Στις 17/5 στη λαϊκή αγορά των Πατελών βρέθηκε μια Παλαιστίνια με το παιδί της για τα εβδομαδιαία ψώνια, όπως κάθε άλλη οικογένεια. Εκείνη την Πέμπτη, όμως, ήρθε αντιμέτωπη με ρατσιστική και σεξιστική βία. Πωλητής σε πάγκο της αγοράς (ας τον πούμε Τάδε), μόλις αντιλήφθηκε την καταγωγή τους έπειτα από συνομιλία με το παιδί, τους επιτέθηκε λεκτικά και σωματικά με αποκορύφωμα να τραβάει το 11χρονων παιδί από τα μαλλιά.
Ο Τάδε είναι ρατσιστής. Όμως δεν είναι ο μόνος. Το φαινόμενο του ρατσισμού είναι διάχυτο στη κοινωνία μας. “ Είναι βρωμιάρηδες” , “θα έρθουν να μας πάρουν τις δουλειές” και άλλα ωραία ακούγονται με ευκολία από μια μερίδα κόσμου. Ο διαχωρισμός με βάση τη φυλή καλά κρατεί και αναπαράγεται από διάφορα κομμάτια για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς. Σε ένα πιο τοπικό επίπεδο, πολλοί εργοδότες παίζουν το χαρτί του ρατσισμού απέναντί στους μετανάστες/τριες κάθε φορά που οι δεύτεροι επιδιώκουν να σηκώσουν κεφάλι. Ακόμη και η κατάθεση των δεδουλευμένων τους ακολουθείται από ατάκες του τύπου “να λες και ευχαριστώ που σε κρατάμε στη χώρα μας”. Σημαντικό ρόλο σε φαινόμενα σαν αυτό έχουν οι πρακτικές του κράτους, το οποίο αρνείται να δώσει τα ίδια δικαιώματα σε εργάτες/τριες άλλης εθνικότητας με αποτέλεσμα να επιτρέπει την υποτίμησή της εργατικής τους δύναμης από εργοδότες. Οι μετανάστες/τριες έρχονται αντιμέτωποι με λιγότερα έως μηδενικά νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και η διεκδίκηση βασικών αιτημάτων, όπως μισθό, ωράριο και συνθήκες εργασίες, γίνεται άθλος.
Ο Τάδε είναι σεξιστής, επειδή ένιωσε την άνεση να πουλήσει μαγκιά και να χειροδικήσει σε μια γυναίκα και ένα παιδί. Αλλά οι σεξιστές είναι πολλοί και οι πρακτικές τους πηγάζουν από την πατριαρχία. Είναι και αυτοί καθημερινοί άντρες, που επιβάλλονται στις γυναίκες, τα παιδιά και τους “φλώρους”. Είναι οι δυτικοί άντρες που νιώθουν χρέος δικό τους να στηρίζουν την απαγόρευση στις μουσουλμάνες γυναίκες να ντύνονται όπως θέλουν. Αυτή η ρητορική με το προσωπείο της απελευθέρωσης της γυναίκας ερήμην της, συγκαλύπτει και αναπαράγει το ρατσισμό κατά του μουσουλμανικού κόσμου. Η απελευθέρωση της γυναίκας δεν έρχεται με νόμους.
Για μια γυναίκα μετανάστρια τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, καθώς πέρα από το ρατσισμό και ό,τι αυτός συνεπάγεται από τα παραπάνω, έρχεται αντιμέτωπη και με τη διεκπεραίωση του έμφυλου ρόλου της. Η κοινωνία στην οποία μεγάλωσε είναι βαθιά πατριαρχική, όπως και η ελληνική. Πρέπει να είναι ολιγομίλητη, υπάκουη, να μη ρωτάει πολλά, να αναλαμβάνει τη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, να καλύπτει το σώμα της είτε της αρέσει είτε όχι. Εργάζεται σε δουλειές, όπως για φύλαξη ηλικιωμένων, καθαρίστρια, για λάντζα και μπουφέ σε μαγαζιά, που φέρουν τη κοινωνική νομιμοποίηση της “γυναικείας δουλειάς”. Μαζί με το μειωμένο μισθό και δικαιώματα λόγω του γυναικείου φύλου της, ακούει και σχόλια του τύπου “και μην καταλάβω ότι λείπει τίποτα από το σπίτι”.
Ο διαχωρισμός με βάση τη φυλή και το φύλο είναι συγκοινωνούντα δοχεία και γνωστό εργαλείο του κράτους και του κεφαλαίου να διαιρεί την εργατική τάξη και να διαιωνίζει την εκμετάλλευση σε βάρος της. Αυτός ο διαχωρισμός μεταξύ ντόπιων και μεταναστών είναι και αυτός που συντηρεί το κεφάλαιο. Έτσι οι ντόπιοι εργάτες αντί να δράσουν στη βάση των ταξικών τους συμφερόντων, δρουν στα πλαίσια της διαταξικής εθνικής ενότητας (δηλαδή ενότητας μεταξύ εργατών και αφεντικών του ίδιου έθνους). Από την άλλη, οι μετανάστες/τριες περνάνε στη παρανομοποίηση ως επί το πλείστον, δημιουργώντας έτσι μια εφεδρική δεξαμενή υποτιμημένων εργαζόμενων, ανέργων και υλικά εξαθλιωμένων εργατών/τριών για να χρησιμεύσουν ως αναλώσιμα φτηνά εργατικά χέρια.
Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο βρίσκουν πάτημα χρυσαυγίτες και λοιπές εθνικιστικές οργανωμένες ομάδας για να ενισχύσουν το ρατσισμό με τις δικές τους πρακτικές και τη δική τους ατζέντα μίσους.
Ο ρατσισμός δεν πεθαίνει σε αίθουσες δικαστηρίων ούτε με νόμους, αλλά με τσάκισμα στο δρόμο και χτίσιμο αντιφασιστικής συνείδησης. Δεν θα ανεχτούμε τέτοια περιστατικά ούτε στις γειτονίες, στις πλατείες, στα στέκια μας, ούτε πουθενά.
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΠΙΣΩ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Αντιφασιστική Συνέλευση Ηρακλείου Κρήτης
