ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ – ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Συμμετοχή στην πορεία την Πέμπτη 10/05 10:00 στο άγαλμα του Βενιζέλου
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Βρισκόμαστε στο 2021, 135 χρόνια μετά την ιστορική κατάκτηση του 8ώρου μέσω των αγώνων του εργατικού κινήματος στο Σικάγο και παρά την υποτιθέμενη εξελικτική πορεία της ιστορίας, το κομμάτι των εργατικών δικαιωμάτων φαίνεται εδώ και μία δεκαετία να μετράει αντίστροφα. Υπό την συνεχή επίθεσε το κεφαλαίου, σαν εργαζόμενοι, οδηγούμαστε σταδιακά και με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα σε εργασιακές συνθήκες 19ου αιώνα.
Η επίθεση που βιώνει η εργατική τάξη σήμερα είναι πρωτοφανής. Μέτα από μια δεκαετία λιτότητας, περικοπής μισθών και μνημονίων οδηγούμαστε στην πλήρη εξαθλίωση του κόσμου της εργασίας με όλα τα νέα νομοσχέδια μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του ευνοούμενου του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, Κ. Μητσοτάκη.
Πια τα αφεντικά, δεν είναι μόνο προνομιακοί συνομιλητές της κυβέρνησης, αλλά συμμετέχουν επίσημα, με τον Άρη Σκέρτσο, πρώην εκπρόσωπο τύπου του ΣΕΒ, να είναι υπουργός παρά τω προθυπουργώ, ένα από τα σημαντικότερα πόστα του κυβερνητικού σχήματος. Ταυτόχρονα, ο εισηγητής υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, ορίζει το μέλλον και τα δικαιώματα εκατομμυρίων εργαζομένων με τα μόνα ένσημα που έχει κολλήσει να είναι στους κομματικούς μηχανισμούς της Νέας Δημοκρατίας.
Το “επιτελικό κράτος” συντονίζεται με το πνεύμα του πορίσματος Πισσαρίδη, δημιούργημα μίας επιτροπής “σοφών” που θεσπίστηκε για την αναδιάρθρωση (αποδιάρθρωση) του εργασιακού και του ασφαλιστικού.
Ακόμα και εάν δεν γίνει αύριο η επανάσταση για την κοινωνική και ατομική χειραφέτηση, με τους υπάρχοντες όρους καπιταλισμού, η τάση στην νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή ένωση είναι η μείωση των ημερών και ωρών εργασίας με την κατοχύρωση των ίδιων αποδοχών. Σύμφωνα με τους εισηγητές, έτσι μειώνεται η ανεργία και αυξάνεται η παραγωγικότητα. Σε αυτούς τους πειραματισμούς, σε χώρες του σκληρού πυρήνα της ΕΕ όπως η Ισπανία, οι εργαζόμενοι θα δουλέψουν λιγότερες ώρες λαμβάνοντας τον ίδιο μισθό με σκοπό να γενικευθεί μετά από μια δοκιμαστική περίοδο.
Στην μεταπανδημική ελληνική αγορά εργασίας, η ήδη υπάρχουσα ζούγκλα γίνεται ακόμα πιο άγρια για τους εργαζομένους με την επαναφορά των όρων εργασίας του 19ου αιώνα. Τα εργασιακά κάτεργα κατοχυρώνονται με τον νόμο και η κυβέρνηση μαριονέτα του Κ. Μητσοτάκη θεσμοθετεί τις πιο ακραίες αντεργατικές διατάξεις καθ’ υπόδειξη των μηχανισμών που την ανέδειξαν.
Καταρχήν με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο το 8ωρο καταργείται πλέον επίσημα, η αργία της Κυριακής αποδυναμώνεται, οι απλήρωτες υπερωρίες θεσμοθετούνται, σε αντάλλαγμα με ρεπό σύμφωνα με τις διαθέσεις του εκάστοτε αφεντικού. Σύμφωνα με την κυβερνητική αφήγηση εφόσον δεν αυξάνονται συνολικά οι ώρες της εβδομάδας, ο εργαζόμενος δεν θα έπρεπε να ανησυχεί. Παρά ταύτα αυτή η νέα διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα αποφασίζεται μέσω ατομικών συμβάσεων, όπου ο εργαζόμενος βρίσκεται σε εμφανώς δυσμενή θέση. Κατά αυτό τον τρόπο, το νέο νομοσχέδιο, ενώ θεωρητικά και σύμφωνα με την κυβερνητική αφήγηση λειτουργεί προς όφελος του εργαζομένου και κατά δική του επιλογή, αντιθέτως δίνει περισσότερη δύναμη στα αφεντικά να εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους τους, λόγω της δομικής ανισότητας της σχέσης μεταξύ τους.
Σημαντικό είναι πως στο νέο νομοσχέδιο δεν αναφέρεται ο χρόνος εκπλήρωσης του αντισταθμίσματος, το όποιο θα διευθετείται μετά συνεννοήσεως με το αφεντικό, άρα και θα καθορίζεται από αυτό. Ας έχουμε επίσης υπόψιν ότι, το νέο εργατικό νομοσχέδιο θα ισχύει και στην συμβάσεις περιορισμένου χρόνου, το οποίο σημαίνει πως όσοι/ες δουλεύουν στα κάτεργα της τουριστική εργασίας δεν θα δουν αυτό το δυνητικό ρεπό ποτέ . Επιπροσθέτως σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο επί της ουσίας θεσπίζεται – θεωρητικά – το 4ήμερο, με τις ίδιες ώρες εργασίας αλλά με μειωμένο ουσιαστικά εισόδημα. Οι ώρες αυτής της μιας μέρας που φαινομενικά χαρίζεται στον εργαζόμενο, υπό κανονικές συνθήκες θα πληρώνονταν ως υπερωρίες εάν εργαζόταν παραπάνω, ενώ τώρα θα αναγνωρίζεται ως χρόνος εργασίας εντός του κανονικού ορίου.
Η δύναμη και η εξουσία των εργοδοτών απέναντί στους εργαζομένους ενισχύεται ήδη από προηγούμενά νομοσχέδια, όπως ο νέος πτωχευτικός κώδικάς, ο όποιος δίνει το δικαίωμα σε επιχειρήσεις να δηλώνουν πτώχευσή χωρίς να υποχρεώνονται να καταβάλλουν αποζημιώσεις στους μέχρι τότε εργαζομένους τους. Στην επικείμενη εξαθλιωτική συνθήκη προστίθεται η διευκόλυνση των απολύσεων και η κατάργηση της αναγκαστικής επαναπρόσληψης σε περίπτωση άκυρης απόλυσης, όπου θα αντικατασταθεί με απλή αύξηση της αποζημίωσης.
Υπό αυτές τις ευνοϊκές για αυτούς συνθήκες θα ήταν ανόητο για την άρχουσα τάξη να μην χτυπήσει και την δυνατότητά αντιστάσεων των από κάτω. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και η “πρώτη φορά αριστερά” του Σύριζα – που περιόρισε την δυνατότητά των πρωτοβάθμιων σωματείων να κηρύξουν απεργία – χτυπάει την απεργιακή δυναμική με νέα διάταξή κατά των καταλήψεων από απεργούς και ταυτοχρόνως ποινικοποιει την περιφρούρησή των απεργιών κατοχυρώνοντας τους απεργοσπάστες. Αυτό είναι το εργασιακό μέλλον που σχεδιάζουν για όλους μας, της επισφάλειας, της προσωρινότητας και των ατομικών λύσεων.
Η εντατικοποίηση της εργασίας είναι προφανές ότι θα οδηγήσει σε αύξηση των εργατικών ατυχημάτων λόγω αυξημένης κόπωσής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως μονό κατά την διάρκεια του φετινού Απρίλη είχαμε δύο εργατικά ατυχήματα στα εργασιακά κάτεργα των υπεργολαβιών της ΔΕΗ που οδήγησαν στην δολοφονία πέντε εργατών. Πέντε εργατικές δολοφονίες οι οποίες θάφτηκαν και για τις οποίες δυστυχώς δεν μιλάει κανείς.
Δεν απορούμε ούτε ξαφνιαζόμαστε για τους λόγους αυτής της σιωπής. Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά το ρολό που έχει παίξει η συνδικαλιστική ηγεσία των θεσμικών συνδικάτων τα τελευταία χρόνια με εθιμοτυπικές απεργίες εκτόνωσης μειωμένης έντασης και κενού περιεχομένου σε πλήρη συνεννόηση με τα αφεντικά.
Σε καμιά περίπτωση δεν θεωρούμε την προαναφερθείσα στάση και τις επιλογές των εργατοπατέρων κάποιου τύπου ανεπάρκεια ή αποτέλεσμα κακής κρίσης. Η ιεραρχική δομή των συνδικάτων αναπόφευκτα εγκαθιστά νέα συμφέροντα τα όποια βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα ταξικά συμφέροντα της βάσης των εργατών. Δεδομένου ότι για εμάς η αδιαμεσολάβητη συγκρότηση ταξικού κινήματος, η ασυμβίβαστη στάση των αγώνων και οι δυναμικές συγκρούσεις και απεργίες διαρκείας είναι προϋπόθεση για ένα νικηφόρο αγώνα, τα εν λόγω συμφέροντα αφεντικών και εργατοπατέρων πρέπει να αντικρουστούν. Εάν ο αγώνας των καταπιεσμένων είναι να είναι επιτυχής, θα πρέπει ο έλεγχος και η οργάνωση του αγώνα να είναι στα χέρια των από κάτω, χωρίς αρχηγίσκους, αντιπροσώπους και μεσάζοντες.
Για να μην επιστρέψουμε στους εργασιακούς όρους προ του 1886
Για να μπορέσουμε να δοθούμε πλήρως στον αγώνα για την εργατική και κοινωνική χειραφέτηση
Για να αποτάξουμε από πάνω μας τον ρόλο του πειθήνιου δούλου και να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας
Ενάντια στον κόσμο της μισθωτής σκλαβιάς
Για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση
Αναρχικοί/ες
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία
Ξεσηκωμός για να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο που καταργεί το 8ωρο, νομιμοποιεί απλήρωτη εργασία και διώκει τη συνδικαλιστική δράση
- Πέμπτη 3/6 συλλαλητήριο 18:30 πλατεία Ελευθερίας
- Νέες κινητοποιήσεις την ερχόμενη βδομάδα
- την ΠΕΜΠΤΗ 10/6 ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ! ώρα 10:00, άγαλμα Βενιζέλου ανεξάρτητη, μαζική, από τα κάτω απεργιακή συγκέντρωση και πορεία.
Το νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, προβλέπει:
- Κατάργηση του οκταώρου και επιβολή 10ωρης εργασίας και εβδομάδας 50 ωρών εργασίας, (μέσω ατομικών συμβάσεων). Απλήρωτες και φθηνότερες υπερωρίες. Οι επιπλέον ώρες δεν θα αμείβονται αλλά θα μετατρέπονται σε χρωστούμενα ρεπό, ή μειωμένες ώρες εντός 6 μηνών. Οι εργαζόμενοι θα βρισκόμαστε σε συνεχή εκβιασμό. Το νομοσχέδιο δεν κάνει διάκριση εφαρμογής του μέτρου για συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου. Στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν θα υπάρχει η «αναπλήρωση» των υπερωριών σε περίπτωση απόλυσης. Με απλή απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εργασίας μπορεί να επιτραπεί στην επιχείρηση να επιβάλλει ημερήσια απασχόληση έως 13 ώρες(!).
- Αύξηση των νόμιμων υπερωριών σε ετήσια βάση σε 150 ώρες με ταυτόχρονη μείωση, έως 20%, της προσαύξησης στην αξία τους οδηγώντας σε μείωση μισθού. Επιπλέον, με απλή απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εργασίας θα επιτρέπεται η υπέρβαση του ανωτάτου ορίου των 150 ωρών.
- Απλοποίηση των απολύσεων για τους εργοδότες καθώς τους δίνεται η δυνατότητα να καταβάλλουν την προβλεπόμενη αποζημίωση μέχρι και τέσσερις μήνες αργότερα. Το διευθυντικό δικαίωμα της απόλυσης δεν θα αναιρείται πλέον ούτε από τα δικαστήρια; καθώς καταργείται ουσιαστικά η δυνατότητα νομικής διεκδίκησης της επαναπρόσληψης με καταβολή μικρής επιπλέον αποζημίωσης, δίνοντας στο κεφάλαιο πλήρη ασυλία για τις απολύσεις όποιου αντιδράσει.
- Υπονόμευση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και αντίστοιχα προώθηση των ατομικών συμφωνητικών, των ΔΠΥ, που θα φέρουν περαιτέρω μείωση μισθών.
- Το καθεστώς αργίας της Κυριακής δέχεται ένα ακόμα σκληρό χτύπημα, καθώς προστίθενται 31 νέοι κλάδοι.
- Μονιμοποίηση και επέκταση της τηλεεργασίας χωρίς εργατικά δικαιώματα που αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας και σβήνει τα όρια μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου. Παράλληλα οι υποτιθέμενες υποχρεώσεις του εργοδότη θα μπορούν εύκολα να παρακαμφθούν εάν υπάρχει «συμφωνία» εργοδότη-εργαζόμενου.
- Κατάργηση του ΣΕΠΕ (επιθεώρηση εργασίας), μεπεραιτέρω υποβάθμισή τουκαι μετατροπή του σε «Ανεξάρτητη Αρχή», ώστε καμιά κυβέρνηση να μην αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη αφήνοντας την εργοδοτική ασυδοσία να ξεσαλώσει σε χώρους δουλειάς, την ώρα που τα εργατικά «ατυχήματα» αυξάνονται. Η συμμετοχή προφανώς των σωματείων στον ελεγκτικό μηχανισμό πλέον καταργείται.
- Νέο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία και στην συνδικαλιστική δράση, διάλυση σωματείων διάλυση ουσιαστικά τον πυρήνα προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων. Δικαίωμα άσκησης συνδικαλιστικού δικαιώματος (υπογραφή ΣΣΕ, απεργία) θα έχουν μόνο τα σωματεία που θα δεχθούν να φακελώσουν ηλεκτρονικά τα μέλη τους. Ποινικοποιείται η απεργιακή περιφρούρηση, αυξάνεται το προσωπικό ασφαλείας σε ποσοστό που πρακτικά ακυρώνει την απεργία. Ταυτόχρονα επιβάλλεται στα σωματεία η εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, καθιστώντας τη διαβλητή από το κράτος και την εργοδοσία. Για την προκήρυξη απεργίας αλλά και ολιγόωρων στάσεων εργασίας, απαιτείται προειδοποίηση του εργοδότη ή της συνδικαλιστικής του οργάνωσης τουλάχιστον 24 ώρες πριν από την πραγματοποίησή της εγγράφως με δικαστικό επιμελητή (με το ανάλογο κόστος). Υποχρεώνονται επίσης όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσουν απεργία στο ευρύτερο δημόσιο, να υποβάλουν στον ΟΜΕΔ αίτηση διεξαγωγής «δημοσίου διαλόγου» για τα αιτήματα της απεργίας, όσο διαρκεί ο «δημόσιος διάλογος», αναστέλλεται το απεργιακό δικαίωμα!
Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που επιχειρεί να επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ αποτελεί την επιτομή ενός ολόκληρου προγράμματος αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων του κεφαλαίου, μια ιστορική πρόκληση για τον κόσμο της εργασίας. Η αντεργατική σφοδρότητα του νόμου είναι πρωτοφανής, επιχειρείται η πλήρης προσαρμογή όλων των πλευρών της ζωής μας στην εξυπηρέτηση των κερδών του κεφαλαίου, απογειώνεται η εκμετάλλευση του εργαζόμενου, τσακίζονται τα σωματεία και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες αφήνοντας έτσι τον εργαζόμενο έρμαιο απέναντι στην εργοδοσία. Μετατρέπεται η ήδη παγιωμένη σε πολλούς κλάδους αυθαιρεσία σε νομιμότητα με τυπικούς όρους πλέον, δίνοντας πάτημα στην εργοδοσία για ακόμα μεγαλύτερες αυθαιρεσίες στο μέλλον. Η ανεργία θα αυξηθεί καθώς οι εργοδότες δεν θα χρειάζονται να κάνουν προσλήψεις αφού θα μπορούν να επεκτείνουν το ωράριο των ήδη εργαζόμενων. Ο μισθός και οι αμοιβές θα συμπιεστούν, καθώς φτηναίνουν ή καταργούνται οι αμοιβές στις υπερωρίες. Η κοινωνική ζωή διαλύεται από την επέκταση του ωραρίου.
Πυξίδα των αντεργατικών μέτρων είναι οι πολιτικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής της. Γι αυτό η ψήφισή του είναι προαπαιτούμενο για το «Ταμείο Ανάκαμψης». Τα αντεργατικά αυτά μέτρα είναι εξάλλου σε συνέχεια και πλήρη συνεκτικότητα με αυτά που είχαν φέρει οι μνημονιακές πολιτικές όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ).
Σε μια εποχή που ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας (το πραγματικό μέτρο του πλούτου) για την παραγωγή ενός προϊόντος μειώνεται, οι τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες τεράστιες, ο καπιταλισμός απαιτεί όλο και περισσότερα από τον εργάτη δίνοντάς του όλο και λιγότερα. Απαιτεί να γίνουμε οι σκλάβοι ενός καινούριου εργασιακού μεσαίωνα, στο όνομα μάλιστα του εκσυγχρονισμού και της προόδου!
Καμιά αναμονή – Ταξική ενότητα και αγώνας για την ανατροπή της επίθεσης
Το νομοσχέδιο είναι αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους. Απαιτείται λαϊκός, πανεργατικός ξεσηκωμός για να μην περάσει αυτό το νομοθετικό τερατούργημα και να μην κατατεθεί καν στη Βουλή. Η ΓΣΕΕ είναι των εργοδοτών και κρατάει σε ομηρία τους εργαζόμενους, βρίσκεται σε διάλογο με την κυβέρνηση και προβάλλει τα «θετικά» του αντεργατικού νομοσχεδίου, υπονόμευσε και ακύρωσε στην πράξη (μαζί με την επαίσχυντη αναδίπλωση της ΑΔΕΔΥ) την προκηρυγμένη προειδοποιητική απεργία στις 3/6, πιστή στα καθήκοντα της ως 5η φάλαγγα, φροντίζοντας με κάθε τρόπο για τα συμφέροντα του ΣΕΒ. Είναι ξεκάθαρο ότι για την παραμικρή διεκδίκηση χρειάζεται η ενιαία και από τα κάτω δράση σωματείων και εργαζομένων όλων των κλάδων. Ο συντονισμός σωματείων και εργαζομένων, κόντρα στις λογικές συναίνεσης, αποτελεί προϋπόθεση για να μπορούν οι αγώνες να είναι νικηφόροι στο σήμερα. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα με πυρήνα τον από τα κάτω και οριζόντιο συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, εργατικών συλλογικοτήτων, επιτροπών αγώνα και κάθε άλλης μορφής οργάνωσης εργαζομένων που η ίδια η δράση των εργαζόμενων γεννά. Ανεξάρτητο από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο, ενάντια σε λογικές συντεχνιασμού, που θα χτίζεται στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων των εργαζομένων και θα βρίσκεται ενάντια στον κυβερνητικό και υποταγμένο εργοδοτικό συνδικαλισμό, θα ξεπερνάει τα όρια που βάζουν στην πάλη των εργαζομένων και θα πρωτοστατεί σε πραγματικές μάχες ανυπακοής και ανατροπής.
Είναι αναγκαίος ο αγωνιστικός συντονισμός όλων των ταξικών αγωνιστικών σωματείων για να ανατρέψουμε τον νόμο: Με προειδοποιητική απεργία πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου στην Βουλή και απεργιακή κλιμάκωση εάν το νομοσχέδιο έρθει στην Βουλή. Να συγκροτηθούν ενωτικά κέντρα αγώνα του μαζικού κινήματος σε όλες τις πόλεις, με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις που εναντιώνονται στο κυβερνητικό νομοσχέδιο έκτρωμα. Οι πλατείες να μετατραπούν σε χώρους μαζικών, καθημερινών, αγωνιστικών διαδηλώσεων των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας. Με συλλαλητήρια εναντίωσης στο κυβερνητικό νομοσχέδιο έκτρωμα. Με πολύμορφες δράσεις στο κέντρο και σε συνοικίες με στόχο την ενημέρωση, την κινητοποίηση των εργαζομένων.
Με τις ανάγκες μας μπροστά απαιτούμε εδώ και τώρα:
- Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να φέρει το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο.
- Μείωση του χρόνου εργασίας. 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο. Υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς. Κατάργηση του ΔΠΥ και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας. Μόνιμη και σταθερή δουλειά με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
- Ουσιαστικά μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και τα σχολεία.
- Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις, ίσο με τον βασικό μισθό.
- Ενίσχυση του Δημόσιου συστήματος Υγείας. Άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας.
- Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και την οργάνωση των εργαζομένων. Κατάργηση των απεργοκτόνων νόμων.
- Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας μετά το πέρας της πανδημίας.
- Πλήρη προστασία των εργαζομένων από την παρενόχληση και τη βία.
- Άδειες επιμέλειας και φροντίδας των παιδιών και για τους δύο γονείς με πλήρεις αποδοχές.
Καταγγέλλουμε στο σωματείο μας κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, κάθε απειλή ή απόπειρα περιορισμού των εργασιακών μας δικαιωμάτων, του δικαιώματος μας να απεργούμε, να αγωνιζόμαστε. Δεν συναινούμε σε καμία απόλυση ή τροποποίηση των όρων εργασίας τους στο ωράριο, στο μισθό, στην άδεια. Παλεύουμε συλλογικά με το σωματείο και τους συναδέλφους μας. Οργανωνόμαστε και γινόμαστε τώρα μέλη στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών.
Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (Ηράκλειο) – https://smtiraklio.wordpress.com/
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
