ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΕ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Μόλις ένα μήνα μετά το κλείσιμο των συνόρων από τις χώρες του Βίσεγκραντ και την Αυστρία στα τέλη του Φλεβάρη 2016, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που δήλωνε πως δεν θα ανεχτεί μονομερείς ενέργειες στο προσφυγικό ζήτημα, υπέγραψε την επαίσχυντη συμφωνία με την Τουρκία, επιβραβεύοντας ουσιαστικά την κίνηση αυτή και εγκλωβίζοντας χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα. Η συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία που υπογράφηκε στις 18/3 και έγινε νόμος του ελληνικού κράτους δέκα μέρες μετά ουσιαστικά ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε μαζικές απελάσεις προσφύγων, κάτι που απαγορεύεται ρητά τόσο από το Διεθνές όσο και από το Ευρωπαϊκό και Ελληνικό Δίκαιο και καταπατά τη Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες, «αποχαρακτηρίζοντας» τους Πρόσφυγες και βαφτίζοντάς τους Παράτυπους Μετανάστες.
Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ο νόμος αφενός διευκρινίζει πως όσοι/ες εισέλθουν στη χώρα μετά τις 20/3, μπορούν να κάνουν αίτηση ασύλου αν το θελήσουν, προβλέπει ωστόσο fast track διαδικασίες ασύλου και απόρριψη των αιτήσεων ως «αβάσιμες» ή «απαράδεκτες». Για να μην κατηγορηθεί η «πολιτισμένη» Ευρώπη πως απελαύνει κόσμο με το σωρό, εφηύρε το κόλπο της «ασφαλούς τρίτης χώρας» και έτσι η Τουρκία βαφτίστηκε εν μια νυκτί ασφαλής για τους Πρόσφυγες. Ως «απαράδεκτες» απορρίπτονται με fast track διαδικασίες οι αιτήσεις ασύλου όταν κρίνεται πως ο αιτών/η αιτούσα ασύλου απολαμβάνει επαρκή προστασία σε χώρα που θεωρείται πρώτη χώρα ασύλου ή όταν μια χώρα θεωρείται ασφαλής τρίτη χώρα για τον αιτούντα/την αιτούσα. Ως «αβάσιμες» απορρίπτονται με fast track διαδικασίες οι αιτήσεις ασύλου όταν η χώρα καταγωγής θεωρείται ασφαλής ή όταν κρίνεται πως η αίτηση ασύλου γίνεται μόνο για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο επαναπροώθησης στην Τουρκία (!). Τέτοιες απορρίψεις αιτήσεων ασύλου έχουν ήδη καταγραφεί.
Συγκεκριμένα, στο νόμο ορίζεται μια χώρα ως ασφαλής τρίτη χώρα όταν: δεν απειλείται η ζωή κι η ελευθερία του/της Πρόσφυγα, όταν η χώρα αυτή τηρεί την αρχή της μη-επαναπροώθησης, όταν απαγορεύεται η απομάκρυνση Πρόσφυγα σε άλλη χώρα όπου θα κινδυνεύσει, όταν υπάρχει η δυνατότητα να ζητηθεί το καθεστώς του πρόσφυγα και όταν ο αιτών/η αιτούσα έχει σύνδεσμο με την εν λόγω τρίτη χώρα. Τι κι αν διεθνείς οργανώσεις όπως η Human Rights Watch κι η Διεθνής Αμνηστία βγάζουν ακόμα και σήμερα καταγγελίες με μαρτυρίες Σύρων προσφύγων για την επαναπροώθησή τους στην Συρία; Τι κι αν η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση της Γενεύης παρά μόνο για Ευρωπαίους πολίτες (δηλαδή δεν αναγνωρίζει ως Πρόσφυγες μη-Ευρωπαίους); Τι κι αν η τουρκική κυβέρνηση διώκει πολίτες κουρδικής καταγωγής, δημοσιογράφους, αριστερούς και αναρχικούς αγωνιστές/αγωνίστριες και πολίτες που αντιδρούν στο κλείσιμο Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ή Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης; Τι κι αν έχει επανειλημμένως καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις παραβιάσεις που κατ’εξακολούθηση κάνει;
Με τη συμφωνία επικυρώθηκε η παρουσία του ΝΑΤΟ και της Frontex στα ανατολικά παράλια της χώρας. Η απόλυτη μηχανή πολέμου και θανάτου που δημιουργεί τα προσφυγικά ρεύματα με τη δράση της, κλήθηκε τώρα να προστατέψει τους πρόσφυγες από το θαλάσσιο πνιγμό, παίζοντας τον «μπαμπούλα» σε μια ευρύτερη περιοχή που φλέγεται, περιμένοντας τις γεωπολιτικές εξελίξεις για να επέμβει.
Το περίφημο πρόγραμμα μετεγκατάστασης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, όπου προβλέπονται μάξιμουμ 68.000 θέσεις ασύλου (για 3 εκατομμύρια ανθρώπους) σε ευρωπαϊκές χώρες, μόνο αν οι ίδιες το θελήσουν και το ενεργοποιήσουν, μετά τη συμφωνία δίνει προτεραιότητα σε όσους και όσες ΔΕΝ προσπάθησαν να περάσουν παράνομα στα ευρωπαϊκά εδάφη από την Τουρκία, αφήνοντας στο τέλος της λίστας όσους και όσες βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, αποδεικνύοντας με έναν ακόμη τρόπο το ρεβανσισμό της «πεφωτισμένης» Ευρώπης.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ, ΤΙ;
Μετά την υπογραφή της συμφωνίας, τα hot spots μετατράπηκαν σε κέντρα κράτησης και χιλιάδες πρόσφυγες βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη κρατούμενοι/ες χωρίς καμιά αιτιολογία και ενημέρωση, χωρίς δίκη ή κατηγορητήριο, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να υποβάλλουν αίτηση ασύλου λόγω της υποστελέχωσης των Υπηρεσιών Ασύλου τόσο στα νησιά όσο και στην πρωτεύουσα. Για να κλείσει κάποιος/α ραντεβού για αίτηση ασύλου, πρέπει να κάνει κλήση μέσω Skype… 50.000 άνθρωποι ταυτόχρονα παλεύουν να «πιάσουν» γραμμή με την οδό Κατεχάκη σε 6 μόλις ώρες την εβδομάδα.
Η ποινικοποίηση της Αλληλεγγύης, που είχε ήδη ξεκινήσει από τα τέλη του 2015 με την «πιστοποίηση» που ζητούσε από τους εθελοντές το κράτος, συνεχίζει με προσαγωγές, συλλήψεις και εξευτελισμό των Αλληλέγγυων, με μπαράζ δημοσιευμάτων που στοχοποιούν ανθρώπους και Σωματεία και με την απαγόρευση εισόδου Πρωτοβουλιών Πολιτών και δικηγόρων σε «ανοιχτές» δομές φιλοξενίας (στις οποίες συνυπάρχουν με τους πρόσφυγες φίδια και σκορπιοί). Είναι πλέον ξεκάθαρο, το κράτος θέλει τους/τις πρόσφυγες απομονωμένους/ες. Όσοι και όσες επέλεξαν να σταθούν πολιτικά δίπλα στους/στις πρόσφυγες και να παλέψουν μαζί τους για τα εντελώς αυτονόητα (πρόσβαση στο άσυλο, ελευθερία κίνησης, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης) βρίσκονται στη δίνη του κυκλώνα και αποτελούν πλέον τον εσωτερικό εχθρό του κράτους. Η κατάσταση εξαίρεσης «απλώνεται». Οι ίδιοι οι πρόσφυγες στα κέντρα κράτησης αντιδρούν στη συμφωνία με κινητοποιήσεις και σε μερικές περιπτώσεις με το ύστατο μέσο αντίστασης, την απεργία πείνας.
Ο στρατός και η αστυνομία ελέγχουν τα πάντα, ακόμα και στις υποτιθέμενες «ανοιχτές» δομές φιλοξενίας, η στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού είναι πανταχού παρούσα. Κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας με ισλαμοφοβικό και ξενοφοβικό λόγο έχουν αρχίσει να ξεθαρρεύουν και με τη συνδρομή των ΜΜΕ να καλούν σε διαμαρτυρίες κατά των προσφύγων που σε μερικές περιπτώσεις καταλήγουν σε βιαιοπραγίες. Ακόμα και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που δεν φημίζονται για τις πολιτικές τους παρεμβάσεις αλλά για τη «διαχείριση» του «προβλήματος» και μόνο (και διαιώνιση προσθέτουμε εμείς) αντέδρασαν στη συμφωνία αποχωρώντας από τα hot spots και καταγγέλοντάς τη ως άδικη και απάνθρωπη (Ύπατη Αρμοστεία και Γιατροί Χωρίς Σύνορα).
ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Στην Κρήτη υπάρχουν συλλογικότητες σε όλες τις μεγάλες πόλεις του νησιού που δραστηριοποιούνται υπέρ των προσφύγων και των δικαιωμάτων τους, άλλες παλιότερες, άλλες πιο πρόσφατες. Στο Ηράκλειο, οικογένειες που ζούσαν χρόνια εδώ συνυπάρχουν με άλλες που ήρθαν για εγκατάσταση τους τελευταίους μήνες. Η απουσία Περιφερειακού Γραφείου Ασύλου Κρήτης δυσχεραίνει περισσότερο την κατάσταση και παρά τις επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις δεν έχει ξεκινήσει ακόμα η λειτουργία του. Οι επίσημοι Φορείς του Ηρακλείου δραστηριοποιούνται τον τελευταίο καιρό μαζεύοντας είδη πρώτης ανάγκης για την ηπειρωτική Ελλάδα, συμβάλλοντας στη δημιουργία θετικού κλίματος στην πόλη, κωφεύουν όμως στα ζητήματα που προκύπτουν «εντός των τειχών».
Απαιτούμε ανοιχτές δομές φιλοξενίας μέσα στην πόλη με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, ελευθερία κίνησης των προσφύγων και πρόσβαση στους/στις Αλληλέγγυους/ες, περίθαλψη και σίτιση, νομιμοποίηση και ένταξη. Εναντιωνόμαστε στις ρατσιστικές φωνές και απορρίπτουμε τη δήθεν επιχειρηματολογία τους ως έωλη, αιώνες συνυπήρχαμε με αλλόθρησκους και αλλοδαπούς. Ευπρόσδεκτοι και ευπρόσδεκτες στην Κρήτη όσοι και όσες επιλέξουν το νησί για μόνιμη εγκατάσταση.
Καλούμε στη πορεία του Αντιπολεμικού Συντονισμού για το Προσφυγικό την Τρίτη 19/4 στα Λιοντάρια στις 19:00
Πρωτοβουλία Ηρακλείου για τους Πρόσφυγες/Μετανάστες
http://iniher.org/
