Ποιοι είμαστε
Είμαστε μια ομάδα που βρεθήκαμε εδώ και λίγο καιρό ορμώμενες από την επιθυμία μας να δράσουμε ποικιλοτρόπως ενάντια στη βίαιη φασιστοποίηση της κοινωνίας και τον πολλαπλασιασμό των νεοναζιστικών επιθέσεων σε συνανθρώπους μας.Προσπαθούμε να προσέγγισουμε αυτά τα φαινόμενα μέσω διαφορετικών οδών και αναζητάμε τρόπους να μοιραστούμε τις σκέψεις μας και με άλλους ανθρώπους. Αρχικά, θελήσαμε να χρησιμοποιήσουμε σαν όχημα μας το θέατρο δρόμου αλλα στην πορεία θέσαμε σαν προτεραιότητα τη δημιουργία ενός τριήμερου αντιφασιστικού φεστιβάλ προβολών. Λόγω περιορισμένου χρόνου από πλευράς όλων μας, προσπαθήσαμε να επιλέξουμε ένα ποικίλο και ενδιαφέρον υλικό και να συνθέσουμε διαφορετικά κομμάτια που θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας. Η οργάνωση του φεστιβάλ ήταν μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας και ελπίζουμε να είναι η αρχή για μια σειρά πραγμάτων και δράσεων στα οποία θα ξαναβρεθούμε με αρκετούς από εσας.
Α.Α.Ε (Ανώμυνη Αντιφασιστική Εταιρεία) – Υφάντρες της Μνήμης
Κάποιες πρώτες σκέψεις
Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να πιστεύουν στο θεό,στις καλές νεράϊδες,στα καλόβολα ξωτικά,στους αγαθούς και σοφούς μάγους, αλλά όχι στις κακές μάγισσες,στα δαιμόνια,στα φαντάσματα…
Κι αυτό γιατί τα τελευταία προκαλούν φόβο, και κυρίως τα φαντάσματα. Υπάρχουν αρκετών ειδών φαντάσματα˙ υπάρχουν και τα λεγόμενα φαντάσματα της ιστορίας, που όταν βρούν κατάλληλο έδαφος, δηλαδή περιόδους οικονομικών κρίσεων και πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας, ανοίγουν τα χρονοντούλαπα της ιστορίας και αρχίζουν να περιφέρουν τα σάπια κουρέλια τους μέσα στους αιώνες προκαλώντας και προπαγαδίζοντας το μίσος και το φόβο. Μίσος και φόβο για το διαφορετικό, για τον πιο αδύναμο, για όποιον έχει μελαμψό δέρμα, για όποιον δεν ερωτεύεται ¨κανονικά¨, για όποιον έτυχε να μη γεννηθεί αρτιμελής, προνομιούχος, ευνοημένος, για όποιον, σύμφωνα με τα διεστραμμένα φασιστικά κριτήρια, είναι «λιγότερο άνθρωπος» από τους άλλους.
Εμείς δεν πιστεύουμε, ούτε αποδεχόμαστε τα δόγματα, πόσο μάλλον τα φυλετικά. Φυσικά αναγνωρίζουμε, ότι τα φαντάσματα προκαλούν φόβο ο οποίος όντας το πιο ολοκληρωτικό συναίσθημα, ξεπερνάει τη λογική. Και κυρίως όταν η κοινωνική κατάσταση και τα καθημερινά μας βιώματα είναι μικρά μονόπρακτα μιας μεγαλειώδους παράστασης θεάτρου του παραλόγου.
Παρ’ όλα αυτά, ο φόβος μπορεί να καταπολεμηθεί όταν δεν υποταχθείς σε αυτόν, όταν αναζητήσεις τα αίτια και αισθανθείς οτι δεν είσαι μόνος. Η επικοινωνία με τους άλλους, η κατανόηση των αιτιών, η αλληλεγγύη, η γνώση της ιστορίας και η συλλογική μνήμη μπορούν να γίνουν εργαλεία απέναντι στο μίσος και το φόβο του φασισμού και των νεοναζί, όπως άλλωστε και η συλλογική πολυεπίπεδη δράση.
Με βασική αρχή την προσωπική συνειδητοποίηση της ύπαρξής μας, την αναγνώριση και την αποδοχή του ίδιου μας εαυτού αναζητούμε την αλήθεια που κρύβεται μέσα μας.
Ξεκινώντας απλά από την επικοινωνία με το διπλανό μας, το γείτονά μας, τους φίλους μας και συνεχίζοντας με τη συμμετοχή και τη στήριξή μας σε συλλογικές δομές (λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, ανταλλακτικά δίκτυα, κοινωνικά παντοπωλεία, χαριστικά παζάρια, πορείες, αντιφασιστικές περιπολίες κ.α) και μέσω της ενημέρωσης και της αντιπληροφόρησης, δρούμε από κοινού, φτιάχνουμε αναχώματα ,επιτεθέμεθα και απομονώνουμε το μίσος, το φόβο και τους θιασώτες τους.
Γιατί ένα τριήμερο φεστιβάλ προβολών
Θέλοντας να συμβάλουμε στην ενίσχυση της συλλογικής μνήμης, οργανώσαμε ένα τριήμερο φεστιβάλ οπτικοακουστικού υλικού, που περιλαμβάνει προβολές ντοκιμαντέρ και ταινιών καθώς και έκθεση φωτογραφίας και έργων ζωγραφικής. Μέσα από αυτά προσδοκούμε να σκεφτούμε και να συνειδητοποιήσουμε, να θυμηθούμε και να μάθουμε τις συνέπειες της φασιστικής βίας για την ανθρώπινη κοινότητα. Παράλληλα, να εφιστήσουμε την προσοχή στην προσωπική ευθύνη του καθενός από εμάς και στις τραγικές συνέπειες που επιφέρει η αδιαφορία μας απέναντι σε φαινόμενα που απαξιώνουν και εκμηδενίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη και μετατρέπουν τον άνθρωπο σε κτήνος.
Σχετικά με την Αλληλεγγύη
Θεωρούμε σημαντικό να διευκρινήσουμε, ότι για μας η αλληλεγγύη, ιδιαίτερα σε τέτοιους ταραγμένους καιρούς, δεν είναι εφήμερο κομματικό πρόγραμμα,ούτε όνομα μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης.Σίγουρα, δεν είναι πρόγραμμα προσφοράς αιμοδοσίας μόνο για έλληνες,ούτε η συγκέντρωση μεταχειρισμένων ρούχων των πλουσίων που προσφέροντάς τα ξεπλένουν τις ενοχές-αμαρτίες τους και μπορούν να κοιμούνται ήσυχα τα βράδια απολαμβάνοντας την επόμενη μέρα τους παχυλούς μισθούς τους.Σε καμία περίπτωση, δεν είναι διαφήμιση του ΣΚΑΙ,ούτε ευκαιρία για ψηφοθηρία μέσω στημένων επονομαζόμενων ¨λαικών¨συσιτίων. Η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπική καμπάνια, με την οποία δημιουργείται μια κατάσταση εξάρτησης-υποχρέωσης σε αυτόν που λαμβάνει και με την οποία καλλιεργείται η λογική της ανάθεσης ρόλων και ευθυνών.
Η αλληλεγγύη είναι να βρίσκεσαι κοντά στον άλλο.Είναι η ανθρωπιά γυμνή από σκοπούς και συμφέροντα.Η αλληλεγγύη ενώνει,δε διαιρεί και σίγουρα δε γνωρίζει από σύνορα.Και τώρα περισσότερο από ποτέ είναι το δυνατότερο μας όπλο απέναντι στο φασισμό και σε κάθε εξουσία.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γκισμέτ Καπλάνι, «Με λένε Ευρώπη»
« Το να είσαι μετανάστης σημαίνει να αντιληφθείς τη δύναμη της θέλησης και να συνηθίσεις τα ακραία παιχνίδια της τύχης, Να εκτιμάς τη λιγοστή ανθρωπιά που θα σου δωθεί μέσα στην πιο αφόρητη μοναξιά. Να καταλάβεις ότι η ύψιστη αρετή του ανθρώπου δεν εχει να κάνει με το αίμα των προγόνων ούτε με το χρώμα της επιδερμίδας αλλά με την ικανότητα του ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ. Να μάθεις ότι το μυστικό της επιτυχίας είναι απλό και δύσκολο, ΝΑ ΜΗΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΠΟΥ ΖΕΙΣ, ότι η πραγματική μας πατρίδα δεν έχει να κάνει με τα γονίδια. Η πραγματική μας πατρίδα δεν κατοικείται στο αίμα, αλλά στην καρδιά, στο μυαλό, στις αξίες και στη θέληση μας. Είναι εκείνη που μας σέβεται και θέλει να αναγνωρίσει την αξία μας, εκείνη που σου δίνει ευκαιρίες. Να συνειδητοποιείς ότι σε αυτόν τον κόσμο, είμαστε όλοι μετανάστες με μια προσωρινή άδεια παραμονής πάνω σε τούτη τη γη, αθεράπευτα περαστικοί»…
