‘’Η Κρήτη είναι σα το βάτο που οσο πιο χώνεσαι πιο μέσα μπερδεύεσαι.’’ Παντελής Πρεβελάκης
Αφού έκατσε η σκόνη από την απαγωγή Λεμπιδάκη και η κουβέντα γύρω από την εγκληματικότητα στο νησί πήρε τους φυσιολογικούς της ρυθμούς, δύο απανωτά περιστατικά έρχονται να ταρακουνήσουν τη μικρή μας κοινωνία. Ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα και ας μην κρυφτούμε πάλι πίσω από το δάχτυλό μας.
Το πρώτο και ελάχιστα δημοσιοποιημένο περιστατικό έγινε τη νύχτα της Παρασκευής 13 Οκτώβρη όπου αφού προκάλεσε καυγά, συλλαμβάνεται ο Παύλος Μπανίτσκας να έχει στην κατοχή του πτυσσόμενο γκλοπ. Μα γιατί να είναι σημαντικό το γεγονός ότι ένας 20χρονος συνελήφθη με γκλοπ; Είναι ο βασικός κατηγορούμενος για τη δολοφονική επίθεση της ομάδας κρούσης νεοναζί στις 2/11/16 στην πλατεία της Μητρόπολης με κράνη και σίδερα. Το πρώτο δικαστήριο για την υπόθεση αναβλήθηκε την Άνοιξη , ενώ το δεύτερο πριν ένα μήνα. Είναι γνωστός από τα μαθητικά του χρόνια για τις ακροδεξιές του απόψεις και τη βία σε βάρος συμμαθητών του. Και ενώ εκκρεμεί η δίκη του, τόσους μήνες επιμένει να προκαλεί και ν’ απειλεί με:
– Τον τραμπουκισμό εργαζόμενων σε κατάστημα φαγητού στη παλιά πόλη,
– Τον ξυλοδαρμό ενός νεαρού και την επίδειξη μαχαιριού στις 10 Αυγούστου στην Αρκαδίου,
-Τις απειλές σε βασικό μάρτυρα της δίκης του και λίγες μέρες μετά στον αδερφό αυτού, μέσα στον Αύγουστο,
– Τη συνεχή επίδειξη του ναζιστικού του τατουάζ με τους απαραίτητους χαιρετισμούς.
Το δεύτερο και πανελλαδικά πλέον γνωστό περιστατικό είναι η δολοφονική επίθεση, μετά από σειρά και άλλων τυφλών επιθέσεων σε περαστικούς, σε δύο άτομα στο Ελιδάκι τη νύχτα του περασμένου Σαββάτου 13 Οκτώβρη. Αποτέλεσμα ο βαρύς τραυματισμός του ενός εκ των δύο, με αρκετά χτυπήματα στοχευμένα μόνο στο κεφάλι. Οι υποψίες, όπως ήταν αναμενόμενο, στράφηκαν αρχικά στον προαναφερθέντα παλικαρά ενώ στη συνέχεια δεν αποκλείστηκε το συγκεκριμένο περιστατικό να οφείλεται στη δράση τουριστών ομοϊδεατών του.
Όποιοι και αν είναι οι δράστες της τελευταίας επίθεσης, είτε είναι ντόπιοι είτε τουρίστες νταήδες, το σύστημα που τους γεννά είναι το ίδιο και δεν έχει σύνορα. Εδώ και παντού, αναπαράγει μαζικά την κουλτούρα της βίας, του φόβου, της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας σε σώματα και συνειδήσεις.
Ο ανθρωπολογικός τους τύπος (ή αλλιώς η πατούγια τους) είναι ευρέως γνωστός, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στο νησί μας. Είναι κομμάτι της ευρύτερης πραγματικότητάς του, για την ακρίβεια μια από τις ντροπές της Κρήτης. Αυτό το υβρίδιο πολεμοχαρούς αντρισμού και καπετανίζουσας ψευτομαγκιάς μπολιασμένο με μια νοοτροπία νεοπλουτισμού, άνευ ορίων καταχρήσεις, άκρως επικίνδυνη οδική συμπεριφορά, ρατσισμό, σεξισμό, ομοφοβία, κάθε είδους βία προς όποιον θεωρείται πιο αδύναμος. Μία άρρωστη κουλτούρα που αναπαράγεται σε διάφορες όψεις και εντάσεις στις ζωές όλων μας, προσβάλλει τις κοινωνίες μας και μαγαρίζει την ιστορία του τόπου.
Αν και όλοι αυτοί αποτελούν μειοψηφία, πρεσβεύουν «επάξια» το Ρέθυμνο παγκοσμίως καθώς όπως σωστά λέγεται, ενώ το καλό ψιθυρίζει το κακό ουρλιάζει.
Στην περίπτωση του Π. Μπανίτσκα η συμπεριφορά του έχει περάσει τις κόκκινες γραμμές και δημοσιοποιούμε τα γεγονότα προς γνώση και συμμόρφωση. Το νεαρό της ηλικίας του δεν αποτελεί πλέον ελαφρυντικό και δεν θα γίνουν ανεκτές άλλες παραβατικές συμπεριφορές.
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η όλη κατάσταση θρέφεται και προστατεύεται από τα οικονομικά και πολιτικά τζάκια και την επιλεκτικότητα της αστυνομίας. Ανακοινώσεις κομμάτων που καταδικάζουν τη βία, δεν τα καθιστούν υπερασπιστές των αδυνάτων και σε καμία περίπτωση δεν ξεπλένουν τη συγκάλυψη δολοφόνων και άλλων εγκληματιών (βλέπε π.χ. υποθέσεις Μαρκογιαννάκη).
Προφανώς οι κοινωνικές σχέσεις κάνουν την πραγματικότητα πολύπλοκη και είναι κατανοητό σ’ ένα βαθμό, αλλά πλέον το απόστημα έχει μαζέψει μπόλικο πύον. Οι ευθύνες για τη δράση του κάθε Μπανίτσκα βρίσκονται στη ανοχή και την αδιαφορία, από την οικογένεια και τους φίλους μέχρι τη δικαιοσύνη και την κοινωνία ευρύτερα. Απέναντι στα περιστατικά ανεξέλεγκτης βίας ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας.
Τις δικές μας δεν μας αφήνει να τις ξεχάσουμε η μνήμη και η πίστη μας σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Δεν ξεχνάμε τον φοιτητή Μανώλη Χορευτάκη, δολοφονημένο από μαχαίρι «παλικαρά» το 2008. Δεν ξεχνάμε τη σκιώδη, ατιμώρητη δράση των νεοναζί της ΟΕΡ (οργάνωση εθνικιστών Ρεθύμνου) όπου για πάνω από μια δεκαετία είχε αποτέλεσμα κάμποσους ξυλοδαρμούς και τη δολοφονία Γιαχάι την πρωτοχρονιά του 2006. Δεν ξεχνάμε το Βαγγέλη Γιακουμάκη στα Γιάννενα, τον 51χρονο Κώστα Προβιδάκη στο Αντισκάρι Ηρακλείου, τον Κώστα Κατσούλη στο γήπεδο της Αλικαρνασσού, όλοι δολοφονημένοι από «λεβέντες» κρητικούς.
Δεν ξεχνάμε και άλλους πολλούς και πολλές που άλλαξε η ζωή τους από παρόμοιες συμπεριφορές. Είναι στο χέρι όλων μας να μη βρεθούμε σε άλλα μνημόσυνα λόγω της νεοφασιστικής βίας, του ρατσισμού, της ομοφοβίας και του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Δεν είμαστε σωτήρες ούτε εκδικητές αλλά και σε καμία περίπτωση παρατηρητές. Ο αντιφασιστικός αγώνας τώρα όπως και πάντοτε είναι κοινωνικό χρέος. Ας κάνουμε το χρέος μας. Όλοι μας.
Για όλα αυτά και για πόσα ακόμα καλούμε σε βραδινή πορεία ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και δύναμης στους δρόμους του Ρεθύμνου το Σάββατο 21 Οκτωβρίου στις 21.00. Προσυγκέντρωση στο σημείο της τελευταίας επίθεσης στο Ελιδάκι, πίσω από το 3ο δημοτικό σχολείο.
Αντιφασιστική δράση Ρεθύμνου (α.δ.ρε)
19 Οκτώβρη 2017
πηγή :http://adre.espivblogs.net/
