Από τις 2 Μάρτη πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές ξεκίνησαν απεργία πείνας, αγωνιζόμενοι:
-για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ
-για την κατάργηση των αντιτρομοκρατικών νόμων
-για το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών
-για την κατάργηση του κουκουλονόμου
-ενάντια στη βίαιη λήψη του DNA και τη χρήση του ως καταδικαστικό στοιχείο
-για την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού
-ενάντια στην ποινικοποίηση των συγγενικών σχέσεων
Το πολιτικό πλαίσιο των απεργών πείνας δεν αφορά έναν αγώνα που δίνεται μονάχα για λογαριασμό τους, αντιθέτως αφορά όλους τους κρατούμενους στις φυλακές της χώρας… κι όχι μόνο. Οι κοινωνικοί, εργατικοί, περιβαλλοντικοί αγώνες που εκτυλίσσονται έξω από τα τείχη των φυλακών δεν είναι στην πραγματικότητα αποκομμένοι από τα παραπάνω.
Ο αγώνας ενάντια στην «Ελληνικός χρυσός Α.Ε» στη Χαλκιδική χτυπήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής –που έδρασαν υπερασπιζόμενες τα συμφέροντα της εταιρείας- βαφτίζοντας αγωνιστές τρομοκράτες, μπουκάροντας στα σπίτια τους, προφυλακίζοντάς και σέρνοντάς τους σε δίκες με κατηγορίες σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης και με αποδεικτικό στοιχείο το DNA που κάπου πάντα «ανακαλύπτουν» τα τσακάλια της αντιτρομοκρατικής.
Σε δεκάδες πορείες των τελευταίων χρόνων και ύστερα από την ψήφιση του κουκουλονόμου το 2009, δεκάδες διαδηλωτές και διαδηλώτριες που συλλαμβάνονται για τη συμμετοχή τους σε αυτές, κινδυνεύουν με πολυετείς ποινές κάθειρξης, είτε φορούσαν είτε όχι κουκούλα. αφού αποτελεί το «ψωμοτύρι» των κατηγοριών που ρίχνουν οι μπάτσοι πλέον
Η βίαιη πρόσληψη DNA χωρίς τη συγκατάθεσή προσαχθέντων οι οποίοι ύστερα από βασανιστήρια που συχνά δέχονται από τα καθάρματα της ελ.ας, σίγουρα δεν αφορά μονάχα όσους καταδικάζονται, αλλά όσους κι όσες απλώς προσαχθούν. Η δημιουργία βάσεων δεδομένων γενετικού υλικού είναι πλέον πραγματικότητα.
Το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών εργατών οι οποίοι βρίσκονται σε καθεστώς εξαίρεσης μονάχα επειδή υπάρχουν, είναι ένα ζήτημα που δεν αφορά μονάχα όσους είναι έγκλειστοι σε αυτά, αλλά στο σύνολο της την ντόπια εργατική τάξη που δουλεύει «ελεύθερη», καθώς ο ρατσισμός που δέχεται το πιο υποτιμημένο της κομμάτι, το πολυεθνικό προλεταριάτο, προμηνύει και το δικό της μέλλον.
Κι αν όλα τα παραπάνω αποτελούν «μια στάλα» επιχειρήματα για να κατανοήσουμε τη σημασία του αγώνα των απεργών πείνας, οι οποίοι θέτουν την υγεία τους σε κίνδυνο -ίσως και την ίδια τους τη ζωή εφόσον οι μέρες της απεργίας πείνας κυλήσουν κι άλλο- όσοι και όσες αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας κομμάτια του ευρύτερου ανατρεπτικού κινήματος οφείλουμε να θέσουμε στο επίκεντρο του αγώνα σήμερα το θεσμό τη φυλάκισης.
Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο πως η φυλακή, όσο κι αν διατυμπανίζουν οι θιασώτες της για το αντίθετο, έχει αποτύχει ως φόβητρο για την «πάταξη του εγκλήματος». Οι μαφιόζοι απολαμβάνουν βουλευτικές καρέκλες, οι ντόπιοι και διεθνής πολεμοκάπηλοι θησαυρίζουν στις πλάτες σφαγιασμένων ανθρώπων, οι πρεζέμποροι οικονομάνε πάνω απ’ τα πτώματα νέων που «τρυπιούνται» για να ονειρευτούν. Φυσικά και κάθε είδους αφεντικό «βγάζει λίγα ακόμα» παραβιάζοντας ακόμα και τους αστικούς νόμους σε βάρος εργατών και «ακόμα περισσότερα» σε βάρος των μεταναστών εργατών.
Οι κοινωνικοί αγώνες μέσα κι έξω απ’ τις φυλακές οφείλουν να είναι αλληλένδετοι και αλληλοσυμπληρούμενοι, κι όσο το πετυχαίνουν αποτελούν μια γερή κινηματική παρακαταθήκη.
Κι αν η αξιοπρέπεια και η ελευθερία μας είναι υπέρτατα αγαθά…
…το φτωχό μας το μυαλό ακόμα μια φορά μας ωθεί να εκφράσουμε κοινοτοπίες.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΟΛΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΙΟΥΝΤΑΙ
Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των φυλακισμένων απεργών πείνας
Κατάληψη Rosa Nera
πηγή : http://rosanera.squat.gr/
