ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΤην Τρίτη 28/11/2017, επιτεθήκαμε με εμπρηστικό τρόπο/σκοπό στο υποκατάστημα της Alphabank που βρίσκεται επί της Γιαμαλάκη, στο κέντρο του Ηρακλείου Κρήτης.
Επιλέξαμε με αυτόν τον τρόπο, να σταθούμε αλληλλέγγυοι και να στηρίξουμε τους απεργούς πείνας, Πόλας Ρούπα και Νίκου Μαζιώτη, μέλη του Ε.Α. στο δίκαιο αγώνα τους για:
Να αποσυρθεί η φωτογραφική διάταξη στο άρθρο 11 παρ. 6 σημ. ε και η παρ. 4 στο ίδιο άρθρο αναφορικά με την κράτηση σε αστυνομικά τμήματα. Να μην επανέλθει το καθεστώς φυλακών τύπου Γ΄.
Να βγει άμεσα ο Νίκος Μαζιώτης από την απομόνωση όπου κρατείται με απόφαση του υπουργείου από τον περασμένο Ιούλιο.
Να εισαχθεί ρύθμιση στο σωφρονιστικό κώδικα για την ελαστικοποίηση του ωραρίου των επισκεπτηρίων με γνώμονα την συχνότητα των επισκεπτηρίων που έχει ένας κρατούμενος. Για παράδειγμα ένας κρατούμενος που έχει μία (1) φορά τον μήνα επισκεπτήριο ή δεν έχει καθόλου να μπορεί να επεκτείνει τον χρόνο της συνάντησης.
Να υπάρχει ειδικός χώρος επισκεπτηρίων για συνάντηση γονέων με τα παιδιά τους (στις αντρικές φυλακές Κορυδαλλού δεν υπάρχει τέτοιος χώρος) και όταν η συχνότητα των συναντήσεων είναι σπάνια, να αυξάνεται ανάλογα ο χρόνος συνάντησης.
Επίσης, η δράση μας στόχο είχε να στηρίξει τα αιτήματα των αγωνιστών κρατουμένων ενάντια στις νέες, φασιστικές, διατάξεις του νέου σωφρονιστικού και ποινικού κώδικα.
Η επιλογή της στοχοποίησης ενός τραπεζικού καταστήματος αποτελεί μια ελάχιστη απάντηση στον οικονομικό πόλεμο και καταπίεση που δεχόμαστε καθημερινά και με ποικίλους τρόπους. Και όσον αφορά το συγκεκριμένο τραπεζικό όμιλο… επιβεβαίωσε γι’άλλη μια φορά την άμεση σχέση κι αλληεξάρτηση του κεφαλαίου με τις δομές καταστολής, στηρίζοντας, με δωρεές εξοπλισμού και εργασιών εγκατάστασης του, τη Διεύθυνση Ειδικών Αστυνομικών δυνάμεων.
Φαίνεται πως η περίοδος της αριστερής διαχείρησης της εξουσίας, θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη και των κρατουμένων αυτού του τόπου. Γι’άλλη μια φορά, πρωτοπορεί σε αυταρχικότητα και σε αδιαφορία. Κατά τις μέρες της, προτείνεται ένας φασιστικός σωφρονιστός και ποινικός κώδικας που επαναφέρει μεταξύ άλλων, τις ειδικές συνθήκες κράτησης – φυλακές τύπου γ’, καταπατά το δικαίωμα στην άδεια, φακελώνει και στοχοποιεί τις φιλικές και συγγενικές σχέσεις για ν’απομονώσει τους αγωνιστές κρατούμενους και επαναφέρει και παγιώνει υπερεξουσίες στους ανθρωποφύλακες και τους εισαγγελείς.
Τασσόμαστε υπέρ της δράσης και της αντίληψης που εκδηλώνεται συνθέτοντας δυναμικές ενότητας στον αγώνα ενάντια στον κοινό εχθρό.
Αναγνωρίζοντας πως, οι έγκλειστοι/ες σύντροφοι/ισσες είναι επηρεασμένοι από τη σφιχτή και αυταρχική συνθήκη ζωής της φυλάκισης, του συνεχόμενου ελέγχου, των απάνθρωπων στερήσεων και ψυχολογικού και σωματικού πολέμου που αντιμετωπίζουν, δε θα ήταν παραγωγικό να σχολιάζουμε τα μεταξύ τους γεγονότα. Αντιθέτως, είναι ουστιαστικό να αντιληφθούμε πώς η λάθος διαχείρηση τους, μπορεί να επιφέρει επιπλοκές σε διάφορα πεδία του αγώνα.
Δε θα μπορούσαμε όμως, να μη χαρακτηρίσουμε, ως “απαράδεκτη” τη στάση αλληλέγγυων συντρόφων να παίρνουν όντως θέση, φυσικά και “ιδεολογικά”, ανάμεσα σε έγκλειστους συντρόφους, ακόμη και μπροστά σε δικαστικές διαδικασίες, Μ.Μ.Ε και μπάτσους. Αντί να αποκλιμακώσουν την κατάσταση, να δείξουν τη λυτρωτική δυναμική της πολιτικής αλληλεγγύης, μεταδίδοντας την νηφαλιότητα των εκτός εγκλεισμού μυαλών, τείνουν να πολώνουν επιπλέον την κατάσταση, αφήνοντας συντρόφους έκθετους, βορά στην εξουσία των ανθρωποφυλάκων και την απομόνωση… μια πικρή παρακαταθήκη συντροφικής ανωριμότητας. Τέτοια περιστατικά μόνο εγκάθετους σκοπούς κι ανθρώπους βοηθούν.
