Τη Δευτέρα στις 12.00 το μεσημέρι καλούμε σε μικροφωνική αλληλεγγύης για τους 4 διωκόμενους της πορείας ενάντια στην εκκένωση της κατάληψης πίκπα.
Η μικροφωνική γίνεται εν όψει της δίκης τους που θα γίνει στις 7/1.
ΌΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΥΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ 8.30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ
ακολουθει το κείμενο των συλληφθέντων
Στις 7 Ιανουαρίου 2014 πραγματοποιείται η δίκη των τεσσάρων συλληφθέντων της πορείας διαμαρτυρίας που έγινε το βράδυ της 16ης Φεβρουαρίου 2011, μετά από την εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ, το ίδιο πρωί.
Η κατάληψη ΠΙΚΠΑ Ηρακλείου, για 2 χρόνια ήταν πολλά περισσότερα από αυτά που το κράτος και οι μηχανισμοί του ελαφρά τη καρδία βαφτίζει ως ‘εστία ανομίας’. Ήταν ένα εγχείρημα, κατά βάση νέων ανθρώπων , που με όρεξη και όραμα προσπάθησαν να ζωντανέψουν ένα κτήριο νεκρό για πολλά χρόνια, με σκοπό να γίνει μέσο για δημιουργία, συζήτηση, έμπνευση, για κοινωνικά ανοίγματα, συνελεύσεις και κάθε είδους δραστηριότητες: κοινωνικές- πολιτικές εκδηλώσεις, εργαστήρια και μαθήματα αυτομόρφωσης, παιδικά εργαστήρια, συλλογικές κουζίνες, και αυτοοργανωμένες συναυλίες αλλά και υποδομές όπως βιβλιοθήκη, έκδοση εντύπων κ.α.
Το πρωί της 16ης Φλεβάρη του 2011, η αστυνομία με παρουσία εισαγγελέα και όλων των λοιπών που συνεργάστηκαν μαζί τους, προχώρησε στην εκκένωση του κτηρίου διότι όπως ισχυρίστηκε θα αξιοποιούταν από κάποια δημόσια υπηρεσία. Όπως ήταν φυσικό δεν αξιοποιήθηκε, παρά μόνο, αντικαταστάθηκε με κάγκελα και τσιμεντόλιθους που σφραγίζουν το κτήριο από οποιαδήποτε «εισβολή». Ενώ αρχικά συνέβησαν πολλά τραγελαφικά (όπως προσαγωγή δύο ατόμων που ζήτησαν το υλικό της βιβλιοθήκης και τη σύλληψη ενός ακόμα ατόμου και μήνυση από την ΔΕΗ για κλοπή ρεύματος, καθώς και κατηγορίες για φθορές και καταστροφές που προκλήθηκαν στο κτήριο), η συνέχεια γίνεται ακόμα πιο τραγική. Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιείται συγκέντρωση στην πλατεία Λιονταριών και ακολουθεί πορεία αλληλεγγύης και διαμαρτυρίας προς την κατάληψη. Από τη στιγμή που η πορεία φτάνει κοντά στην κατάληψη και μέχρι την οπισθοχώρηση των διαδηλωτών στα Λιοντάρια, λαμβάνουν χώρα συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδηλωτές και τα ΜΑΤ, με τελικό απολογισμό τέσσερις συλλήψεις στο σωρό, εκ των οποίων τουλάχιστον η μια σύλληψη συνοδεύεται από τον «απαραίτητο» ξυλοδαρμό. Στους δύο από τους 4 συλληφθέντες αποδίδονται βαρύτατες κατασκευασμένες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και από την πρώτη στιγμή αντιμετώπιζουν έντονα το ενδεχόμενο της προφυλάκισης. Και οι τέσσερις κατηγορούνται (πάλι με μοναδικούς μάρτυρες κατηγορίας τους ματατζίδες) με διάφορα πλημμελήματα. Πέρα από τις κατηγορίες επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι και εγγυήσεις του ποσού των 28.000€.
Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη επιχείρηση εκκένωσης τόσο σε πολιτικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Ένα καλοδουλεμένο σχέδιο που περατώθηκε με την άψογη συνεργασία της αστυνομίας, των τοπικών μέσων (παρα)πληροφόρησης και του εισαγγελέα (ο οποίος ανέλαβε προσωπικά την εκκένωση της κατάληψης, στη συνέχεια ανέκρινε τους κατηγορούμενους και πρότεινε την προφυλάκισή τους). Γενικότερα η εκστρατεία στοχοποίησης και καταστολής του ευρύτερα αντιεξουσιαστικού χώρου και όσων αντιστέκονται απέναντι στην εξουσία, με διώξεις και προφυλακίσεις ,κινείται στη λογική του εκφοβισμού και της καταστολής.
Η κρατική καταστολή δεν υπήρξε ποτέ απλή υπόθεση, αλλά αποτελεί πάντα ακρογωνιαίο λίθο της συνολικής κρατικής λειτουργίας. Πολύ περισσότερο σήμερα που δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια όξυνση της αστυνομικής βίας, αλλά με μια κεντρική πολιτική που βασίζεται σε ένα νέο δόγμα, ξεκάθαρο για όλους. Ότι δηλαδή η συναίνεση στις κρατικές αποφάσεις αποσπάται πια μόνο με τη βία, συνεπικουρούμενη από την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Αποφάσεις παρουσιάζονται ως μονόδρομος και κάθε φωνή ή πράξη αμφισβήτησης και αντίστασης πρέπει να απομονωθεί, να δυσφημιστεί και να παταχθεί.
Η προφανής επίθεση τον τελευταίο καιρό στις καταλήψεις είναι κομμάτι της επίθεσης του κράτους στους από κάτω αυτής της κοινωνίας, στους φτωχούς, τους ανέργους, τους αστέγους, όσους δηλαδή περισσεύουν από το αναπτυξιακό όραμά του. Πάνω απ’ όλα είναι επίθεση σε όλους αυτούς που αντιστέκονται στην βίαιη υποτίμηση της ζωής τους, με το να οργανώνονται συλλογικά, να δημιουργούν δομές αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης.
Εμείς από την πλευρά μας σαν κατηγορούμενοι για αυτή την υπόθεση θέλουμε αφενός να ευχαριστήσουμε όλο τον αλληλέγγυο κόσμο και συλλογικότητες που συσπειρώθηκαν με αφορμή την εκκένωση του ΠΙΚΠΑ και τις συλλήψεις μας. Τόσο για την πολιτική ανάδειξη του ζητήματος σε πανελλαδική κλίμακα (με πορείες, εκδηλώσεις, μικροφωνικές κτλ.), όσο για την οικονομική ενίσχυση στο ζήτημα των εγγυήσεων και των δικαστικών εξόδων(με συναυλίες, πάρτι κ.α σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους). Αφετέρου συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για μια ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία. Μια κοινωνία χωρίς φασίστες και εξουσιαστικές δομές. Μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και συνεργασίας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους φυλακισμένους αγωνιστές, σε όλες τις καταλήψεις που απειλούνται με εκκένωση, σε αυτές που έχουν ήδη εκκενωθεί και σε οποιονδήποτε αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον. Είμαστε εδώ και δεν μπορείτε να μας εξαφανίσετε!
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
