Πριν δύο μέρες ο Βασίλης Μάγγος βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Βόλο, από την ίδια του τη μητέρα. Πόσο σκληρό και άδικο μια μάνα να θάβει το παιδί της.
Τις αιτίες θανάτου δεν τις γνωρίζουμε, θα μας τις πουν οι “ειδικοί”, όμως αυτά που γνωρίζουμε είναι οτι ο Βασίλης ήταν άνθρωπος σκεπτόμενος, πολιτικά δραστήριος, με αμφισβήτηση, δημιουργικός και οραματιζόταν πιο δίκαιες και ισότιμες κοινωνίες. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι αρκετά για να μπεί κανείς στο στόχαστρο των αρχών, καθότι οι αρχές θέλουν πειθήνια κεφάλια σκυμμένα, γιατί έτσι δεν χαλάει η συνταγή της κονόμας.
Ο Βασίλης λοιπόν ήταν από τους αυτούς που χαλάνε τη συνταγή της κονόμας και πιο συγκεκριμένα όντας ενεργό μέλος στις δράσεις για τα τεράστια περιβαλλόντικα ζητήματα του τόπου του, αγωνίστηκε για να μη γίνει ο Βόλος μια τεράστια χωματερή. Οι τοπικοί άρχοντες όμως, τα λαχταριστά επενδυτικά κεφάλαια και η κεντρική κυβέρνηση είναι δυνατόν να επιτρέψουν να χαλάσει αυτή η συνταγή? μα φυσικά και όχι.
Έτσι οι αντιδράσεις αυτές αντιμετωπίστηκαν με βία, μαφιόζικες τεχνικές και τρομοκρατία.
Τον Ιούνιο σε συγκέντρωση ενάντια στη κατασκευή χωματερής, η αστυνομία για άλλη μια φορά έδειξε τεράστιο ζήλο να “διασφαλίσει το καλό της κοινωνίας” ρίχνοντας το ξύλο της αρκούδας και ένα ανατρεπόμενο δακρυγόνα. Σε εκείνη την πορεία ο Βασίλης συνελήφθη και τον ξαναβρήκαν, σχεδόν τυχαία σύντροφοι του, ετοιμοθάνατο, πεταμένο έξω από το αστυνομικό τμήμα. Έτσι κονόμησε 7 σπασμένα πλευρά και αρκετά προβλήματα σε ζωτικά του όργανα.
Ένα μήνα μετά, ήρθε το τέλος του Βασίλη και πραγματικά αυτό που διαδραματίζεται είναι ανήθικο, εν αγνοία της οικογένειας του μεταφέρεται για νεκροψία στη Θεσσαλονίκη αντί τη Λάρισα, για λόγους υποστελέχωσης(!!), ο υπουργός προ.πο. την ίδια ώρα χύνει κροκοδείλια δάκρυα στα κανάλια, ο δήμαρχος Βόλου συνεχίζει να λειτουργεί μαφιόζικα, απειλώντας καθετί που θα μπει εμπόδιο στα πλάνα του, ενώ οι αστυνομικοί και δικαστικοί κύκλοι της πόλης κάνουν οτι μπορούν για να μη χρεωθούν αυτό το θάνατο.
Είναι πραγματικά τρομακτικό όμως αυτή η αναισθησία και η ανηθικότητα να μπαίνουν μέσα μας, με σκοπό σιγά σιγά να τις επικυρώσουμε και να τις αναδείξουμε σαν συστατικά των κοινωνιών μας. Γιατί αυτό θέλουν οι από πάνω, να νομιμοποιήσουν και κοινωνικά, θεσμικά έχει γίνει προ πολλού, τις κομπίνες, τις καταστροφές, τις δολοφονίες.
Άραγε έτσι συνέλαβαν και το Μπέο πριν καμιά δεκαριά χρόνια? με 5-6 πάνοπλους ματάδες να τον βαράνε με λύσσα?άραγε πως νιώθουν οι μανάδες του Φύσσα και του Γρηγορόπουλου, που βλέπουν τα καθίκια που δολοφόνησαν τα παιδιά τους να κυκλοφορούν ελεύθερα? και να κάνουν και πολιτικά κόμματα! Τόσες μανάδες να φοράνε αιώνια τα μαύρα, για να μπορούν οι αφεντάδες να τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Μπορεί να μη σε γνωρίσαμε ποτέ, όπως τόσες και τόσους που δολοφόνησε η εξουσία, μπορεί να μη σφίξαμε ποτέ τα χέρια, να μη μεθύσαμε ποτέ στην κερκίδα, να μην απολαύσαμε ένα περίπατο στα βουνά.
Μοιραζόμαστε όμως το ίδιο πρόταγμα, Αγώνας για τη Γη και την Ελευθερία.
Για να κλείσουμε αυτό τον αποχαιρετισμό, θα δανειστούμε τους στίχους ενός συντοπίτη σου, του Θανάση Παπακωνσταντίνου,
…”άνθρωπε μου τι ξεφτίλα,
να σου πατάνε το όνειρο και συ να τους αφήνεις.”
εσύ δεν τους άφησες, δεν θα τους αφησουμε ούτε εμείς κι ότι βγει.
Κουράγιο στο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον του Βασίλη.
Εμπρός συντρόφισσες, πίσω κουφάλες.
Λίβας Α.Σ. Ρεθύμνου
Πηγή: https://www.facebook.com/livasrithy/posts/2589060931335906?__tn__=K-R