στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποιήσης (ΚΥΤ) στην Κω για να εξεταστεί εκεί το αίτημα ασύλου τους παρά το γεγονός ότι στο Ηράκλειο βρίσκεται Περιφερειακό Γραφείο Ασύλου Κρήτης. Επίσης, κινδυνεύουν να απελαθούν στην Τουρκία την οποία η ελληνική κυβέρνηση με λαθροχειρίες, όπως καταγγέλλουν οργανώσεις, χαρακτήρισε ως “ασφαλή τρίτη χώρα” (βλ. ΚΥΑ 7ης Ιουνίου) για πρόσφυγες με καταγωγή από Συρία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπανγκλαντές και Σομαλία.
Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις με το Λιμενικό, τις μεταμεσονύκτιες ώρες του Σαββάτου άρχισε η αποβίβαση των ανθρώπων και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στις παιδικές κατασκηνώσεις του Καλαθά – παρατηρούμε πως η δημοτική αρχή σημειώνει πρόοδο, καθώς διαχρονικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μετέφερε όσους έφταναν στα Χανιά στον ακατάλληλο χώρο του εγκαταλελειμμένου κολυμβητηρίου, τον οποίο βάφτιζε “χώρο φιλοξενίας”. Το πού θα εγκλωβιστούν στη συνέχεια, πόσος χρόνος αναμονής και στέρησης βασικών αναγκών θα τους φθείρει, με πόσους τρόπους θα τους εκμεταλλευτούν… άγνωστο.
Μάλιστα, σύμφωνα με καταγγελία του Πολιτιστικού Κέντρου του Κουρδιστάν, δύο Ιρανοί πρόσφυγες βασανίστηκαν (με μεθόδους πνιγμού και άγριου ξυλοδαρμού) από τις ελληνικές αρχές για να καταδείξουν τον διακινητή.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μέχρι πότε;;
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κρήτη –στην οποία βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες νατοϊκές βάσεις στη Μεσόγειο– γίνεται τόπος αναγκαστικής άφιξης προσφύγων και μεταναστών που κινδύνευσαν στη θάλασσα. Δεν είναι η πρώτη καραβιά που δηλώνει «αφήστε μας να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Μη μας εγκλωβίζετε εδώ». Θυμόμαστε χαρακτηριστικά μία μεγάλη καραβιά που έφτασε με παρόμοιο τρόπο στα Χανιά (Απρίλης 2014, 350 πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες) και οι Σύριοι πρόσφυγες πολέμου, οι οποίοι ήταν τότε η πλειοψηφία των επιβαινόντων, απαιτούσαν να συνεχίσουν ελεύθερα το ταξίδι τους. Ακολούθησαν μαζικές πορείες ντόπιων και μεταναστών με κεντρικό αίτημα «Ελεύθερη Μετακίνηση για Όλες-Όλους», κοινοί αγώνες που συνεχίστηκαν, καθώς πολλοί από τους πρόσφυγες παρέμειναν για αρκετό καιρό στην πόλη.
Σήμερα, έναν χρόνο μετά την καταδίκη της χρυσής αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, ο φασισμός, ειδικά μετά τον ανασχηματισμό, βρίσκεται εντός του κυβερνητικού σχήματος και οι φωνές «να φύγετε, να πάτε αλλού [στον πάτο του Αιγαίου ας πούμε]» πληθαίνουν και σκοτεινιάζουν το τοπίο. Παρόλα αυτά δεν θα σταθούμε στην παραπάνω θλιβερή διάγνωση, ούτε πιστεύουμε πως θα νικήσει το σκοτάδι.
Ζητάμε ασφαλείς διαδρόμους για τους πρόσφυγες από Ασία και Αφρική προκειμένου να μην αναγκάζονται να πληρώνουν παράνομα κυκλώματα, να μην θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να φτάσουν σε έναν ασφαλή τόπο.
Ζητάμε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των 152 προσφύγων για μετάβαση στη χώρα προορισμού τους μέσω προγραμμάτων μετεγκατάστασης όπως είχε γίνει και στο παρελθόν.
Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις αντίστασης και αλληλοστήριξης που είναι διαχρονικά κομμάτι αυτής της πόλης και καλούμε σε συμμετοχή στις αντιρατσιστικές δράσεις αλληλεγγύης που θα συμβούν το επόμενο διάστημα.
ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΜΥΑΛΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
ΙΣΟΤΗΤΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 152 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Σεπτέμβρης 2021
πηγή: https://el-gr.facebook.com/stekichania/posts/4248903891883117?__tn__=K-R
