Στις 2 Δεκεμβρίου, ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από 11/11, διεκδικώντας την επαναχορήγηση των αδειών του και την απαλλαγή του από τις κατασκευασμένες κατηγορίες που δρομολογούν την περαιτέρω ομηρία του στα κάτεργα της ελληνικής δημοκρατίας, στα πλαίσια της κλιμάκωσης του σκληρού αγώνα που διεξάγει ανυποχώρητος, προέβη σε κατάποση δύο μεταλλικών αντικειμένων.
Κατόπιν τούτου, ο σύντροφος και απεργός μεταφέρθηκε πισθάγκωνα δεμένος και σε κλούβα ! στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας, σε μία χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση της αστυνομίας. Παρ’όλο που ο Σπύρος βρίσκεται πλήρως εξαντλημένος σωματικά, εμφανίζει σημαντική αδυναμία συγκέντρωσης και έχει υποστεί σημαντική απώλεια βάρους (13 kg), οι μπάτσοι επιλέγουν να τον μεταφέρουν με άκρα μυστικότητα σε ένα νοσοκομείο που δεν εφημέρευε εκείνη την ημέρα και κάτω από συνθήκες που παραπέμπουν σε βασανιστήρια. Η κατάσταση στο νοσοκομέιο ξέφυγε από κάθε ιατρική δεοντολογία, επιβλήθηκε εκεί η αστυνομοκρατία (τουλάχιστον 30 άτομα τον φρουρούσαν και άλλοι τόσοι τριγύρω) και οι γιατροί αντιμετώπισαν τον Σπύρο όχι σαν απεργό πείνας και σαν ασθενή, αλλά σαν άνθρωπο δεύτερης κατηγορίας…Μετά από έντονες ψυχολογικές πιέσεις από τους μπάτσους, οι οποίοι θέλησαν να υποκαταστήσουν τη θέληση και τις επιλογές του Σπύρου και με τους γιατρούς να παραβλέπουν την επικινδυνότητα της κατάστασης του συντρόφου, αυτός αναγκάστηκε να υπογράψει για να εξέλθει από το νοσοκομείο «με τη θέληση του».
Αυτή η ενέργεια του Σπύρου δεν είναι σημάδι αδυναμίας του αλλά η επιβεβαίωση της αδιάλλακτης στάσης του να διεκδικήσει την ελευθερία του, καθιστώντας το σώμα του ως μοναδικό όπλο. Οι αγώνες του μέσα στη φυλακή, η αξιοπρεπής στάση του στα κολαστήρια του κράτους και η σύνδεση του μα το αντιεξουσιαστικό και αναρχικό κίνημα, έχουν φέρει την περίπτωση του Σπύρου σε ένα καθεστώς ειδικής μεταχείρισης από την ελληνική δημοκρατία, προς[αθ’ωντας να τον εξοντώσουν ψυχικά, αλλά από ό,τι φαίνεται πλέον και σωματικά. Οαγιδευμένος στα χαρτιά των δικαστών, αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει το σώμα του σαν ύστατο μέσο αγώνα για να αποκτήσει τα αυτονόητα: την απαλλαγή του από ένα γελοίο κατηγορητήριο που βασίζεται σε τηλεφωνικούς διαλόγους και που τον παρουσιάζει ως μέλος της δήθεν εγκληματικής οργάνωσης με την ευφάνταστη ονομασία «στέκια Θεσσαλονίκης».
Σε αυτόν το αγώνα του συντρόφου στεκόμαστε δίπλα του. Να ξέρουν καλά όλοι όσοι κυνηγάνε τη ζωή του Σπύρου, ότι δεν είναι μόνος του. Οι αγώνες του και η αξιοπρέπεια του είναι κομμάτι όλων μας και θα τα υπερασπιστούμε μέχρι το τέλος. Όσοι αποφεςύγουν εσκεμμένα τις ευθύνες να απαντήσουν στα δίκαια αιτήματα του Σπύρου και όσοι δεν αρκούνται στα 22 χρόνια «σωφρονισμού» του, δρομολογώντας την περαιτέρω κράτησή του, μπορεί να βρεθούν σύντομα υπόλογοι για την εξόντωσή του.
Να ξέρουν όμως και όλοι αυτοί που εμπλέκονται στη διαχείριση της υγείας του Σπύρου πως βρίσκονται και θα ξαναβρεθούν αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους. Είναι ντροπή να μην μπορούν να ορθώσουν το ανάστημα τους απέναντι στο κράτος και στους μπάτσους που αντιμετωπίζουν τους κρατούμενους σαν σκουπίδια. Αλλιώς θα είναι συνυπεύθυνοι και οι ίδιοι για τη φυσική εξόντωση του συντρόφου μας και εμείς δε θα αφήσουμε καμία ευθύνη κανενός, χωρίς κρίση και απάντηση.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ, ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ, ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 11/11 , ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΑΡΥΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΤΟΥ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ, ΡΑΜΙ ΣΥΡΙΑΝΟ, ΕΡΓΙΟΝ ΜΟΥΣΤΑΦΑ, ΜΙΧΑΛΗ ΡΑΜΑΔΑΝΟΓΛΟΥ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΙΣ 7/12, 12:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ, ΛΑΡΙΣΑ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη , Θεσσαλονίκη
