Ρέθυμνο: Εργαζόμενοι / εργαζόμενες στο συνεταιρισμό «το Κιβώτιο ΣΥΝ.ΠΕ»-Ποιος φοβάται την αυτοδιαχείριση;

Κείμενο συμπαράστασης των εργαζόμενων του συνεταιρισμού «το Κιβώτιο» (Χαλικούτι) με αφορμή τη δειλή επίθεση της κυβέρνησης στο κατειλημμένο εργοστάσιο ξυλείας Ρομπέν του ξύλου

Οι Ρομπέν του Ξύλου, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι που εδώ και περίπου δύο μήνες έχουν καταλάβει το εργοστάσιο ξυλείας Παπαδόπουλος – Παγούρας στην Πατρίδα Ημαθίας, κοντά στη Βέροια, έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες ώστε να ακολουθήσουν και αυτοί με τη σειρά τους τον δρόμο της αυτοδιαχείρισης.

Εδώ και πέντε χρόνια περίπου οι εργαζόμενοι της εταιρίας έκαναν υπομονή, ακούγοντας τις υποσχέσεις της εργοδοσίας για βελτίωση των όρων της εργασίας τους, παραμένοντας ωστόσο τις περισσότερες φορές απλήρωτοι και ανασφάλιστοι με τους χειρότερους όρους εργασίας. Οι υποσχέσεις αυτές μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν μετατράπηκαν σε απειλές και τραμπουκισμούς σε όσους από τους εργαζόμενους ζητούσαν τα δεδουλευμένα τους.

Δικαιωμένοι από τη δίκη στις 13.03 2013 – κατά την οποία η εταιρεία αναγνωρίζει όλες τις οφειλόμενες ληξιπρόθεσμες και οφειλόμενες οφειλές προς τους εργαζομένους- και αντιμέτωποι με την ακραία συνθήκη της ανεργίας, της ανασφάλειας και του φόβου οι εργαζόμενοι της επιχείρησης αποφάσισαν να μην συμβιβαστούν. Η νέα χρονιά του 2016 τους βρίσκει να προχωράνε σε επίσχεση εργασίας καταλαμβάνοντας παράλληλα το εργοστάσιο ξυλείας με σκοπό να βάλουν οι ίδιοι της μηχανές μπροστά, αυτή τη φορά όμως με τους δικούς τους όρους: αυτούς της αυτοδιαχείρισης. Επιπλέον συνεχίζουν να διεκδικούν την επιστροφή του βασικού εξοπλισμού της επιχείρησης που παράνομα πωλήθηκε όπως, αυτοκίνητα, φορτηγά, μηχανήματα βαρέως τύπου κ.ά.

Με αυτόν τον τρόπο η εταιρεία Παπαδόπουλος-Παγούρας μετονομάστηκε σε Ρομπέν του ξύλου αναδεικνύοντας την συμβολική διάσταση του δίκαιου αγώνα τους. Τα νέα του εγχειρήματος των Ρομπέν φτάσανε στα αυτιά του τελευταίου επενδυτή. Βλέποντας ότι χάνει την εξουσία την οποία μπορούσε να ασκήσει μέχρι πρότινος και χρησιμοποιώντας την οικονομική του δύναμη οργάνωσε μαζί με την αστυνομία της περιοχής μία επιχείρηση ώστε να κάνουν πλιάτσικο στον εναπομείναντα εξοπλισμό της επιχείρησης. Στις 8:00 το πρωί της προηγούμενης Δευτέρας (21.03.2016) μία κλούβα ΜΑΤ, η ασφάλεια της περιοχής, περιπολικά και συμβατικά οχήματα της αστυνομίας, ένας δικαστικός επιμελητής και ο Διοικητής της Αστυνομίας κρατώντας τον ασύρματο στα χέρια μπουκάρανε στο εργοστάσιο και πήραν ό,τι είχε απομείνει. Ωστόσο το παραπάνω συμβάν αποτελεί ακόμη μία αφορμή για να πυκνώσουν οι γραμμές της αλληλεγγύης ως προς τον αγώνα των εργαζομένων-Ρομπέν – οι οποίοι νιώθουν δικαιωμένοι ως προς:

Το ξεγύμνωμα της «αριστερής» αφήγησης για την αλληλέγγυα οικονομία

Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η δεύτερη φορά αριστερά(ΣΥΡΙΖΑ) είναι αυτή που τουλάχιστον σε επίπεδο δημοσίου λόγου προωθεί την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία σε εργοστάσια που έχουν κλείσει και έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους εντός του περιβόητου “παράλληλου προγράμματος”. Ωστόσο, η δεύτερη φορά αριστερά είναι αυτή που έχει την ευθύνη για το πλιάτσικο που συνέβη την προηγούμενη Δευτέρα στο εργοστάσιο των Ρομπέν, είναι αυτή που δημιουργεί την ανασφάλεια στους εργαζομένους της ΒΙΟΜΕ με τους πλειστηριασμούς, με τη διακοπή του ρεύματος, με τους τραμπουκισμούς. Είναι αυτή η αριστερά που νταραβερίζεται με το “παλιό”, υψώνει δολοφονικούς φράχτες στα σύνορα, κατασκευάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης (που η ιστορία θα ντρέπεται), προωθεί νομοσχέδια- εκτρώματα για την κοινωνία, αφήνει ελεύθερο τον δολοφόνο του Π. Φύσσα, το νεοναζί-χρυασαυγίτη Ρουπακιά.

Είναι επίσης αυτή που- πιο συγκεκριμένα- προετοιμάζει νομοσχέδιο για την κοινωνική οικονομία στις αρχές του καλοκαιριού που μας έρχεται βουτηγμένο σε μπόλικη σάλτσα αλληλεγγύης, αμεσοδημοκρατίας , αυτοδιαχείρισης και ανάπτυξης μέσω της επαναλειτουργίας των χρεοκοπημένων εργοστασίων από τους απλήρωτους εργάτες, θεσμοθετώντας τις νέες Κοιν.Σεπ με το περιτύλιγμα « Συνεταιρισμοί εργαζομένων». Και σε αυτή την κυβέρνηση απαντούμε:

Η οριζόντια αυτοδιαχείριση εργασιακών χώρων να γίνει εφιάλτης για όλους τους κόρακες που καραδοκούν να αρπάξουν και το τελευταίο κομματάκι αξιοπρέπειας στα αυτονόητα δικαιώματά μας σε παιδεία, υγεία, εργασία, με απλά λόγια στο αναφαίρετο δικαίωμά μας για ζωή κι όχι για επιβίωση. Δυλώνουμε ξεκάθαρα ότι δεν θα αποτελέσουμε άλλοθι για κανένα αφεντικό. Η επίθεση στους εργαζόμενους της Ρόμπεν , η πίεση στους εργάτες της Βιομε μας δικαιώνει γιατί αποκαλύπτει το πραγματικό φόβο του πολιτικού συστήματος που δεν είναι άλλος από το τέλος της διαμεσολάβησης, το τέλος των ίδιων.

Σήμερα ένα νέο πνεύμα πλανάται πάνω από την κρίση και θα αποτελέσει το σημαντικότερο ανάχωμα στην μοντέρνα εξαθλίωση. Αρχίζει να γίνεται συνείδηση πως το μέλλον που ονειρευόμαστε υπάρχει στο παρόν . Δεν είναι αποτέλεσμα μόνο σκέψης αλλά κυρίως δράσης, κυοφορείται στις πράξεις του παρόντος. Η κοινωνική, αλληλέγγυα ή συνεργατική οικονομία καλείται να εκκινήσει από νέα βάση και- βασισμένη στις δικές της δυνάμεις-να ενωθεί σε μια προσπάθεια αναγέννησης ενός κινήματος βάσης, ενός κινήματος που επιζητά την αυτοθέσμιση μέσα από αμεσο δημοκρατικές δομές, ενός κινήματος που θα θέτει την εδώ και τώρα αλλαγή της ζωής -εκεί που ζει ο άνθρωπος και η κοινωνία του χωρίς πατρονίες και τυποποιημένες αφηγήσεις.