O δημόσιος λόγος βρίθει από την αναπαραγωγή της εθνικής υπερηφάνειας, την ενίσχυση της εθνικής συνοχής απέναντι σε εθνικούς εχθρούς. Δεν υπάρχει πιο ηλίθιο πράγμα από την ενσωμάτωση μιας τυφλής (κ)οπαδικής ομοψυχίας που χωρίζει τους ανθρώπους σε πατρίδες, λησμονώντας την πραγματική διάκριση ανάμεσα σε αυτούς που πουλούν την εργασία τους κι αυτούς που επωφελούνται, διαχειριζόμενοι τη δραστηριότητα των άλλων.
Γνωρίζουμε ότι πλέον ο πόλεμος διεξάγεται και με πιο ύπουλα μέσα, εφαρμόζοντας σε περιπτώσεις μια βία “πιο αόρατη”. Τη βία της επιβολής στο πεδίο της συνείδησης, τη βία της δυτικής αγοραίας ιδεολογίας, τη βία της προληπτικής παρακολούθησης, καταγραφής και καταστολής.
Γνωρίζουμε ότι και στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους η ειρήνευση επιτυγχάνεται σήμερα περισσότερο χάρη στην καθολική ενσωμάτωση του καπιταλιστικού κυνισμού, του Θεάματος, του ισοπεδωτικού ατομικισμού.
Υπάρχει όμως και μια συσσωρευμένη υποβόσκουσα δυσαρέσκεια για αυτή τη “Δημοκρατία” που μοιάζει όλο και πιο ευάλωτη, όλο και πιο υποκριτική, κάθε φορά που “αποκαλύπτονται” νέα σκάνδαλα πολιτικής διαφθοράς, θεσμικής συνεργασίας με τη μαφία ή αστυνομικής αυθαιρεσίας.
Η εξέγερση θα είναι πάντα απρόβλεπτη
Γι ’αυτό και ο ίδιος ο στρατός, με τη δυνητική του ωμή βία, σαν διαρκή επικρεμάμενη απειλή είναι η ύστατη εγγύηση του κράτους. Όσοι λοιπόν προσδοκούν την ισότιμη και ελεύθερη οργάνωση της ζωής δεν μπορεί παρά να τάσσονται και ανοιχτά ενάντια σε αυτόν.
Ενάντια στην εθνική ιδεολογία, στο ελληνικό κράτος και τα χίλια πρόσωπα του μιλιταρισμού του εντός και εκτός στρατοπέδων, διογκώνεται σταδιακά ένα κίνημα ολικής άρνησης στράτευσης. Συλλογικές ή ατομικές δημόσιες πολιτικές δηλώσεις άρνησης εμφανίζονται κάθε τόσο και το κράτος παραδειγματικά τιμωρεί τους ολικούς αρνητές με αυτόφωρες προσαγωγές, επαναλαμβανόμενα πρόστιμα και στρατοδικεία.
Το κουτί ενίσχυσης είναι για τα έξοδα του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Γιώργου Τσιτσία-Γεωργαντά (Λάρισα -31 Μάη) και για τα επόμενα που θα ‘ρθουν.
Πρωτοβουλία ενάντια στο μιλιταρισμό (Χανιά)