ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΟΜΗΡΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΩΝ
Ανέκαθεν για ένα κράτος ή για οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας η επιβολή και η διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης αποτελούσε μείζον ζήτημα. Βασική προϋπόθεση είναι η ομαλή λειτουργία του συστήματος μέσα από τις κοινωνικές σχέσεις και δεσμούς που το διέπουν και το συντηρούν, η οποία επιτυγχάνεται με δύο τρόπους, με την επικοινωνιακή προπαγάνδα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας- σκορπώντας με αυτήν άλλοτε τον φόβο και άλλοτε την ηρεμία ότι μέσα από την εθνική ενότητα όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε-και με την εκδικητική τιμωρία που στόχο έχει τα μαχόμενα και αγωνιστικά κομμάτια της αλλά και τον παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Η κοινωνική ομαλότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη και ανάλογη με το ζήτημα της καταστολής. Τα τελευταία χρόνια η ομαλότητα αυτή έχει διαταραχτεί λόγο της πολυδιάστατης κρίσης με αποτέλεσμα την αύξηση της έντασης της καταστολής, η οποία βρίσκει τρόπους εφόρμησης μέσα από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, όπως τα σώματα ασφαλείας, το δικαστικό οχετό (δικαστές, εισαγγελείς, ανακριτές), τις φυλακές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.α.
Τα τελευταία 25 χρόνια οι μηχανισμοί αυτοί γαλουχήθηκαν μέσα στο δικομματισμό (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.) και στην περίοδο της ‘’οικονομικά αναπτυσσομένης’’ Ελλάδας. Μία τέτοια περίοδος, η αναγκαιότητα διατήρησης της κοινωνικής ευημερίας και συναίνεσης της κοινωνικής γνώμης αποτελεί μια μονόδρομη συνθήκη – για να ροκανιστούν τα πάντα τα επόμενα χρόνια – στην οποία τα κρατικά χαλινάρια χαλάρωσαν, δίνοντας πάτημα σε αυτούς τους μηχανισμούς (αστυνομία, δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα, ακόμα και την ακροδεξιά) να αποκτήσουν μία αυτονομία κίνησης δημιουργώντας αυτό που λέμε ‘’βαθύ κράτος’’. Άλλοτε υπό τις διαταγές και άλλοτε υπεράνω αυτών, λειτουργούν για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τόσο του συστήματος εξουσίας όσο και τα δικά τους, δημιουργώντας ακόμα και συγκρούσεις στο εσωτερικό του κράτους.
Η ‘’ελευθερία’’ κίνησης αυτών των μηχανισμών τους δίνει το δικαίωμα να αποφασίζουν και να δρουν πολλές φορές όπως αυτοί επιλέξουν, εμφανίζοντας μια ιδιαίτερη εκδικητικότητα, απέναντι στα πιο ριζοσπαστικά και αγωνιστικά κομμάτια της κοινωνίας όπως είναι οι αναρχικοί.
Θα σταθούμε λοιπόν στη δικαστική εξουσία, μιας και αυτή αποτελεί τον πλήρη εκφραστή της έννομης τάξης, της εφαρμογής του νόμου και τον εκδικητή από μεριάς του κράτους. Ως Α/Α χώρος αγωνιζόμαστε χρόνια πάνω στο ζήτημα των φυλακών και του εγκλεισμού, αντιμετωπίζοντας συγχρόνως και τη δικαστική εξουσία. Τα τελευταία 10 χρόνια ο Α/Α χώρος φτάνοντας στο ζενίθ των πολιτικών κρατουμένων στην ιστορία του – μέχρι σήμερα – έχει αντιμετωπίσει δεκάδες φορές την εκδικητική μανία της. Δεν θυματοποιούμαστε γιατί ξέρουμε καλά, ότι ο συνεχής αγώνας στον οποίο συμμετέχουμε γνωρίζει από πάσης φύσεως απώλειες. Σκοπός μας ούτως ή άλλως είναι να αντιστεκόμαστε με όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους.
Η εκδικητική αυτή μανία πολλές φορές προσωποποιείται από τη μεριά των δικαστών, των εισαγγελέων και των ανακριτών, για αυτό το λόγο αρκετοί από αυτούς τα τελευταία χρόνια έχουν αποτελέσει στόχο αντάρτικων σχηματισμών αλλά και επαναστατικών οργανώσεων. Με τρανταχτά παραδείγματα όπως αυτό του ειδικού εφέτη ανακριτή Μόκα πρώην αρμόδιου για τις υποθέσεις ‘’τρομοκρατίας’’. Δε θα σταθούμε όμως στο παρελθόν αλλά στα πιο πρόσφατα γεγονότα και στο όνομα του επίσης ειδικού εφέτη ανακριτή Ευτύχιου Νικόπουλου – διάδοχο του Μόκα-.
Στις 2 Ιουνίου, εξετάστηκε η αίτηση αποφυλάκισης της Εύης Στατήρη συζύγου του Γεράσιμου Τσάκαλου μέλους της ΣΠΦ. Αρμόδιος να αποφασίσει ήταν ο ειδικός εφέτης ανακριτής Ευτύχιος Νικόπουλος που έχει αναλάβει με αποκλειστικότητα όλες τις υποθέσεις ‘’τρομοκρατίας’’. Ο Νικόπουλος παρά τη θετική πρόταση αποφυλάκισης της Εύης από τον εισαγγελέα της υπόθεσης Ασπρογέρακα, απέρριψε το αίτημα. Στην ουσία ήταν η πρώτη αίτηση αποφυλάκισης που θα έπρεπε να εφαρμοστεί βάση της τροπολογίας για τους συγγενείς,η οποία ψηφίστηκε πρόσφατα μετά την διπλή μαζική απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων.
Τις ίδιες μέρες η Ισιδώρα Πόγκα μέλος του δικαστικού συμβουλίου απέρριψε την άρση των περιοριστικών όρων για την μητέρα των αδερφών Τσάκαλου(Αθηνά Τσάκαλου), ώστε να μπορεί να τους επισκέπτεται στη φυλακή αλλά και να επισκεφτεί την Αθήνα για λόγους υγείας, μιας και βρίσκεται με περιορισμό στη Σαλαμίνα.
Ο Νικόπουλος είναι αυτός που συμπωματικά λίγες μέρες πριν από τα παραπάνω γεγονότα απέρριψε και το αίτημα του Ν. Ρωμανού για εκπαιδευτικές άδειες, παρ’ ότι υπάρχει σχετική τροπολογία και για αυτό, η οποία ψηφίστηκε μετά την απεργία πείνας του συντρόφου το Νοέμβριο του 2014.
Ο Νικόπουλος και η Πόγκα δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από δύο σκουπίδια του δικαστικού συστήματος, που δρουν μεροληπτικά και εκδικητικά απέναντι στους συντρόφους/ισσες μας. Είναι αυτό που εξηγούμε και παραπάνω εκφραστές του βαθέως κράτους.
Μέσα σε όλο αυτό, άξιο αναφοράς είναι η βίαιη λήψη γενετικού υλικού (DNA) που έγινε στο σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη μετά την πρόσφατη σύλληψη του, χωρίς την παρουσία πραγματογνώμονα, για το οποίο υπάρχει επίσης σχετική τροπολογία κατατεθειμένη, αφού έγινε δεκτή ως αίτημά και αυτή μετά την τελευταία απεργία πείνας.
Ευθύνη για όλα αυτά έχει φυσικά και η κυβέρνηση του σύριζα. Η κυβέρνηση της κωλοτούμπας και των μνημονίων. Η ψευτοαριστερά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των μεταναστών, της εναντίωσης του εγκλεισμού και των στρατοπέδων συγκέντρωσης που τόσο πολύ αντιμαχόταν ως αντιπολίτευση. Όσα πράγματα κι αν κερδήθηκαν (από άποψης αιτημάτων) στην τελευταία (διπλή) απεργία πείνας, σε όσα Φ.Ε.Κ. και αν γράφτηκαν, ήδη φαντάζουν μακρινά κεκτημένα. Μια κυβέρνηση έχει ευθύνη για τους υφισταμένους της. Δε ζητάμε την εφαρμογή του νόμου, ούτε η κυβέρνηση να μαζέψει τα δικαστικά σκυλιά της, στον καθημερινό πόλεμο με το κράτος και τους μηχανισμούς του επιλέγουμε άλλα μέσα αντίστασης, αλλά οφείλουμε τουλάχιστον να υποδείξουμε τους υπεύθυνους.
Οι κινήσεις αυτές εντάσσονται στο πλαίσιο των αντιτρομοκρατικών πρακτικών. Στην περίοδο που διανύουμε όπου όλα πλέον είναι ρευστά, το σύστημα φαίνεται να αποσταθεροποιείται συνεχώς, η κοινωνία να διαχωρίζεται σε στρατόπεδα, να ριζοσπαστικοποιούνται όλο και πιο πολύ τα αγωνιστικά της κομμάτια και οι αντιστάσεις να οξύνονται, σκοπό έχουν τόσο να εκδικηθούν στο έπακρο τους συντρόφους/ισσες μας που βρίσκονται αιχμάλωτοι του κράτους, όσο και να τρομοκρατήσουν το υπόλοιπο κίνημα αλλά και οποιοδήποτε επιλέξει το στρατόπεδο της ανατροπής και της έμπρακτης αντίστασης.
Εμείς ως αναρχικοί/κες έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα των φυλακισμένων συντρόφων/ισσών μας και όχι να τους αφήσουμε έρμαιο στα χέρια των κατασταλτικών μηχανισμών. Να συνεχίσουμε τον αγώνα, να αποδείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στο τώρα και το σήμερα.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ, ΑΡΣΗ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ, ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝ.ΑΛ.Φ.Α. Ηρακλείου Κρήτης
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
