Ενώ σχεδόν σε όλες τις χώρες του πλανήτη η πανδημία αποτελεί το σοβαρότερο θέμα συζήτησης, σε δύο χώρες στα ανατολικά της Ευρώπης κυριαρχεί στην επικαιρότητα μια άλλου τύπου συζήτηση. Μια επικείμενη πολεμική σύγκρουση, οι εκβιασμοί και οι παραβιάσεις θαλάσσιων συνόρων, η προσπάθεια διεκδίκησης του μεγαλύτερου κομματιού της πίτας από τις εξορύξεις, απειλές για οικονομικές κυρώσεις και εξοπλιστικοί ανεφοδιασμοί συνθέτουν την καθημερινή συζήτηση.
Η μία χώρα δαπανά 2 δισεκατομμύρια για καινούργια πολεμικά αεροπλάνα και πολεμικές φρεγάτες σε μια τρίτη χώρα. Η δεύτερη χώρα διαπραγματεύεται την αγορά, επίσης δισεκατομμυρίων ευρώ, αντιαεροπορικών πολεμικών εξοπλισμών από την ίδια τρίτη χώρα που αγόρασε και η προηγούμενη. Η ειρωνεία είναι εμφανής ακόμα και αν κάποιος κάνει πως δεν την αντιλαμβάνεται.
Ενώ οι ανάγκες για δαπάνες στον κλάδο της υγείας αυξάνονται καθημερινά, ενώ μπορεί πολύ σύντομα να διαλέγουμε ποιους ανθρώπους θα βάλουμε στις μονάδες εντατικής θεραπείας και ποιους όχι, ενώ καθημερινά κόσμος μολύνεται από τον ιό γιατί δεν του παρέχονται τα απαραίτητα μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας του, δισεκατομμύρια ευρώ δαπανώνται για ένα επικείμενο πόλεμο για τον οποίο ούτε ευθυνόμαστε, ούτε και θέλουμε να υπάρξει ποτέ.
Ο μόνος πόλεμος που έχουμε να δώσουμε είναι απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις που γεννάνε το μίσος ανάμεσα στους λαούς που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, παρά μόνο να ενώσουν τις ελπίδες τους και τις ζωές τους για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Ο μόνος εχθρός μας είναι οι αστικές κυβερνήσεις μας και οι πολεμικές ιαχές τους.
Ο μόνος εχθρός μας είναι το μίσος του εθνικισμού που καλλιεργούν συστηματικά για τους ομοίους μας.
Ο μόνος εχθρός μας είναι ο πόλεμος που καθημερινά προετοιμάζουν.
Η ευθύνη που έχουμε απέναντι στην κοινωνία και στους ομοίους μας είναι η ελευθερίας μας.
Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών Χανίων
