Για μας η Rosa ήταν και θα παραμείνει…
«το κουνούπι στο αυτί του λιονταριού»
[Στο διάστημα που μεσολάβησε από την ημέρα καταστολής και εκκένωσης της κατάληψης Rosa Nera, μεταξύ δράσεων όπου συμμετείχαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή μέχρι και σήμερα, προσπαθήσαμε με μεγάλη δυσκολία να συντάξουμε ένα κείμενο αλληλεγγύης. Κι αυτό γιατί, στο κείμενο αυτό, κληθήκαμε να χωρέσουμε και να διαχειριστούμε, πέρα από τα πρόσφατα γεγονότα, ένα μεγάλο φορτίο θλίψης και οργής. Γράψαμε, σβήσαμε.. χρησιμοποιήσαμε δυσνόητους όρους, σε άλλα σημεία δημοσιογραφική γλώσσα, μπερδεμένη ακαδημαϊκή σύνταξη και όλα αυτά που χρειάζεται ένα κείμενο για να βγει «σοβαρό» και «αντάξιο της περίστασης».
Όταν τελικά το ολοκληρώσαμε, διαπιστώσαμε πως μέσα στο δυσνόητο και εξειδικευμένο περιεχόμενό του, δε χωρούσε ούτε η αναπνοή μας. Έτσι προέκυψε εκ νέου το παρακάτω, μικρό αλλά για μας πιο ουσιαστικό.]
Για την Ρόζα δεν υπάρχει κάτι καινούργιο να πούμε, αφού δεν καλούμαστε για πρώτη φορά να μιλήσουμε και να υπερασπιστούμε με κείμενο την κατάληψη. Γιατί η υπόθεση της Ρόζας για μας μπορεί και να ξεπερνάει τα 16 χρόνια που υλικοποιήθηκε μέσα στα μαρτυρικά ντουβάρια της 5ης μεραρχίας.
Για μας η Ρόζα είναι από το ίδιο υλικό, την ουσία και το νόημα του οποίου κληρονομήσαμε κι εμείς ως πολιτιστικές ομάδες στο Ρέθυμνο. Είναι η κουλτούρα της ισότιμης συσχέτισης των ανθρώπων και η κοινότητα που οικοδομήθηκε από τα κάτω, από τις δεκαετίες κιόλας του ‘80 και του ‘90, μέσω των κινημάτων για τα φοιτητικά, τα εργασιακά και τους αγώνες δικαιωμάτων για όλα τα αποκλεισμένα αυτής της κοινωνίας. Τα πιο προοδευτικά και ριζοσπαστικά κομμάτια του νησιού, ήταν και είναι αυτά που ακόμα και σήμερα μας συνέχουν και που συγκρότησαν τον αντιφασιστικό, αντιεξουσιαστικό, αντισεξιστικό, αντιεμπορευματικό αγώνα, την δράση για οικολογικά ζητήματα, καθώς και τις διεκδικήσεις για σίτιση, στέγαση και αδιαμεσολάβητο πολιτισμό (Δημητρακάκη, Ξενία, στέκι πολιτιστικών Νικ. Φωκά).
Για εμάς η Ρόζα δεν άρχισε να υπάρχει το 2004, ούτε και σταμάτησε να υπάρχει τα ξημερώματα της 5ης Σεπτέμβρη του 2020. Γιατί το νόημα και το περιεχόμενο των από τα κάτω αυτοοργανωμένων, ισότιμων, ελεύθερων και κοινωνικά ανοιχτών χώρων, είναι κάτι που ξεπερνά τα υποκείμενα, τον χρόνο και τις εκάστοτε επιθέσεις της κυριαρχίας. Είναι αυτό το περιεχόμενο της ζωής που δε μπορεί παρά να είναι συνυφασμένο με το ίδιο το νόημα της οικουμενικής ελευθερίας, που δε θα σταματήσει ποτέ να βουίζει λυσσασμένα ακόμα και στο κατά τα άλλα αγέρωχο αυτί του κάθε επίδοξου δυνάστη και του πιο τιποτένιου και ολοκληρωτικού συστήματος.
Μέσα σε όλο αυτό το βαρύ κλίμα, είμαστε χαρούμενα που μας διαπερνούν κοινές αξίες με την Rosa Nera και που μας συνέχει η πορεία της ιστορίας των διεκδικήσεων και της συλλογικής κουλτούρας σε αυτό το νησί. Είμαστε επίσης χαρούμενα γιατί σε αυτό το μικρό διάστημα, η αλληλεγγύη του κόσμου, αυτών που κατά την μειοψηφική κυριαρχία παρουσιάζεται ως «μια μικρή μειοψηφία», ήταν τελικά τεράστια, σε σημείο να μην έχει μείνει κάτι άλλο να ειπωθεί από εμάς, παρά ο ίδιος ο δρόμος. Θα παραμείνουμε μαζί, σε οποιονδήποτε χρόνο και οποιοδήποτε μέρος, επειδή οι ιδέες μας δεν εκκενώνονται. Θα παραμείνουμε εδώ με όλα τα συντροφικά κομμάτια αυτής της γης, για να επιτεθούμε σε ό,τι μας ρουφάει την ουσία και μας καταδυναστεύει, με όπλα μας την εναντίωση στην κυρίαρχη ηθική και αισθητική, την αλληλεγγύη των από κάτω, την ισοτιμία, την αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία.
Η Ρόζα θα μείνει κατάληψη και μόνο! Πρυτάνεις, μπάτσοι, φασίστες, δημαρχέοι, ξενοδόχοι, μην κάνετε όρεξη!
Σαν ρόδα οι ιδέες μας θα ανθίζουνε!
Σαν αγκάθια οι αγώνες μας θα τρυπάνε!
Τιμή δεν έχει η αγάπη, τιμή δεν έχει η ζωή!
Στέκι Πολιτιστικών Ομάδων Ρεθύμνου
Πηγή:https://politistikes.blogspot.com/2020/09/rosa-rosa-nera.html
