6/12/08-6/12/18 : ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 λίγο μετά τις 9 το βράδυ ,στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα δολοφονείται ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από σφαίρα μπάτσου. Πιο συγκεκριμένα, έπειτα από ‘’επίθεση’’ που δέχθηκε το περιπολικό στο οποίο επέβαιναν οι μπάτσοι Κορκονέας και Σαραλιώτης εκτελούν εν ψυχρώ πυροβολώντας σε ευθεία βολή και φεύγουν έχοντας εκτελέσει το ‘’καθήκον’’ τους. Από την στιγμή εκείνη και για τις επόμενες δύο εβδομάδες υπάρχει μια διαρκής παρουσία κόσμου στους δρόμους όλης της Ελλάδας ,η οποία χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή μαζικότητα, όπου πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, ως απάντηση στη δολοφονία.
Η νύχτα εκείνη έδειξε με τον πιο φρικαλέο τρόπο ,για ακόμη μία φορά, πως το κράτος σε συνεργασία με τα παρακλάδια του αποφασίζουν ανάλογα με τις διαθέσεις τους πότε και αν θα αφαιρέσουν μια ζωή. Αρχικά η ύπαρξη του κράτους αυτού καθ’ αυτού δεν έχει την παραμικρή αίσθηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής, καθώς είναι υπεύθυνο τόσο με τις αποφάσεις του όσο και με τις πρακτικές του για δολοφονίες ατόμων που δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα που αυτό επιβάλλει. Παράλληλα, η εξουσία με την οποία το κράτος έχει πριμοδοτήσει τους μπάτσους τους δίνει το δικαίωμα να λειτουργούν αυθαίρετα με όποια κατασταλτική τακτική επιθυμούν απέναντι σε οτιδήποτε δεν πληροί τις προϋποθέσεις της αστικής νομιμότητας. Σε όλο αυτό το καλοστημένο έργο σημαντικό ρόλο παίζουν τα καθεστωτικά μμε αφού ‘’κόβουν και ράβουν’’ το σενάριο κάθε είδησης με τρόπο ο οποίος εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα καθώς και των αφεντικών τους. Ακολούθως, η ανοχή και η στήριξη φασιστικών ομάδων κρούσης που προσπαθούν να διατηρήσουν την χώρα τους ‘’καθαρή’’ απ’ ότι είναι ‘’κατώτερο’’ από αυτούς είναι δεδομένη και φτάνει ακόμη παραπέρα με την ενίσχυση του εθνικού φρονήματος ,το οποίο χαρακτηρίζει τις δράσεις αυτές, προκειμένου αφενός η συγκεκριμένη τακτική να γίνει αποδεκτή κι αφετέρου αυτό το αίσθημα μίσους και μισαλλοδοξίας να εδραιωθεί και να αποτελεί ‘’κανονικότητα’’ . Τελευταίος συνδετικός κρίκος αυτής της αλυσίδας είναι ο εκάστοτε νοικοκυραίος που του παρέχεται ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο θεωρεί ότι μπορεί να πράττει και να λειτουργεί με όποιον τρόπο επιθυμεί έτσι ώστε να διαφυλάξει την πατρίδα του, την οικογένειά του, την θρησκεία του αλλά και την ιδιοκτησία του.
Δέκα χρόνια μετά από την εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08 τίποτα δεν έχει αλλάξει. Αντίθετα, η πραγματικότητα που διαμορφώνουν τα προαναφερθέντα όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί αλλά δυσχεραίνει όλο και περισσότερο.
Όλα αυτά τα άτομα που βρέθηκαν στον δρόμο αυτής της διαρκούς επίθεσης μόνο στην λήθη δεν πρέπει να περνούν. Η μνήμη τους αποτελεί ώθηση για τον αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία και καταπίεση. Γι’ αυτό καλούμε σε πορεία εναντίων αυτού του συστήματος που ισοπεδώνει και καταπιέζει τις ζωές μας.
ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΚΑΘΕ ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ
ΠΟΡΕΙΑ 06/12/18, Δημαρχείο Ρεθύμνου 19:00
ΓΚΑΖΑΚΙ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΡΙΩΝ/ΤΩΝ
