ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι ένα από τα θεμέλια των ταξικών αγώνων. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, όταν οι καταπιεσμένοι εξεγείρονται μαζικά και οργανωμένα, μπορούν να φτάσουν, από την επίτευξη των διεκδικήσεων τους, μέχρι και την επανάσταση.
Όσο για το σήμερα όπως και στο παρελθόν, οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι η απάντηση των από κάτω στην επίθεση που δέχονται από τους από πάνω, είτε είναι φεουδάρχες, είτε είναι αφεντικά, είτε είναι τα κράτη και οι κυβερνήσεις τους. Ένα από τα στοιχήματα των ευρύτερων ταξικών αγώνων είναι η αυτο-οργάνωση των καταπιεσμένων, δίχως την προσμονή και την ανάθεση σε δήθεν πεφωτισμένους από κομματικά ξεπουλημένα συνδικαλιστικά όργανα, που εξυπηρετούν μονάχα συμφέροντα αντιθετικά με αυτά της εργατικής τάξης. Επιπλέον, είναι επιτακτική η οργανωμένη παρουσία στον δρόμο, καθώς η απεργία δεν είναι απλά μια μέρα χωρίς εργασία, αλλά οφείλει να έχει στοιχεία σύγκρουσης με τον θεσμό της μισθωτής σκλαβιάς. Μέσα από αυτό το πρίσμα, και με την αναγκαία προσθήκη οξυμένων χαρακτηριστικών, είναι δυνατόν να επιφέρουμε τόσο άμεσους, όσο και απώτερους σκοπούς. Από την κυριακάτικη αργία, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την ουσιαστική κοινωνική ασφάλιση εώς την απεργία διαρκείας και ολοκληρωτική καταστροφή κράτους και κεφαλαίου.
Η εργατική τάξη παρόλο που έχει τη δύναμη να παγώσει την οικονομία και την κυκλοφορία του κεφαλαίου -για τον λόγο ότι είναι στη βάση της ταξικής πυραμίδας, επομένως είναι ο πυλώνας που στηρίζει τον αφέντη- δέχεται έναν ολομέτωπο πόλεμο τόσο σε συνειδησιακό, όσο και σε κοινωνικό-εργασιακό πλαίσιο. Η σύγχρονη κυριαρχία δημιουργεί πλασματική εξάρτηση στους καταπιεσμένους, στοχεύοντας στην αλλοτρίωση της συνείδηση τους. Έτσι, ένα τμήμα των από κάτω θεωρεί πως μέσω των κοινοβουλευτικών και μη εκπροσώπων, μπορεί πραγματικά να λειτουργεί σαν ρυθμιστής του συστήματος. Παρατηρούμε δε, ότι η άλλοτε “ελπιδοφόρα” κυβέρνηση της “πρώτης φοράς αριστερά”, ενώ έταζε την κοινωνική διαχείριση του κράτους, έχει ήδη ψηφίσει το 3ο Μνημόνιο, έχει ακόμα τον φράκτη της ντροπής στον Έβρο, συνεχίζει να γενοκτονεί μετανάστες στο Αιγαίο και τώρα ψηφίζει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο ταφόπλακα.
Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, προσυπογράφει τον εξευτελισμό· την εν μέρη την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, την επιμήκυνση του ανώτατου ορίου συνταξιοδότησης, την αύξηση του Φ.Π.Α. στο παραγόμενο προϊόν, την 100% προκαταβολή του φόρου στους αγρότες και την ενοποίηση των ταμείων. Όλα αυτά θα κατασπαράξουν τους μικρούς αγρότες και θα υποβιβάσουν και άλλο την εργαζόμενη-εργατική τάξη. Το σχέδιο είναι απλό: Αλυσίδες στους σκλάβους, χρυσά κουτάλια στην άρχουσα τάξη. Για άλλη μια φορά καταδυναστεύουν και απομυζούν τους από τα κάτω. Μας θέλουν ολοκληρωτικά δούλους, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Η κυβέρνηση έκανε πολύ καλά την δουλειά της, πουλώντας προεκλογικά φρούδες ελπίδες στους “πολλούς”, αλλά όπως κάθε διαχειριστής εξουσίας εξυπηρετεί τους ήδη προνομιούχους, το μικρό και το μεγάλο κεφάλαιο.
Εμείς από τη μεριά μας, δεν διεκδικούμε μονάχα τη μερική βελτίωση του ήδη υπάρχοντος συστήματος, αλλά μέσω τον οριζόντιων αντί-ιεραρχικών αγώνων, παλεύουμε για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Η ιστορία γράφεται από όλους εμάς, τους αφανείς, τους πολλούς, τους καταφρονεμένους. Δεν χρειάζεται ούτε εκπροσώπους, ούτε επαγγελματίες έμπορους ελπίδας. Χρειάζεται τον πυροκροτητή που θα οπλίσει με συνείδηση τη συλλογική απάντηση των καταπιεσμένων. Την δίκαια κοινωνική-ταξική οργή.
ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Απεργοί/άνεργοι με μνήμη και συνείδηση
