Καλούμε σε Πανελλαδική – Πανευρωπαϊκή
μέρα δράσης αλληλεγγύης το Σάββατο 23 Απρίλη
Η υπόθεση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, οι δικαστικές, νομικές και κατασταλτικές κινήσεις του κράτους γύρω από την ομώνυμη αναρχική οργάνωση, εκτείνεται σε μια περίοδο 7 χρόνων και επί της ουσίας είναι εν εξελίξει ακόμα.
Εφτά χρόνια μετά λοιπόν, στις 20 Απρίλη, 22 αναρχικοί σύντροφοι θα βρεθούν στα έδρανα του δικαστηρίου, στο εφετείο της ΣΠΦ στο οποίο δικάζονται και άλλες υποθέσεις που το αστυνομικό – δικαστικό σύμπλεγμα τις βάπτισε «υποθέσεις για ΣΠΦ» με σκοπό τη γιγάντωση του δικαστικού πραξικοπήματος του εναντίον αναρχικών.
Στις 20 Απρίλη λοιπόν δικάζονται όλα τα πρωτόδικα δικαστήρια που έχουν γίνει για την υπόθεση του Χαλανδρίου τα οποία είναι από μόνα τους τρία. Δικάζονται οι συλλήψεις στη Νέα Σμύρνη τον Δεκέμβρη του 2010, η υπόθεση των δεμάτων βομβών, οι συλλήψεις των πέντε μελών της ΣΠΦ τον Μάρτη του 2011 στον Βόλο, η συμπλοκή στην Πεύκη και οι συλλήψεις για τη ληστεία στον Βελβεντό Κοζάνης.
Σε μία ακόμα δικαστική καινοτομία πέρα από τους συντρόφους που πρωτόδικα έχουν δικαστεί ως μέλη της οργάνωσης και τα ίδια τα μέλη σε αυτό το εφετείο θα βρεθούν και οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση του Βελβεντού (Ν. Ρωμανός, Γ. Μιχαηλίδης, Δ. Πολίτης, Α.-Δ. Μπουρζούκος,
Α. Νταλιος και Φ. Χαρίσης). Οι έξι αυτοί σύντροφοι δικάστηκαν για την συμμετοχή τους στη διπλή ληστεία στον Βελβεντό Κοζάνης αλλά πρωτόδικα απαλλάχθηκαν πλήρως από κάθε συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και δεν εμπίπτουν καν στον 187Α, τον περίφημο «αντιτρομοκρατικό» νόμο.
Αλλά η σημασία της αστυνομικής – δικαστικής καινοτομίας δεν γίνεται με μία απλή συνένωση υποθέσεων φαινομενικά και πρακτικά άσχετων μεταξύ τους. Αν σκεφτούμε τις δικογραφίες που εμπεριέχονται εύκολα καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει και κυρίως γιατί.
Η υπεράσπιση των συντρόφων που είτε βρέθηκαν αιχμάλωτοι για τις πράξεις και τον λόγο τους, όπως οι σύντροφοι που έχουν αναλάβει την ευθύνη για τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, είτε των συντρόφων που βρέθηκαν στο στόχαστρο μιας κρατικής κατασταλτικής επιχείρησης, αποτελεί προϋπόθεση της συνέχισης και της προώθησης μιας μάχης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στη μάχη ενάντια στην εξουσία, η κοινή δράση με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που φυλακίζονται, διώκονται, ή διασύρονται δεν έχει μόνο ως στόχο τον απεγκλωβισμό των ομήρων και την απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων. Είναι επιπλέον η λογική «να μην αφήνουμε κανέναν πίσω», ενισχύοντας έτσι την ακεραιότητα του αγώνα. Αγωνιζόμενοι να επαναφέρουμε τους αιχμαλώτους στις δικές μας γραμμές, τροφοδοτούμε και οξύνουμε τον ίδιο τον πόλεμο ενάντια στο καθεστώς.
Η αλληλέγγυα μαχητική στάση δίπλα σε συντρόφους που βρίσκονται έγκλειστοι
ή διωκόμενοι, αποτελεί ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με το κράτος και τους μηχανισμούς του.
—
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους διωκόμενους και φυλακισμένους αγωνιστές
