Στέκι Πολιτιστικών Ομάδων Ρεθύμνου : Αλληλεγγύη στους κατειλλημένους χώρους! 

Με αφορμή το τελεσίγραφο του υπουργείου προστασίας του πολίτη στις 20/11 σχετικά με την άμεση εκκένωση των καταλήψεων σε ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, αποφασίσαμε να συντάξουμε αυτό το κείμενο ως ένδειξη αλληλεγγύης προς όλους τους κατηλειμμένους χώρους. Αναγνωρίζουμε ότι στόχος του τελεσίγραφου αυτού είναι να τρομοκρατήσει τον κόσμο του αγώνα, καθώς και να νομιμοποιήσει τις επερχόμενες μαζικές, θεσμικές επιθέσεις, στα πλαίσια της ευρύτερης επιχείρησης καταστολής στην παρούσα συγκυρία. Έχουμε ήδη παρακολουθήσει τη βίαιη απομάκρυνση μεταναστών- προσφύγων από καταλήψεις στέγης και την τοποθέτησή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της αστικής δημοκρατίας, καθώς επίσης και επιθέσεις, συλλήψεις σε κινηματικούς χώρους.

Θέλοντας το κράτος να εξουδετερώσει κάθε μορφή αντίστασης, προτρέπει τα άτομα χωρίς έγγραφα μόνιμης διαμονής στη χώρα να απευθυνθούν στο υπουργείο “προστασίας” για να μεταβούν σε hot spot! Επίσης, προτρέπει όσες καταλήψεις στεγάζονται σε ιδιωτικούς χώρους να αρχίσουν να τους μισθώνουν, εφαρμόζοντας μια στρατηγική ενίσχυσης του καθεστώτος της ιδιοκτήσιας και αποδυνάμωσης των κινηματικών χώρων. Παρ΄όλα αυτά, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, η καταστολή του κινήματος ήταν ανέκαθεν επιθυμία της κρατικής εξουσίας.

Ακόμα και στο Ρέθυμνο, έχουμε έρθει αντιμέτωποι/ες με τις κατασταλτικές δράσεις του κράτους. Το προηγούμενο διάστημα, οι πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου Κρήτης, παρέδωσαν τα σχέδια του χώρου στους μπάτσους, επισφραγίζοντας τη μεταξύ τους συνεργασία. Ωστόσο, το πανεπιστήμιο έχει ήδη υιοθετήσει τη λογική της ιδιωτικοποίησης και της αστυνόμευσης, όπως με την τοποθέτηση πορτών ασφαλείας και συναγερμών σε όλες τις αίθουσες, αλλά και την εκμετάλλευση κτιρίων που έχει στην ιδιοκτησία του για οικονομικό όφελος. Παρόμοια πίεση ασκεί στην πόλη και το τοπικό κεφάλαιο περιορίζοντας τους  χώρους στέγασης λόγω υψηλών ενοικίων και τουρισμού.

Ως στέκι πολιτιστικών ομάδων Ρεθύμνου, στηρίζουμε τα χαρακτηριστικά δράσης των καταλήψεων. Έπειτα από αγώνες και κινητποιήσεις, έχουμε κατακτήσει μια μόνο υλική σχέση με το πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα μπορούμε να δρούμε παρακάμπτοντας την ιεραρχική δομή που αυτό επιβάλλει. Επομένως, δραστηριοποιούμαστε αμφισβητώντας την κυρίαρχη κουλτούρα και αντιλαμβανόμαστε την πρόσβαση στη γνώση και στις σχέσεις μακριά από μια στείρα ακαδημαϊκή και από τα πάνω κατεύθυνση. Στεκόμαστε αλληλέγγυα στις καταλήψεις ως κέντρα αγώνα, τα οποία τρέφουν ιδέες και συνειδήσεις που αντιστέκονται στις κυρίαρχες μορφές ύπαρξης, γνώσης και κοινωνικοποίησης.

Επιλέγοντας ως μέσο λειτουργίας την αυτοδιαχείριση και την αυτοοργάνωση, τάσσονται ενάντια στην εμπορευματοποίηση και στις υπόλοιπες εξουσιαστικές σχέσεις. Με οριζόντιες δομές, δημιουργούν κοινότητες αλληλεγγύης και συλλογικού αγώνα. Διεκδικώντας μια θέση στον αστικό ιστό, επανοικειοπούνται οι χώροι που μας ανήκουν, προβάλλοντας αντίσταση στην κυρίαρχη κουλτούρα, και στα φασιστικά, ρατσιστικά, ομοφοβικά και σεξιστικά στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν.