ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
Στις 26/2/2021 το μεσημέρι, μαζικά επιτεθήκαμε προκαλώντας δολιοφθορές στα γραφεία του υφυπουργού αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη, ενός απο τους ντόπιους εκπροσώπους της κυβέρνησης. Εκείνη την ώρα τα γραφεία ήταν εν λειτουργεία. Αφού μας “υποδέχτηκαν”, κάναμε ότι αρμόζει σε χώρους σαν κι αυτόν, με στόχο τις μέγιστες υλικές ζημιές και την αποφυγή σωματικών βλαβών σε όσους βρίσκονταν μέσα εκείνη την ώρα (όσο και αν το επιζητούσαν). Στη συνέχεια αποχωρήσαμε συντεταγμένα μακρία απο το σημείο, αποδεικνύοντας πως όσοι και να είναι οι μπάτσοι δεν είναι ικανοί ούτε για τα βασικά. Η πράξη μας αυτή είναι το ελάχιστο δείγμα οργής για τη στάση και τους χειρισμούς της ΝΔ σχετικά με τον πολιτικό κρατούμενο απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ο κομμουνιστής κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκινά απεργία πείνας στις 8/1 και δίψας στις 22/2, διεκδικώντας τη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Δεν ζητά ειδική μεταχείριση, αντίθετα διεκδικεί το να μην υπάρχει διαφορετική μεταχείριση σε όσους και όσες διώκονται για τις πολιτικές τους επιλογές. Η έκβαση του αγώνα του δεν θα δημιουργήσει μια πεπατημένη ώστε συγκεκριμένα υποκείμενα να επιλέγουν σε ποια φυλακή θα εκτίσουν την ποινή τους, αλλά αναδεικνύει την εκδικητική μανία που δέχονται οι αντιφρονούντες αλλά και πως αυτή θα κορυφώνεται όσο η αστική δημοκρατία κερδίζει έδαφος.
Βρισκόμενοι 50 μέρες μετά, έχει αναπτυχθεί ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης, εκθέτοντας τον παραλογισμό της κυβέρνησης. Επιδιώκουν να κάνουν τον καθένα και την καθεμία εκεί έξω να πιστέψει ότι ο αγώνας δεν τους αφορά, ότι είναι ένα προσωπικό καπρίτσιο. Ένας νεκρός πολιτικός κρατούμενος απεργός πείνας (ο 1ος των τελευταίων 40 χρόνων στην ΕΕ) θα καθορίσει ανεπιστρεπτί το πολιτικό γίγνεσθαι πανευρωπαϊκά. Δεν θα είναι πλέον στη σφαίρα της φαντασίας το πόσο αδίστακτοι μπορούν να γίνουν οι κυβερνώντες συντρίβοντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους, γεγονός που αφορά όλο το φάσμα του ριζοσπαστικού κινήματος και όχι μία μερίδα υποστιρικτών του Κουφοντίνα.
Η απεργία πείνας αποτελεί μέσο αγώνα για τους κρατούμενους/ες, η οποία χρησιμοποιείται από διευρυμένα, προφανώς μη προνομιούχα υποκείμενα, σαν τον βασικοτερο τρόπο διεκδίκησης που έχουν. Μία απο τις πρωτοφανείς δηλώσεις της ΝΔ για την συγκεκριμένη απεργία πείνας αφορά την υποχρεωτική σίτιση που προτείνεται να διενεργηθεί, μέσω εισαγγελικής εντολής. Η υποχρεωτική σίτιση αποτελεί αναγνωρισμένο βασανιστήριο που αντιτίθεται στις επιθυμίες του ίδιου του απεργού πείνας, ενώ παράλληλα μεταφέρει το βάρος των ευθυνών στις πλάτες των γιατρών, οι οποίοι στην συγκεκριμένη περίπτωση ισχυρά αντιστέκονται σε αυτές τις πρακτικές. Επιπλέον, αυτή η επιλογή από μεριάς της κυβέρνησης αποτελεί καθοριστικό σημείο, καθώς διαμηνύουν ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν. Η υποχρεωτική σίτιση τίθεται ως υποτίμηση του ίδιου του αγώνα που διεξάγεται αυτή τη στιγμή, αλλά και κάθε επόμενη απεργία πείνας θα τίθεται “υπο διαχείρηση”, με αποτέλεσμα το ύστατο μέσο αγώνα που έχουν οι κρατούμενοι στα χέρια τους να ευτελιστεί.
Από τη μεριά τους τα ΜΜΕ ανέκαθεν παρουσίαζαν την πραγματικότητα με απόκλιση, κομμένη και ραμμένη σε ατζέντες που δεν παρέκλειναν ποτέ απο τα συμφεροντα της αστικής τάξης. Τους μήνες που διανύουμε όμως έχει ισχυροποιηθεί η προπαγανδιστική ισχύς του κυρίαρχου λόγου. Η πλειοψηφία των ΜΜΕ, αφού πληρώθηκε αδρά, ακολουθεί πιστά το γραφείο προπαγάνδας των κυβερνώντων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, οτιδήποτε σχετιζόταν με τον αγώνα του Δημήτρη Κουφοντίνα τις πρώτες 40 μέρες της απεργίας πείνας, ήταν απλά σα να μην συνέβαινε στη δημόσια σφαίρα της πληροφορίας. Εκτός απο τα ΜΜΕ ομώς, η κορύφωση της φίμωσης του λόγου αυτή τη στιγμή πραγματοποιείται από μία νέα υπερδύναμη χειραγώγησης του πλήθους που δεν είναι άλλη απο τους κολωσσούς των κοινωνικών δικτύων. Αλλεπάλληλο είναι το μπλοκάρισμα λογαριασμών που δημοσιεύουν περιεχόμενο σχετικό με την απεργία πείνας, με πρόφαση την παραβίαση των κανόνων χρήσης, οι οποίοι προφανώς με τη σειρά τους ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα της αστικής τάξης και της καπιταλιστικής κανονικότητας.
Όμως η πληροφορία δεν μεταδίδεται μόνο μέσα απο την δημόσια σφαίρα του διαδικτύου ή της τηλεόρασης. Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι τα γεγονότα γίνονται κτήμα της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας, σχολιάζονται, διαδίδονται και έχουν τον αντίκτυπο τους σε κάθε νοήμον όν, ασχέτως της κυρίαρχης ρητορικής. Μία μερίδα της κοινωνίας βλέπει και σκέφτεται ακόμα. Στην δική μας περίπτωση, πώς να κρύψεις μία μαζική επίθεση σε γραφεία στελέχους της κυβέρνησης όταν αυτή έγινε μέρα μεσημέρι ανάμεσα σε δεκάδες κόσμου που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στη γειτονιά;
Τις μέρες που πραγματοποιήσαμε την επίθεση στα γραφεία του Αυγενάκη παρατηρήσαμε ότι η στρατηγική σε σχέση με το τι βγαίνει προς τα έξω από τα ΜΜΕ άλλαξε. Προφανώς, ήταν αδύνατο να κουκουλώσουν άλλο το κύμα αλληλεγγύης, την πορεία της υγείας του απεργού πείνας και τις ποικίλες αντιδράσεις που αυτή προκαλεί. Πλέον, η κυβέρνηση και οι ακόλουθοί της, προσπαθούν από τη μία να απονοηματοδοτήσουν τον αγώνα του απεργού όσο και την πολιτική του ύπαρξη (για άλλη μια φορά) και απο την άλλη να παρουσιάσουν το κλασσικό δίπολο ανάμεσα σε φιλήσυχους πολίτες και “αντιδημοκρατικά” στοιχεία που υποστηρίζουν έναν “δολοφόνο”.
Δίπολο υπάρχει, αλλά σχηματίζεται δυναμικά από τη σχέση ανάμεσα σε καταπιεστές και καταπιεσμένους/ες. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, μετανάστ(ρι)ες, άνθρωποι που κατακρεουργούνται τα όνειρα τους, άνθρωποι που αποτελούν την κοινωνική βάση, τη ζωή των οποίων οι από πάνω κατασπαράζουν καθημερινά. Εφοπλιστές, βιομήχανοι, επενδυτές και λοιπά μικρά και μεγάλα αφεντικά που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να συντηρούν μία κανονικότητα κατά την οποία αυτό που συμβαίνει είναι να εκμεταλεύονται την εργατική τάξη προς όφελός τους. Οι κρατικοί αξιωματούχοι και τα κομματικά στελέχη ως εκτελεστικά όργανα χρησιμοποιούν το κράτος για να σχηματοποιούν αυτή την κανονικότητα και οι μπάτσοι την επιβάλουν. Για να είναι πλήρες το παραμύθι, αφηγούνται κιόλας ότι είναι δικαιωματική η παρουσία τους στο ανάκτωρο που λέγεται βουλή, με το επιχείρημα ότι “τους ψήφισε ο λαός”, άσχετα που ο μισός πληθυσμός αυτής της χώρας έχει χεσμένο το χρεοκοπημένο αυτό μοντέλο και δεν ψηφίζει καν.
Παρά το γεγονός ότι η δημοκρατία τους ζέχνει, άσχετα με το ποιος έρχεται στην εξουσία, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το ακραία νεοφιλεύθερο κόμμα που κυβερνά αυτή τη στιγμή δείχνει αρκετά επικίνδυνο. Η ΝΔ στήνει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς με στόχο να κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, φτωχοποιόντας τον κόσμο, καταπνίγοντας τις αντιδρασείς και αδιαφορόντας για την κατακραυγή. Υπάρχουν παρόμοια παραδείγματα τα οποία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με την επέκταση της περιστολής των ελευθεριών. Το εθνικιστικό καθεστώς Ερντογάν στη γειτονική Τουρκία, για παράδειγμα, όπου η πρακτική της φυλάκισης και του βασανισμού κάθε αντίθετης φωνής αποτελεί σχεδόν καθημερινότητα. Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή εκδοχή του ολοκληρωτισμού η οποία υλοποιεί μία διαφορετική, εξευγενισμένη κατασταλτική μηχανή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Γερμανίας, στοιχεία του οποίου αφομοιώνει το Ελληνικό κράτος με ταχύτατους ρυθμούς, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Οι καιροί σήμερα είναι ακόμα πιο κρίσιμοι όμως απο την επίθεση που δεχόμαστε όλα αυτά τα χρόνια. Ότι καθεστώς και να αναλύσουμε ομολογουμένως συμπαιρένουμε ότι τα πράγματα αλλάζουν επι του παρόντος προς το χειρότερο. Η πανδημία έχει προκαλέσει μία οξυμένη ροπή των κρατών προς την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου περισσότερο απο κάθε άλλη συγκηρία. Προσπαθώντας να δικαιολογηθεί άλλη μια δομική κρίση του καπιταλισμού, τα κοινωνικά στρώματα των από τα κάτω ποδοπατούνται ανελέητα. Η διαχείρηση του κορονοϊού γίνεται πεδίο εκμετάλλευσης από τα κράτη, πλέον εμφανώς, για περισσότερο έλεγχο στις ζωές μας και αυξημένη χειραγώγηση μέσω της οικονομίας, άρα και στην πρόσβασή μας στους πόρους. Με αυτό τον τρόπο επιταχύνεται η άμβλυνση των οικονομικών αντιθέσεων άρα και η εκμετάλλευση που δεχόμαστε. Αυτό που έχουμε μπροστά μας πλέον μοιάζει αρκετά πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο για τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου, από ότι μέχρι τώρα ξέραμε.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του έχει επιδείξει σε ύψιστο βαθμό αξιοπρεπή στάση, συγκρότηση και πίστη στις αξίες του παρά των δύσκολων συνθηκών. Έτσι και σήμερα, επέλεξε να επιδιώξει το ακατόρθωτο, να θυμήσει σε όλους και όλες μας ότι ο αγώνας για ένα διαφορετικό κόσμο είναι καθημερινός και οφείλουμε να ξαναπέσουμε σε αυτή τη μάχη με οργή και πίστη στην υπόθεση. Βαδίζουμε στο δρόμο της κοινωνικής επανάστασης οραματιζόμενοι μία άλλη κοινωνία αλληλεγγύης και ισότητας, όπου θα έχουμε έμεις τον πρώτο λόγο στις ζωές μας. Είμαστε εδώ, και θα σταθούμε μπροστά σε κάθε Μητσοτάκη και στον κάθε τυχόντα που θα επιχειρήσει να πατήσει πάνω στα όνειρα μας και να ισοπεδώσει κάθε μορφή πάλης και αγώνα.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Υ.Γ. Το πιο ξεδιάντροπο λόγο έκφεραν οι “συγγενείς των θυμάτων” της 17Ν (χωρίς να διευκρινίζεται ποιοι από αυτούς είναι) που έσπευσαν να μας δηλώσουν ότι όταν εμείς μιλάμε για τον αγώνα του Δημήτρη Κουφοντίνα μας ακούν. Χρησιμοποιώντας χυδαία το επιχειρημα περι “αναβίωσης βιώματος”, επέλεξαν να μας πουν ότι οφείλαμε να τους σκεφτούμε και να μην αναδείξουμε τον συγκεκριμένο αγώνα που τα μίντια με τόση προσπάθεια απέκρυψαν. Απαντάμε λοιπόν σε αυτή τη δήλωση ότι κάθε φορά που ακούμε να μιλάει κάποιος απο την οικογένεια Μητσοτάκη/ Μπακογιάννη, κάποιο κυβερνητικό στέλεχος, κάποιος δημοσιογραφίσκος, κάποιος πολιτικός αναλυτής, κάποιο μέλος της εγχώριας σόου μπίζ, κάποιος κακομοίρης συνδικαλιστής μπάτσος, κάποιος κυρ παντελής, εμείς ακούμε και θυμόμαστε κάθε νεκρό αγωνιστή, κάθε νεκρή μετανάστρια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, κάθε νεκρό από χέρι μπάτσου, κάθε νεκρή κρατούμενη, κάθε νεκρή γυναικα από χέρι συζύγου ή πατέρα, κάθε νεκρό εργάτη στα καπιταλιστικά κάτεργα. Δεν θα αφήσουμε να πεθάνει άλλος ένας αμαχητί.
αλληλέγγυες-οι
