ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΤΙΑ
Ήταν Δεκέμβρης του 2007, όταν κάποιοι από μας που δουλεύουμε με δίκυκλα στο Ηράκλειο, αποφασίσαμε ότι δεν πάει άλλο με την καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως οι συνάδελφοι-σσες που ανήκουμε στον κλάδο είτε ως ντελιβεράδες, είτε σε εταιρίες courier και σε διάφορες ¨ εξωτερικές εργασίες¨ ( λουλούδια, παγάκια, φάρμακα κ.λ.π.).
Βάλαμε τα πράγματα κάτω και είπαμε με αφορμή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, να απεργήσουμε και με τους υπόλοιπους εργαζόμενους που μάχονταν κι αυτοί, μπας και δουν σύνταξη αξιοπρεπή πριν πεθάνουν, αφού τα όρια συνταξιοδότησης τείνουν να ξεπεράσουν το μέσο όρο ζωής των ανθρώπων.
¨κλείσαμε¨ το μαγαζί που δουλεύαμε τότε 5-6 από μας, τυπώσαμε κείμενο που μοιράσαμε σε πολλούς άγνωστους μέχρι τότε συναδέλφους και κατεβηκαμε στην πορεία μεμονωμένα προσπαθώντας να υπενθυμίσουμε πως και μείς είμαστε εργαζόμενοι και όχι τα ¨παιδιά για τα θελήματα¨ όπως μας αντιμετωπίζουν τα αφεντικά και μέρος εργαζομένων από άλλους κλάδους. Απεργήσαμε για το ασφαλιστικό, ποιοι; Εμείς, οι αόρατοι εργάτες που ανασφάλιστοι οι περισσότεροι και κακοπληρωμένοι τρέχουμε μέρα- νύχτα, ζέστη-κρύο, πάνω-κάτω όλο το Ηράκλειο, παίζοντας το κεφάλι μας για ψίχουλα σε μια πόλη που οι περισσότεροι οδηγούν επιεικώς ¨ασυνείδητα¨.
Στο βάθος των επιθυμιών μας υπήρχε από την πρώτη στιγμή η θέληση για την ίδρυση ενός σωματείου στον κλάδο μας που θα ασχολείται με τα μεγάλα προβλήματα που βιώνουμε στην εργασία μας.
Ονειρευόμασταν από τότε ένα σωματείο οριζόντια οργανωμένο, που λόγος και πράξεις για τα δικαιώματά μας θα ανήκει στον κάθε συνάδελφο μέλος του σωματείου, που μέσα από συνελεύσεις ουσιαστικές, χωρίς πεφωτισμένους αρχηγούς και μεσάζοντες θα αποφασίζαμε από κοινού για τα πάντα, θα υλοποιούσαμε ότι επέτρεπαν οι δυνατότητές μας και θα κάναμε την από το νόμο προβλεπόμενη διοίκηση, διακοσμητική αναγκαιότητα που θα επικύρωνε και τυπικά τις αποφάσεις που συλλογικά λαμβάνονται.
Δεν είμαστε επαγγελματίες συνδικαλιστές λοιπόν, ούτε ματαιόδοξοι για προεδριλίκια, καρέκλες και αξιώματα ή καριερίστες ¨αγωνιστές¨ που να πληρωνόμαστε για τον αγώνα μας από τα ξεπουλημένα εργατικά κέντρα, την ξεφτιλισμένη ΓΣΣΕ και τους επίδοξους όμοιούς τους κάθε πολιτικού κόμματος και παρατάξεως.
Εμείς για μας λοιπόν, ό ένας για όλους και όλοι για τον έναν. Με αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, πείσμα και δύναμη για να υπερασπιστούμε το δίκιο και την αξιοπρέπειά μας. Χωρίς να εκλιπαρούμε, να προσκυνάμε ή να φοβόμαστε τίποτα και κανέναν.
Μετά απ’ αυτές μας τις πρώτες συναντήσεις και ενέργειες, για πληροφόρηση όσο το δυνατών περισσότερων συναδέλφων ήλθε μια τραγική είδηση για να επιβεβαίωση την ανάγκη να αντισταθούμε σ’ αυτούς που παίζουν με τις ζωές μας. Ο θάνατος του αείμνηστου συναδέλφου Νικολάου Πετράκη που δούλευε ντιλιβερας στο ¨Ντόναλντ¨ στη Λ. Ικάρου. Άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, χτυπημένος από ¨ασυνείδητο¨ οδηγό-φονιά που αφού τον σκότωσε περνώντας με κόκκινο, τον εγκατέλειψε στην Λ. Καζαντζίδη σαν θρασύδειλος δολοφόνος από τους δεκάδες που κυκλοφορούν στους δρόμους τις πόλης μας.
Η τραγική αυτή είδηση μας έφερε πιο κοντά, περισσότερους αυτή τη φορά και πιο αποφασισμένους να μην αφήσουμε τίποτα πια αναπάντητο αφού στη θέση του Νίκου θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας.
Μέσα λοιπόν σε έναν κυκαιώνα γραφειοκρατικών διαδικασιών καταφέραμε και μαζευτήκαμε υπογράφοντας στις 2 Μάρτη του 2008 την ίδρυση του σωματείου εργαζομένων οδηγών με δίκυκλο όχημα Ν. Ηρακλείου Κρήτης με τον διακριτικό τίτλο ¨ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΡΟΧΟΣ¨- Νίκος Πετράκης 2008.
Μ’ αυτόν τον τίτλο θέλαμε να υπενθυμίσουμε σ’ όλους ότι όντως αποτελούμε τον τελευταίο τροχό της αμάξης ενός συστήματος όπου ο χρόνος είναι χρήμα, οι ζωές των εργατών κοστίζουν φτηνά και οι οδηγοί με δίκυκλο στην εργασία τους, είναι απαραίτητοι και αναγκαίοι σαν αυτοί που θα πάνε ασφαλή, γρήγορα και υπεύθυνα τα εμπορεύματα κάθε είδους στον τελικό προορισμό τους. Στην κατανάλωση: στους πελάτες που περιμένουν ανυπόμονα φακέλους, πίτσες, γύρους, χάμπουργκερ, λουλούδια, φάρμακα, δώρα, παγάκια, σκυλάκια, γατάκια, επιταγές, λεφτά και ότι μπορέσει να χωρέσει σ’ αυτά τα άθλια κουτιά που κουβαλάμε σαν χοχλιοί στις πλάτες μας… τελευταίος τροχός λοιπόν και Ν. Πετράκης, στην μνήμη του συναδέλφου που έφυγε τόσο νωρίς και τόσο άδικα.
Αν και περάσαμε μέσα από δυσκολίες, απογοητεύσεις, δικά μας λάθη, ανευθυνότητες και αναβλητικότητα όντως σ’ ένα άγνωστο σε μας πεδίο ( συνδικαλισμός) καταφέραμε τελικά να αναγνωριστούμε και επισήμως ως σωματείο. Ξαναβρεθήκαμε, ξανασυζητήσαμε φτού και από την αρχή με παλιούς κα νέους συναδέλφους και επιτέλους καταφέραμε να φτάσουμε στην πηγή. Ορίσαμε εκλογές για τις 18 Νοέμβρη 2009 από τις 12 έως τις 6μμ στο εργατικό κέντρο Ηρακλείου.
Η συνέχεια στους αγώνες και στους δρόμους….
Μπούκλας 11/09
( ένας ντιλιβεράς)
Υ.Γ όλα όσα προσπαθούμε θα ήταν σχεδόν ακατόρθωτα αν δεν είχαμε την αλληλεγγύη, την πληροφόρηση και την ουσιαστική βοήθεια των συναδέλφων- ισσών του Σωματείου Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Με Δίκυκλο από την Αθήνα ( Σ.Β.Ε.Ο.Δ), τους ευχαριστούμε πολύ και ελπίζουμε να βρεθούμε σε κοινούς αγώνες στο άμεσο μέλλον για να πάρουμε πίσω ότι μας κλέβουν κα μας στερούν τα κάθε λογίς αφεντικά.
Υ.Γ2 Την ώρα που γράφόνταν αυτό το κείμενο, μέλη του σωματείου μας επικοινώνησαν με τον υπεύθυνο του μαγαζιού ΚΟΚΚΙΝΟΣ, ο οποιος διαβεβαίωσε ότι ο σοβαρότατα τραυματισμένος Σύριος συνάδελφος, δηλώθηκε ως εργατικό ατύχημα και είναι ασφαλισμένος…Η κατάσταση της υγείας του, παραμένει κρίσιμη.
Ευχόμαστε ότι καλύτερο στον συνάδελφο. Περαστικά και θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με το θέμα…
ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΕΝΙΑΙΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ
ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΚΥΚΛΟ! ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ
ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ… ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ
ΕΚΛΟΓΕΣ
ΣΩΜΑΤΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΜΕ ΔΙΚΥΚΛΟ ΟΧΗΜΑ Ν.ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
”τελευταίος τροχός-Νίκος Πετράκης2008”
Συνάδελφοι-ισσες (ντελιβεράδες, κούριερ, εξωτερικοί)
Στις 18 Νοεμβρίου 2009, ημέρα Τετάρτη από της 14:00 έως 18:00μμ στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου (Λ.Δημοκρατίας) εκλέγουμε το διοικητικό μας συμβούλιο και την εξελεγκτική επιτροπή.
Στηρίζοντας το σωματείο μας στηρίζουμε την δύναμη μας, για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας, ώστε να πάρουμε πίσω αυτά που μας κλέβουν και εκείνα που μας στερούν.
ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ
ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ – ΘΑ ΑΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ
