καμία γυναικοκτονία μη μείνει αναπάντητη
ΤΡΙΤΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΣΤΙΣ 19.00, ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ
Η εξιχνίαση του φριχτού θανατηφόρου εγκλήματος στα Γλυκά Νερά, με την ασφυξία της Caroline Crouch που προκάλεσαν τα χέρια του συζύγου της, συνέπεσε με τον εντοπισμό της νεκρής Δημήτρη/Δήμητρας από τη Λέσβο και με τον βιασμό και κακοποίηση μίας αδερφής μας στα Πετράλωνα την ώρα της εργασίας της. Οι «γυμνές ζωές» των θηλυκοτήτων μέσα στην πατριαρχία τείνουν να γίνουν κανονικότητα, ενώ η βαρβαρότητα απέναντί τους έχει ενταθεί επικίνδυνα στην covid εποχή του εγκλεισμού μας.
Η Caroline έχοντας βιώσει μια άνιση, καταπιεστική σχέση από όταν ακόμη ήταν παιδί, βρίσκεται νεκρή στο κρεβάτι της, με το μωρό στην πλάτη της μέσα στο χώρο του εγκλήματος και με το σκυλί της νεκρό. Η αστυνομία ωστόσο έπρεπε να δέσει την υπόθεση και να επικηρύξει τους «αλλοδαπούς μάλλον» δράστες, ώσπου να καταλήξει να συλλάβει τον πρώτο ύποπτο της γυναικοκτονίας, τον ίδιο τον σύζυγό της…
Ακόμη και νεκρή όμως, κακοποιείται και διασύρεται μέσα από τις κλειδαρότρυπες του κίτρινου τύπου με την διαρροή του προσωπικού της ηλεκτρονικού ημερολογίου, που όλως παραδόξως τα αποσπάσματά του αφορούν και ξεπλένουν τον επιτυχημένο πιλότο σύζυγό της, Μπάμπη Αναγνωστόπουλο. Τον είχε βλέπεις «απειλήσει» με διαζύγιο…
Η ζωή της Δημήτρη/Δήμητρας από τη Λέσβο ήταν γυμνή πάντα, στο οικογενειακό της περιβάλλον, στο χωριό της, στα ψυχιατρικά ιδρύματα, μέχρι την κατάληξή της στα αζήτητα του νεκροτομείου, ενώ το σήμα για την εξαφάνισή της χρειάστηκε ένα μήνα για να εκδοθεί. Ήταν βλέπεις ένα σώμα χωρίς σημασία…
Στα Πετράλωνα η αλληλεγγύη των ενοίκων, τα γρήγορα αντανακλαστικά του φεμινιστικού κινήματος έσπευσαν προς υπεράσπιση του θύματος, η αστυνομία ωστόσο εμπόδισε τον αλληλέγγυο κόσμο να πλησιάσει, ενώ περίμενε το ένταλμα απ’ έξω. Ήταν απλοί καθημερινοί βιαστές, δεν ήταν, βλέπεις, άτομα που διαδήλωναν για τα δικαιώματά τους, ώστε να μπορέσει να φτάσει μέχρι τον 6ο όροφο και χωρίς ένταλμα για να τους συλλάβει ή μια οικογένεια που υπερασπίζεται το οικιακό της άσυλο.
Η πατριαρχία μας καταπιέζει, μας κακοποιεί, μας βιάζει, μας δολοφονεί.
Και ναι ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ, δεν είναι άλλη μια οικογενειακή τραγωδία, έγκλημα πάθους ή ζήλεια. Είναι κατάχρηση εξουσίας, αίσθηση ιδιοκτησίας, τοξική αρρενωπότητα και χρήση του προνομίου ότι ο κυρίαρχος λόγος θα σπεύσει να δικαιολογήσει, να στηρίξει το δράστη και να ενοχοποιήσει τη νεκρή.
Και ναι τις ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ τις συγκαλύπτει η αστυνομία, τα ΜΜΕ, οι δικαστές και οι νομοθέτες. Η αστυνομία δεν προστατεύει ούτε τις γυναίκες που έχουν καταγγείλει την κακοποίησή τους (όπως η Κωνσταντίνα στη Μακρυνίτσα), ούτε διευκολύνει αυτές που σπεύδουν να την καταγγείλουν. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί της δε, βγαίνουν στα κανάλια να δώσουν οδηγίες στους επίδοξους γυναικοκτόνους πώς να την βγάλουν καθαρή. Τα ΜΜΕ δίνουν το λόγο στους Μπαλάσκες και στους Κούγιες και χτίζουν το προφίλ των κακοποιητών/βιαστών/γυναικοκτόνων, δίνοντας το λόγο στους υπερασπιστές τους και το περιβάλλον τους να σκιαγραφήσουν το πόσο καλά παιδιά είναι. Οι δικαστές δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην αυτοάμυνα και καταδικάζουν τις γυναίκες που υπερασπίζονται τον εαυτό τους, ενώ οι νομοθέτες αλλάζουν προς το ηπιότερο τους νόμους και τον ποινικό κώδικα που αφορά τα έμφυλα ζητήματα, αφού προσπαθούν να καταργήσουν την έννοια της συναίνεσης στις υποθέσεις βιασμού. Την ίδια στιγμή περνούν, ενάντια στο πόρισμα της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής, έναν νόμο έκτρωμα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών, σύμφωνα με την οποία μέχρι και ο καθομολογία γυναικοκτόνος της Κάρολαιν μπορεί να διεκδικήσει, καθώς όπως μας ενημερώνουν βουλευτές της κυβέρνησης, ένας πατέρας που κακοποιεί (και γιατί όχι δολοφονεί) την γυναίκα του, μπορεί να είναι καλός πατέρας…
Γι΄αυτό λέμε: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Γι΄αυτό θέλουμε η αλληλεγγύη μας να φτάσει στα πιο μακρινά μέρη, στα πιο κρυφά δωμάτια του φόβου. Να σταθούμε δίπλα σε κάθε γυναίκα, σε κάθε θηλυκότητα που βιώνει την έμφυλη βία.
ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΚΑΜΙΑ ΚΑΡΟΛΑΪΝ, ΚΑΜΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ/ΔΗΜΗΤΡΑ
ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ-ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΤΡΙΤΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΣΤΙΣ 19.00, ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ.
φεμινίστριες ηρακλείου
πηγή :https://www.facebook.com/events/351843766351884?ref=newsfeed
Καμία άλλη γυναικοκτονία! Να τελειώνουμε με όσα οπλίζουν τα χέρια δολοφόνων!
Συμμετέχουμε στην πορεία την ΤΡΙΤΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ στις 19.00 στα Λιοντάρια
Τα τελευταία 24ωρα βγήκε στο φως η πραγματική φύση του εγκλήματος στα Γλυκά Νερά: Οι δράστες δεν ήταν «άγνωστοι», ούτε αλλοδαποί όπως μας «ενημέρωναν» τα ΜΜΕ αλλά κάποιος που είχε τα κλειδιά του σπιτιού, ο ορισμός του «καθωσπρέπει» σύμφωνα με τα μέχρι τώρα ρεπορτάζ των ΜΜΕ. Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση και ο δολοφόνος δεν είναι ένα αλλόκοσμο τέρας. Πρόκειται για άλλη μια γυναικοκτονία. Η Καρολάιν δολοφονήθηκε επειδή ο σύζυγος της θεώρησε αυτήν και το παιδί τους ιδιοκτησία του με δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω τους.
ΜΜΕ και μέρος της κοινωνίας προσπαθούν να δώσουν ελαφρυντικά στο δράστη χρεώνοντας ευθύνες στη δολοφονημένη. Η Καρολάιν είναι άλλο ένα θύμα των πατριαρχικών σχέσεων, αντιλήψεων και πρακτικών και της έμφυλης βίας που αναπαράγονται ολοένα και περισσότερο στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία. Σχέσεις, αντιλήψεις και πρακτικές οι οποίες ενισχύονται από το κράτος και το σύνολο της αστικής εξουσίας, εξαπολύοντας μια μνημειώδη επίθεση ενάντια σε γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙΑ και προσπαθώντας να επαναφέρουν τις «παραδοσιακές αξίες» και το ρόλο της γυναίκας ως αναπαραγωγική μηχανή (βλ. πρόσφατη συζήτηση για το συνέδριο για τη γονιμότητα).
Τα τελευταία νομοσχέδια-οδοστρωτήρες στην Ελλάδα έρχονται να ενισχύσουν τις έμφυλες ανισότητες, τις διακρίσεις και τις εξουσιαστικές σχέσεις. Πόσο εύκολα θα μπορεί να ξεφύγει μια γυναίκα ή ένα ΛΟΑΤΚΙΑ άτομο από ένα κακοποιητικό περιβάλλον όταν είναι οικονομικά εξαρτημένο λόγω του εργασιακού μεσαίωνα που μας επιβάλλεται με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη; Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να αντιμετωπίσει την κακοποίηση και την έμφυλη βία της εργοδοσίας μπροστά στο φόβο της εκδικητικής απόλυσης και ανεργίας; Πόσο εύκολα θα φύγει μια γυναίκα από έναν κακοποιητικό γάμο όταν ο σύζυγος θα την απειλεί με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια του Τσιάρα; Πόσες νέες γυναίκες θα εγκλωβιστούν σε κακοποιητικούς γάμους γιατί οι αμβλώσεις θα θεωρούνται εθνική προδοσία στην «υπογεννητικότητα»; Πόσες θα βγουν να μιλήσουν και να ζητήσουν βοήθεια σε ένα περιβάλλον που στοχοποιεί τα θύματα, βρίσκει ελαφρυντικά στο «πάθος» των θυτών και δεν προσφέρει καμία πρακτική βοήθεια με αρκετούς, δημόσιους και ασφαλείς ξενώνες φιλοξενίας;
Την περίοδο της πανδημίας η εργασιακή επισφάλεια των γυναικών οξύνεται, ενώ η τηλεεργασία ενοποίησε τον χώρο του σπιτιού με τον χώρο της δουλειάς διαμορφώνοντας μια συνθήκη διαρκούς καταπίεσης. Παράλληλα αυξάνεται η επιβάρυνση της εργασίας στο σπίτι με την φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, καθώς και η ενδοοικογενειακή βία. Οι εργαζόμενες μητέρες ή εγκυμονούσες δεν έχουν καμία προστασία απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τις απολύσεις. Οι άδειες και τα επιδόματα μητρότητας είναι συνεχώς υπό διαπραγμάτευση και αντικείμενο διεκδίκησης, ενώ όσες εργάζονται με ελαστικούς όρους είναι σε ακόμα δυσμενέστερη θέση. Σε χώρους εργασίας αυξάνονται οι καταγγελίες για την έμφυλη βία και την παρενόχληση Οι αποκαλύψεις μέσω του ελληνικού #metoo αναδεικνύουν την βρωμιά ενός συστήματος που σαπίζει σε όλους τους τομείς. Την ίδια στιγμή τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αντιμετωπίζουν φοβερές διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Χαρακτηριστική είναι η υποβάθμιση του αρμόδιου κρατικού φορέα, της ΓΓ Ισότητας των Φύλων, την οποία η κυβέρνηση επέλεξε επί της ουσίας να καταργήσει, προχωρώντας στην μετονομασία της και συγχωνεύοντας τις πολιτικές για την ισότητα με τις πολιτικές για την οικογένεια και το δημογραφικό. Αναγνωρίζουμε ότι είναι μία συνειδητή αντιστροφή του στόχου της Ισότητας των Φύλων, μια επικίνδυνη οπισθοδρόμηση που συνδέει στερεοτυπικά τις γυναίκες με τον αναπαραγωγικό τους ρόλο.
Η προσπάθεια του συστήματος να αλώσει όλες τις κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος φέρνουν την προσπάθεια απαγόρευσης των εκτρώσεων στην Πολωνία κ.α. και την «μεταρρύθμιση» επί το χείρον του οικογενειακού δικαίου στην Ελλάδα. Η πολιτική αυτή ενσωματώνει πατριαρχικές σχέσεις και οξύνει την έμφυλη βία. Ενδεικτικά για την ΕΕ, παρά τα όσα δήθεν διακηρύσσει για την ισότητα και την προστασία των γυναικών στα κράτη-μέλη της, πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ είχαν δεχθεί σωματική βία μέσα σ’ ένα χρόνο ενώ 3.700.000 έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, με την Ελλάδα να κατέχει την 3η θέση.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καλεί τα μέλη του, τις εργαζόμενες και εργαζόμενους του κλάδου να απευθυνθούν στο σωματείο για κάθε αντεργατική, παραβιαστική, κακοποιητική και σεξιστική συμπεριφορά στους χώρους εργασίας. Στηρίζει τα θύματα παρενόχλησης και βίας στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Παλεύουμε για ΣΣΕ που θα διασφαλίζει καλύτερες εργασιακές σχέσεις και απολαβές. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που καταδικάζουν τις γυναίκες στην ανασφάλεια. Παλεύουμε για κοινωνικές παροχές, δικαιώματα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας. Παλεύουμε συνολικά για ένα κόσμο ισότητας, χειραφέτησης και ελευθερίας.
