Πατρίδα μας η Αλληλεγγύη
Τη Δευτέρα 4/5 μαζευτήκαμε,μετά από κάλεσμα με δελτίο τύπου σε συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας για να εμποδίσουμε το μισανθρωπικό λόγο να διαχυθεί στην κοινωνία. Οι “απλοί πατριώτες”, όπως αυτοαποκαλούνται,τελικά επιτέθηκαν με λύσσα στην συγκέντρωση και με τις πλάτες της ΕΛ.ΑΣ. έμειναν στην πλατεία. Ας πάμε όμως λίγο πίσω το χρόνο…
Από την αρχή της ίδρυσής της, οι άνθρωποι της Κοινότητας Αλληλεγγύης Ηρακλείου με το λόγο και την πράξη μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι -χωρίς καμία διάκριση- σε μια κοινωνία σε κρίση. Εκφράσαμε με πολλή ψυχή τη σημασία της Αλληλεγγύης, της Ανθρωπιάς και της Ισότητας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, μέσα από παροχή βοήθειας, διανομές συσσιτίου, μέσα απο ψυχολογική και παιδαγωγική ενδυνάμωση και με βάση το θεωρητικό πυρήνα μας, ο οποίος υποστηρίζει όλες τις δράσεις μας. Έτσι, αντανακλαστικά και με την αίσθηση ότι εκπληρώνουμε το πολιτικό μας καθήκον, για εμάς ήταν μονόδρομος το να είμαστε παρόντες/ούσες στην Πλατεία Ελευθερίας, ώστε να διεκδικήσουμε το φυσικό και κοινωνικό χώρο που θέλησαν να καταλάβουν μια μερίδα ανθρώπων με ρατσιστικές πεποιθησεις και φασιστικές πρακτικές. Και αυτό κάναμε.
Στις 16:30 περίπου άρχισαν να εμφανίζονται έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο οι πρώτες γαλανόλευκες. Οι πρώτες κατσούνες. Τα πρώτα παχυά μουστάκια, τα στιβάνια. Ο Ξυλούρης με τα αγωνιστικά του τραγούδια, μετά το “Αχ, Ελλάδα Σ’αγαπώ” και μετά ο Νότης Σφακιανάκης που ακούγονταν από τα μεγάφωνα τους, έκαναν την κατάσταση ένα αντιφατικό σκηνικό, ενδεικτικό της σύγχυσης πολλών από αυτούς που είχαμε απέναντί μας. Έναν συρφετό ανοιχτοπουκαμισάδων, επαγγελματιών νταήδων και πιτσιρικάδων με αγιοκωνσταντινάτα που έβριζαν κυρίως με σεξιστικό τρόπο, τους (κατα τα δικά τους λεγόμενα) “Συνέλληνες που έπρεπε να είναι δίπλα τους”.
Λίγο αργότερα, στοιχήθηκαν 2 διμοιρίες στην είσοδο της Πλατείας Δασκαλογιάννη. Σύντομα, δίπλα τους έφτασε μια δεύτερη ομάδα νεαρών ανδρών τους οποίους απροκάλυπτα περιφρουρούσαν τα ΜΑΤ. Συχνά, μάλιστα, έπιαναν και φιλική κουβέντα. ΜΑΤ, ΔΙΑΣ και ασφαλίτες ήταν έκδηλα σε απόλυτο συντονισμό με τα υπό συγκέντρωση φασίζοντα υποκείμενα. Δυνάμεις ΔΙΑΣ, που με τις μηχανές τους έκοβαν βόλτες γύρω από την ευρύτερη περιφέρεια της Πλατείας Ελευθερίας, εθεάθησαν σε πολλές περιπτώσεις να συνεννοούνται με μάχιμα παρεάκια που γκάριζαν τον εθνικό ύμνο. Και αργότερα έγινε αντιληπτός ο συντονισμός που ψιλιαζόμασταν.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντική η αρχιτεκτονική του χώρου. Το τρίγωνο απειλής Περιφέρειας-Μουσείου, ήρθε να κλείσει η έλευση ενός μεγάλου σώματος υποστηρικτών τους που ήρθε από την ανατολική πλευρά της Πλ.Ελευθερίας δηλαδή απο το άγαλμα του Ελ. Βενιζέλου κατά τις 17:00. Αυτή η τρίτη ομάδα φαινόταν η πιο ετοιμοπόλεμη και πωρωμένη: συνδεσμίτες χουλιγκάνοι,μάτσο αντράκια, γυμναστηριακοί τύποι και πληρωμένοι μπράβοι, πιθανόν μαζί με κάποιους μπερδεμένους ΄΄πατριώτες΄΄, κοσμούσαν αυτό το βίαιο συνονθύλευμα. Το βλέμμα τους γυάλιζε και οι φλέβες τους πετάγονταν.
Μόλις πλησίασε και η 3η ομάδα, με κράνη και λοστούς, αυτοί που βρίσκονταν απ΄την αρχή στο Αρχαιολογικό Μουσείο επιτέθηκαν με λύσσα στη συγκέντρωσή με κοντάρια, σιδερογροθιές και το ενεργοποιημένο αλυσοπρίονο. Η επίθεση εναντίον των αντιφασιστών/ριών γινόταν, ήδη σε δύο μέτωπα και ενα τρίτο πίσω μας, απο τα ΜΑΤ. Σε αυτό το σημείο, και θέλοντας να διαφυλάξουμε τη σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων που είχαμε καλέσει να στηρίξουν το κάλεσμά μας, υποχωρήσαμε προς την Οδό Δικαιοσύνης. Η ΕΛ.ΑΣ παρενέβη με χημικά και κρότου-λάμψης προς το μέρος μας, διασφαλίζοντας την ακεραιότητα των φασιστών. Αμέσως μόλις φύγαμε, άλλωστε, κι ενώ το ενεργοποιημένο αλυσοπρίονο, οι λοστοί, τα μαχαίρια κυκλοφορούσαν ακάλυπτα κι ελεύθερα, η ΕΛ.ΑΣ κάλμαρε και μαζεύτηκε. Χαρακτηριστικά, οι μηχανές των ΔΙΑΣ έφυγαν εκείνη τη στιγμή από το σημείο της φασιστοσυγκέντρωσης και ξεχύθηκαν στους δρόμους του κέντρου, ψάχνοντάς μας.
Έπειτα, με μάτια γεμάτα οργή κατευθυνθήκαμε και συγκεντρωθήκαμε στο Μεϊντάνι, όπου σιγουρευτήκαμε ότι όλοι/ες ήμασταν καλά και αποχωρήσαμε.
Σε ρατσιστές, τραμπούκους, μισάνθρωπους, εχθρούς της ελευθερίας, θα είμαστε πάντα απέναντι.
Γιατί αναπνέουμε με το στήθος γεμάτο αλληλεγγύη, και δε θα αφήσουμε να την πνίξει η απανθρωπιά.
Γιατί ξέρουμε ότι αυτό το νησί μπορεί να μην νοσεί εμφανώς από τον Κορωναϊό αλλά νοσεί από την ασθένεια της τοξικής αρρενωπότητας, του παραφουσκωμένου εγωισμού και της τοπικιστικής υπερηφάνιας, της περίφημης ψευτο-λεβεντιάς, που οδηγεί σε φονικά στις πλατείες των χωριών, σε βιασμούς γυναικών, σε κατακρεούργηση φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος.
Γιατί πιστεύουμε ότι η “κρητική φιλοξενία” δεν είναι μια τουριστική ταμπέλα στα Ρώσικα με σκοπό το κέρδος. Γιατί θέλουμε να μετατρέψουμε την “κρητική φιλοξενία” από τουριστικό προϊόν σε αξία, μοιραζόμενοι/ες τον κοινωνικό μας χώρο με ανθρώπους μαστιγωμένους από τους πολέμους και τη φτώχεια. Πόλεμοι και φτώχεια, που σε μεγάλο βαθμό οφείλονται σε πολιτικές και συμφέροντα δυτικών εταιρειών και κρατών.
Εμείς στην Κοινότητα Αλληλεγγύης Ηρακλείου δεν τρομοκρατούμαστε από τραμπούκικες συμπεριφορές και απειλητικές εκφράσεις μίσους. Γιατί μένουμε Άνθρωποι και θα υπερασπιστούμε ό,τι αυτή η λέξη συνεπάγεται.
Τιμή στον Παύλο Φύσσα, στους/ις αντιφασίστ(ρι)ες της Οδησσού που πριν έξι χρόνια βασσανίστηκαν , σφαγιάστηκαν και στο τέλος τις/τους έκαψαν όλους/ες μαζί μέσα στο κτήριο των συνδικάτων .
Στον Σαχζάτ Λουκμάν, στον Ζακ Κωστόπουλο. Ζουν στους αγώνες μας, να μας θυμίζουν πως ο φασισμός, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία θολώνουν συνειδήσεις και σκοτώνουν ζωές.
Κι ότι η Αλληλεγγύη θα νικήσει.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ!
Κοινότητα Αλληλεγγύης Ηρακλείου – Δημήτρης Κορναρος
06/05/2020
