Με βαθιά ανησυχία παρακολουθούμε τον τελευταίο χρόνο τις ελληνικές αρχές και τις εντόπιες υπηρεσίες ασφαλείας να επιδίδονται σε ένα ανελέητο κυνήγι ανθρώπων που καταζητούνται για την κινηματική-πολιτική τους δράση στην γείτονα Τουρκία. Χθες, 08/02/2014 η λαϊκή αγωνίστρια Κοζάν Νιχαγιέτ (Ρόζντα) συνελήφθη στο σπίτι της στο Ηράκλειο Κρήτης κατόπιν ενεργοποίησης διεθνούς εντάλματος, οδηγήθηκε στα κρατητήρια της Ασφάλειας και την Δευτέρα 10/02 πρόκειται να οδηγηθεί στην εισαγγελία με το ερώτημα της έκδοσης στην Τουρκία.
Η σύλληψη αυτή εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο συνεργασίας που αναπτύσσεται ανάμεσα στο ελληνικό και το τουρκικό κράτος για την έκδοση Τούρκων καταζητούμενων για την πολιτική και συνδικαλιστική τους δράση. Η αγωνίστρια Κοζάν Νιχαγιέτ ουδέποτε διέπραξε κάποιας μορφής ποινικό αδίκημα ούτε στην Τουρκία, ούτε φυσικά στην Ελλάδα, διώκεται δε από τις τουρκικές αρχές για τα πολιτικά της φρονήματα και την πολιτική δράση που ανέπτυξε εκεί. Κατ’ ουδένα τρόπο δεν έχει βλάψει τη χώρα μας ούτε κανέναν Έλληνα πολίτη, τα 14 χρόνια κατά τα οποία ζει και εργάζεται εδώ, αντιθέτως δε, έχει δώσει το “παρών” της με συνέπεια στους αγώνες διεκδίκησης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας.
Η έκδοσή της στην Τουρκία, απ’ όσα γνωρίζουμε βάσει των εκθέσεων διεθνών οργανώσεων προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ομάδων υπεράσπισης των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών, ασφαλώς θα σημάνει την έκθεσή της σε διαρκή βασανισμό και στην απειλή της φυσικής εξόντωσης.
Περί των συκοφαντιών για τρομοκρατική δράση
Να θυμηθούμε ότι στις 12 Σεπτεμβρίου 1980 στην Τουρκία επεβλήθη στρατιωτικό πραξικόπημα επικεφαλής του οποίου ήταν ο αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού Κενάν Εβρέν. Το στρατιωτικό δικτατορικό καθεστώς επιβλήθηκε με σιδηρά πυγμή και γενικευμένη βία. Οι επίσημες καταγραφές μιλάνε για 300 θανάτους στη φυλακή, 171 θανάτους από βασανιστήρια και 50 εκτελέσεις, όμως τα πραγματικά νούμερα είναι κατά πολύ υψηλότερα και οι ακριβείς πραγματικοί αριθμοί των θυμάτων δεν είναι πλέον δυνατόν να εξακριβωθούν.
Το ότι το καθεστώς του Εβρέν παραχώρησε την εξουσία στους πολιτικούς τον Δεκέμβριο του 1983 δεν σήμανε κατ’ ουδένα τρόπο τον εκδημοκρατισμό της χώρας, αφού στις εκλογές επετράπη η κάθοδος μόνο σε τρία κόμματα, ενώ σε πλειάδα πολιτικών απαγορεύτηκε η δημόσια δράση πριν την παρέλευση δεκαετίας. Παράλληλα, κάθε μαρξιστικό κίνημα καθ’ όλη τη δεκαετία του ’80 με ’90 γνώρισε την αδυσώπητη καταστολή και τη βίαιη συντριβή από το στρατοκρατικό καθεστώς, ενώ τα κομμουνιστικά κόμματα δεν είχαν να ακολουθήσουν άλλο δρόμο από αυτόν της παρανομίας. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι κατά τη δεκαετία ’80-’90 χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες κατέφυγαν σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Νορβηγία κ.α.) αναζητώντας πολιτικό άσυλο, δεν ήταν δε λίγοι και αυτοί που αναζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα.
Σήμερα, χιλιάδες είναι οι Τούρκοι πρόσφυγες που εγκαταβιούν, και εργάζονται απρόσκοπτα σε χώρες της δυτικής και βόρειας Ευρώπης έχοντας πετύχει την παροχή πολιτικού ασύλου. Στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια το κράτος κατά κανόνα αρνείται να παράσχει πολιτικό άσυλο, και οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες. Επιπροσθέτως, από πέρυσι τον Απρίλιο, η χώρα μας είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ στην οποία έχει ξεκινήσει μία πολιτικά ακατανόητη και νομικά-ηθικά απαράδεκτη διαδικασία συλλήψεων και δρομολόγησης των διαδικασιών έκδοσης προς την Τουρκία πολιτικών ακτιβιστών και συνδικαλιστών που καταζητούνται για την πολιτική-κινηματική τους δράση. Άνθρωποι που τόλμησαν να υψώσουν ανάστημα στη χούντα του Εβρέν, που αντιστάθηκαν στο στρατοκρατικό ανελεύθερο καθεστώς που ακολούθησε, Κούρδοι που αγωνίστηκαν για τα εθνικά τους δίκαια, κατηγορούνται αυθαίρετα ως τρομοκράτες, στέλνονται στις φυλακές και στα δικαστήρια. Θέση μας είναι πως η αντίσταση σε ανελεύθερα και βίαια καθεστώτα, που δεν επιτρέπουν καμμία άλλη δίοδο παρέμβασης πλην της δράσης στην παρανομία, είναι πολιτικά επικίνδυνο, ιστορικά λανθασμένο και κατάδηλα συκοφαντικό να ονομάζεται, ελαφρά τη καρδία, τρομοκρατική δράση.
Η διαμορφούμενη κατάσταση συνδυασμένη με την τρομολαγνική ρητορική που αναπτύσσεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, και λόγω του ότι αποτελεί μια αξιοσημείωτη ελληνική ιδιαιτερότητα, μας ανησυχεί ιδιαίτερα αν μη τι άλλο για το μέλλον της δικής μας δημοκρατίας, (εντός και εκτός εισαγωγικών). Συνεπώς, επείγουσα προβάλλει η αναγκαιότητα, ως κοινωνία των πολιτών, να εκφράσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες που κινδυνεύουν με έκδοση στην Τουρκία, αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο έκθεσής τους σε βασανιστήρια και εξοντωτικές ποινές φυλάκισης.
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στη λαϊκή αγωνίστρια Κοζάν Νιχαγιέτ
