Ακόμη και εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας, σε μια πόλη που οι μπάτσοι νομίζουν πως έχουν τον απόλυτο έλεγχο, με λίγα άτομα και οργάνωση μπορούμε να δράσουμε όπου και όποτε εμείς επιλέξουμε.
Ξημερώματα Σαββάτου 4 Απριλίου, κάναμε διπλή ταυτόχρονη παρέμβαση με σπρέι στο ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο “Ασκληπιός” και στην εταιρεια ελέγχου “Security fors” στο Ηράκλειο Κρήτης. Στο διαγνωστικό κέντρο, βάφτηκε σε διάφορα σημεία της πρόσοψης το σύνθημα “Επίταξη” καθως και τα “Η υγεία στο λαό” / “Δωρεάν τεστ”, ενώ στην εταιρεία security προσθέσαμε λίγο κόκκινο χρώμα στα βανάκια και βάφτηκε η πρόσοψη με σύνθημα “Όχι στον έλεγχο του λαού”.
Κάναμε αυτή την κίνηση σαν μια ελάχιστη απόπειρα να σπάσει το κλίμα σιωπής και φόβου των ημερών, σαν ένα μικρό λιθαράκι στον πολύμορφο αγώνα ενάντια στην διαχείριση της πανδημίας που οφείλεται στον κορονοιό, από το κράτος και την αστική τάξη.
Το πρόβλημα με την πανδημία είναι υπαρκτό και επικίνδυνο. Η πολύ υψηλή μεταδοτικότητα, η μη-ανοσία του πληθυσμού στο καινούριο στέλεχος της οικογένειας των κορονοιών (SARS-CoV-2) καθώς και η μη-ύπαρξη εμβολίου για τον συγκεκριμένο ιό, δημιουργούν μια σοβαρή πιθανότητα κατάρρευσης του συστήματος υγείας και ειδικά των ΜΕΘ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους νοσούντες από κορονοιό αλλά και από τα υπόλοιπα νοσήματα που φυσικά συνεχίζουν να υπάρχουν. Είναι σημαντικό ο λαός να σταθεί ενωμένος σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Οφείλουμε όλοι και όλες να στηρίζουμε τον διπλανό μας, να προστατεύουμε τις ευπαθείς ομάδες και να διατηρούμε την ψυχραιμία μας χωρίς να αφήνουμε να μας κυριεύει ο φόβος.
Όσον αφορά την διαχείριση του ζητήματος από το κράτος, επιλέγουμε να ακούμε τους συλλογικούς φορείς των υγιειονομικών, καθώς και τους γιατρούς ή νοσηλευτές που γνωρίζουμε προσωπικά και όχι την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Η πραγματικότητα λοιπόν, λέει ότι πολλά νοσοκομεία έχουν έλλειψη σε μάσκες και άλλα είδη αυτοπροστασίας, ότι οι εργαζόμενοι καλούνται να τα ψάξουν μόνοι τους σε φαρμακεία πληρώνοντάς τα πενταπλά από τη φυσιολογική τιμή τους, ότι παρ’ όλες τις ξεκάθαρες οδηγίες του ΠΟΥ η κυβέρνηση δεν κάνει μαζικά τεστ, ότι εν μέσω πανδημίας δίνονται εκατοντάδες εκατομμύρια σε κανάλια, κόμματα, κατασκευαστικές εταιρείες, κέντρα τηλε-εκπαίδευσης και όχι στην υγεία. Οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία (γιατροί, καθαρίστριες, νοσηλευτές κ.λπ.), καλούνται να δείξουν υπεράνθρωπη προσπάθεια προκειμένου να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, διακινδυνεύοντας πολλές φορές και την δική τους σωματική/ψυχική υγεία.
Την ίδια στιγμή, οι ιδιωτικές κλινικές και τα διαγνωστικά κέντρα συνεχίζουν ανενόχλητα την κερδοφορία τους. Ενώ έχουν την υποδομή να κάνουν μαζικά τεστ, περιορίζονται μόνο σε αυτά που αφορούν όσους έχουν τουλάχιστον 100€ να δώσουν. Ενώ διαθέτουν ΜΕΘ και χώρους που μπορεί να μετατραπούν σε ΜΕΘ, εν μέσω κρίσης στην υγεία συνεχίζουν να τις κρατάνε για τα δικά τους κέρδη, για τους λίγους που έχουν να πληρώσουν. Η επίταξη ΟΛΗΣ της ιδιωτικής υγείας θα έπρεπε να φαντάζει αυτονόητη, με γνώμονα το ξεπέρασμα της πανδημίας όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα για την κοινωνία.
Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι ο ρόλος του καπιταλιστικού κράτους δεν είναι η υπεράσπιση και η προστασία του λαού, γι’ αυτό άλλωστε και ήδη παίρνει μια σειρά από αντεργατικά μέτρα τα οποία σταδιακά αναμένεται να κορυφωθούν. Ο ρόλος του καπιταλιστικού κράτους είναι η διαιώνιση της κυριαρχίας της αστικής τάξης, η εξασφάλιση της ανεμπόδιστης κερδοφορίας της, η καταστολή οποιασδήποτε έμπρακτης αμφισβήτησης του συγκεκριμένου συστήματος εξουσίας.
Σημαντική δουλειά στον τομέα της καταστολής κάνουν και οι διάφορες εταιρείες ελέγχου/security. Αυτές είναι που προμηθεύουν το κράτος, τις μεγάλες εταιρείες και τις τράπεζες με κάμερες, με συστήματα τηλεφωνικής παρακολούθησης και με όλων των ειδών τα μέσα ελέγχου. Όπως επίσης και με gps, τα οποία όλο και συχνότερα βλέπουμε να τοποθετούνται από το κράτος σε οχήματα συντρόφων. Είναι προφανές, ότι όσο περισσότερο αυξάνεται ο κρατικός έλεγχος, τόσο πιο περιορισμένα και κατά συνέπεια ακίνδυνα είναι εκείνα τα λαικά τμήματα που οργανώνονται ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Όσο περισσότερο παρακολουθούνται και καταγράφονται όλες οι κινήσεις μας, τόσο πιο πολύ αυξάνεται η υποδούλωσή μας στην αστική κυριαρχία. Ο στόχος είναι όλοι μας απλώς να δουλεύουμε ήσυχα-ήσυχα, να παράγουμε υπεραξία για τα αφεντικά, να απολαμβάνουμε τα μίζερα και σάπια “θεάματά” τους, οι πλούσιοι να συσσωρεύουν συνεχώς κέρδη κι εμείς να έχουμε απομακρυνθεί ακόμη κι από την σκέψη της ανατροπής τους.
Έτσι, στην πανδημία του SARS-CoV-2 το ελληνικό κράτος βρήκε την τέλεια ευκαιρία για να αυξήσει ραγδαία το επίπεδο ελέγχου, δίνοντας έμφαση μόνο στην ατομική ευθύνη και αφήνωντας εκτεθειμένη τη δημόσια υγεία. Πλέον, για κάθε έξοδο απ’ το σπίτι είναι υποχρεωτική η αναλυτική αναφορά μέσω sms ή υπεύθυνης δήλωσης, μέτρο που πιθανότατα σε κάποιο βαθμό θα μείνει και στο μέλλον, ενώ βλέπουμε σε άλλες χώρες ήδη να χρησομοποιούνται μέσα όπως κάμερες αναγνώρισης προσώπου και θερμικές κάμερες, φτιάχνοντας ένα “δίχτυ ελέγχου” σε όλη την πόλη.
Καμιά ζωή όμως δεν υπάρχει μέσα σε πόλεις-φυλακές! Η ελευθερία μας δεν παζαρεύεται και δεν παραδίδεται. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να ζούμε και να πεθαίνουμε δουλεύοντας προκειμένου η αστική τάξη να απολαμβάνει τα πλούτη και την κυριαρχία της. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, οργάνωση σε κάθε γειτονιά, βήμα-βήμα, να βρεθούμε πάνω σε αυτά που μας ενώνουν, να χτίσουμε ένα μεγάλο πλέγμα αλληλεγγύης και αντίστασης, να μην συνθηκολογήσουμε στον συνεχιζόμενο εφιάλτη. Κανείς δεν είναι μόνος του, καμία μόνη της. Τίποτα δεν έχει τελειώσει.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
*Είμαστε όλοι “Σύντροφοι-Συντρόφισσες”…
