ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΚΟΙΝΕΣ ΗΤΤΕΣ
Ζούμε σε μια εποχή που ακόμη και κεκτημένα δεκαετιών κερδισμένα με αιματηρούς αγώνες και μάχη τίθενται υπό αμφισβήτηση. Από το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση μέχρι το δικαίωμα στην υγεία και τη μόρφωση, όλα αυτά μπαίνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη προς ικανοποίηση ενός θολού στόχου περί “εθνικής σωτηρίας” και μελλοντικής οικονομικής ανάκαμψης.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ
Η κινητοποίηση που έχει ξεκινήσει στις τοπικές κοινωνίες, με αιτία τη ριζική υποβάθμιση σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς τους, δεν πρέπει να είναι στείρα και κοντόφθαλμη. Πρέπει να στοχεύσει στο κέντρο του προβλήματος. Ο εξευτελισμός των νεόπτωχων συμπολιτών μας που ψάχνουν για τροφή στους κάδους σκουπιδιών δίπλα σε πολυτελή καταστήματα και τράπεζες είναι ντροπή όλων μας. Οι θάνατοι σε περιστατικά που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν εύκολα πριν τη διάλυση του συστήματος υγείας είναι πέτρα δεμένη στον λαιμό όλων μας. Το καθεστώς καταστρέφει τα πάντα για να τα ξαναδημιουργήσει με νέους όρους. Το χοντροκομμένο παραμύθι της ανάπτυξης δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη λεηλασία της φύσης και της ζωής από τους μεγαλοκαπιταλιστές και τους μεγαλοεργολάβους. Από τις Σκουριές που με πρόσχημα 200 θέσεις εργασίας των 500 ευρώ καταστρέφουν την υγεία και τη ζωή δεκάδων χιλιάδων κατοίκων, στις ανεμογεννήτριες της Κρήτης που οι “οικολογικές” επενδύσεις καταστρέφουν το οικοσύστημα, το νέο κοινωνικό συμβόλαιο αποτελεί τον πιο ωμό εκβιασμό. Ή δεχόμαστε τους απεχθείς όρους των αφεντικών ή επεμβαίνουν οι μπάτσοι, οι σεκιουριτάδες, οι δημοσιογράφοι και οι δικαστές. Αυτό το μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας δεν σηκώνει πια καμιά επισκευή και διόρθωση.
ΟΙ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΟΥΝ
Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον έχει αποδειχτεί ότι οι επιμέρους αγώνες δεν πρόκειται να είναι νικηφόροι. Το “διαίρει και βασίλευε” είναι η κλασική τακτική της εξουσίας για να ποδηγετεί τους υπηκόους της. Αυτό το προβληματικό φαινόμενο παρουσιάζεται και στις τρέχουσες κινητοποιήσεις των φορέων του Λασιθίου όπου η κάθε πόλη φρόντισε να κάνει ξεχωριστές συναντήσεις με τους εκπρόσωπους της κεντρικής εξουσίας αποκομίζοντας παχιές υποσχέσεις και λόγια του αέρα. Οι τοπικισμοί και οι μικροπολιτικές επιδιώξεις των θεσμικών παραγόντων μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν.
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΑ ΚΑΡΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ ΤΑ ΜΑΣΤΙΓΙΑ
Η μεθοδευμένη επίθεση από την αρχή του έτους ξεκίνησε με στόχο τον πολιτικό χώρο των αναρχικών και στην συνέχεια με το μέσο της επίταξης ενάντια σε εργασιακούς αγώνες (ναυτεργάτες, Μετρό). Η συμμορία ΔΗΜΑΡ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τόνισε με κάθε τρόπο ότι το δόγμα της “μηδενικής ανοχής” θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα ενάντια σε όποια κοινωνική πολιτική ομάδα προσπαθήσει να ανακόψει τους σχεδιασμούς της. Η ανεργία και η μισθωτή σκλαβιά με μισθούς πείνας είναι ο τρόμος για κάθε ένα από εμάς. Οι τρομοκράτες αυτοί μπαίνουν κάθε μέρα στα σπίτια μας μέσω των πληρωμένων κονδυλοφόρων των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ας μην τους κάνουμε την χάρη να φοβηθούμε και να λιποψυχήσουμε.
ΜΑΖΙΚΟΙ ΕΝΩΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Πρόσφατα δύο μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις έχουν κατασταλεί με τη χρήση του αντισυνταγματικού μέτρου της επίταξης. Αυτή τη στιγμή οι αγρότες είναι στις εθνικές οδούς με αναμμένες τις μηχανές των τρακτέρ με την κυβέρνηση να περιορίζεται προς το παρόν σε αψιμαχίες με τους διαμαρτυρόμενους, ποντάροντας στην κόπωση και την υπονόμευση εκ των έσω αυτού του ενεργού μετώπου. Το μέτωπο της εκπαίδευσης είναι ανοιχτό λόγω του σχεδίου “Αθηνά”, ενώ ταυτόχρονα οι τοπικές κοινωνίες είναι υπ’ ατμόν καθώς αντιλαμβάνονται ότι οι “σωτήρες” δεν θα διστάσουν να τις αποψιλώσουν από οποιαδήποτε απαραίτητη υπηρεσία και υποδομή για να επιτύχουν τους στόχους που έχουν δεσμευτεί να υλοποιήσουν μέσα στο 2013. Ας κάνουμε την αντεπίθεση μας μαζικά και ενωτικά.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ
Αυτό που προτείνουμε είναι μαζικοί ενωτικοί αγώνες. Ούτε οι αγρότες πρόκειται να κερδίσουν τίποτα κοιτώντας τα δικά τους συμφέροντα και μόνο, ούτε η κάθε πόλη ξεχωριστά πρόκειται να εξασφαλίσει αυτά που θεωρεί δίκαια. Οι εργασιακοί αγώνες πρέπει να γίνουν συντονισμένα με κοινά αιτήματα και όχι συντεχνιακά από τον κάθε κλάδο ξεχωριστά. Με πολύμορφο μαχητικό αγώνα όπως πολιτική ανυπακοή (άρνηση πληρωμών, μπλοκάρισμα της οικονομίας), με αποκλεισμούς και καταλήψεις, με συγκρούσεις και δράσεις διαρκείας πέρα από το συμβολικό επίπεδο. Με γενική απεργία διαρκείας. Αυτός είναι ο τρόπος για να νικήσουμε.
Το πλαίσιο στο οποίο θέτουμε τις διεκδικήσεις μας είναι το τρίπτυχο ισότητα – αυτονομία – αυτάρκεια.
Αυτονομία στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, με συνελεύσεις από τα κάτω και με συμμετοχή των άμεσα εμπλεκόμενων στις αποφάσεις που τους αφορούν, αλλά και για την επίλυση των προβλημάτων σε τοπικό και σε ευρύτερο πεδίο. Οριζόντιες διαδικασίες και δομές πέρα από την ανάθεση σε ειδικούς και επαγγελματίες σωτήρες. Η κατ’ επίφαση δημοκρατία που έχουμε είναι μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία που δεν υπολογίζει καθόλου τον καθένα από εμάς. Είναι ώρα να βρούμε ένα διαφορετικό τρόπο λήψης των αποφάσεων.
Ισότητα για τους πολίτες χωρίς οι πολλοί και φτωχοί να ταΐζουν τα λίγα παράσιτα που συγκεντρώνουν όλο τον πλούτο στα χέρια τους. Αυτή τη στιγμή το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ελλάδα είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Δεν έχουμε κοινά συμφέροντα με τον Μπόμπολα, το Λαυρεντιάδη, το Λάτση και τους υπόλοιπους μεγιστάνες που καταδυναστεύουν τη ζωή μας. Αν πρέπει να κάνουμε θυσίες, ας θυσιάσουμε τα αφεντικά μας.
Αυτάρκεια. Είναι απαράδεκτο σε μια χώρα όπου ανέκαθεν υπάρχει αγροτική παραγωγή να λιμοκτονούν άνθρωποι, τη στιγμή που θάβονται προϊόντα στις χωματερές για να συγκρατηθούν οι τιμές. Όλο το μοντέλο παραγωγής είναι βασισμένο στην κατανάλωση και στην αποκόμιση κέρδους από τους διάφορους μεσάζοντες που λυμαίνονται την αγορά. Τη στιγμή που οι δείκτες από παγκόσμιους οργανισμούς δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δουλεύουν τις περισσότερες ώρες μετά τη Νότια Κορέα, ο μισθός καταποντίζεται, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και το ωράριο καταργούνται de facto, ο κατώτατος μισθός είναι υπό αμφισβήτηση και το καθεστώς που επικρατεί είναι εργασιακή τρομοκρατία, με τον μπαμπούλα της ανεργίας και της απόλυσης να καραδοκεί για όποιον τολμήσει να σηκώσει κεφάλι.
ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ
Δεν φτάνει μόνο να υπερασπιζόμαστε αυτά που έχουμε ως τώρα. Όποιος πιστεύει ότι θα επιστρέψουμε στο καθεστώς προ της κρίσης είναι βαθιά γελασμένος. Να οργανώσουμε μια αυτάρκη οικονομία χωρίς μεσάζοντες και προνομιούχους, χωρίς τραπεζίτες και μεγαλοκαρχαρίες που μας ξεζουμίζουν την ζωή. Όλα αυτά λοιπόν προϋποθέτουν επανάσταση και όχι συναίνεση, ανατροπή και όχι διαχείριση.
Μέχρι τότε, ας δώσουμε τις μικρές και μεγάλες μάχες με θάρρος και αξιοπρέπεια για να δημιουργήσουμε λιθαράκι-λιθαράκι τις προϋποθέσεις ώστε να πετύχουμε την ανατροπή και τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας.
• Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των τοπικών κοινωνιών με στόχο την παρεμπόδιση της αποψίλωσης των ζωτικών υπηρεσιών και δομών τους και καλούμε σε συντονισμό των τοπικών κοινωνιών με απόρριψη των τοπικισμών και των μικροπολιτικών συμφερόντων.
• Στηρίζουμε τη δημιουργία οργάνων από τα κάτω με αμεσοδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας για το σχεδιασμό των δράσεων.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΣΙΘΙ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ , ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2013
