Ο Ατλαντικός δεν είναι αδιάβατος. Η επανάσταση ξέρει κολύμπι.
(κείμενο για την παγκόσμια καμπάνια στήριξης του μεξικάνικου Ζαπατιστικού κινήματος που απειλείται με επίθεση)
Ποιοί-ές είναι οι Ζαπατίστας?
Οι Ζαπατίστας είναι το ιθαγενικό κίνημα της πολιτείας της Τσιάπας στο Μεξικό, που εξεγέρθηκε τον Ιανουάριο του 1994 με πρώτο και κύριο αίτημα του την αξιοπρέπεια των ανθρώπων του, αντί της φτωχοποίησης στην οποία ζούσαν μέχρι τότε, καθώς ήταν πλήρως εγκαταλελειμμένοι από το επίσημο Μεξικάνικο κράτος.
Έκτοτε ζουν αυτονομημένοι, και καλύπτουν όλες τις ανάγκες των κοινοτήτων τους μόνοι τους.
Το αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό και άξιο δική μας μελέτης, είναι ότι δεν επέλεξαν απλά να ζουν μακριά από το κράτος, αλλά δημιούργησαν ένα νέο τρόπο οργάνωσης των κοινοτήτων τους. Μέσω ενός αυτόνομου διοικητικού θεσμού συμβουλίων όπου ισότιμα και λαμβάνοντας υπόψιν τις κοινές ανάγκες των φυλών που ζουν στις περιοχές αυτές, καλύπτουν όλες τις πτυχές της καθημερινότητας όπως η τροφή, το νερό, η υγεία, η παιδεία, η εργασία, τις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμα και την ασφάλεια τους.
Τι συμβαίνει σήμερα στις κοινότητες των Ζαπατίστας;
Εμπόδιο στην συνέχιση της οικοδόμησης των νέων θεσμών και την περαιτέρω αύξηση της ευημερίας των αυτονομημένων Ζαπατιστικών χωριών και κωμοπόλεων, φέρνει ο νέος γύρος επιθέσεων του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, όπως οι ίδιοι χαρακτηρίζουν, σε άνθρωπο και φύση προκειμένου να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Τα εδάφη που ζουν, βρίσκονται στο στόχαστρο των πολυεθνικών εταιρικών συμφερόντων και απειλούνται με πραγματικό πόλεμο μέχρι να υποταχθούν και να μετατραπούν και οι ίδιοι σε εμπόρευμα.
Όπως χαρακτηριστικά οι γυναίκες Ζαπατίστας αναφέρουν στο γράμμα τους προς τις γυναίκες τους κόσμου που αγωνίζονται:
“Θέλουν την γη μας, τα εδάφη μας να μην είναι πια για μας αλλά έρχονται τουρίστες να περιηγούνται, να έχουν τα μεγάλα ξενοδοχεία τους και τα μεγάλα ρεστοράν τους και τις επιχειρήσεις που θα τους προσφέρουν αυτές τις πολυτέλειες.
Θέλουν να μετατρέψουν τα εδάφη μας σε τσιφλίκια που θα παράγουν πολυτελή ξυλεία, φρούτα και νερό. Να τα μετατρέψουν σε ορυχεία για να βγάλουν χρυσό, ασήμι, ουράνιο, και όλα τα ορυκτά που θα υπάρχουν και θα τα θέλουν οι καπιταλιστές.
Θέλουν να μετατραπούμε σε δούλες τους, σε υπηρέτριες τους, να πουλήσουμε την αξιοπρέπεια μας για λίγα νομίσματα το μήνα.”
Και γιατί αφορά εμάς τι συμβαίνει στο Μεξικό;
Οι ομοιότητες στα χαρακτηριστικά της επίθεσης που δέχονται, μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά. Μπορεί η Κρήτη (και όπου Κρήτη βάζει ο καθένας το τόπο του) και το Μεξικό να απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα, όμως οι αγωνίες που μοιράζονται έχουν άπειρα κοινά χαρακτηριστικά με τα δικά μας. Οι αγώνες τους, δεκαετίες τώρα, αποτελούν λαμπρό παράδειγμα αντίστασης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις παγκόσμιες εμπορικές συμφωνίες (π.χ. NAFTA-TTIP) που λεηλατούν το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους. Ένας φυσικός πλούτος ο οποίος αποτελεί το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των ιθαγενών της περιοχής.
Απο την δικιά τους αντίσταση παραδειγματιζόμαστε και εμείς, και συνεχίζουμε να δίνουμε τις μάχες μας για προάσπιση του φυσικού και κοινωνικού μας πλούτου, απέναντι στα σχέδια των ίδιων συμφερόντων που λεηλατούν και τους Ζαπατίστας.
Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που νιώθουμε την ανάγκη να μεταφέρουμε τι συμβαίνει σε αυτήν την γωνία του κόσμου, όπου η παραίτηση, ο ατομικισμός και η ιδιώτευση έχουν ήδη νικηθεί από ένα κοινό όραμα για έναν καλύτερη και πιο δίκαιο κόσμο.
Ας εμπνευστούμε λοιπόν απο τα προτάγματα, το θάρρος και την οργάνωση τους.
Οι δικοί μας αγώνες για αξιοπρέπεια, η πιο δυνατή αλληλεγγύη σε έναν λαό με πραγματική αξιοπρέπεια.
Αντιφασιστική δράση Ρεθύμνου (α.δ.ρε), Απρίλιος 2019
Πηγή:https://adre.espivblogs.net/2019/04/10/o-atlantikos-den-einai-adiavatos-i-epanastasi-xerei-kolympi/
